Ακτες ,Σαντα Ροζα Νέο Μεξικό

1χρόνο αργότερα

Το μαύρο τζιπ σταμάτησε λίγα μόλις μέτρα μακριά από το μικρό παραθαλάσσιο  θέρετρο που έχτισε  η Λέιλα , έπειτα από την επιλογή της να απομακρυνθεί από όλους και από όλα. Οι πόρτες άνοιξαν και απ μέσα βγήκαν τέσσερις άνδρες. Έμειναν να κοιτάζουν προς το εσωτερικό του αυτοκινήτου εκνευρισμένοι

"Θα τον βγάλει κάποιος έξω επιτέλους;;;;;" φώναξε δυνατά ο ένας και οι υπόλοιποι τρεις , έπιασαν τον άντρα από τα χέρια και με τα χίλια ζόρια τον έβγαλαν από το όχημα

"ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΡΕ ΜΑΛΑΚΈΣ!!!" Τους είπε επιθετικά και τιναξε τα χέρια τους από πάνω του

"Πρέπει να φέρθεις σαν άντρας επιτέλους! Ποιος θα μου το έλεγε πως θα ζούσα τη στιγμή που ο τρανός  Λόρενς θα έτρεμε να μιλήσει σε μια γυναίκα... Πέρασαν μηνες Ίαν... Σταμάτα να φοβάσαι, μπες μέσα και αντιμετώπισε την !!!" Τον προέτρεψε ο Λιαμ

"Έπρεπε να σε έπνιγα όσο είχα καιρό! Μην ξεχνάς πως είμαι μεγαλύτερος από σένα και απαιτώ να φύγουμε!!"

"Το ότι έτυχε να είμαι ο καλύτερος στη δουλειά μου κι αν ήμουν  μόλις 17 όταν με γνώρισες  δεν έχει σημασία! Έχουμε 9 χρόνια διαφορά και τελικά κατάλαβα πως έχω πιο πολύ μυαλό από σένα!" Του αντιγυρισε ο Λιαμ κι εκείνος συννεφιασε 

"Πάμε να φύγουμε ρε ! Δεν φτάνει που με δεσατε, μου κάνατε και  κήρυγμά για 13 ολόκληρες ώρες μέχρι  φτάσουμε!!! Γκρίνιαξε και εκείνοι δίνοντας του μια κλωτσιά, τον έσπρωξαν με το έτσι θέλω μέσα στην αυλή του σπιτιού. Έκλεισαν την μεγάλη καγκελόπορτα και τον κοίταξαν

"Ο μόνος τρόπος να βγεις απ εκεί μέσα είναι με εκείνη πλάι σου !" Τόνισε ο Μαξ και ο Λιαμ γέλασε.

"Δεν έκανα τόση έρευνα τζάμπα Ίαν! Ξέρεις πόσο καιρό μου πήρε να την εντοπίσω;" σχόλιασε Ο Ιβάν από δίπλα και όλοι μαζί έκατσαν σαν τοίχος μπροστά από την έξοδο. Ο Ίαν αναστέναξε...Ίσως τελικά έφτασε η ώρα σκέφτηκε και άρχισε να προχωράει προς το εσωτερικό γεμάτος αναμνήσεις...

Flash Back Ενα χρονο πριν Μεξικό. Έπαυλη Φερνάντες

"Έγινα δολοφόνος...." Ήταν η μόνη απάντηση που του έδωσε η Λέιλα . Το σοκ που υπέστη βλέποντας το πτώμα του Τζέιμς στο έδαφος, να την κοιτάζει με τα άψυχα μάτια του ακόμα ανοιχτά ήταν μεγάλο.

"Ηρέμησε μάτια μου...Έπρεπε..." της είπε ο Ίαν απαλά κι εκείνη σηκώθηκε όρθια. Σοβαρή, χωρίς ίχνος ανθρώπινης ψυχής μέσα της, έριξε ένα βλέμμα στους υπόλοιπους και έπειτα κατέληξε στον Ίαν

"Δεν σου χρωστάω, δεν μου χρωστάς...Οτι είχαμε τελείωσε εδώ πέρα..." του δηλωσε και απομακρύνθηκε. Πλησίασε το σώμα του Τζέιμς και βουρκωμένη του έκλεισε τα μάτια.

Από εκείνη την ημέρα και μετά η Λέιλα άλλαξε το όνομά της και εξαφανίστηκε. Έμαθαν ότι έχτισε κάπου ένα σπίτι για την ίδια και πούλησε όλη της την περιουσία χαρίζοντας τα χρήματα σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Ο Ίαν αρχικά σεβάστηκε την επιλογή της. Κάθε μέρα όμως που περνούσε, η απώλεια τον έτρωγε από μέσα. Είχε κλειστεί στον εαυτό του και δεν δέχθηκε ποτέ καμία γυναίκα πλάι του. Αφοσιώθηκε στις σκιές και έβγαινε ακόμα και μόνο σε αποστολές χωρίς να τον νοιάζει η κατάληξη. Ο Λιαμ βλέποντας τον να καταστρέφεται δεν άντεξε. Έβαλε τον Ιβάν να ψάξει σε κάθε σημείο της γης για να την εντοπίσει. Έπειτα από αρκετούς μήνες κατάφερε να συσχετίσει τα καινούρια της στοιχεία με τα παλιά και για να σιγουρευτουν έστειλαν τον Νικ να παρακολουθήσει το θέρετρο.

Τα νέα ήταν καλά. Η γυναίκα που έμενε εκεί ήταν η Λέιλα. Το σπίτι ήταν δύσβατο και η περιοχή απρόσιτη από άνθρωπο. Ο μοναδικός δρόμος που οδηγούσε σε εκείνο το μικρό παραθαλάσσιο κολπάκι είχε έκταση 10 ολόκληρα χιλιόμετρα και δεν υπήρχε ούτε στο χάρτη. Ζούσε μόνη της. Έβγαινε έξω μόνο μια φορά το μήνα για να πάρει αναλώσιμα και έκτοτε δεν ξαναεβγαινε από το σπίτι.  Όταν ενημέρωσαν τον Ίαν εκείνος αρνήθηκε να πάει. Ήθελε να σεβαστεί την απόφαση της άλλα κατέληξε να βουλιάζει στο βούρκο. Ένα βράδυ, κι αφού είχε βγει και ήπιε μέχρι λιποθυμίας, ο Λιαμ και τα αγόρια αποφάσισαν πως ήρθε η ώρα να πάρουν τη κατάσταση στα χέρια τους. Τον συμμαζεψαν , τον έπλυναν και τον απήγαγαν στη κυριολεξία οδηγώντας τον στο σπίτι της.

Τέλος Flash Back

Το χαλίκι που ήταν στρωμένο στο μικρό μονοπατακι του κήπου, τον οδήγησε στην πίσω αυλή του σπιτιού  που δεν ήταν τίποτα άλλο από την ίδια την αμμουδιά. Το σπίτι ήταν έτσι χτισμένο που η πρόσβαση στην ιδιωτική της παραλία ήταν άμεση. Κοίταξε μέσα από το παράθυρο και δεν είδε τίποτα. Ταραγμένος και αγχωμένος έστρεψε το βλέμμα του στη θάλασσα. Και τότε την είδε....

Καθισμένη κάτω, πάνω στην αμμουδιά, αγνάντευε τη θάλασσα. Δίπλα της υπήρχε ένα βιβλίο αφημένο ενώ τριγύρω υπήρχαν βράχια. Έπιασε τον εαυτό του να δειλιαζει. Ήξερε όμως πως δεν είχε επιλογή με τους γορίλες έξω από το σπίτι. Του έδωσαν την ώθηση, το ξύπνημα που έπρεπε και βαθειά μέσα του , τους ευχαριστούσε σιωπηλά.

Κάνοντας όση περισσότερη ησυχία γινόταν, έβγαλε τα παπούτσια και περπάτησε ξυπόλητος στην άμμο. Στάθηκε λίγα μόλις μέτρα μακριά της. Παρατήρησε πως φορούσε ακουστικά στα αφτιά. Κοίταξε το κλειστό  βιβλίο που υπήρχε δίπλα της και χαμογέλασε

"Ένας κόσμος δίχως πρίγκιπες..." έγραφε ο τίτλος και έμοιαζε χιλιοδιαβασμενο.

Κάνοντας λίγα ακόμα μικρά βηματάκια στάθηκε πίσω της. Γονάτισε και με τρεμάμενα χέρια τράβηξε τα ακουστικά από τα αφτιά της. Εκείνη τρόμαξε και βγάζοντας ένα επιφώνημα φόβου έκανε να γυρίσει αλλά ο Ίαν δεν την άφησε.

"Σε ένα κόσμο που οι πριγκίπισσες είναι υπαρκτές ....Πάντοτε Θα υπάρχει κι ένας πρίγκιπας κρυμμένος..." της ψιθύρισε στο αφτί και την ένιωσε να καρδιοχτυπαει ....

10 χρόνια μετά. Αβάνα Κούβα

"Το θέλω!!!" Φώναξε χαρούμενη και άρχισε να χοροπηδάει

"Τι θα κάνω με αυτό το παιδι γαμωτο !!!" Αναφώνησε εκείνος αγανακτισμένος  

"Γλώσσα Ίαν!!!" Τον επέπληξε η Λέιλα και ο Λιαμ από δίπλα  γέλασε με τη ψυχή του

" Δεν είπα και κάτι!" Της γκρινιαξε αλλά εκείνη τον αγριοκοιταξε και έτρεξε γρήγορα προς την μικρή αφήνοντας τους άντρες μόνους

"Πες μου ξανά γιατί δέχθηκα να οργανώσουμε οικογενειακές διακοπές;;" αποκρίθηκε ο Ίαν "κι εσύ ρε μαλακά γελάς! Με έχουν τσακίσει αυτές οι δυο ..."

"Ωωωω σταμάτα να παραπονιέσαι! Αφού καταβαθος σου αρεσει ... Κοίταξε τες...Λάμπουν... και τι δεν θα έδινα να είχα κι εγώ μια τέτοια οικογένεια..." του απάντησε ο Λιαμ

"Έχεις εμας Λιαμ ..."

"Το ξέρω αδερφέ κι αυτό πίστεψε με φτάνει..."

Ξάφνου το μικρό κοριτσάκι έτρεξε προς το μέρος του και τον αγκάλιασε

"Λιαμ κοιτά!!! Η μαμά μου αγόρασε τελικά εκείνο το ροζ στέμμα!!!" Φώναξε ενθουσιασμένη.

"Το βλέπω μικρή μου πριγκίπισσα..." τη απάντησε τρυφερά

"Εεεε τώρα είμαι βασίλισσα!!" Είπε η μικρή

"Βασίλισσα είναι η μαμα ...Μέχρι να βρεις κι εσύ το δικό σου πρίγκιπα που θα γίνει προστάτης για σένα, θα είσαι πριγκίπισσα... μεχρι τοτε θα σε κανω φονικο οπλο και οποιος τολμησει να θελήσει να γινει ο πριγκιπας θα μάθει ότι δεν θα είναι τόσο εύκολο... "

Η μικρή τον φίλησε ευτυχισμένη στο μάγουλο  και σκαρφάλωσε στους ώμους του ...

"Ιιιουυυ!" Είπε ξαφνικά "θα πρέπει κι εγώ να το κάνω αυτό;;; ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΆΝΩ ΠΌΤΕ " συνέχισε βλέποντας τους γονείς της να φιλιούνται και ο Λιαμ γέλασε γοερά

"Όταν βρεις το πρίγκιπα που λέγαμε θα ξυπνήσει μέσα σου ένα άλλο συναίσθημα μικρή.. προς το παρόν έλα να πάμε για παγωτό γιατί βλέπω τους δικούς σου να ξεφεύγουν και δεν θα μπορώ να εξηγήσω τα υπόλοιπα..." είπε χαμογελαστός και απομακρυνθηκαν

"Η Ελίζαμπεθ   ;" Ρώτησε η Λέιλα σπάζοντας το φιλί

"Την έχει ο Λιαμ μάτια μου.. Μην ανησυχείς..." απάντησε πονηρά "Τι θα έλεγες αν ......"συνέχισε στον ίδιο τόνο κι εκείνη του έκλεισε το μάτι...

"ΦΎΓΑΜΕ!!!" Αποκρίθηκε και τραβώντας τον από το χέρι έτρεξαν προς το ξενοδοχείο ευτυχισμένοι....

Τέλος....

Bonus scene 8 χρόνια αργότερα

"Συγκεντρώσου  Λιζ! Κοίτα μέσα από τη Διόπτρα και εστίασε στο στόχο..." της τόνισε έντονα  κι εκείνη  βγάζοντας τα ειδικά γυαλιά γύρισε εχθρικά προς το μέρος του

"Αφού το ξέρεις πως σιχαίνομαι τα όπλα! Τα θεωρώ δειλά...Σαν τα χερια δεν έχει! Δεν καταλαβαίνω λοιπόν τον λόγο που πρέπει να τελειοποιήσω το στόχο Λιαμ ! Προτιμώ τη σωματική πάλη!" Είπε με στόμφο κι εκείνος γέλασε

"Εντάξει μικρή! Έχω τα κέφια μου σήμερα... Δεν θα σου χαλάσω χατίρι. Για να δούμε αν μπορείς να με βγάλεις νοκ άουτ!" Της είπε και τα μάτια της αστραψαν

"Εσένα;;; Θα παλέψω μαζί σου ;;; Πάντα βάζεις έναν από αυτούς του βλάκες να κάνουν τις ανθρώπινες κούκλες ..." του απάντησε σοκαρισμένη

"Ήρθε η ώρα να δοκιμάσεις πάνω μου όσα σου διδαξα αν και θα απογοητευθεις..."

Η Ελίζαμπεθ γέλασε

"Πςςςς σε έχω για πρωινό!" Είπε και κάνοντας μια απρόσμενη κίνηση προσπάθησε να τυλιχτεί γύρω του. Ο Λιαμ την απέφυγε. Η πάλη άρχισε και έμοιαζαν σαν δύο θηρία που ήθελαν κυριαρχία. Κάποια στιγμή ο Λιαμ  χαμηλωσε την αμυνα και η Λιζ πέτυχε το πολυπόθητο χτύπημα που της είχε διδάξει με μαεστρία. Σκαρφάλωσε πάνω του και πίεσε τον αγκώνα της στο λαιμό του λαχανιασμενη

"Τι έχεις να πεις τώρα...μικρέ;" τόνισε με έμφαση αλλά κάτι στην όλη κατάσταση της δημιούργησε ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα χαμηλά στη κοιλιά. Ήταν η πρώτη φορά που πάλευαν μαζί. Συνήθως έβαζε κάποιον από τους άλλους άντρες για στόχο της.

"Λιζ ΣΉΚΩ από πάνω μου..." της είπε σοβαρός κι εκείνη πίεσε τον αγκώνα της περισσότερο. Έβαλε δύναμη στα πόδια και τον παγιδεύσε ολοκληρωτικά

"Όχι μέχρι να παραδεχτείς πως η μαθήτρια έγινε καλύτερη του δασκάλου..." είπε εξτασιασμενη και πλημμυρισμένη από εκείνο το περίεργο πράγμα που κατέβαλε το κορμί της του χαμογέλασε πονηρά

"ΕΛΊΖΑΜΠΕΘ!" Της φώναξε πιο δυνατά και έντονα κι εκείνη θύμωσε... Ξάφνου η πόρτα του γυμναστηρίου άνοιξε. Μια ξανθιά πληθωρική παρουσία εισέβαλε στο χώρο και τους κοίταξε. Η Λίζ σήκωσε το φρύδι της και γύρισε προς τον Λιαμ εκνευρισμένη

"Σου έχω πει πως δεν την συμπαθώ αυτήν;" του είπε χαμηλόφωνα και σηκώθηκε από πανω του κοιτάζοντας με ένα εχθρικό βλέμμα την γυναίκα

Ο Λιαμ αναστέναξε... Σηκώθηκε και γυρνώντας προς το πάγκο έστρωσε την φόρμα του ..... Έπειτα πλησίασε τη γυναίκα και τη φίλησε στα χείλη...

"Μου έλειψες! Συγνωμη που ηρθα χωρίς να σε ειδοποιήσω αλλά ήθελα να σου κάνω έκπληξη. Προπόνηση κανατε με τη μικρή..;."

"Μικρό είναι το μάτι σου..." σχόλια σε χαμηλά τόσο όσο έπρεπε η Λιζ και έφυγε από την αίθουσα κοπανωντας πίσω της την πόρτα...

Σας χιλιοφιλωωωωωωω!!!

Ευχαριστώ κάθε έναν από σας που με στηρίζει...!!! Εις το επανιδείν!! Να είστε όλοι καλά!!!