Άνοιξε τα έγγραφα πάνω στο γραφείο και ξεκίνησε να γυρίζει τις σελίδες μελετώντας τα προσεκτικά. Οι δουλειές είχαν πέσει και η μία αναποδιά διαδεχόταν την άλλη. Δεν ήταν καθόλου εύκολο τελικά να διαχειριστεί όλα τα πόστα από τη Σάντα Κρουζ μα έτσι όπως ήταν η κατάσταση στο σπίτι, δεν ήθελε ούτε να αφήσει την Άλισον και τα κορίτσια. Ποιος διάολος θα ήταν ικανός να παρακολουθεί το σπίτι; Ειδικά το δικό του σπίτι..σκεφτόταν συνεχώς αλλά όσες φορές κι αν κατέληγε σε ένα συμπέρασμα έπεφτε στο κενό.
Η Βίβιαν ήταν πιο αφελής αλλά η Ελίζαμπεθ ήταν το ακριβώς αντίθετο. Αυτό το κορίτσι ήταν ικανό να λύσει ακόμα και έγκλημα ή να δημιουργήσει ένα... Ήταν αρκετά σίγουρος λοιπόν από τη πρώτη κι όλας φορά πως κάποιος ήταν εκεί έξω και κάτι ζητούσε..
Κάποιος που αν έπιανε στα χέρια του θα τον έλιωνε σαν μύγα.
Ποτέ δεν έβαλε καμία γυναίκα στη ζωή του και ούτε είχε σκοπό μέχρι που γνώρισε την Άλισον. Δεν είχε ιδέα πως σε αυτή την ηλικία θα είχε ήδη δύο κόρες αλλά δε ρώτησε ποτέ παραπάνω από όσα η ίδια θέλησε να του πει για το παρελθόν. Στη τελική, ήταν απλά παρελθόν. Ένα κομμάτι της ζωής της που εκείνος δεν υπήρχε καν και δεν τον ενδιέφερε. Κατάλαβε αμέσως πως ήταν μια γυναίκα που πάτησε μόνη στα πόδια της και στηρίχθηκε στις δικές της πλάτες και αυτό ήταν αξιοθαύμαστο.
Πλέον όμως δεν ήταν μόνη...

"Μαριλέν; έλα μέσα" σηκωσε το εσωτερικό τηλέφωνο και σε δύο λεπτά η πόρτα του γραφείου άνοιξε.

"Με ζήτησες;" μια καλλιγραμμη γυναίκα μπήκε μέσα ντυμένη στα κόκκινα σαν φωτιά. Το περπάτημα της αργο, γεμάτο νάζι ενώ σε κάθε βήμα που έκανε για να βρεθεί κοντά του, ολοένα και το χαμόγελο της μεγάλωνε.

"Νομίζω ήμουν ξεκάθαρος για τον ενικό..." της είπε σαν στάθηκε μπροστά από το γραφείο.

"Ωωω σε παρακαλώ Χούγκο... Με έχεις δει όπως με γέννησε η μάνα μου και τώρα θυμήθηκες τους τύπους;"

"Παλιά Μαριλέν! Παλιά! Όπως και να έχει δε θα συζητήσω για ακόμα μια φορά μαζί σου τη διαφορά μεταξύ παλιού και νέου. Νομίζω είσαι αρκετά έξυπνη για να καταλάβεις και μόνη σου" η γυναίκα δεν είπε λέξη. "Ωραία. Βλέπω πως συμφωνούμε. Και τώρα θέλω να μου φέρεις τις αναφορές του τελευταίου μήνα. Τις κινήσεις των εμπορευμάτων και να καλέσεις τον Γκονζάλες στην Αβάνα..."

"Μάλιστα..." είπε σιγανα μα σαν γύρισε για να φύγει κοντοσταθηκε  και γύρισε προς το μέρος του "Ξέχασα να ενημερώσω πως πήρε τηλέφωνο ο Τζόναθαν..."

"Ο Τζόναθαν; Πότε πήρε; Δεν έφτασε ακόμα το πακέτο στο λιμάνι;"

"Από ότι κατάλαβα όχι. Δεν είπε πολλά. Μόνο να τον καλέσεις . Πήρε δέκα λεπτά πριν έρθω οπότε ήμουν έτοιμη να ενημερώσω..."

"Πολύ καλά. Θα τον πάρω αμέσως. Μπορείς να πηγαίνεις..."

Μόλις η Μαριλέν έφυγε ο Χούγκο κοπανησε τις γροθιές του στο γραφείο και έβρισε. Χωρίς να περιμένει λεπτό άρπαξε το κινητό του και κάλεσε αμέσως το Τζόναθαν.

"Επιτέλους! Πέρασε ένα τέταρτο!"

"Τι έγινε;"

"Όπως ήδη θα κατάλαβες η κατάσταση στραβωσε..."

"Λεπτομέρειες!" Ζήτησε επιτακτικά

"Κάποιος έκανε σαμποτάζ. Επίσης ήξεραν πως στο φορτίο υπήρχαν φύλλα κόκας. Πάλι καλά που μας έκοψε να στείλουμε ανώνυμα στο καράβι το κοντέινερ..."

"Μα πως διάολο το ήξεραν;"

"Δεν έχω ιδέα. Όπως πάντα παρακολουθούσα από απόσταση... Είδα την ακτοφυλακή να κάνει σινιάλο στο πλοίο μόλις ξεκίνησε και εκείνο έκανε αναστροφή και επέστρεψε στο λιμάνι. Έπειτα μπήκαν μέσα και το έκαναν φύλλο και φτερό. Όταν βρήκαν το δικό μας, όχι απλά κατάφεραν να το ξεκλειδώσουν αλλά είχαν μαζευτεί τριγύρω πάνω από είκοσι. Σαν να ήξεραν τι είχε μαζί με το καπνό..."

"Ανάθεμα!"

"Ακριβώς. Όχι τίποτα άλλο αλλά οι Μεξικανοί δεν παίζουν... Δεν έχω ιδέα τι θα πω στον Χοσέ. Μας έχουν ήδη προπληρώσει μήνες πριν..."

"Καταρχήν ενημέρωσε τον και βάλε τα λεφτά πίσω στο λογαριασμό του"

"Τρελάθηκες;"

"Και τι θες να κάνω ρε; Όπως τα πήραμε έτσι θα τα δώσουμε αφού η συναλλαγή απέτυχε!"

"Δεν ξέρω... Το μόνο που ξέρω είναι μόλις χάσαμε 280.000 δολάρια..."

"Από το να χάσεις το κεφάλι σου καλύτερα να χάσεις τα λεφτά. Γι αυτό δεν ήθελα εξ αρχής γαμωτο να μπλεχτουμε με δαύτους! Μια χαρά τα κάναμε όλα τόσο καιρό! Αλλά εσύ εκεί! Τα λεφτά είναι πολλά και τα λεφτά είναι πολλά!!! Θαρρείς και δεν ήσουν ικανοποιημένος με τα χιλιάρικα που παίρναμε!"

"Συγκρίνεις τα 1000-2000 με τα 280; Τι ήθελες να κάνω; Να απορρίψω τη προσφορά;"

"Ειλικρινά δεν ξέρω Τζόναθαν... Έχω τόσα στο κεφάλι μου και δεν ξέρω. Υποτίθεται σε λίγους μήνες αρραβωνιάζομαι και παντρεύομαι!"

"Α! έχουμε κι αυτό..."

"Τζον!"

"Απορώ ειλικρινά πως σκατα τα κατάφερες και άφησες μια γυναίκα να σε τυλίξει!"

"Δε θα το συζητήσω! Η κουβέντα έληξε. Τηλεφώνησε αμέσως στο Χοσέ και θα περιμένω να με ενημερώσεις"

"Όπως επιθυμείς. Τα λέμε σε λίγο"

Ο Χούγκο έκλεισε το τηλέφωνο φανερά εκνευρισμένος. Ποτέ δεν ήθελε να κάνει μια τόσο μεγάλη εξαγωγή και να που τελικά ολα στραβωσαν.
Άναψε ένα τσιγάρο και ανακαθισε στη πολυθρόνα του. Κάτι δε πήγαινε καλά... Κάτι που έπρεπε άμεσα να βρει πριν να ήταν αργά και πριν τεθεί σε κίνδυνο η ζωή που πήγαινε να δημιουργήσει...
Το σαμποτάζ δεν ήταν τυχαίο και ήταν σχεδόν σίγουρος πως ότι συμβαίνει , συμβαίνει εκ των έσω.
Υπήρχε σίγουρα ένας προδότης ανάμεσα τους και έπρεπε να τον βρει.
Για να το πετύχει όμως αυτό και να πάνε όλα όπως έπρεπε ήθελε βοήθεια... Μια βοήθεια που σίγουρα θα πλήρωνε αδρά αλλά δεν είχε άλλη επιλογή.

"Μαριλέν;" κάλεσε ξανά τη γραμματέα του

"Να έρθω κύριε Ολιβέιρα;" αρκέστηκε να του πει εκνευρισμένη και εκείνη για τους δικούς της λόγους.

"Όχι. Κάλεσε μου τους Λώρενς..."

"Μάλιστα κύριε..."

********

"Απίστευτο!" Η Άλισον δεν πίστευε στα μάτια της σαν άνοιξε τη πόρτα. Κοκαλωσε ολόκληρη και έμεινε απλα να τον κοιτάζει. "Μα πως... Πότε;" απόρησε και αμέσως το πρόσωπο της γκυκανε σαν αντιλήφθηκε πως δεν ήταν όνειρο αλλά πραγματικότητα "Γκάμπριελ!!!" Βούτηξε στην αγκαλιά του και εκείνος τη κράτησε δυνατά

"Μου έλειψες ρε... Νιώθω πως έχω να σε δω αιώνες κι ας μιλάμε κάθε μέρα..."

"Εμένα να δεις... Και συγνώμη για όλο αυτό..."

"Σσς... Ξέρω. Άντε! Πάμε μέσα! Στη πόρτα θα κάτσω; Νομίζω μου χρωστάς να γνωρίσω τις γυναίκες της ζωής μου!" Αστειευτηκε και σαν τη κατέβασε κάτω, η Άλισον έκανε στην άκρη και μπήκαν μέσα.

"Κορίτσια!! Μαντεψτε ποιος ήρθε νωρίτερα!!!" Φώναξε δυνατά και αμέσως άρχισαν να ακούγονται ποδοβολητά στο διάδρομο.

"Θείε!!!!" Η Βίβιαν ούρλιαξε πρώτη και κυριολεκτικά πριν καν φτάσει στο τελευταίο σκαλί, πήδηξε πάνω του σαν μαϊμού και εκείνος την γραπωσε γρήγορα.

"Θεέ μου! Από κοντά είστε πιο μεγάλες! Αυτή η κάμερα σας δείχνει σαν νάνους!!!"

Η Άλισον χαμογέλασε και κοίταξε προς τα πάνω την Ελίζαμπεθ η οποία κατέβαινε πιο διστακτικά. Δεν ήταν όμως η μόνη που το πρόσεξε. Ο Γκάμπριελ έδωσε ένα φιλί στη Βίβιαν και πλησίασε τις σκάλες...

"Εσύ έτσι θα με υποδεχτείς;" της είπε μαλακά και εκείνη βουρκωσε. Έκανε ένα σάλτο και χωρίς επιφωνήματα και κραυγές πήδηξε στην αγκαλιά του.
"Μικρό ζιζάνιο... Πες μου πως σε έπιασε και το παράπονο!" της είπε μαλακά και εκείνη τον έσφιξε δυνατά με τα μικρά της χεράκια.

"Λοιπόν! Ο θείος είναι σίγουρα κουρασμένος! Ελάτε όλοι στη κουζίνα να του κάνουμε ένα καφέ και να του δώσετε και μπισκότα !" Πήρε το λόγο η Άλισον και η Βίβιαν έτρεξε αμέσως μεσα. Η Ελίζαμπεθ του άφησε ένα γρήγορο φιλί στο μάγουλο και την ακολούθησε ενώ σαν έμειναν μόνοι, ο Γκάμπριελ κοίταξε την Άλισον τρυφερά.

"Έκανες σπουδαία δουλειά..." είπε υπονοώντας το μεγάλωμα των κοριτσιών.

"Έκανα ότι μπορούσα... Αλλά τα κατάφερα..."

"Δεν είχα αμφιβολία. Λοιπόν; Πότε θα γνωρίσουμε και εμείς επιτέλους το περιβόητο γαμπρό που δεν έχουμε ιδέα ποιος είναι;"

"Ωωω έλα τώρα! Μην παίρνεις αυτή τη φάτσα!"

"Ποια φάτσα; Μου λες ότι ένα χρόνο τώρα βγαίνεις με κάποιον που σκοπεύεις να αρραβωνιαστεις και εγώ δεν τον έχω δει ακόμα!"

"Αφού ξέρεις το όνομα του!"

"Ε και;"

"Τι ε και; Σίγουρα θα τον έχεις περάσει από κόσκινο σωστά;"

"Το ότι είναι καπνεμπορας δε μου λέει κάτι ξέρεις! Η μισοί Κουβανοί καπνό πουλάνε !"

"Τέλος πάντων. Θα έρθει το απόγευμα και θα τον γνωρίσεις. Που είναι οι βαλίτσες σου; Στο αμάξι;"

"Καλά τρελή είσαι; Στο ξενοδοχείο! Τι ξενοδοχείο δηλαδή... Αυτό το μέρος μοιάζει βγαλμένο από ταινία με καρτελ.. βρήκα μια πανσιόν καθως μπήκα στη πόλη και έκανα εκεί μια στάση..."

"Δεν υπάρχει περίπτωση να μείνεις σε ξενοδοχείο! Τόσα δωμάτια έχει το σπίτι!"

"Δε σηκώνω κουβέντα! Άλλη όρεξη δεν είχα να σε βλέπω και με ένα μαλ..."

"Γκάμπριελ!!!"

"Είδες; Στα λόγια μου έρχεσαι! Έλα, πάμε να πιω ένα καφέ και να σας χορτάσω!"

"Μα πότε έφτασες;"

"Χθες. Έφτασα Αβάνα και από εκεί νοίκιασα αμάξι για να κατέβω ως εδώ και να απολαύσω τη διαδρομή. Αφού ξέρεις πως δε μπορώ να απευθείας. Θέλω και λίγη δράση!"

"Τι δράση άνθρωπε μου! Εσύ πρέπει να ήσουν στο τιμόνι πάνω από 15 ώρες!"

"Ακριβώς! Άσε που ακόμα δε πάτησα πόδι στη πόλη είχα και ένα καυγά!"

"Ακόμα και εδώ σε καυγάδες; Αμάν!"

"Έλα, άστα αυτά τώρα! Πάμε μέσα πριν βγουν έξω τα τερατακια σου... Γιατί έτσι όπως τα είδα μόνο για τερατακια μου κάνουν!"

"Εμ, είδες; Αλλιώς η κάμερα αλλιώς το ζωντανό! Έλα, πάμε.." η Άλισον ξεκίνησε να περπατά και εκείνος τη ακολούθησε. Τελικά η αίσθηση πως ήταν κοντά της, είχε αξία απερίγραπτη...
Ίσως τελικά δεν έπρεπε να τον κρατήσει μακριά. Η παρουσία του και μόνο, εκτόξευσε την αίσθηση ασφάλειας και έδιωξε κάθε φόβο μακριά.
Ο Γκάμπριελ άρχισε να παίζει και να μιλάει με τα κορίτσια και εκείνη έμεινε απλά να τους χαζευει... Δεν ήταν η ώρα τους να μιλήσουν  ακόμα και το ήξερε... Τώρα ήταν η ώρα των κοριτσιών.
Η ώρα που ο θείος ήρθε επίσκεψη και τίποτα άλλο δεν είχε σημασία. Ούτε η ζωή πίσω στο Μπρούκλιν. Ούτε το παρελθόν. Ούτε η επιβίωση του καθενός... Γι αυτά, θα είχαν το χρόνο τους μετέπειτα ...

❤️🖤

(Ξέρω πως ζητάτε κεφάλαια αλλά δυστυχώς μέχρι και αύριο δουλεύω. Επίσης γυρνώντας σπίτι έχω και ένα ζιζάνιο που χρειάζεται αγάπη και προσοχή. Λίγο υπομονή τώρα τις γιορτές γιατί όπως και εσείς, έτσι και εγώ έχω ανάγκη από λίγη ξεκούραση. Σας ευχαριστώ!!
Να περάσετε όμορφα ότι κι αν κάνετε!)