Το ψέμα

«Εκείνος  το είπε αλλά εσύ; Το πίστεψες;"

Η ατμόσφαιρα, μέσα στο μεγάλο γραφείο, ήταν ασφυκτική. Παρά τον όγκο και την έκταση του, ο Τζεισον αισθανόταν, πως δεν υπάρχει αέρας για να γεμίσει τα πνευμονια του. Έφτυσε, τις λέξεις ασυναίσθητα και πλέον έπρεπε να δουλέψει το ψέμα για να βγει αληθινό.

«Τι εννοείς τρελή;» Το μπερδεμένο ύφος του Ίαν, σε συνδυασμό με το επιβλητικό παρουσιαστικό του έκαναν τον Τζεισον να ξεροκαταπιει. Αν και θεώρησε τον εαυτό του αρκετά έξυπνο για την ιδέα, δεν κατάφερε να βρει ακριβώς τις λέξεις που έπρεπε να χρησιμοποιήσει για να γίνει πιστευτός.

«Τρελή, Ίαν» Είπε και έκανε μια παύση «Νομίζει ότι είμαι κακός. όταν ήρθε, ο μπαμπάς με πληροφόρησε, ό,τι είχε ερωτευθεί το σωματοφυλακα της. Πάραυτα, δεν κατάφερε ποτέ να ενσωματωθεί στο σπίτι Ίαν. Είχε την εντύπωση ότι εγώ ήμουν η αιτία για ολα.  Βγαίνει έξω, δεν μιλάει σε κανένα, είναι συνεχώς θλιμμένη και εκτός αυτού, το πιο σοβαρό από όλα είναι πως την έπιασα να αυτοτραυματιζεται!!» Ο Ίαν, τον κοίταξε σκεπτικός. Όλα αυτά ήταν υπερβολικά αλλά πάραυτα δεν είχε το δικαίωμα να ξέρει για για να κρίνει.

"Δεν θα επέμβω στα οικογενειακά σας. .." είπε έπειτα από αρκετή σκέψη. "Όπως και να έχει όμως, δεν μου αρεσει ο τρόπος σου. Βρες κάποιον άλλο για να αντιμετωπίσεις τη κατάσταση , μπορείς να φύγεις. Αύριο θέλω όλα τα έγγραφα από τις τελευταίες πωλήσεις. Τις εισαγωγές και τις εξαγωγές" Ο Τζεισον σήκωσε το φρύδι και αρκετά ψύχραιμος χαμογέλασε.

"Δεν νομίζεις ότι το πήρες πολύ σοβαρα; Έχω αναλάβει Ίαν..."

"Σοβαρεψου μικρέ!"

"Σοβαρός ειμαι. Απόλαυσε την αποφυλάκιση σου και μην σε νοιάζει για τίποτα.  Τα έχω όλα υπό έλεγχο!"

"Τζεισον δεν θα το πω ξανά. Σου ζήτησα κάτι. Θέλω τα έγγραφα αύριο το πρωί στο γραφείο . Τέλεια και παύλα !"Ο Ίαν σηκώθηκε εκνευρισμένος και βγήκε έξω. Έλειπε...Αυτό το ήξερε. Από την δική του οπτική γωνία όμως, ο Τζεισον ήταν ακόμα παιδί. Ούτε καν σε αποστολή είχε πάει ποτέ του. Ένας γραφιάς όπως αποκαλούσαν τα ανενεργά μέλη. Σκεπτικός, ανέβηκε τη μεγάλη σκάλα και βρήκε τον Φρεντερίκ να βγαίνει από το δωμάτιο της Λέιλα.

"Όλα καλά εκεί μεσα;" ρώτησε και ο μπάτλερ κοίταξε πίσω του. "ΣΟΥ μιλάω Φρεντερίκ,  που κοιτάζεις;"

"Συγνωμη παιδί μου. Σκέφτηκα αν τακτοποίησε η Ολιβια κάτι πράγματα που της είπα και αφαιρέθηκα. Φυσικά και είναι όλα καλά. Δεν σε καταλαβαίνω..."

"Τίποτα. Απλά ρώτησα. Θα κοιμηθώ στο δωμάτιο του μπαμπά και ήθελα..." ξάφνου η πόρτα άνοιξε και η Λέιλα βγήκε έξω κρατώντας στα χέρια ένα μικρό σάκο.

"Για που το έβαλες εσυ;" τη ρώτησε κι εκείνη χαμήλωσε το βλέμμα.

"Για το ... το ..." τραυλισε και ο Φρεντερίκ ανέλαβε την κατάσταση

"Για το δωμάτιο του Τζεισον . Αυτές ήταν οι εντολές λίγη ώρα πριν ..." σχολίασε και ξεροκαταπιε βλέποντας τον Τζεισον να γελάει πίσω από τον Ίαν.

"Δεν με απασχολεί. Η κοπέλα θα μείνει στο δωμάτιο της κι εγώ θα πάω στου πατέρα μου..." η Λέιλα ακούγοντας τον ένιωσε την θηλιά γύρω από το λαιμό της να σφίγγει. Αν έμενε θα είχε σίγουρα να αντιμετωπίσει τον Τζεισον και αυτό δεν ήταν καθόλου καλό.

"Δεν χρειάζεται...Προτιμώ να πάω στο δωμάτιο του άντρα μου" είπε ήρεμη και βγήκε στο διάδρομο.

"Είσαι σίγουρη;" ρώτησε απαλά

"Απολύτως..." η φωνή της βγήκε σταθερή και ο Ίαν ξεφυσηξε.

"Ωραία λοιπόν. Είσαι ελεύθερη..." είπε και έκανε στην άκρη να περάσει. Ο Τζεισον προχώρησε και κάνοντας αισθητή τη παρουσία του ξεροβηξε

"Έτοιμη;" την ρώτησε γλυκά αλλά όσο κι αν εκείνη προσπάθησε να κρύψει την αηδία της δεν τα κατάφερε . Ο Ίαν κατάλαβε ότι κάτι σε όλη αυτή την ιστορία δεν στέκει. Τα δράματα για μια ημέρα όμως ήταν αρκετά.

"Ναι. Έτοιμη " απάντησε κοφτα και γύρισε προς τον Ίαν  "Καλώς ήρθες...." και έφυγε.

"Εμένα με συγχωρείς αδερφέ αλλά καταλαβαίνεις...Πρέπει να πάω να τακτοποιήσω τα πράγματα της..." αποκρίθηκε ο Τζεισον και ρίχνοντας του ένα χτύπημα στην πλάτη την ακολούθησε. Έμεινε για λίγο σκεπτικός κοιτάζοντας τους να μπαίνουν μέσα.

"Με θέλεις κάτι εμένα αγόρι μου ; πρέπει να πάω να ετοιμάσω το δείπνο..." πετάχτηκε ο μπάτλερ και ο Ίαν άνοιξε την πόρτα πίσω του.

"Ναι. Πάμε μέσα..." είπε και μπήκε πρώτος με τον Φρεντερίκ να ακολουθεί. "Είναι τρελή;" ρώτησε αμέσως μόλις η πόρτα έκλεισε

"Δεν ... Δεν καταλαβαίνω "

"Η Λέιλα Φρεντ! Είναι τρελή;" Ο ηλικιωμένος άντρας κομπλαρε. Ο Ίαν διάβασε κάθε αντίδραση στο πρόσωπο του και επιβεβαίωσε τις σκέψεις του . "Τι συμβαίνει εδώ μέσα Φρεντερίκ;"

"Σαν τι να συμβαίνει αγόρι μου, δεν σε καταλαβαίνω..." Ο Ίαν ξεφυσησε και γύρισε απογοητευμένος την πλάτη του.

"Δεν έχω κουράγιο γι αυτά. Μπορείς να φύγεις!" Αποκρίθηκε αυστηρά και ο Φρεντερίκ έφυγε με αστραπιαία ταχύτητα. Ο Ίαν, μένοντας μόνος πλέον ξάπλωσε στο κρεβάτι. Τίποτα εκεί μέσα δεν του θύμιζε το παλιό του δωμάτιο. Αλλά αυτό που τον τσιτωνε πιο πολύ ήταν εκείνη.  Η μυρωδιά της ήταν απλωμένη πάνω στα μαξιλάρια ...  αμφισβητούσε σιωπηλά κάθε λέξη του Τζεισον αλλα καταβαθος αρνιόταν να παραδεχτεί πως ο ίδιος του αδερφός του λέει ψέματα για κάποιο λόγο...

Έβγαλε την μπλούζα και ξάπλωσε ολόκληρος. Καφνου η πόρτα άνοιξε και η Ολιβια μπήκε μέσα κρατώντας ένα σετ καθαρά σεντόνια.

"Καλωσόρισες..." του είπε σιγανά και πλησίασε. Εκείνος φανερά ενοχλημένος ανασηκωθηκε και την κοίταξε

"Έχουμε χάσει βλέπω κάθε σεβασμό εδώ μέσα! Γιατί δεν χτύπησες;"

"Εμ ...Θεώρησα πως..."

"Πώς τι ;"

"Πώς δεν θα είχες πρόβλημα να μπω..."

"Θα το πω μια φορά. Μια και μόνο μια... πάρε ότι κρατάς και βγες έξω. Αν ξαναμπείς στο δωμάτιο χωρίς να χτυπήσεις θα σε πετάξω στο δρόμο έγινα κατανοητός;" Η νεαρή υπηρέτρια τον κοίταξε κατακόκκινη και έκανε ένα βήμα πίσω. "Όσο για τον ενικό, κάνω πως δεν τον άκουσα!"

"Μάλιστα κύριε..." απάντησε διστακτικά , άφησε τα σεντόνια και έφυγε γρήγορα.

"Καλά είπα... μπουρδελο γίναμε εδώ μέσα!" Μουρμούρισε και ξάπλωσε ξανά.

Τρεις ώρες αργότερα

"Κατάλαβες ότι σου ειπα;" Είπε αυτηρα ο Τζεισον κι εκείνη τον αγριοκοιταξε

"Δεν είμαι ηλίθια που να σε πάρει !" Απάντησε εκνευρισμένη κι εκείνος γέλασε. Είχε μέρες να δει την σπιρτάδα στη φωνή της. Πόσο μάλλον το νευρο της. Γελάσε πονηρά και πήγε κοντά της. "Απομακρυνσου πριν βάλω τις φωνές!"

"Το ότι τον έχω εδώ μέσα δεν αλλάζει τίποτα ανάμεσα μας ! Αν δεν θέλεις να πεθάνει ο αγαπημένος σου θα συνεχίσεις να κάνεις ότι σου λέω έγινα κατανοητός;;" Πάτησε εκεί που την πόνουσε πιο πολύ και άπλωσε τα χέρια του στα οπίσθια της. "Είσαι τυχερή που έχουμε το δείπνο...το βράδυ όμως..." ψιθύρισε κι εκείνη αποτραβηχτηκε.

"Σε σιχαίνομαι!"

"Πες μου κάτι που δεν ξέρω!"

"Είσαι πραγματικά άρρωστος..."

"Όχι αγάπη μου! Εσύ είσαι η άρρωστη...Η Τρελή...Η χαζεμενη... Σωστα;"

"Σωστά..." απάντησε  ηττημένη

"Ωραία, και τώρα πάνε κάτω και έρχομαι...Θέλω να μείνεις μακριά του και να είσαι φρόνιμη αλλιώς... Μια κλήση χρειάζεται μόνο...Και μπαμ ! Ο Τζέιμς θα βρεθεί νεκρός!" Η Λέιλα πήγε ως την πόρτα και δακρυσμένη την άνοιξε. "Φώναξε μου και την Ολιβια!" Είπε άξαφνα κι εκείνη κοκαλωσε. Ήταν σίγουρη πλέον ότι ο Τζεισον το είχε χάσει τελείως

"Τι να κανω;"

"Κουφή είσαι;" Η Λέιλα έσκυψε το κεφάλι και βγήκε έξω.

"Γαμημενε μπασταρδε!" Μονολόγησε κλείνοντας την πόρτα και κατέβηκε κάτω.    Ο Ίαν άνοιξε την πόρτα του και έβγαλε έξω το κεφάλι σκεπτικός... άκουσε βήματα στις σκάλες και την εκλεισε πάλι  απαλά, αφήνοντας μια μικρή χαραμάδα. Είδε την Ολιβια να στρώνει το μπούστο της και να μπαίνει στο δωμάτιο του Τζεισον.

"Τι διάολο;" ψέλλισε και βγήκε έξω. Στάθηκε στο διάδρομο και κοίταξε προς τα κάτω. Είδε τον Μπάτλερ να μιλάει σιγανά με την Λειλα και η περιέργεια του πλέον είχε αγγίξει το Θεό. Ξεροβηξε και κατέβηκε τραβώντας την προσοχή τους.

"Γιατί είμαστε εδώ και δεν πάμε να φάμε; πεινάω σαν λύκος! Ο Τζεισον ; πήρε ήδη θέση;" Είπε και στάθηκε κοντά τους.

"Θέλησε να κάνει ένα τηλεφώνημα...Πάμε και έρχεται...." είπε βιαστικά η Λέιλα και άρχισε να προχωράει προς  την τραπεζαρία χωρίς να τον κοιτάξει. Ο Ίαν έριξε μια ματιά στον μπάτλερ και έπειτα σε εκείνη που απομακρυνόταν.

"Πήγαινε στη κουζίνα..." διέταξε ήρεμος τον Φρεντερίκ κι εκείνος υπάκουσε.  Ακολούθησε την Λειλα και μπαίνοντας κι εκείνος  έκλεισε πίσω του τις πόρτες....

Σας φιλώ...

ΛοιπόνΞέρω πως λείπω μέρες... Θα λείψω λίγες ακόμα όμως, και λυπάμαι πολύ. Το Stay Away ήθελε ανακατασκευή σε 2 κεφάλαια και κάποιες αλλαγές. Με κράτησε λιγάκι πίσω αλλά πλέον το αποτέλεσμα μου μοιάζει ειλικρινά απερίγραπτο... 😢😢😢😢

Είναι τρομερά δύσκολο να μεταλλάσσεται η γραφή για τις ανάγκες του εντύπου και ήθελα να αφιερώσω εξ ολοκλήρου τον χρόνο μου εκεί, που δυστυχώς ήταν ελάχιστος.  Να ενημερώσω πως το Protector θα ολοκληρωθεί αλλά δεν ξέρω πότε θα βάλω κεφάλαιο. Υποθέτω μέσα στην εβδομάδα... Επίσης να πρώτα κεφάλαια από το stay away που έχω αναρτήσει στην εφαρμογή θα κατέβουν σύντομα καθώς δεν θα αποτελούν μέρος της έντυπης μορφής! Εξελίχθηκε ❤❤❤

Να είστε όλοι καλά! Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τα μηνύματα (inbox) που λαμβάνω από όλους. Δεν είναι εύκολο να απέχω ούτε για εμένα! Ειναι όμως απαραίτητο...

Να έχετε ένα όμορφο ξημέρωμα...

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top