"Λέιλα θα σηκωθείς επιτέλους;;" της είπε ενοχλημένος μπαίνοντας στο δωμάτιο της κι εκείνη πετάχτηκε και τράβηξε το σεντόνι στα πάνω της. Είχαν περάσει πέντε μήνες. Έπειτα από εκείνη τη μέρα στο τρένο δεν έμαθαν ποτέ κανένα νέο για τους άλλους. . Οι σκιές ήταν υπαρκτές αλλά βρισκόντουσαν κάτω από την καθοδήγηση του Λιαμ . Ο Τζεισον δεν εμφανίστηκε ξανά και εκείνοι επέστρεψαν στο Μεξικό.

"Μπορείς να σταματήσεις να μπαίνεις έτσι στο δωμάτιο μου ;;;" του είπε ενοχλημένη κι εκείνος ξεφυσηξε και βγήκε έξω χωρίς να απαντήσει. Μπορεί να την είχε κοντά του. Μπορεί να είχε αναλάβει εξ ολοκλήρου την μάτια των Φερνάντες αλλά πάραυτα δεν είχε καταφέρει να αποκτήσει το πιο σημαντικό από όλα... Εκείνη...

Με όπλο την υπομονή, προσπαθούσε να την κερδίσει δείχνοντας της το ενδιαφέρον του και την αγάπη του αλλά εκείνη, βρισκόταν ακόμα σε πένθος. Δεν έμαθε ποτέ πως ο άντρας που αγκάλιασε στο τρένο ήταν ο ίδιος με εκείνον που έσβηνε πάνω της τα τσιγάρα και την κοπανουσε με τη ζώνη.

Σηκώθηκε απρόθυμα από το κρεβάτι και ντύθηκε. Άλλη μια ανούσια μέρα ξημέρωνε για εκείνη. Αν και δεν της το είχε πει ο ίδιος,  όταν επέστρεψαν, η Λέιλα του ζήτησε  να αναλάβει καθώς δεν ήταν σε θέση να ανταπεξέλθει. Ούτε τότε αλλά ούτε και τώρα ... Εκείνος φρόντιζε ανά τακτά χρονικά διαστήματα να της δίνει τις σχετικές αναφορές και παρέμενε ήρεμος και μυαλομενος . Προσπάθησε να βρει τον εαυτό του έχοντας την Λέιλα πλάι του και αφοσιώθηκε στην εργασία.

Μόλις ντύθηκε κατέβηκε κάτω. Το προσωπικό την καλημερισε και εκείνη τους χαιρέτησε με ένα απλό νεύμα

"Αφού ξέρεις δεσποινίς μου πως κάθε Παρασκευή σου παραδίδω την αναφορά. Για που το έβαλες ντυμένη έτσι;;" άκουσε τον Τζέιμς καθώς έβγαινε από τη κουζίνα

"Θέλω αέρα...Ηρεμία. Δεν με νοιάζει η αναφορά. Σε εμπιστεύομαι. Αποφάσισα να πάω για προπόνηση...." το πρόσωπο του Τζέιμς φωτίστηκε. Ήταν η πρώτη φορά που επέλεγε να βγει από το σπίτι και ενθουσιασμένος της χαμογέλασε

"Αυτά κι αν είναι νεα! " αναφώνησε "Χρειάζεσαι κάποιο άλλο όπλο; Γιατί όσα έχω πίσω είναι πιο παλιά.." συνέχισε βλέποντας την σοβαρή

"Όχι. Σκέφτηκα να πάω πρώτα στο σάκο. Έπειτα θα δω ..."

"Όπως αγαπάς πριγκίπισσα...Αν χρειαστείς κάτι να μου το πεις ..." Η Λέιλα δίστασε αλλά αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να του μιλήσει.

"Βασικά θέλω κάτι..." του είπε διστακτικά

"Ότι ζητήσεις θα γίνει!" Της απάντησε χαρωπά

"Μπορείς να μην με φωνάζεις πριγκίπισσα;;;" ρωτησε μαλακά κι εκείνος σκοτείνιασε. "Συγνωμη αλλά δεν αισθάνομαι καλά ακούγοντας αυτό το πράγμα συνεχώς..." συμπλήρωσε και ο Τζέιμς αναστέναξε.

"Καλά...Αν σε κάνει να νιώθεις ήρεμη πάω πάσο...!" Είπε και έφυγε προς το γραφείο. Έχοντας αφαιρέσει από πάνω της ένα βάρος που κρατούσε πέντε ολόκληρους μήνες βγήκε στον  κήπο. Έπιασε τα μαλλιά της μια κοτσίδα και κατευθύνθηκε στη πίσω πλευρά του σπιτιού  που ήταν ειδικά κατασκευασμένη για προπονήσεις. Κοίταξε τα όπλα και ένιωσε αποστροφή.  Πλησίασε το σάκο και στάθηκε μπροστά του. Τον κοίταξε καλά καλά και κλείνοντας τα μάτια απελευθέρωσε την οργή της. Άρχισε να βαράει με μανία. Ένα τέταρτο αργότερα η Λέιλα είχε βγει εκτός ελέγχου...

"ΓΙΑΤΊ... ΓΙΑΤΙ  ΓΑΜΩΤΟ !!! ΓΙΑΤΊ...." Φώναζε διαρκώς και κάθε φορά οι γροθιές της αποκτούσαν μεγαλύτερη ορμή. Δεν είχε καταφέρει να ξεπεράσει τον χαμό του Ίαν. Ο Τζέιμς προσπάθησε να την πλησιάσει ουκ ολίγες φορές ερωτικά αλλά εκείνη συνέχισε να τον απορρίπτει.

"Αουτς !!!" Ξεφωνησε και έπιασε τον καρπό της έπειτα από ένα άγαρμπο χτύπημα στο σάκο. "Αναθεματισμένο!!!"  συμπλήρωσε  εκνευρισμένη δίνοντας του μια κλωτσιά και απομακρύνθηκε. Κάθισε στο εξωτερικό παγκάκι και νιώθοντας ότι η οργή δεν είχε καταλαγιασει πήρε ένα ζευγάρι επιδέσμους από τη θήκη για να τυλίξει τα χέρια της ...

"Έλα, πρέπει να σε καθαρίσω ξανά..."

"Δεν θέλω Ίαν! Θα μπορούσες να με αφήσεις να πεθάνω και να τελειώνουμε..."

"Μη το ξαναπείς αυτό!"

"Δεν υπάρχει σωτηρία δεν το βλέπεις;"

"Υπάρχω εγώ και αυτό είναι ότι ακριβώς χρειάζεσαι πριγκίπισσα..."

Τα χείλη της έσπασαν και σχημάτισαν ένα γλυκόπικρο χαμόγελο φέρνοντας στο νου της ακόμα μια ανάμνηση . Κοίταξε τη μπερδεμένη  πολυχρησιμοποιημενη γάζα,  ανάμεσα στα δάχτυλα της και η γνωστή ενοχλητική θολούρα επισκίασε την όραση της. Έκλεισε τα μάτια πριν το δακρυ κυλήσει και προσπάθησε να ηρεμήσει. Λίγα λεπτά αργότερα τα άνοιξε. Έπιασε το πανί και άρχισε να το τυλίγει όμορφα γύρω από τα χέρια της ώσπου κάνοντας μια λάθος κίνηση εκείνο μπερδεύτηκε ξανά. Βρίζοντας  την ίδια τη ζωή της , σηκωθηκε και πέταξε τον επίδεσμο στο χώμα.

"Μη τα παρατάς πριγκίπισσα...Θέλει τρόπο..." άκουσε από πίσω της  και κοκαλωσε. "Τύλιξε πρώτα την μια άκρη και έπειτα πέρασε την γύρω από το χέρι σου..." συνέχισε να της λέει και η Λέιλα κράτησε το κεφάλι της σταθερό. Η υπόσχεση έσπασε όταν άκουσε τα βήματα να πλησιάζουν. Κοιτώντας το κενό , άφησε το πιο καυτό της δάκρυ να πέσει και έκλεισε τα μάτια. Δεν έμαθε να θεωρεί τον εαυτό της τρελό αλλά να που τώρα η κοσμοθεωρία της άλλαξε. Πίστεψε πως τρελάθηκε...

"Σ'αγαπάω...." είπε και άφησε τα λόγια της να χαθούν στον αέρα παραπονεμενα.

"Εγώ να δεις ...." τον άκουσε να απαντάει

"Είσαι ψεύτικος έτσι; Ονειρεύομαι..." αποκρίθηκε και τα δάκρυα άρχισαν να πληθαίνουν. Ο Ίαν στάθηκε πίσω της. Έφερε το χέρι του στο πρόσωπο της και αγγίζοντας το μάγουλο της την ανάγκασε να γυρίσει.

"Ειμαι εδω και είμαι ζωντανος ..." δηλωσε με εκείνη τη χαρακτηριστική ηρεμία που τον διεπεμπε κι εκείνη βγάζοντας ένα επιφώνημα χαράς  πήδηξε πάνω του . Γραπωθηκε και άρχισε να τον φιλάει σε όλο το πρόσωπο ανεξαρτήτως σημείου.

"Ήρεμα τίγρη! Ακόμα προσπαθώ..." της είπε αλλά συνέχισε να την κρατάει από τα οπίσθιά . Η ματιά της έπεσε στο στήθος του και κατάλαβε πολλά. Εξήγησε με το μυαλο την απουσία του και ευτυχισμένη,  ευχαρίστησε το θεό που ήταν ζωντανός.

"ΛΙΛ;;;" Ρώτησε με ένα ίχνος τρόμου στη φωνή του ο Τζέιμς , τραβωντας τους την προσοχή και σε δευτερόλεπτα μέσα από τους θάμνους βγήκαν άλλοι τέσσερις άνθρωποι στοχεύοντας τον με τα όπλα τους. Ο Τζέιμς τράβηξε όπλο και σημαδεψε τον Ίαν.

"Απομακρυνσου από κοντά της τώρα!!!" Φώναξε.

"ΤΖΕΙΜΣ ΚΑΤΕΒΑΣΕ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΏΡΑ! ΈΧΕΙΣ ΤΡΕΛΑΘΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ;" έσπευσε να διαμαρτυρηθεί η Λέιλα βλέποντας τον να οπλίζει το όπλο.

"Είναι ένας Λόρενς Λέιλα !!! Σε κορόιδευε τόσο καιρό άκουσε με !!! ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΕΊΝΑΙ ΙΚΑΝΌΣ! ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΚΕΦΆΛΙ ΠΊΣΩ ΑΠΌ ΌΛΑ ΓΑΜΩ ΤΟ! ΌΛΑ ΗΤΑΝ ΣΧΕΔΙΑΣΜΈΝΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΠΊΒΛΕΨΗ. ΕΚΕΙΝΟΣ ΦΎΤΕΨΕ ΤΗΝ ΙΔΈΑ! ΣΕ ΠΟΝΕΣΑ. ΣΕ ΧΤΎΠΗΣΑ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΔΕ ΤΟ ΗΞΕΡΕΣ ΟΤΙ ΗΜΟΥΝ ΕΓΩ. ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΨΕΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΣΟΥ ΛΕΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ .. ΕΜΠΡΟΣ ΡΩΤΗΣΕ ΤΟΝ ΠΟΥ ΝΑ ΠΆΡΕΙ Η ΟΡΓΗ!!" Της απάντησε κάνοντάς μια παυση. "Για το θεο Λειλα ... ο τυπος ειναι αρρωστος ακουσε με...." συμπληρωσε και ένιωσε το σώμα της να μετακινείται... Ο Ίαν την έβαλε πίσω από τη πλάτη του ατάραχος  χωρίς να μπει στη διαδικασία να βγάλει και το δικό του όπλο.

"Νομίζω πως ήρθε η ώρα να ανοίξουμε τα χαρτιά μας...Τι λες Τζέιμς;Δεν συμφωνείς;" αποκρίθηκε Ο Ίαν  χαμογελώντας ...

Σας φιλώ...