"ΕΙΣΤΕ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΑΣ ΡΕ;;;;" άκουσαν και σπάζοντας το φιλί γύρισαν προς την πόρτα. Η Λέιλα ήταν ανεβασμένη πάνω στο πάγκο , ο Ίαν βρισκόταν χωμένος ανάμεσα στα πόδια της και λίγο πριν γίνει το μοιραίο εκείνος τους σταμάτησε...

Ο Ίαν της άφησε ένα απαλό φιλι στα χείλη χαμογελώντας και την κατέβασε κάτω.
"Νωρίς ήρθες..." αποκρίθηκε κοιτώντας τον Λιαμ ο οποίος έμοιαζε έξαλλος.

"Έχετε συναίσθηση τι κάνετε και που ;"τους είπε και η Λέιλα κοκκινησε "Αν δεν έμπαινα εγώ μέσα;;" συνέχισε και ο Ίαν χαμογέλασε.

"Τότε θα είχαμε ένα πτώμα πριν την ώρα του...Ηρέμησε ΡΕ! " έσπευσε να τον καθησυχάσει "Βρήκες τίποτα;" τον ρώτησε ευθύς αμέσως και ο Λιαμ κάθισε στη καρέκλα και αναστέναξε. Κοίταξε την Λέιλα και ο Ίαν του έκανε νόημα να μιλήσει ελεύθερα...

"Βρήκα αρκετά...Δεν ξέρω αν σου αρέσουν όμως...Με όλες αυτές τις μαλακιες έρχομαι να σε βρω και αισθάνομαι σαν τον κακο αγγελιοφόρο που σου φέρνει τα άσχημα μαντάτα!!"

"Ελααα, κόψε τη κλάψα και λεγε ..."Ο Ίαν πήρε θέση στο τραπέζι και η Λέιλα τον μιμήθηκε. Άναψε ένα τσιγάρο και αποφεύγοντας να την κοιτάξει κατάματα, νιώθοντας ακόμα αναστατωμένος, επικεντρώθηκε στον Λιαμ.

"Η επίθεση στις φυλακές οργανώθηκε από τον Τζεισον. Ο Μαρκους είχε μιλήσει σε κάποιον από την ανατολική εστία και του εκμυστηρεύτηκε την αποστολή. Πληρώθηκε αδρά... Ο Τζέιμς βρίσκεται κάπου στη Νεβάδα . Δεν βρήκα ακριβώς το μέρος αλλά πίστεψε με έκοψα δύο δάχτυλα για να μάθω ακόμα κι αυτό..." Η Λέιλα έπιασε το κεφάλι της και έγειρε προς τα πίσω.

"Τα δάχτυλα δεν είναι τίποτα στη δουλειά μας και το ξέρεις...Ηρέμησε " τις ψιθύρισε ο Ίαν

"Βρήκα και κάτι ακόμα...." τον διέκοψε ο Λιαμ . Ο τρόπος όμως που μίλησε, έκρυβε μια βαθειά ανησυχία που δεν άρεσε στον Ίαν.

"Σε ακούω...."

"Δεν ξέρω αν μπορείς να ανταπεξέλθεις σε αυτό..." Ο Λιαμ τραυλισε...Με μια άγρια όμως ματιά άνοιξε τα χείλη του...

"Αυτό που θα σου πω είναι μια απλή υποψία και τίποτα παραπάνω....Μια πηγή που έχω στο νοσοκομείο, μου είπε πως όταν μετέφεραν τον πατέρα σου , κρυφά από όλους ένας γιατρός πήγε μια μικρή ομάδα σπουδαστών στο νεκροτομείο για πρακτική. Η νοσοκόμα της βάρδιας τους άκουσε να λένε ότι ο άντρας που βρισκόταν στο κρεβάτι είχε πεθάνει από ασφυξία και όχι από καρδιά...." Ο Ίαν πετάχτηκε όρθιος και ο Λιαμ τον έπιασε από τα μπράτσα σταματώντας τον

"ΚΑΤΣΕ ΚΆΤΩ ΤΏΡΑ! ΔΕΝ ΕΦΤΑΣΕ ΑΚΟΜΑ Η ΣΤΙΓΜΉ! ΈΧΩ ΉΔΗ ΣΤΕΊΛΕΙ ΤΟ ΜΑΞ ΣΤΟ ΣΠΊΤΙ ΤΟΥ  ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΝ ΈΧΟΥΜΕ ΣΕ ΛΊΓΟ ΣΤΙΣ ΑΠΟΒΆΘΡΕΣ!"

"ΕΧΕΙΣ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΣΟΥ ;;" του απάντησε ο Ίαν και η Λέιλα άπλωσε το χέρι της στο μπράτσο του.

"Μην τον πειράξετε...Θα μάθω εγώ την αλήθεια. Είχα γνωρίσει αυτό τον ανθρωπάκο, τον Σεμπάστιαν,  στις αρχές και ξέρω πως ακόμα και να είπε ψέματα το έκανε για να προστατέψει την οικογένεια του..  Δεν έχω να χάσω πλέον τίποτα... Θα τον στρίμωξω και θα μάθω εγώ....Σε παρακαλώ Ίαν...Ηρέμησε και άκουσε με..."

"ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΈΦΤΕΣΑΙ!"Της απάντησε ταραγμένος

"Χαλάρωσε ρε μαλακά! Η Λέιλα έχει δίκιο...Ίσως είναι η μόνη που ο Τζεισον δεν θα φοβηθεί να μιλήσει...."

Ο Ίαν αγρίεψε σαν το θηρίο και αποστασιοποιηθηκε

"ΕΙΣΑΙ ΣΟΒΑΡΟΣ; ΜΟΥ ΖΗΤΑΤΕ ΝΑ ΡΙΣΚΆΡΩ ΤΗ ΖΩΉ ΤΗΣ; ΚΙ ΕΣΥ;;; ΤΌΣΑ ΈΧΕΙΣ ΠΕΡΆΣΕΙ ΠΟΥ ΝΑ ΠΆΡΕΙ!!! ΔΕΝ ΦΤΆΝΕΙ;;" Είπε απευθυνόμενος προς τη Λέιλα κι εκείνη του χαμογέλασε

"Κάποιος μου είπε πως όλα θα πάνε καλά σήμερα το πρωί...." του απάντησε γλυκά και πηγαίνοντας κοντά του τον αγκάλιασε. "Σε παρακαλώ...Είναι κρίμα να χαθούν κι άλλες ζωές. Σήμερα το βράδυ που .... Που ...." δίστασε να προσφέρει τις λέξεις που είχε στο μυαλό της κι εκείνος νευριασε

"Ξέχασε το Λέιλα! Δεν θα σε αφήσω μόνη μαζί του !"

"Ρε μαλακα άκουσε την ! Κάτι θα σκεφτούμε..." πετάχτηκε ο Λιαμ

"Δεν ξέρεις  καν τι ειπώθηκε πριν λίγο!" Ανταπέδωσε ο Ίαν επιθετικά αλλά ότι κι αν έλεγε είχε απέναντι του δύο ξεροκέφαλους ανθρώπους...

Το ίδιο βράδυ... (Λέιλα POV)

Πηγαινοέρχομαι σαν τη τρελή μέσα στο δωμάτιο... Ξέρω πως αυτό που ετοιμάζομαι να κάνω ίσως δεν έχει την αναμενόμενη κατάληξη αλλά πρέπει να τον φτάσω στο αμήν για να ομολογήσει...αν διέπραξε ένα τόσο απεχθές έγκλημα κατά του ίδιου του πατέρα είναι λυπηρό...Νιώθω τόσο μπερδεμένη. Ο Ίαν μου φόρεσε πάλι αυτή τη βλακεία στο κεφάλι αλλά καταβαθος ξέρω ότι δεν είναι έτοιμος για να ακούσει όσα θα ειπωθούν στο δωμάτιο αυτό... Και το φιλί; θεούλη μου ... Αν δεν έμπαινε μέσα ο Λιαμ θα κάναμε ένας Θεός ξέρει τι ,πάνω στο πάγκο της κουζίνας. Δεν έπρεπε να επιτρέψω στον εαυτό μου να παρασυρθεί. Δεν με νοιάζει για μένα... Στην ιδέα όμως να πάθει κατι ο Ίαν κάτι με πιάνει...

Κοιτάζω τους επιδέσμους στα χερια μου...Ίσως αν δεν με άφηνε να ζήσω όλα να ήταν καλύτερα για εκείνον. Έχω ήδη καταπατηθεί σώμα και ψυχή. Εκτός από το θάνατο δεν περιμένω τίποτα παραπάνω. Έτσι είναι ο κόσμος μας. Σε αυτόν μεγάλωσα και η ίδια...

Ο Τζεισον έχει λίγα λεπτά που γύρισε σπίτι αλλά ακόμα να ανέβει πάνω. Με τρομάζει η σκέψη ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή θα μπουκάρει στο δωμάτιο ζητώντας το κορμί μου με τη βία αλλά ξέρω πως ότι κι αν γίνει ο Ίαν δεν θα το επιτρέψει. Κάτι θα σκεφτεί...σωστά;  ακούω βήματα. Είναι βαριά... ήπιε! Σίγουρα είναι μεθυσμένος... Αναθεματισμένο αλκοόλ...

"Μωρό μου ...." ακούω τη φωνή του να με καλεί έξω από τη πόρτα και αηδιαζω . Την ανοίγει... Με κοιταζει πονηρά και μπαίνει μέσα....

***

Η Λέιλα κράτησε απόσταση  προσπαθώντας να επεξεργαστεί την ποσότητα του αλκοόλ που κατανάλωσε. Ήθελε να ξέρει τι έχει να αντιμετωπίσει.

"Πώς πέρασες τη μέρα σου ;" τη ρώτησε μπερδεύοντας τη γλώσσα του και όρμησε προς το μέρος της. "Σε ρώτησα κάτι...." είπε φτύνοντας τις λέξεις μπροστά της.

"Καλά, οχι οτι μου άφησες και περιθωρια να απαντήσω !" του απάντησε ψύχραιμη

"Ωραία...Και τώρα αν δεν θέλεις να τις φας ξέρεις πολύ καλά τι πρέπει να κάνεις..." αποκρίθηκε γεμάτος πονηραδα και ξεκουμπωσε το παντελόνι του.

"Περίμενε!!! " ειπε και απλώνοντας τα χερια τις σαν ασπιδες τον σταματησε "Θέλω να μιλήσουμε γι αυτό που μου ζήτησες...Δεν μπορώ να την πέσω στον αδερφό σου που να πάρει!"

"Ωωωω θα το κάνεις..." είπε και πέρασε το χέρι του πίσω από το λαιμό της. "Έχω μάθει, καλώς ή κακώς να παίρνω αυτό που θέλω..."

"Αυτό το κατάλαβα...! Είσαι τόσο γαμημένος που αν δεν ήξερα ότι ο καημένος ο Νικόλας έφυγε από καρδιά, θα ήμουν σίγουρη ότι τον σκότωσες!" Ο Τζεισον την κοίταξε παράξενα.

"Ξέρεις Λέιλα...έχεις αυτή τη σπίθα στο βλέμμα που μου θυμίζει ένα συγκεκριμένο άτομο....ένα άτομο που δεν ζει πια. Που το αγάπησα αλλά εκείνο δεν με επέλεξε...Έτσι ήταν κι αυτή! Άνοιγε το στόμα της χωρίς να σκέφτεται τι λέει ώσπου τα λόγια της την οδήγησαν στο θάνατο...Πολύ φοβάμαι πως αν δεν προσέξεις θα έχεις την ίδια κατάληξη! Δεν δίστασα... Της ζήτησα να με αγαπήσει κι εκείνη ξέρεις τι έκανε; Με απέρριψε! Ξέρεις για ποιον ;;;" Ο Τζεισον άρχισε να κοκκινίζει από θυμό και η Λέιλα προσπαθούσε χωρίς να γίνει αντιληπτή να απομακρυνθεί όσο πιο μακριά του γίνεται "Απάντησε μου ξέρεις;;;" ξαφνικά σταμάτησε και άρχισε να γελάει σαν υστερικος... "Για τον Ίαν .... Πάντα ο Ίαν...Ο Ίαν αυτό, ο Ίαν εκείνο...Δεν μπορείς να φανταστείς πως με παρακαλούσε να μην τη σκοτώσω...Δεν άντεξα όμως την απόρριψη...Ευτυχώς ο άλλος ο μαλακας νόμιζε πως την σκότωσε ο εχθρός , και μπήκε φυλακή για πάρτη μου...Δυστυχώς όμως, βγήκε. Κι εσυ; Εσύ δεν θα με αγαπήσεις ποτέ...Κανένας δεν με αγαπάει εμένα. Αμφιβάλλω αν το έκανε και η ίδια μου η μάνα... Ίσως ήμουν ένα μπάσταρδο. Ποιος ξέρει..." Η Λέιλα έμεινε άφωνη. Έχοντας μπροστά της έναν άντρα που δεν δίστασε να σκοτώσει την αγάπη της ζωής του, ήταν τρομακτικό ... Ήξερε πως έπρεπε να τον πείσει για να μάθει αν δολοφόνησε και τον Νίκολας αλλά δεν ένιωθε ότι ο Ίαν θα ήταν ικανός να ανταπεξέλθει...

Άξαφνα ο Τζεισον έκανε ένα σάλτο για να την πιάσει και παραπατησε. Έπεσε στο κρεβάτι και έπιασε το κεφάλι του.

"Εισαι τυχερή ....Έχω πιει τόσο που πλέον αμφιβάλλω αν θα μου σηκωθεί! ΧΑΣΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΜΆΤΙΑ ΜΟΥ!!" Της φώναξε κι εκείνη δίχως δεύτερη σκέψη βγήκε και έτρεξε προς το δωμάτιο του Ίαν. Μπαίνοντας τον είδε να βγάζει ένα μπουκάλι ουίσκι από το μίνι μπαρ. Δεν γύρισε προς το μέρος της.

"Ίαν; Λυπάμαι πολύ...." του είπε θέλοντας να απαλύνει τον πόνο του.

"Το παρελθόν για κάποιο λόγο ονομάζεται έτσι πριγκίπισσα..." της δηλωσε και ακούμπησε τα χέρια του στην ξύλινη επιφάνεια. Έσκυψε προς τα μπροστά το κεφάλι και κοίταξε έξω από το παράθυρο. "Πλησίασε..." της ζήτησε ήρεμος κι εκείνη άρχισε να κάνει μικρά βηματάκια προς το μέρος του. Μόλις έφτασε αρκετά κοντά, απλωσε τα χέρια της και τον ακούμπησε στη πλάτη.

"Καταλαβαίνω πόσο πολύ σε πείραξε ο θάνατος της κοπέλας σου αλλά όπως είπες κι εσύ....Το παρελθόν..."

"Σςςςς .... Έλα να ξαπλώσουμε σε παρακαλώ. Θέλω να κοιμηθείς ξέροντας πως είσαι ασφαλής. Μόνο αυτό με νοιάζει αυτή τη στιγμή" Η Λέιλα ξάπλωσε στο κρεβάτι και εκείνος την ακολούθησε. Κρατώντας την σφιχτά στην αγκαλιά του , έπειτα από λίγα μόλις λεπτά την ένιωσε να παραδίνεται...

Έμεινε να κοιτάζει σκεπτικός το ταβάνι. Φυσικά και τον πείραξαν όσα έμαθε. Τα λόγια που της είπε όμως αφορούσαν εκείνη...Αφορούσαν το δικό της παρελθόν...

Όταν η Λέιλα  μπήκε στο δωμάτιο, ο Ίαν στάθηκε με γυρισμένη τη πλάτη και έκλεινε το κινητό του... Έπρεπε να φανεί διπλά δυνατός. Να γίνει βράχος. Βράχος για να ξεσπάσει τον δικό της πόνο μόλις ξημερώσει. Μόλις της ανακοινώσει , πως με βάση την έρευνα του Λιαμ, ο Τζέιμς, είναι νεκρός....

Σας φιλώ...