"Και το ένα λάθος οδηγεί σε ένα μεγαλύτερο...."

Βγαίνω έξω αλλά δεν βλέπω κανένα. Προχωράω λιγάκι και κατεβαίνω τις κεντρικές σκάλες, τίποτα απολύτως. Φτανω στον κηπο εξω απο το κτήριο, επικρατεί ησυχία.  Αποφασίζω να πάω προς το πάρκινγκ  ώσπου ξαφνικά αισθάνομαι  δύο χέρια να με τραβάνε και βρίσκομαι κολλημένη στον τοίχο. Τρομάζω αλλά ευθύς αμέσως μόλις μυρίζω το άρωμα του  κλειδωνω τα χέρια μου γύρω του...

"Μου έλειψες γαμωτο!!!" Τον ακούω και δεν χρειάζομαι τίποτα παραπάνω...

"Και μένα.." Ψιθυρίζω και δίχως άλλο συνθλίβει τα χείλη του στα δικά μου ...

Αυτό που κάνουμε είναι καταδικαστέο και άκρως επικίνδυνο... Δεν μπορω όμως... Απλά... Είναι πάνω από τις δυνάμεις μου . Διακόπτει το φιλί και με πιάνει από τα μάγουλα

"Πες μου ότι είσαι καλά.. Μόνο αυτό θέλω να ξέρω "Ψιθύριζει πάνω στα χείλη μου. Η ερώτηση του όμως από την μια με κάνει να θέλω να βάλω τα κλάματα.  Πώς να είμαι καλά; Προσπαθώ να ανταπεξελθω ... προσπαθώ να αφοσιωθώ στην καινούρια ζωή αλλά είναι τρομερά δύσκολο . Προσπαθώ γαμωτο ... προσπαθώ να σε ξεχάσω.  Προσπαθώ να πάψω να έχω αισθήματα για σένα... προσπαθώ να κάνω την ψυχή μου να πεθάνει για να σταματήσει να σε ζητάει...

Κλείνω τα μάτια... Δεν μπορω να του πω τίποτα από όλα αυτά... Θέλω μόνο να τον νιώσω. Να νιώσω την θέρμη του κορμιού του και την γαλήνη...

"Κάτι σε ρώτησα Λιλ... " Μουρμουραει και αφήνει ένα απαλό φιλί στα χείλη μου... Τα χέρια του πιέζουν το κορμί μου πάνω στον τοίχο και αρχίζω να ζεσταίνομαι...

"Πες μου γαμωτο σου ! Έχω πεθάνει αυτές τις μέρες... Δεν μπορω να μην ξέρω πως είσαι , δεν το καταλαβαίνεις; Δεν μπορώ Λιλ.. Νόμιζα ήμουν δυνατός αλλά δεν μπορώ..."

"Σςςςς μην λες τέτοια λόγια. Από σενα παίρνω δύναμη..." Τον φιλάω απαλά και τον αγκαλιάζω... Απομακρύνεται και με κοιτάζει

"Απαντησε μου .. Είσαι Καλά; Βλέπω την θλίψη στα μάτι σου . Έλα μαζί μου... Πες μου το ναι και θα φύγουμε ακόμα και τώρα!!" Χτυπάει τα χέρια του στον τοίχο πίσω μου και ενώνει το κούτελο του με το δικό μου ... Σπάνια δείχνει τόσο έντονα τα συναισθήματα του αλλά τώρα βλέπω μπροστά μου έναν ερωτευμένο άντρα...Δεν με νοιάζει για  εμένα. Αν πραγματικά μπορούσα θα έφευγα. Πρέπει όμως να βάλω εγώ τα όρια πριν εκείνος τα ξεπεράσει και χάσει τη ζωή του ... Αν πάθει κάτι δεν θα ηρεμήσω ποτέ...

"Είμαι μια χαρά..." Λέω ώσπου το αυτί μου  πιάνει έναν περίεργο ήχο. Μια γνώριμη χροιά.. Θεέ μου ο Τζέισον!!! Σπρώχνω από πανω μου τον Τζέιμς αλλά εκείνος έρχεται ξανά κατά πανω μου .

"Φύγε φύγε!!!Γαμωτο Τζέιμς!" Τον σπρώχνω ξανά και τότε κάνει την εμφάνισή του ο Τζέισον μαζί με έναν από τους φρουρούς...

Αμέσως μόλις μας βλέπει κάνει νόημα στον φρουρό να φύγει. Το βλέμμα του σκοτεινό. Απειλητικό... Δεν μας είδε κοντά αλλά δεν είναι χαζός... Το κραγιόν μου υπάρχει πάνω στον Τζέιμς και αυτή τη στιγμή έχει κολλήσει το βλέμμα του στο συγκεκριμένο σημείο...

"Λείλα πήγαινε στο αυτοκίνητο..." Λέει σιγάνα και βουρκωνω. Δεν θα βγει σε καλό γαμωτο!!!Τι διάολο ήθελα και βγήκα έξω... Ο Τζέιμς μπαίνει μπροστά μου.

"Λείλα... " Ξαναλέει και με κοιτάζει. Δεν μπορω καν να φανταστώ τι μπορεί να σκέφτεται.. Γλίτωσα όμως τον Τζέιμς από τον πατέρα μου .Δεν θα αφήσω κανέναν να τον πειράξει...

"Ποιος είσαι που της δίνεις διαταγές;" Λέει ο Τζέιμς και ρίχνει λάδι σε μια ήδη μεγάλη αναμμένη φωτιά.  Το γεγονός πως ο Τζέισον τόση ώρα είναι ψύχραιμος με φοβίζει. Είναι τρομακτικά σκεπτικός...

"Τζέιμς... Είναι εντάξει. Είναι ο Λόρενς..."Λέω και σφίγγει την γροθιά του ενώ το άλλο του χέρι είναι ήδη πίσω από την πλάτη έτοιμο να τραβήξει το όπλο.

"Στη θεση σου θα είχα τραβήξει αυτό το πράγμα που έχεις πίσω σου και θα το έβαζα μόνος στον κρόταφο..." Είπε ξάφνου ο Τζέισον

"Εγώ θα έλεγα να το βάλω στο δικό σου..."του απάντησε ο Τζέιμς

"Λείλα... Θα το πω για μια τελευταία φορά... Πήγαινε στο αυτοκίνητο τώρα!!" Ξαναλέει ο Τζέισον και κάνω ένα βήμα μπροστά. 

"Είσαι τρελή; Δεν θα πας πουθενά!"Αποκρίνεται ο Τζέιμς και με τραβάει. Δεν μπορω ... Δεν έχω επιλογή . Δεν ξέρω τι τον έχει πιάσει και είναι τόσο ξεροκέφαλος αυτή τη στιγμή. 

Κάνω αυτό που πρέπει να κάνω... Αυτό που μου λέει ο Τζέισον με τα μάτια του. Γυρίζω προς το μέρος του Τζέιμς και τον κοιτάζω κατάματα.  Βουρκωνω και μόνο στα λόγια που ειμαι έτοιμη να ξεστόμισω.

"Ξέχασε με ... Προχώρα και μην ξανακοιταξεις πίσω. Είμαστε παρελθόν Τζέιμς... Το αστείο είναι πως δεν είμασταν στην ουσία ποτέ κάτι παραπάνω από αφεντικό και εργοδότης. Έτσι πρέπει να μείνει για το καλό όλων και θέλω να το καταλάβεις..." Λέω δυνατά και συνάμα ψελλιζω ένα αηχο "Σε παρακαλώ..."

Ο Τζέισον έρχεται και με τραβάει απότομα απ το μπράτσο.

"Φτάνει η κουβέντα. Αν σε ξαναδώ πλάι της θεώρησε τον εαυτό σου νεκρό. Ο μόνος λόγος που δεν σου φυτέυω αυτή τη στιγμή μια σφαίρα είναι για να μην προκαλέσω τα φώτα πάνω μας ξηγηθηκαμε;" Λέει προς τον Τζέιμς κι εκείνος τραβάει το όπλο και τον σημαδεύει εκνευρισμένος

"Ποιος νομίζεις ότι είσαι που πιστεύεις πως έχεις δικαιώματα πάνω της ;" Λέει και τον σημαδεύει. Η καρδιά μου πάει να σπάσει...

"Τζέιμς!!! Βάλε το γαμημένο όπλο μέσα!!! ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ ΠΟΥ ΝΑ ΠΆΡΕΙ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ !!! ΟΎΤΕ ΕΊΧΑΜΕ ΚΑΝ ΚΆΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΉΣΟΥΜΕ!!! ΦΎΓΕ!!! ΦΎΓΕ ΣΟΥ ΛΈΩ!!!!"

Ο κρότος που ακούστηκε πίσω μας με ισοπέδωσε... Ο Τζέισον είχε βγάλει το όπλο, έριξε μια φορά στον αέρα και έπειτα μας σημάδεψε.

"Αν δεν απομακρυνθεις από κοντά του και δεν μπεις στο αυτοκίνητο , η επόμενη σφαίρα θα σας ενώσει και τους δύο μια και καλή..." Λέει και ξέρω πως το εννοεί...

"Μην το κάνεις πιο δύσκολο από ότι ήδη είναι..." Λέω και απομακρυνομαι από κοντά του. Ξέρω πως ο Τζέισον δεν θα τον πειράξει. Έχει ήδη στο μυαλό του ποιον θα πειράξει και το ξέρω καλά...

Τρέχω προς το αυτοκίνητο όπως μου είπε και λίγο πριν μπω γυρίζω προς τα πίσω.  Ο Τζέισον λέει κάτι στον Τζέιμς και βάζει μέσα το όπλο. Δεν ξέρω τι ειπώθηκε αλλά το βλέμμα του Τζέιμς άλλαξε... Γέμισε θλίψη μέσα σε μια στιγμή...

Παραδομένος βάζει κι εκείνος το δικό του όπλο μέσα. Μένει εκεί, μόνος να με κοιτάει από μακριά καθώς ο Τζέισον πλησιάζει. Έρχεται και κλείνει με δύναμη την πόρτα. Ανοίγει την μπροστινή και βγάζει έξω τον οδηγό

"Η δουλειά σου εδώ τελείωσε..." λέει και εκείνος υπακούει. Αυτό ήταν... Ότι και να συμβεί απο δω και πέρα θα είναι δύσκολο...

Βάζει μπρος στο αυτοκίνητο και ξεκινάει με τέρμα τα γκάζια....

Σας φιλώ...

Στο επόμενο επιστρέφουμε στο παρόν από το κεφάλαιο Η Δεξίωση Μέρος 1ο όπου η Λείλα αφηγείται τι συνέβη δύο ώρες πριν ...