"Και εκεί που έχεις έναν βράχο... Χάνεται και σπάει...."

Κλαίω... Κλαίω γοερά και δεν με ενδιαφέρει . Ο Τζέισον με κοιτάζει με μια περίεργη έκφραση στο πρόσωπο  του.  Μοιαζει λυπημένος,τα μάτια του όμως κρύβουν κάτι πιο βαθύ...

"Λείλα; Γιατί κλαις ... Μην κλαις γαμωτο!!" Λεει και με τραβάει στην αγκαλιά του. Ντρέπομαι ακόμα και να σηκωθώ. Δεν θέλω να ούτε τα σεντόνια.

"Ξέρω πως ίσως αισθάνεσαι περίεργα αφού ήταν η πρώτη σου φορά... Έλα, δεν θέλω να μετανιώνεις για τίποτα..." Με έβαλε κάτω απο το πάπλωμα και με σκέπασε. Χώθηκε δίπλα μου και με αγκάλιασε από πίσω.. Δεν μπορω να σταματήσω για κάποιο λόγο  .

"Αισθάνομαι βρώμικη..." Λέω γεμάτη ειλικρίνεια και αναστενάζει.

"Θα περάσει... Όλα θα περάσουν σύντομα.. Κλείσε τα μάτια σου και κοιμήσου...

Ξεκινάει να μου χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά. Τα μάτια μου τσουζουν και βαραίνουν όσο περνάει η ώρα...

"Έτσι μπράβο... Σςςς , ηρέμησε... Κλείσε απαλά τα πανέμορφα μάτια σου και όταν ξυπνήσεις θα δεις πως ήταν απλά μια αντίδραση..." Ψιθύριζει και τα βλέφαρα μου κλείνουν... Δεν μπορω να κρατήσω ανοιχτά όσο και να το θέλω...

.......

Μόλις η Λείλα κοιμήθηκε ο Τζέισον ανασηκωθηκε στο κρεβάτι και την κοίταξε. Προσπαθούσε με κάθε τρόπο να ερμηνεύσει την αντίδραση της και σκεφτόταν πως σίγουρα το μετάνιωσε. Θα το άλλαζε όμως αυτό... Ήταν δική του πλέον. Του χάρισε τον εαυτό της και δεν είχε δικαίωμα να το πάρει πίσω. Δεν μπορούσε...

Σηκώθηκε αθόρυβα. Είχε πάει 7 παρά και το προσωπικό θα σηκωνόταν στις 8. Είχε έρθει η ώρα να πάρει τις απαντήσεις που τον ταλαιπωρούσαν όλη την βραδιά...

.....

Κοιτάζω τα πεσμένα μας ρούχα και γεμίζω. Την έκανα δική μου. Ήμουν ο πρώτος της και η απόδειξη υπάρχει τρανή πάνω μου. Κανένας δεν θα μπορέσει να πει πως ήρθα δεύτερος. Όχι για εκείνη τουλάχιστον. Θέλω να αγαπήσει. Ξέρω πως το μετάνιωσε αλλά δεν θέλω να το παραδεχτώ. Αν το κάνω θα είμαι αποτυχημένος.

Σαν γυναίκα είναι σκέτο όνειρο. Εκείνοι οι μαλακές δεν πήραν τα μάτια τους από πανω της όλη την βραδιά. Γαμημενοι μπασταρδοι ! Δεν έχασαν την ευκαιρία να με μειώσουν μπροστά της. Να μου υπενθυμίσουν την θέση μου στα μάτια τους και να εξυψωσουν τον Ιαν. Επιλογή του ήταν στο φινάλε, δεν καταλαβαίνω γιατί συνεχίζουν και με κατηγορούν...

Σκουπιζομαι με το σεντόνι και βάζω τα ρούχα μου. Η στιγμή που περίμενα έφτασε και είμαι σίγουρος πως δεν θα απογοητευτω. Ο πατέρας μου ξέρει πως είμαι αρκετά ικανός. Ξέρει πως είμαι η μόνη επιλογή. Ότι και να είπαν αυτοί δεν υπάρχει περίπτωση να βγει ο Ίαν και να αναλάβει.

Βγαίνω όσο πιο σιγά μπορώ από το δωμάτιο και κατευθύνομαι στην κρεβατοκάμαρα του πατέρα μου. Ανοίγω την πόρτα και τον βλέπω ξαπλωμένο. Πάνω στο γραφείο όπως πάντα υπάρχουν παντού απλωμένα χαρτιά. Χαρτιά που θα περάσουν στα χέρια μου μόλις αναλάβω εξ ολοκλήρου . Πλησιάζω και την προσοχή μου τραβάει ένας μεγάλος λευκός φάκελος με ένα πράσινο σταυρό απ έξω. Τι διάολο είναι πάλι αυτό; Πότε έκανε εξετάσεις και δεν μου το είπε; Το ανοίγω και ξεκινάω να διαβάζω. Όλα μοιάζουν όπως πάντα εκτός από ένα πράγμα... Απίστευτο!

"Κύριε Λόρενς με λύπη σαν ανακοινώνουμε με βάση την τελευταία εξέταση έχετε μόνο 1 μήνα ζωής περίπου. Ο καρκίνος έχει κάνει μετάσταση. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα"

Σοκαρισμένος κοιτάζω την ημερομηνία... Το χαρτί είναι της περασμένης εβδομάδας... Πώς μπόρεσε και μου το έκρυψε; Είχε ακόμα 4 μήνες γαμωτο! Σκατα !

Αφήνω τις εξετάσεις στη θέση τους και καθώς τοποθετώ τον φάκελο ένας άλλος πέφτει κάτω. Έχει πάνω την σφραγίδα του δικηγόρου. Περίεργο ...

Το σηκώνω και έξω γράφει διαθήκη... ΔΙΑΘΉΚΗ! Θεέ μου... Πόση άγνοια πια ; Δεν ξέρω αν θέλω να το ανοίξω... Είναι σφραγισμένο. Το βάζω στη τσέπη και πλησιάζω τον πατέρα μου. Ανασαίνει βαριά. Κάθομαι στο κρεβάτι και πιάνω το χέρι του. Πόσο άδικος ήταν ο χαμός της μάνας μου. Τον λυπάμαι αρκετές φορές... Τόσο όσο λυπάμαι και τον εαυτό μου.

"Πατέρα;" Λέω σιγάνα και μουρμουρίζει.

"Ο Τζέισον ειμαι... Θέλω να σε ρωτήσω κάτι..." Κουνιέται λίγο και έπειτα ανοίγει τα μάτια του και με κοιτάει.

"Τι ώρα είναι;Τι έπαθες; Δεχθήκαμε επίθεση;Όλα καλά;" Ξεκινάει να κάνει τις ερωτήσεις την μια μέρα την άλλη

"Ηρέμησε ρε μπαμπά... Όλα είναι καλά..."Ξεφυσαει

"Και τότε γιατί είσαι εδώ τέτοια ώρα; Ίσα που ξημέρωσε έξω..." λέει και γυρίζει προς το παράθυρο.

"Η Λείλα μου μίλησε... Ήθελα να σε ρωτήσω κάτι "Λέω σιγάνα και προσπαθεί να σηκωθεί

"Μην σηκώνεσαι. Μια απάντηση θέλω και θα φύγω..."

"Απάντησή σε τι ;"

"Πλέον δεν μας συνδέει τίποτα. Εκείνη επέλεξε να μείνει και όπως κατάλαβα είμαστε σε ανοιχτή διαμάχη  με τους Φερνάντες.  Νομίζω λοιπόν πως ήρθε ο καιρός να αναλάβω πατέρα...με ή χωρίς γυναίκα..."

"Δεν γίνεται αυτό το πράγμα Τζέισον... Έχουν συμβεί κάποια πράγματα από χθες μέχρι σήμερα... Εκτός αυτού ήθελα να αναλάβεις αλλά οι συνθήκες άλλαξαν. Σαν οικογενειάρχης θα έδινες άλλο στίγμα. Θα είχες και τον πατέρα της δίπλα σου όταν θα έφευγα αλλά και παλι γιε μου είχε ήδη κανονιστεί να αναλάβει ο Ίαν όταν θα έβγαινε..." Τι λέει; Τόσο καιρό πίστευα πως θα αναλάβω τα πάντα μόνος και τώρα με μειώνει; Με θεωρεί ανώριμο; θα με χρησιμοποιούσε μέχρι να βγει ο Ίαν; Δεν μπορώ να διανοηθώ κάτι τέτοιο...

"Πώς τολμάς; Τα τελευταία 2.5 χρόνια τρέχω σε όλα σαν το μαλακά, μόνο και μόνο για να σου αποδείξω πως αξίζω να είμαι στην κορυφή! Αξίζω να είμαι η γαμημενη προσωποποίηση της κορυφής!!! Εσύ επιλέγεις να δώσεις τα πάντα σε εκείνον;Εκείνον που σκότωσε τον φονιά της μάνας μας χωρίς καν να σε ενημερώσει; Δεν δίστασε να σκοτώσει την γυναίκα που έλεγε πως αγαπάει... Με απογοητεύεις πατέρα..." Γυρίζω την πλάτη μου και θέλω να ουρλιάξω...

......

Ο Νίκολας δεν είχε ιδέα τι πραγματικά συνέβη εκείνη τη νύχτα. Ο Ίαν θέλησε να προφυλάξει τον αδερφό του από τις συνέπειες και δεν αποκάλυψε ποτέ την αλήθεια. 2.5 χρόνια κρατούσε απ τον πατέρα του το μυστικό... Ο Τζέισον ένιωθε προδομένος. Το μίσος κυρίευσε το μυαλό του. Αδυνατούσε να κατανοήσει πως γίνεται να έρχεται ακόμα δεύτερος στα μάτια του πατέρα του.

Γύρισε και τον κοίταξε με ένα βλέμμα που έσταζε πικρία...

"Πρέπει να καταλάβεις Τζέισον. Ο Ίαν ότι και να έκανε δεν παύει να είναι μεγαλύτερος . Έχει παραπάνω εμπειρία και δεν μπορώ να ρισκάρω να χαθεί αυτό που έχτισα τόσα χρόνια"

"Είσαι σοβαρός; Μου λες μέσα στα μούτρα πως με θεωρείς άχρηστο; Ντρέπομαι για σένα πατέρα! Δεν μου είπες καν πως πεθαίνεις σε λίγες μέρες που να σε πάρει ο διάολος!! Ποιος θ αναλάβει τότε; Μήπως θα γίνει κανένα θαύμα και θα βγει από την στενή ο Ίαν; Δεν το νομίζω... Ποιος λοιπόν; ΠΟΙΟΣ ;; ΕΓΏ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ ΘΑ ΤΟ ΚΆΝΩ!!!"

Ο Νίκολας γέλασε. Γύρισε το κεφάλι του και κοίταξε στο κομοδίνο την τελευταία οικογενειακή τους φωτογραφία λίγο πριν πεθάνει η γυναίκα του. Άφησε μια εκπνοή και κοίταξε το παράθυρο. Η διαίσθηση του ούρλιαζε πως βρίσκεται σε κίνδυνο ακόμα κι αν η καρδιά τον βάφτιζε τρελό...

"Δεν με κοιτάς ε; Και γιατί να το κάνεις; Ξέρεις ποιο είναι όμως το θέμα; Πώς ότι και να κάνεις... Όσο και να προσπαθήσεις θα πεθάνεις. Θα πεθάνεις κι εγώ θα ανέβω στην εξουσία..." Ο Νικόλας γέλασε ...

"Είσαι ανόητος..." Ψελισσε και γύρισε ξανά το κεφάλι

Flashback το προηγούμενο βράδυ

"Δεν ξερω τι θα κάνεις! Θέλω τον γιο μου έξω ! Εχεις 10 γαμημένος μέρες το πολύ! Πεθαίνω που να σε πάρει η ευχή! Πώς θα αφήσω ένα 24χρονο να αναλάβει ολόκληρη τη μάφια; Δεν ξέρω τι θα κάνεις ούτε και πως... Ε χεις άδεια να ξοδέψεις όσα χρειαστούν ... Θέλω τον Ιαν έξω πριν κλείσω τα μάτια μου κατανοητό;"

"Μάλιστα αφεντικό... Θα κοιτάξω να εισχωρήσω ξανά στο σύστημα. Θα μιλήσω και τους υπεύθυνους δικαστές και επιθεωρητές. Θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου κύριε... "

"Αυτό ήθελα να ακούσω Μαξγουελ... Ετοίμασα και την διαθήκη μου. Την υπέγραψα και την σφραγισα όπως μου είπες με την σφραγίδα που μου έδωσες.  Λείπει μόνο να σου το στείλω για να το ασφαλίσεις. Θα το κανω το πρωί!"

"Θα περιμένω τότε.. Και δεν θα σας απογοητεύσω σας το υπόσχομαι!"

"Ώραια. Και τσιμουδιά σε κανένα! Τώρα με την κατάσταση δεν θέλω να μάθει κανείς πως ο Γιος μου βγαίνει. Θα τρέξουν πίσω του και δεν θέλω να πάθει κακο. Μόλις βγει εκείνος ξέρει μετά πως θα κινηθεί..."

Τέλος Flashback

"Τι είμαι;" Απάντησε εξοργισμένος ο Τζέισον και στάθηκε πάνω από το κεφάλι του.

"Ανόητος... Αν νομίζεις πως είσαι έτοιμος για να αναλάβεις είσαι γελασμένος. Μόλις γκρεμίσες και την παραμικρή ελπίδα που είχα για σένα... "

"Σκάσε! Εσύ έλεγες πως θα αναλάβω! Εσύ φταις! Έλεγες πως θα παντρευτώ και θα αναλάβω !!!!"

"Ναι αλλά θα το έκανες με εμένα πλάι σου ! Τώρα πεθαίνω Και αυτό που ζητάς δεν μπορώ να το επιτρέψω!!!"

Ο Τζεισον τρελάθηκε.

"Ώστε αυτό είχες σκοπό; Να με κρατάς απασχολημένο με το γάμο και να με ελέγχεις ταυτόχρονα μέχρι να βγει ο Ίαν; Πόσο λάθος έκανες... Σε πληροφορώ πως είμαι ικανοτατος!"

Ο Νικολας άρχισε να βήχει και το αίμα στα χέρια του έκανε τον Τζέισον να γελάσει. Άρχιζε να χάνεται.. Ήταν οργισμένος και δεν άντεχε ούτε να βλέπει τον πατέρα του.

"Ήρθε η ώρα να μάθεις ορισμένα πράγματα πριν κλείσεις τα μάτια..."

"Τι εννοείς;"

"Εγώ σκότωσα τον Τζεφερσον πατέρα!!!ΕΓΏ!!!! ΕΓΏ ΕΓΏ ΕΓΏ!!! ΕΓΏ ΔΙΚΑΙΟΎΜΑΙ ΤΑ ΕΎΣΗΜΑ!!! ΣΚΌΤΩΣΑ ΚΙ ΕΚΕΊΝΗ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΤΙΚΙΑ ΤΟΥ ! ΑΚΌΜΑ ΚΙ ΕΚΕΊΝΗ ΜΕ ΑΡΝΉΘΗΚΕ !ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΎΣΑ ΝΑ ΜΠΩ ΜΈΣΑ ΌΜΩΣ... ΉΜΟΥΝ ΠΙΟ ΈΞΥΠΝΟΣ!!!"

Ο Νίκολας άρχισε να κλαίει σιωπηλά.

"Είναι άδικα μέσα 2 5 χρόνια;" Ψέλλισε και έβγαλε έναν λυγμό...

"ΌΧΙ! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΆΔΙΚΑ! ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΣ!!! ΣΤΑΜΆΤΑ ΝΑ ΚΛΑΙΣ ΠΟΥ ΝΑ ΣΕ ΠΆΡΕΙ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ !!!"

"Λυπάμαι που σε γέννησα... Φύγε Τζέισον..." Είπε σιγάνα αλλά εκείνος είχε άλλη γνώμη

"Δεν κατάλαβες καλά πατέρα..." πλησίασε το κρεβάτι και άρπαξε στα χέρια ένα μεγάλο μαξιλάρι

"Τι πας να κάνεις εκεί τρελάθηκες;" Δεν προλαβε όμως να πει τίποτα παραπάνω... Ο Τζέισον τοποθέτησε με μανία το μαξιλάρι στο πρόσωπο του και πίεζε δυνατά... Όσο και να σπαρταρουσε όμως ήταν αδύνατο να αντιδράσει στην κατάσταση του...

Η ανάσα χανόταν, μαζί με εκείνη και η ψυχή του Τζέισον...

Λίγα λεπτά αργότερα

Τα έντονα χτυπήματα στην πόρτα την ανάγκασαν να ανοίξει τα μάτια της. Κοίταξε δίπλα της τον Τζέισον που κοιμόταν ακόμα και αντανακλαστικά τον σκουντηξε

" Ξυπνα Τζέισον!!! Κάτι συμβαίνει!!"Φώναξε κι εκείνος άνοιξε τα μάτια και τα έτριψε. Ήταν κατακόκκινα...

"Κύριε!!!δεσποινίς!! Ανοίξτε την πόρτα!!! "Η φωνή του Φρεντερίκ ακουγόταν αρκετά αναστατωμένη και η Λείλα τρομοκρατηθηκε.

Ο Τζέισον σηκώθηκε και πιο γρήγορα γινόταν και άνοιξε.

Ο Φρεντερίκ στεκόταν μπροστά στην πόρτα.  Έκλαιγε και όριοταν 

"Ο κύριος Νικόλας είναι νεκρός!!!!" Ούρλιαξε και έπιασε τα μαλλιά του ...

Ότι και να γίνει εγώ θα σας φιλώ...❤