Ελπίζω να μην σας ενοχλεί που αλλάζω την αφήγηση από τρίτο σε πρώτο πρόσωπο. Πιστεύω να γίνεται κατανοείτο το βιβλίο και να μην κουράζει. Σας ευχαριστώ... Πάμε στην συνέχεια ...

«Μια λάθος επιλογή ήταν δυστυχώς αρκετή ...»

Η όψη στο πρόσωπο. του σκοτείνιασε αμέσως και δεν μπορούσα να καταλάβω το γιατί, μέχρι που γύρισα το κεφάλι μου. Ο πατέρας μου στεκόταν ακριβώς μπροστά μας. Αισθάνθηκα την γη να χάνεται κάτω από τα πόδια μου. Ήταν μαζί με δυο άντρες που ξέρω πως ανήκουν στην προσωπική του ασφάλεια χρόνια. Ο Τζέιμς δεν ήταν πουθενά.

«Δεν πιστεύω να ενοχλώ;» Λέει και νιώθω για κάποιο λόγο τον Τζεισον να έρχεται σε ένταση. Περνάει το χέρι του γύρω από την μέση μου και παίρνει μια επιθετική στάση.

«Καθόλου. Πλέον είμαστε και επίσημα συνεργάτες» Απαντάει ψυχρά και ο πατέρας μου με κοιτάζει.

«Ελπίζω η κόρη μου να περνάει καλά...» Λέει με ένα περίεργο μειδίαμα στο πρόσωπο του που παραπέμπει σε λύπη. Ψεύτη! Εσύ δεν νοιαζόσουν για μένα όταν ήμουν σπίτι σου και θα το κάνεις τώρα; Αρχίζω ειλικρινά και φορτώνω. Ο Τζεισον πιέζει τα δάχτυλα του στην μέση μου και είμαι σίγουρη πως ένιωσε τον εκνευρισμό μου.

«Σας πληροφορώ πως είναι ...» Πήγε να απαντήσει αλλά τον διέκοψα . Είναι ένα κακόγουστο θέατρο όλο αυτό..

«Μην κάνεις πως νοιάζεσαι πατέρα. Αν νοιαζόσουν θα με είχες πλάι σου και όχι απέναντι σου! Και για να απαντήσω στην ερώτηση σου είμαι μια χαρά» Λέω και ο Τζεισον γελάει αμήχανα. Ξέρω πως αυτά που είπε δεν συμπεριλάμβαναν και τον πατέρα μου αλλά δεν μπορώ να κρατηθώ.

«Λυπάμαι αν έχεις αυτή τη γνώμη για μένα κόρη μου αλλά τουλάχιστον χαίρομαι που είσαι καλά... »

«Είμαι σίγουρη πως χαίρεσαι που ξεφορτώθηκες το θηλυκό βάρος που είχες πάνω σου και συνάμα έκανες και μια συμφωνία» Λέω με πιο υψηλό τόνο και τον βλέπω να εκνευρίζεται

«Κατέβασε τον τόνο της φωνής σου που να σε πάρει! Στον πατέρα σου μιλάς!» Απαντάει κατακόκκινος αλλά πριν του δώσω λίγο από το μυαλό μου ο Τζεισον κάνει ένα βήμα πιο κοντά του

«Ξαναυψωσε τον τόνο σου πάνω της και όχι μόνο η συμφωνία θα ακυρωθεί αλλά θα σε εξαφανίσω από προσώπου γης. Έγινα κατανοητός Φερναντες;» Μένω στήλη άλατος από την απάντηση του . Ποτέ δεν περίμενα να εκφραστεί με τόση προστατευτικοτητα προς το πρόσωπο μου. Σίγουρα μόλις κέρδισε ένα πόντο...

«Δουλειές κάνω με τον πατέρα σου Λόρενς. Και στην κόρη μου νομίζω πως θα μιλάω όπως θέλω» Σοκάρομαι με τον πατέρα μου. Πρέπει να είναι χαζός για να δώσει μια τέτοια απάντηση. Ο Τζεισον με κοιτάζει σκεπτικός χωρίς να απαντήσει και έπειτα γυρίζει προς το πατέρα μου. Χαμογελάει σαν το διάολο.

«Δουλειές κάνεις μαζί μου αλλά δεν το ξέρεις. Όσο για την κόρη σου έχασες τα δικαιώματα σου πάνω της από την στιγμή που υπέγραψες την συμφωνία. Πάρε τα τσιράκια και φύγε από δω πριν κάνω κάτι που δεν θα σου αρέσει. Θα το σκεφτώ αρκετά καλά για την συνεργασία μας Φερναντες. Δεν σηκώνω κουβέντες για την οικογένεια μου και η Λειλα πλέον ανήκει σε αυτήν. Θα σε συμβούλευα λοιπόν να κλείσεις το στόμα σου για να συνεχιστεί η βραδιά μας όμορφα»

Ο πατέρας μου είναι έξαλλος. Το βλέπω. Τον γνωρίζω καλά.

«Πάμε...» Λέει στους άντρες «Ειδοποιήστε τον Τζέιμς πως θα βρισκόμαστε στο ανατολικό κτήριο να αλλάξει την ασφάλεια. Ο Λόρενς δεν είναι ο μόνος που έχουμε να κλείσουμε συμφωνίες...» Λέει πικρόχολα αλλά εγώ εστιάζω σε μια και μόνο λέξη... Σε ένα και μόνο όνομα... Τζέιμς...

«Είσαι καλά;» Με ρωτάει ο Τζεισον αμέσως μόλις ο πατέρας μου φεύγει και γνέφω θετικά.

«Ευχαριστώ...» Λέω σιγανά

«Πραγματικά και συγνώμη που θα το πω αλλά αυτό τον άντρα δεν τον χώνεψα ποτέ μου. Ποτέ δεν ήθελα να κάνουμε δουλειές μαζί του αλλά ο πατέρας μου επέμενε. Δεν ήθελα να πατήσω τα οικογενειακά σας όρια αλλά δεν μου άφησε επιλογή» Για πρώτη φορά ο τρόπος που μιλάει με αγγίζει. Δεν ξέρω αν είναι διπολικός η αν έχει θέματα με τον εαυτό του αλλά τον νιώθω διαφορετικό μερικές φορές και αυτή τη φορά δεν είναι ο πατέρας του εδώ. Τα είπε όλα με το δικό του μυαλό και σκεπτικό και αυτό οφείλω να ομολογήσω πως του το αναγνωρίζω.

Με πιάνει απαλά από την μέση καθώς ένας άντρας πλησιάζει. Είναι κοντός. Χοντρός με μουστάκι και από την συνοδεία του φαίνεται πως ανήκει στο είδος μας. Σχεδόν όλοι το κάνουν αλλά μερικοί από αυτούς δεν μοιάζουν με μαφιόζοι.

«Μικρέ Λόρενς! Χρόνια και ζαμάνια φίλε μου, Πως είναι ο πατέρας σου;» Ρωτάει αλλά το βλέμμα του έρχεται κατευθείαν πάνω μου.

«Ήμουν μικρός Λορέντζο. Τώρα μεγάλωσα όμως. Ο πατέρας μου είναι καλά. Ήταν λιγάκι αδιάθετος και έκατσε σπίτι. Πως πάνε οι δουλειές στην Ιταλία; Ακούω πως το εμπόριο ανθίζει»

«Μια χαρά είναι όλα. Και πως να μην είναι όταν στις αγορές αυτή τη στιγμή κυριαρχεί το εμπόριο όπλων; Η δεσποινίς;» Ρωτάει και αμέσως ο Τζεισον πάλι τσιτώνει αλλά η έκφραση του προσώπου του είναι γαλήνια.

«Από δω η γυναίκα μου . Λειλα Φερναντες και σύντομα Λόρενς » Ένιωσα κάτι περίεργο μόλις τον άκουσα. Σαν να υπήρχε ένα κουβάρι κλωστής το οποίο τυλιγόταν γύρω από την καρδιά μου. Σε κάθε κύκλο την έσφιγγε όλο και πιο πολύ.

«Γλώσσα δεν έχεις να συστηθείς γλύκα;» Λέει ο κοντός προς εμένα . Ο Τζεισον με κοιτάζει και ξέρω ακριβώς τι περιμένει.

«Έχω γλώσσα κύριε αλλά προτιμώ να την χρησιμοποιώ εκεί που μου αρέσει. Δεν σας ξέρω και δεν είδα να συστηθήκατε όταν ήρθατε κοντά μας. Ποιος ο λόγος να μιλήσω σε έναν άγνωστο λοιπόν χωρίς τρόπους;» Λέω και υψώνω το κεφάλι μου. Ο Τζεισον γελάει αμέσως ευχαριστημένος από την απάντηση μου και ο κοντός έχει χάσει τα λόγια του.

«Τζεισον, Τζεισον... Που το βρήκες αυτό το διαμάντι μου λες; Έλα λιγάκι να σου πω...» Απαντάει

«Δεν θα ήθελα να αφήσω μόνο αυτό το διαμάντι Λορέντζο» Λέει ο Τζεισον και γυρίζει προς το μέρος μου.

«Πήγαινε αν θέλεις. Μπορώ να φροντίσω τον εαυτό μου . Θα κάτσω στο τραπέζι και δεν θα με ενοχλήσει κανείς» Του ψιθυρίζω και πιάνει το χέρι μου

«Είμαι σίγουρος πως μπορεί να ανταπεξέλθει δεν την φοβάμαι. Πρέπει να σου πω όμως κάτι και θα ήθελα να είμαστε οι δυο μας, χωρίς φυσικά να προσβάλω την δεσποινίς»

«Εντάξει Λορέντζο. Πήγαινε στο τελευταίο τραπέζι και έρχομαι σε ένα λεπτό» Απαντάει και ο κοντός φεύγει ικανοποιημένος.

«Σίγουρα θα είσαι καλά με όλους αυτούς τους τρελούς εδώ μέσα;» Μου λέει και γελάω . Δεύτερη φορά που με κάνει και γελάω...

«Ναι , πήγαινε. Ποιος θα με ενοχλήσει; Θα κάτσω ήρεμη να πιω την σαμπάνια μου και να κάνω έναν διάλογο με τον εαυτό μου...» Απαντάω και χαμογελάει .

«Είσαι το κάτι άλλο ειλικρινά...Πάρε αυτό...» Ανοίγει την τσάντα μου προσεκτικά και μου βάζει μέσα ένα μικρο 45αρι όπλο. «Για παν ενδεχόμενο... Το πολύ 10 λεπτά θα κάνω και θα είμαι πίσω. Θα σε βλέπω συνεχώς. Εκτός αυτού στο κτήριο υπάρχουν πάνω από δέκα άντρες της ασφάλειας μας. Κάνεις δεν θα σε ενοχλήσει καλά;» Καταλάβαινα την ανησυχία του. Ειχα ξαναβρεθεί σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις στο παρελθόν. Μια λάθος κίνηση και μπορεί να συμβούν πολλά. Από μια απαγωγή μέχρι και θάνατο... Αυτό που δεν καταλάβαινω ωστόσο ήταν αν πραγματικά νοιάζεται η απλά παίζει θέατρο για να με εντυπωσιάσει. Δεν ξέρω...

"Μην ανησυχείς. Θα είμαι καλά, όσο για το όπλο δεν χρειαζόταν... Το μυαλό μου είναι χειρότερο από οποιοδήποτε αντικείμενο..." Μου χαμογελάει και κάνει μια απαλή υπόκλιση . Το βλέμμα του προκαλεί αλλά για κάποιο λόγο μου βγάζει μια περίεργη ασφάλεια. Πάντα έλεγα πως η πρώτη εντύπωση είναι το παν σε έναν άνθρωπο... Πλέον δεν είμαι τόσο σίγουρη...

Φεύγει και κάθομαι μόνη. Αρχίζω και παρατηρώ το κόσμο... Πίνω λίγο από την σαμπάνια αλλά μόλις αισθάνομαι το αλκοόλ κάνω νόημα και ο σερβιτόρος μου φέρνει δεύτερη...

Ο Τζέισον κάθε τόσο μου ρίχνει ματιές αλλά φαίνεται προβληματισμένος από την συζήτηση... Η ώρα περνάει...Δεκαπεντε λεπτά αργότερα και κάθομαι ακόμα εδώ πάρα με 5 άδεια ποτήρια.  Δεν με ενοχλεί το αλκοόλ αλλά μου δημιουργεί μια όμορφη ηρεμία. Η μέθη είναι γλυκειά...

Γυριζω το βλέμμα μου προς την είσοδο και παγώνω... Τα ανοιγοκλείνω καθώς θεωρώ πως ίσως το αλκοόλ παίζει με το μυαλό μου...  Τα μάτια μου καρφώνονται πάνω του ... Είναι ο Τζέιμς. Ο δικός μου μικρός άγγελός...

Στέκεται εκεί, φορώντας ένα από τα γκρι του κοστούμια που τόσο του πάνε... Με κοιτάει και χάνομαι...

Ξάφνου σηκώνει το χέρι και μου κάνει νόημα να πάω έξω... Θεέ μου .Πρέπει να είναι τρελός... κι εγώ ακόμα πιο τρελή που σκέφτομαι να βγω...

Ρίχνω το βλέμμα μου προς τον Τζέισον ο οποίος κοιτάει κάτι χαρτιά μαζί με τον Λορέντζο. Ίσως αυτό που ετοιμάζομαι να κάνω να μην βγει σε καλό αλλά δεν μπορώ να πω όχι στην καρδιά...

Σηκώνομαι και πηγαίνω προς τα έξω...

Σας φιλώ ....