Άνοιξε τα χείλη της για να φωνάξει αλλά η φωνή δεν έβγαινε. Τα κατάμαυρα μαλλιά του είχαν κολλησει προς τα πίσω ενώ τα μάτια του φωτιστηκαν ακόμα περισσότερο από το νερό.

"Και τώρα που έμαθα το λόγο που φωναζες ήρθε η ώρα να μάθω και πως απέκτησε το κορμάκι σου όλα αυτά τα σημάδια..." της είπε αναδυομενος και η μυρωδιά από το ουίσκι έφτασε στα ρουθούνια της.

"Έχεις πιει..." είπε σοβαρή

"Πες μου κάτι που δεν ξέρω..." της απάντησε και έσφιξε τα δάχτυλα του στο δέρμα της .

"Μην με αγγιζεις σε παρακαλώ..." γκρίνιαξε και έπιασε τα χέρια του .

"Θέλω να μάθω Λειλα ..."

"Για το Θεό Ίαν! Φαντάσου να μας δει κάποιος σε αυτή τη κατάσταση!!!"  Είπε προσπαθώντας να τον συνετίσει

"Δεν είναι κακο να κολυμπάω με την νύφη μου ....." της απάντησε πονηρά

"Ναι ...Με την ολογυμνη νύφη σου για την ακρίβεια!" Τόνισε με έμφαση εκείνη και πίεσε τα χέρια της στα δικά του για να απελευθερωθεί. "Με φέρνεις σε δύσκολη θέση...Γιατί Δεν φεύγεις μου λες ; Θα βρω την άκρη μόνη μου ! Απλά βγες από το αναθεματισμένο  το νερό πριν ..."

"Πριν ; Πριν γίνει κάτι που δεν πρέπει;" την διέκοψε και ανέβασε τα δάχτυλα του σταματώντας τα κάτω από τα στήθη της. Η Λέιλα αισθάνθηκε μια ζεστασιά στο κορμί της αλλά είχε την επίγνωση της κατάστασης. Έπρεπε να σταματήσει όλο αυτό. Ο Ίαν είχε πιει . Εκείνη ήταν γυμνή και το μόνο που θα έφερνε αυτή η στιγμή ήταν μπελάδες...

"Με φέρνεις σε δύσκολη θέση...Άφησε με..." του είπε ξανα πιο ήρεμα

"Θέλω να δω τα σημάδια σου..." επέμενε κι εκείνη ξεφυσησε.

"Θα με αφήσεις στην ησυχία μου αν τα δεις ;" Ρώτησε κι εκείνος κούνησε θετικά το κεφάλι.

"Ωραία  λοιπόν... δεν θέλω ερωτήσεις. Δες τα και φύγε!" Είπε και εκείνος την απελευθέρωσε. Η Λέιλα κολύμπησε προς την απέναντι όχθη και ο Ίαν την ακολούθησε. Το πιο σοκαριστικό για την ίδια, ήταν πως δεν ένιωθε ντροπή για το κορμί της εξ αρχής. Ο λόγος που κρύφτηκε στο νερό όταν τον είδε ήταν τα σημάδια της, σημάδια που πλέον  ετοιμαζόταν να του δείξει...

Φτάνοντας προς τα έξω σταμάτησε και τον κοίταξε.

"Θέλω να μου υποσχεθείς πως δεν θα με ρωτήσεις τίποτα. Θα τα δεις , θα φύγεις και θα μου φέρεις ένα ζευγάρι ρούχα εντάξει;" ξαναείπε

"Μην επαναλαμβάνεσαι....Βγες απλά απο το νερό .."

Η Λέιλα πάτησε στις πετρουλες και με αργά βήματα περπάτησε προς τα έξω. Ήξερε πως αν όσα της είχε πει ο Άντονι ήταν αλήθεια,  ο Ίαν θα ήταν σε θέση να καταλάβει πως κάποιος την χτύπουσε επανειλημμένα αλλά σκεπτόμενη πως έχει πιει θεώρησε ότι θα την αφήσει ήσυχη χωρίς ερωτήσεις. Βγαίνοντας  ολόκληρη από το νερό του χάρισε  μια αρκετά έντονη εικόνα που δύσκολα θα ξεχνούσε καποιος... Διάφορες παλιές αλλά και πιο καινούριες ουλές που έμοιαζαν με ραπίσματα έκαναν την εμφάνιση τους . Ξεκινούσαν από τους ώμους και έφθαναν μέχρι τα οπίσθιά ενώ τριγύρω τους υπήρχαν κοκκινιλες που τα στόλιζαν...   Άκουσε τα βήματα του από πίσω της και η καρδιά της χτύπησε δυνατά.

"Γύρνα μπροστά..." διέταξε με αυστηρό τόνο αυτή τη φορά.

"Νομίζω ήταν αρκετα αυτά..." είπε λυπημένη

"Λέιλα γύρνα να σε δω ...." επέμεινε. Εκείνη εκρυψε το στήθος με το ένα χέρι και τοποθετώντας  το άλλο στην ευαίσθητη περιοχή της γύρισε ντροπιασμένη ....

"Ευχαριστήθηκες τώρα που είδες από κάθε άποψη το αηδιαστικό κορμί μου ;" του είπε απαλά και του ξαναγύρισε πλάτη. Τον αισθάνθηκε να την πλησιάζει και δεν άργησε να νιώσει το άγγιγμα του στο κορμί της . Ο Ίαν έκανε στην άκρη τα βρεγμένα της μαλλιά και την φίλησε στον ώμο.

"Το κορμί σου είναι πανέμορφο..."

"Το κορμί μου είναι κατεστραμμένο. Το ίδιο και η ψυχή μου  Ίαν..." του απάντησε ήρεμη

"Ποιος τόλμησε να σε χτυπήσει έτσι;" ρώτησε κι εκείνη γέλασε

"Δεν σου είπαν πως είμαι τρελή;" αρκέστηκε να του πει και εκείνος  την γύρισε προς το μέρος του. Την τράβηξε κοντά του και έπιασε το πηγούνι της σηκώνοντας το κεφάλι της για να τον κοιτάζει. Το γυμνό της στήθος που ακουμπούσε πάνω στο δικό του έκανε χειρότερη την κατάσταση

"Είσαι όντως;" αποκρίθηκε και χάιδεψε την ραχοκοκαλιά της .

"Είπες πως δεν θα με ρωτήσεις τίποτα.  Σταμάτα να αθετείς το λόγο σου..." κοίταξε τα χείλη της. Πόσο γαμημένα δύσκολο ήταν να αντισταθεί στη θέα τους. Η μέθη, το κορμί της , η ανάσα της ... Έπρεπε να το σταματήσει πριν την πετάξει στο χώμα και ορμηξει κατά πάνω της.

"Εντάξει..." είπε και κάνοντας ένα βήμα πίσω ξεκόλλησε το κορμί του από το δικό της. "Περίμενε εδώ, θα σου φέρω κάτι να φορέσεις και έπειτα θα φύγω..." συνέχισε και κάνοντας τον κύκλο της λίμνης, έβαλε τα ρούχα του και πήγε προς το σπίτι.

"Γιατί δεν μπορώ να περάσω μια ήρεμη μέρα;"μονολόγησε αγανακτισμένη η Λέιλα και στηρίχθηκε στο δέντρο πίσω της μέχρι να γυρίσει ο Ίαν....

Το ίδιο βράδυ

Ξάπλωσε στο απόλυτο σκοτάδι. Από την ώρα που επέστρεψε σπίτι κλείστηκε εκεί μέσα χωρίς να θέλει να δει κανέναν. Της έφερε δικά του ρούχα... Με την δική του μυρωδιά και αίσθηση και έπειτα έφυγε... Αποφασισμένη να λογαριαστει με την Ολιβια την επόμενη μέρα κουρνιασε στο κρεβάτι της πιο ήρεμη από ποτέ. Δεν άλλαξε... θέλησε να κρατήσει λιγάκι εκείνη την αβάσταχτη αλλά τόσο οικεία αίσθηση που της έβγαζαν τα ρούχα του.

Κάπου ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, άκουσε την πόρτα της να ανοίγει. Το φως από το κεντρικό διάδρομο ξεχύθηκε στο χώρο και τρομαγμένη άνοιξε τα μάτια της χωρίς να γυρίσει πλευρό. Είχε πάει τρεις το χάραμα. Ο Τζεισον της είπε ότι θα έλειπε, ο φόβος όμως  πως επέστρεψε για να πάρει από εκείνη ότι δεν πήρε το πρωί γεννήθηκε και την τάραξε. Η πόρτα έκλεισε. Το σανίδι ετριξε από τα βήματα και χωρίς να κουνηθεί,  έσφιξε τις γροθιές της έτοιμη να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Έκλεισε τα μάτια προσποιούμενη ότι κοιμάται . Το κρεβάτι βυθίστηκε και ένα απότομο άγγιγμα στη πλάτη την τρόμαξε. 

"ΜΗ ΜΕ ΑΓΓΙΖΕΙΣ ΡΕ ΓΑΜΗΜΕΝΕ!!!!" Ούρλιαξε και πετάχτηκε από τη θέση της έντρομη παίρνοντας θέση μάχης. Δίχως να περιμένει όρμησε κατά πάνω του , χτυπώντας τον με μανία στο στήθος . "ΌΧΙ ΑΠΌΨΕ!!! ΌΧΙ ΞΑΝΑΑ!!!" Είπε κι εκείνος έπιασε γρήγορα  τα χέρια της. Τα κράτησε και την ξάπλωσε στο κρεβάτι . Η ανάσα του μύριζε αλκοόλ και τσιγάρο. Ενω δεν ελειπε και το φτηνο γυναικειο άρωμα... Το κράτημα του ήταν αρκετά δυνατό. Όσο και να χτυπιοταν ήταν ανήμπορη...

"Δεν θέλω!! Το καταλαβαίνεις; Σε σιχαίνομαι! ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΔΩΘΩ ΜΕ ΤΗ ΘΈΛΗΣΉ ΜΟΥ! ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΣΕ ΙΚΑΝΟΠΟΙΕΊ ΝΑ ΜΕ ΒΙΑΖΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΧΡΥΠΑΣ;" Φώναξε και έσπασε.... αν και ορκίστηκε να μην κλάψει ποτέ ξανά, στην ιδέα του βιασμού από έναν μεθυσμένο Τζεισον δεν άντεξε. Ήταν αναμφίβολο αν θα κατάφερνε να βγάλει τη νύχτα... Δεν την  πειραζε να πεθάνει,  την πείραζε όμως το γεγονός πως θα πεθάνει βιασμενη και χτυπημένη...

Ξάφνου το κράτημα μαλακωσε. Η ανάσα του έγινε πιο γρήγορη και τον ένιωσε να σκύβει προς το πρόσωπο της...

"Θα τον σκοτώσω το καριολη..." ψιθύρισε πάνω στα χείλη της και η Λέιλα σοκαρισμένη άπλωσε τα χερια της στο πρόσωπο του. Άγγιξε με τα ακροδάχτυλα της τα χειλη του και έπειτα επεξεργάστηκε τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του.

"ΙΑΝ;;;;;" είπε βγάζοντας ένα επιφώνημα και λαχανιασμενη από την ένταση άπλωσε το χέρι της για να ανοίξει το φως.

Σας φιλώ!!!

Σας ευχαριστώ από καρδιάς για τα προσωπικά μηνύματα  αλλα και τα σχολια στο προηγουμενο κεφαλαιο και ανταποδίδω τις ευχές ❤❤❤

Να είστε όλοι καλά!!! Με υγεία πάνω από όλα 😊😊