Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Ελληνικού Νόμου (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει μέχρι σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής αδείας του συγγραφέα κατά οποιονδήποτε τρόπο ή μέσο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, διανομή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση, παρουσίαση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου.

Τα ακόλουθα αποτελούν μη πνευματική ιδιοκτησία μου και ανήκουν καθαρά στους δημιουργούς τους :
Α) Εικόνες
Β) τραγούδια +μουσική +στιχοι
Γ) Φωτογραφίες

Το παρόν έργο που είναι γραμμένο από εμένα , αποτελεί καθαρά δική μου πνευματική ιδιοκτησία. Εχει καταχωρηθεί και κατοχυρωθεί νομικά.Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αντιγραφή και κάθε είδους υποκλοπη του κειμένου χωρίς την δική μου γραπτή άδεια

Λίγα λόγια...

Νομίζω πως η απόφαση πάρθηκε. Αυτή την ιστορία την έχω πάνω από 5 μήνες στα πρόχειρα. Τώρα θα μου πείτε και με το δίκιο σας πως έχω ήδη On Hold άλλες 5 αλλά δεν έχει νόημα να την αφήσω άλλο στα προχειρα.  Έχω ήδη σκιαγραφήσει την πορεία της και την έχω κατοχυρώσει. 

Ο λόγος που δεν την δημοσίευσα ήταν γιατί ήθελα να την κάνω τέλεια... Όπως την είχα στο μυαλό μου.  Πλέον έχω κατασταλάξει...

Ακολουθεί σύντομα  το πρώτο κεφάλαιο.  Θα είναι η μοναδική ιστορία μου που δεν Θα βάλω cast . Θα παρουσιάσω τα χαρακτηριστικά τους στις ανάλογες σκηνές και από εκεί και πέρα θα αφήσω την φαντασία σας να λειτουργήσει...

Ούτε καν οι αγαπημένοι μου πρωταγωνιστές δεν  φτάνουν την δική μου προσωπική φαντασία ...

Ακολουθεί αμέσως μια μικρή περίληψη και το πρώτο κεφάλαιο...

Περίληψη

Κάποια πράγματα στη ζωή δεν τα ορίζεις... Πόσο αστείο είναι όμως όταν η λέξη "πράγματα " περικλείει μέσα της ανθρώπινα συναισθήματα; Πιστέψτε με δεν είναι καθολου αστείο...  Τα δικά μου τσαλαπατηθηκαν. Πυρποληθηκαν στη φωτιά του και έγινα στάχτη. Γιατί; Μα γιατί τόλμησα και ένιωσα φυσικά... Γιατί ένιωσα; Γιατί ίσως, κάπου μέσα στο ταλαιπωρημένο μου μυαλό είχα την ελπίδα πως η ζωή μου άλλαξε... Γιατί εκείνος με έκανε να νιώσω...

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς θα σας φαινόταν αν ο πατέρας σας είχε υπογράψει ένα συμβόλαιο που σας παρέδιδε κανονικότατα για να επιτευχθεί μια οικονομική νηνεμία και κυριαρχία ανάμεσα σε δύο κόσμους; Ούτε εγώ μέχρι εκείνη την ημέρα...

Μέχρι την ημέρα που μου ανακοινώθηκε πως θα αρραβωνιαστω τον γιο του Νίκολας Λόρενς... Ένας θρύλος στον κόσμο μας. Ο χειρότερος εγκληματίας που υπήρξε. Αδίστακτος και σκληρός... Φήμες έλεγαν πως όταν ήταν πιο νέος ήταν αρκετά διαφορετικός. Πλέον όμως ήταν ένα τέρας στα μάτια όλων....

Κανείς δεν έδωσε σημασία στα δικά μου θέλω.  Ούτε καν η μάνα μου ... μάνα... Ο Θεός να την κάνει... Μεγαλώνοντας κατάλαβα αμέσως,  πώς ήρθα στο κόσμο... ήταν απλό. Εκείνη ηταν πόρνη πολυτελείας και ο πατέρας μου ήθελε απλά διάδοχο... του έκατσα εγώ φυσικά και τον ευχαριστώ που δεν με σκότωσε αλλά αυτά ανήκουν στο παρελθόν...

Θα αναρωτιέστε φυσικά γιατί δεν φεύγω... ΚΆΝΕΙΣ ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙ.... Όχι ζωντανός τουλάχιστον... Η οικογένεια μου πάντα ήταν σκληρή. Πάντα ήταν ισχυρή. Η τιμωρία για όλα τα μέλη ήταν ίση. Είτε για μένα που είμαι κόρη του Λούσιο Φερνάντες είτε για τον πιο απλό υπάλληλο που κάνει μεταφορές ...

Πλέον ο ρόλος μου έγινε ξεκάθαρος... Μεγάλωσα απότομα και το αποδέχομαι...

Οικονομική ένωση δύο χωρών... Αμερικής και Μεξικού...

Είμαι η Λείλα Φερνάντες , ετών 19  κι αυτή είναι η δική μου ιστορία....

Σας φιλώ