"Δεν είναι κακο που φοβάσαι να αφεθείς....αρκεί να αφήνεσαι στο σωστό άνθρωπο "

Άνοιγω τα μάτια μου και το πρώτο πράγμα που αντίκριζω  ειναι  τα κλειστά δικά του. Δεν ξέρω πως αλλά έχουμε  γυρίσει ο ένας απέναντι από τον άλλο. Η ανάσα του σκάει  απαλά πάνω στο πρόσωπο μου , το ένα του χέρι βρίσκεται  κάτω από το κεφάλι και το άλλο πάνω στη μέση μου. Το νιώθω  αμέσως... Εκείνο το περιεγο τσίμπημα, την θέρμη που απλώνεται στο κορμί και κάνει τα μάγουλα να ροδίσουν.

"Τζεισον;" Λέω  σιγάνα και μουγκριζει. Γελάω...

"Τζεισον ;"

"Μμμμμμ" Απαντάει και γελάω ξανά...

Πιάνω το χέρι του και το κατεβάζω από την μέση μου. Αμέσως το ξαναβαζει και με τραβάει προς το μέρος του.

"Ώραια δεν είναι; Γιατί βαλθηκες να σηκωθείς; Είναι νωρίς ακόμα ..." Λέει παιχνιδιάρικα και αφήνει ένα γρήγορο φιλί στην μύτη μου. Θεέ μου ... Σίγουρα έχω γίνει κατακόκκινη...

"Αν έβλεπες μόνο αυτό που βλέπω..." Ψιθύριζει και πιέζει τα δάχτυλα του πάνω μου. Πιάνει το ύφασμα και με αργές κινήσεις το σηκώνει προς τα πάνω.

"Τζεισον !!!" Λέω και με κοιτάζει γεμάτος αθωότητα...

" Βλέπω το όνομα μου το έμαθες... "Σχολιάζει και ξάφνου αισθάνομαι τα δάχτυλα του πάνω στο γυμνό μου δέρμα...

"Δεν ... Εμ ..."ξέρω πως ότι και να πω θα ακουστεί σαν ένας σωρός από ακαταλαβίστικες λέξεις.

"Δεν είσαι περίεργη να δεις πως είναι; Να σε αγγίζουν εννοώ..."Λέει και ανεβάζει το χέρι του... Χαϊδεύει την κοιλιά μου και αισθάνομαι μια περίεργη αίσθηση κάτω χαμηλά. Έτσι αισθανόμουν κάθε φορά που τα φιλιά μας με τον Τζέιμς πήγαιναν σε άλλο επίπεδο αλλά πάντα σταματούσε εκει.  Τώρα; Τώρα πως να σταματήσω;

Πρέπει να έχω τρελαθεί, δεν υπάρχει άλλη εξήγηση για να δικαιολογεί το γεγονός πως μου αρέσει αυτό που κάνει...

"Όχι, δεν είμαι περίεργη..." απαντάω αλλά εκείνος έχει ήδη φτάσει μέχρι το στήθος μου.  Καθώς τα δάχτυλα του αρχίζουν να κάνουν βόλτες πάνω από τις ρωγες μου αναστεναζω αυθόρμητα.  Τα βλέφαρα μου κλείνουν και τον νιώθω να πλησιάζει...

"Είσαι τόσο όμορφη και πίστεψε με είναι αρκετά δύσκολο να σου αντισταθεί κανείς και το καταλαβαίνω... Δεν θα σε πειράξω, θέλω απλά να σε αγγίξω ..." Μουρμουρίζει πάνω στα χείλη μου και  ξεκινάει με το ένα του δάχτυλο ένα ταξίδι προς τα κάτω.

Φτάνει ξανά στην κοιλιά μου και κάνει έναν κύκλο γύρω από τον αφαλό.. Πιεζει λιγο το κορμί μου διαταζοντας  το να γυρίσει ανάσκελα και σκύβει προς το μέρος μου . Είναι τόσο ωραίο... Ο τρόπος ... Η αίσθηση... Δεν σταματάει όμως, φιλαει απαλα τον λαιμο μου και γερνω το κεφαλι αντανακλαστικά προς τα πισω ... το χερι του κατεβαίνει και φτάνει στο εσώρουχο μου.

"Μόνο άγγιγμα..." Ξαναδηλωνει και αμέσως κάνει στην άκρη το λεπτο ύφασμα. Παίρνω μια βαθιά ανάσα όταν αισθάνομαι τα δάχτυλα του στην περιοχή μου.

"Τρελαίνομαι όταν κοκκινίζεις....Τόσο αγνή... Τόσο...." Ξάφνου νιώθω μια πίεση στην κλειτορίδα, αργά και σταθερά εισχωρεί μέσα μου ένα δάχτυλο  και ζεσταίνομαι απίστευτα...

"Τόσο γαμημένα δική μου..."Λέει και μου δαγκώνει το λαιμό. Από τα χείλη μου βγαίνει ένα μικρό βογγητο και πριν μεταμορφωθεί σε κραυγή σφραγίζει τα χείλη του με τα δικά μου.

Το κορμί μου αντιδράει στο φιλί... Ανταποδίδω και τύλιγω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του σφίγγοντας τον δυνατά... Δεν σταματάει και δεν θέλω...

Δεν με πονάει καν ... Είναι απλά υπέροχο... Νιώθω την γλώσσα του  να παίζει με την δική μου,ο συνδυασμός μαζί με το κούνημα που κάνει το δάχτυλο του μέσα μου με φτάνει στα άκρα  και η κάψα μεγαλώνει. 

"Θέλω να μπω ολόκληρος μέσα σου και να χαθώ στα απάτητα μονοπάτια σου..." Λέει διακόπτοντας το φιλί.  Ανατριχιάζω... Δεν ξέρω πως να αντιδράσω και τι να απαντήσω σε αυτό... Σίγουρα ξέρει τι κάνει και το κάνει καλά...

"Τζεισ...." Δεν προλαβαίνω καν να τελειώσω το όνομα του και αυξάνει την ταχύτητα.  Πλέον το δάχτυλο του μπαινοβγαίνει μέσα μου γρήγορα και ιδρώνω...

Έρχεται στο αυτί μου και το γλύφει.  Ειλικρινά έχω παραλύσει...

"Ναι ...." Λέω και καταλαβαίνω πως γελάει από τον τρόπο που κουνηθηκαν τα χείλη του.

"Ναι τι ;" Ρωτάει και με κοιτάζει. Ξεροκαταπινω και πριν απαντήσω κάτι αλλάζει εκεί κάτω... Η πίεση που αισθανόμουν πριν,εκείνη η γλυκειά αλλά τόσο ερωτική απαλλοτρίωση των φραγμών μου μεγαλώνει...

"Μην φοβάσαι... Δάχτυλα είναι μόνο " Μου λέει και γλύφει τα χείλη μου.

Βάζει ένα ακόμα δάχτυλο μέσα μου και ο αναστεναγμός μου δεν έχει όρια... Η καρδιά μου χτυπάει γρήγορα και οι παλμοί της ανεξέλεγκτα...

"Δεν φαντάζεσαι πόσα θέλω να σου κάνω τώρα... Θέλω..."

Ξάφνου η πόρτα ανοίγει και κάθε τούβλο που έβαζε για να χτίσει την στιγμή γκρεμίζεται  ... Τα αντανακλαστικά του λειτουργούν γρήγορα.  Καλύπτει το κορμί μου αμέσως με το σεντόνι και γυρίζει εξοργισμένος προς την πόρτα

"Εμ ... Συγνωμη εγώ...."Αναγνωρίζω την φωνή της Ολιβιας και σηκώνομαι...

"Δεν έμαθες να χτυπάς; Πώς μπαίνεις έτσι μέσα;Της λέει ο Τζέισον κι εκείνη κοιτάζει μια εμένα και μια αυτόν.  Το βλέμμα της είναι περίεργο.

"Συγνωμη εγώ...." Η φωνή της τρέμει αλλά το ίδιο και τα χέρια της ...

"Βγες έξω!!" Της λέει δυνατά κι εκείνη βουρκωνει.  Κλείνει αμέσως την πόρτα και την ακούω που τρέχει στο διάδρομο...

"Συγνωμη Λείλα... " Λέει και γυρίζει προς το μέρος μου. Με φιλάει στο μάγουλο και σηκώνεται... Η θέα του δεν το κρύβω πως κόβει την ανάσα μου. Αναμφίβολα είναι πανέμορφος αλλά ακόμα κρατάω τις επιφυλάξεις μου . Ίσως ήταν σημαδιακό που μπήκε μέσα η Ολιβια ίσως πάλι όχι... Υποθέτω δεν θα μάθω...

"Πάω να κάνω ένα μπανάκι μπας και ηρεμήσω " Λέει και ανασηκωνει πονηρά τα φρύδια . Κοκκινίζω ξανά...

"Θα ήθελα να ολοκληρώσουμε αυτό που αφήσαμε στη μέση αλλά υποθέτω η ατμόσφαιρα χάθηκε... Θα πάω αργότερα στον πατέρα μου. Το βράδυ θα είμαι εκτός... Περιμένω εμπόρευμα και καταλαβαίνεις..Αν θέλεις όμως μπορείς να βγεις μια βόλτα. Από την μέρα που ήρθες εισαι κλεισμένη στο σπίτι..."

Εκείνος μιλάει κι εγώ κάθομαι σαν άγαλμα προσπαθώντας ακόμα να συνηδητιποησω όχι μόνο αυτά που λέει αλλά και οσα έγιναν λίγα λεπτά πριν .. Σαν να το καταλαβαίνει έρχεται και κάθεται δίπλα μου.

"Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι για κάτι τόσο όμορφο και φυσικό όπως ο έρωτας Λείλα...." Λέει και γελάει

"Δεν με έχει αγγίξει ποτέ κανείς Τζέισον..." Λέω και ανακτω την δυναμικότητα μου .

"Το ξέρω... Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να έχεις επιφυλάξεις... Όχι μαζί μου ... Εγώ κι εσύ θα γίνουμε ένα σύντομα. Αφέσου σε μένα Λείλα..." Τις τελευταίες λέξεις τις εναποθέτει στα χείλη μου και με φιλάει... Τι μου συμβαίνει γαμωτο ;;

Διακόπτει το φιλί χαμογελώντας και απομακρύνεται. Μου ρίχνει μια τελευταία μάτια και φεύγει από το δωμάτιο...

Αγγίζω τα χείλη μου. Να αφεθώ... Μου ζήτησε να αφεθώ αλλά πως να το κάνω όταν νιώθω ότι κάτι σε όλο αυτό παραείναι καλό;

Πετάω το σεντόνι και σηκώνομαι...

Θα κάνω ένα μπάνιο και θα βγω.  Δεν ξέρω που θα πάω αλλά θέλω να πάρω αέρα... Θέλω να νιώσω ελεύθερη για λίγο...

Πρέπει να κάνω μια βαθειά συζήτηση με τον εαυτό μου... Είναι δύσκολο, ήρθα εδώ με το σκεπτικό πως πουληθηκα αλλά ο Τζέισον δεν το κάνει εύκολο να τον μισησω... Έτσι δεν έπρεπε; να τους βλέπω σαν εχθρούς ;

Το κεφάλι μου και να σπάσει... Και η Ολιβια;Τι διάολο; Πρώτη φορά μπαίνει κάποιος χωρίς να χτυπήσει... Σίγουρα δεν ήταν τυχαίο... Πρέπει να ακούσω και την δική της πλευρά πριν βγει εκτός ελέγχου η κατάσταση...

Σας φιλώ.....