"Κάθε δράση έχει και μια αντίδραση "

Το επόμενο πρωί
Σωφρονιστικό Ίδρυμα Υψίστης ασφαλείας Ραικερς

"Λόρενς!!" Φώναξε δυνατά ο φρουρός και ο Ίαν πετάχτηκε.
"Ξυπνά , έχεις τηλεφώνημα..."

"Και τι φωνάζεις μου λες ; Έχε χάρη που δεν έχω την όρεξη σου πρωί πρωί..." Ο Φρουρός γέλασε και άνοιξε την σιδερένια πόρτα του κελιού. Ήταν ευδιάθετος πράγμα που δημιούργησε ανυσηχια στον Ίαν... Συνήθως ήταν μουντρουχος και αρκετά σιωπηλός .

"Δώσε μου τα χέρια σου " Είπε μόλις ο Ίαν βγήκε και εκείνος τον αγριοκοιταξε. Είχαν σταματήσει εδώ και καιρό να του φοράνε χειροπέδες.

"Μην με κοιτάς έτσι. Έχουμε υπουργό σήμερα στις φυλακές. Αν σε δει καήκαμε!" Ο Ίαν σήκωσε το φρύδι

"Ξέρεις τι μπορώ να κάνω και σε σένα αλλά και στον υπουργό έτσι; Πάρε αυτές τις μαλακιες από μπροστά μου πριν στις φορέσω κολάρο!" Επίσημα το πρωινό του είχε καταστραφεί και τα νεύρα του χτύπησαν κόκκινο.

"Δεν γίνεται αυτό. Σου λέω τριγυρίζει και ελέγχει! Αν κατά την μεταφορά γίνει κάτι θα με διώξουν! Έχω δύο παιδιά γαμωτο !!!"

"Και για να συνεχίσεις να υπάρχεις στη ζωή τους προχώρα μπροστά και θα ακολουθήσω... Δεν συμβιβαζομαι Στιβενς !" Ο Ίαν παρέμεινε σταθερός. Κάτι δεν του άρεσε στην όλη υπόθεση αλλά παρακαλούσε από μέσα του να είναι λάθος...

Ο φρουρός ξεφυσηξε.

"Ώραια, ακολούθησε με τότε από κοντά..."

"Κάτι σε απασχολεί Στιβενς ..."

"Τίποτα σπουδαίο  μια χαρά ειμαι..."

Μόλις έστριψαν από τη γωνιά ο Ίαν είχε κάτι που δεν του άρεσε. Στο μέρος με τα τηλέφωνα ήταν 3 ακόμα άντρες που μιλούσαν. Και οι τρεις ήταν από τους Φερνάντες. Ήξερε καλά τα μέλη τους που ζουσαν στην Αμερική και τους ξεχώριζε από τον αετό που είχαν στο λαιμό τους.
Άρχισε να γελάει ξαφνικά...

"Είσαι με τα καλά σου ;Τι γελάς;"

Μια απότομη κίνηση χρειάστηκε... Ο Ίαν άρπαξε το όπλο του από την τσε9η και με το άλλο χέρι τον έπιασε από τον γιακά και τον κόλλησε στον τοίχο..

"Μίλα Στιβενς ! Μίλα πριν στείλω στα παιδιά σου το στεφάνι σου !"Είπε και ο φρουρός άρχισε να τρέμει.

"Δεν ... Δεν καταλαβαίν.."Πριν καν τελειώσει του έδωσε ένα χτύπημα με το όπλο στο μάτι. Το δέρμα σχημάτισε μια όμορφη μικρή σχισμή... Μόλις το αίμα έφτασε στα χείλη του ο φρουρός πάτησε τα κλάματα.

"Τα παιδιά μου ! Απείλησαν τα παιδιά μου!!!"

"Γιατί; ΛΕΓΕ ΤΟ ΛΌΓΟ!!"

"Δεν ξέρω ακριβώς... άκουσα έναν από αυτους στο τηλέφωνο να μιλάει με κάποιον. Από ότι κατάλαβα ο αδερφός σου έδειξε αναίδεια στο πρόσωπο του Φερνάντες κι εκείνος ήθελε μέσω εσένα να τους δώσει ένα μάθημα. Αν δεν σε πήγαινα είπαν πως θα σκοτώσουν τα παιδιά μου !!! Για το Θεό Λόρενς! Ποτέ  δεν θα σε προδιδα σε διαφορετική περίπτωση !!!"

Ο Ίαν έβγαλε προσεκτικά το κεφάλι και κοίταξε στον χώρο τους άντρες. Έκαναν πως μιλούσαν στο τηλέφωνο και κοίταζαν ο ένας τον άλλο , οι ματιές τους ήταν γεμάτες νόημα και το γέλιο στα πρόσωπα τους εμφανής.

"Θα έρθουν κι άλλοι;" Ρώτησε τον Στιβενς και εκείνος κούνησε αρνητικά το κεφαλι

"Αυτοί οι τρεις μόνο. Οι πιο δυνατοί και αδίστακτοι... "Ψέλλισε

"Και πιστεύεις πως τους φοβάμαι; Είναι τόσο ηλίθιοι που νομίζουν πως με τρεις γορίλες θα μπορούσαν να με βγάλουν εκτός; " Αποκρίθηκε ο Ίαν

"Δεν ξέρω τι σκέφτηκαν... Ξέρω μόνο πως έχουν τα παιδιά μου σε φωτογραφίες. Πέφτω στα πόδια σου μην τους αφήσεις να τα πειράξουν..."Άρχισε να κλαίει ξανά και ο Ίαν του έβαλε το όπλο στη θήκη.

"Πόσοι φύλακες υπάρχουν στην βάρδια;"

"Κανείς και το ξέρεις...Τα κανόνισα έτσι ώστε να λείπουν αυτή τη στιγμή και για την επόμενη ώρα..."

"Πήγαινε πλυσου και έλα πίσω... Θα πάμε μέσα όπως ακριβώς περιμένουν...Σου δίνω 3 λεπτά. Από εκεί και πέρα μόλις ανοίξεις και ξεκλειδώσεις πριν καν παρατηρήσουν το πρόσωπο σου θα αναλάβω εγώ..."

Ο Φρουρός υπάκουσε. Από την αρχή δεν ήθελε να τον παρασύρει . Ο Ίαν παρέμεινε κρυμμένος.  Σκεφτόταν τι ακριβώς μπορεί να έγινε το προηγούμενο βράδυ... Ήταν γνώστης της κατάστασης και ο προβληματισμός του ήταν τρομερός. Έπρεπε να έρθει οπωσδήποτε σε επαφή με τον πατέρα του.
3 λεπτά αργότερα ο Στιβενς ήταν πίσω.

"Ώραια... Δεν συμβαίνει τίποτα. Οδήγησε με μέσα και βγάλε και τις χειροπέδες... Μην τις κλειδώσεις όμως!" Υπάκουσε και έκανε ότι ακριβώς του ειπε.

Μόλις πλησίασαν την ειδική πόρτα ο φρουρός μπήκε μπροστά και άνοιξε. Οι άντρες περίμεναν υπομονετικά να μπει μέσα.  Μόλις έκανε ένα μόλις βήμα και η πόρτα έκλεισε , γύρισαν και οι τρεις προς το μέρος του. Ήταν σίγουρα πάνω από 90 κιλά ο καθένας. Βαριά τατουάζ και γυμνασμένοι στο φουλ . Όλα τα μέλη τους που ήταν στην Αμερική έμοιαζαν με γορίλες. Από την άλλη οι Λόρενς επιδίωκαν περισσότερο να γυμναζουν το μυαλό και το σώμα παράλληλα. Αν και δεν έφταναν σε σωματικό διάπλαση τους Φερνάντες αντιπροσώπευαν το όνομα τους. Ήταν Σκιές. Χτυπούσαν τόσο θανάσιμα που δεν σου άφηναν περιθώρια αντίδρασης. Ο Ίαν ήταν για εκείνους ένα εξελιγμένο μοντέλο που συνδύαζε τα πάντα. Το σώμα του ήταν γυμνασμένο τόσο όσο έπρεπε. Το μυαλό του βρισκόταν συνεχώς σε υπερδιέγερση όταν έπρεπε να αντιδράσει και ήταν δύσκολος στόχος για πολλούς. Δεν ήταν από τους άντρες που είχαν ανάγκη φρουρό για την προσωπική του ασφάλεια.

"Βρε βρε βρε.... Τι έχουμε εδώ;" Είπε ο πιο ψηλός και ο Ίαν γέλασε ειρωνικά

"Εκτός από τρεις μαλακες, δεν βλεπω κάτι άλλο..." Είπε και ο άντρας απέναντι του αγρίεψε. Ορμηξε κατά πάνω του αλλά βρέθηκε προ εκπλήξεως. Ο Ίαν έβγαλε γρήγορα τις χειροπέδες και στην κυριολεξία σκαρφάλωσε πάνω του. Πέρασε την αλυσίδα γύρω από το λαιμό του και ξεκίνησε να πιέζει δυνατά.

Βλέποντας το θέαμα οι άλλοι δύο έπεσαν και τον έπιασαν. Τον εκτόξευσαν από πανω του και τον πέταξαν στον τοίχο απέναντι. Ο Ίαν σηκώθηκε και γέλασε ξανά...

"Τρεις εναντίων ενός ε; Δεν νομίζετε πως είναι λιγάκι άδικο για σας;» Είπε και οι άντρες κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Η μάχη πραγματικά ήταν άνιση. Ο Ιαν ήταν υπερβολικά ευκίνητος και εκείνοι με τον σωματικό τους όγκο αποκτούσαν αξία μόνο οπτικά.

«Θα καταλήξεις με σπασμένα πόδια Λόρενς» Είπε ο ψηλός και έπιασε τον λαιμό του. Η κοκκινίλα ήταν μεγάλη από την αλυσίδα της χειροπεδας.

«Θα ήθελα να σε δω να προσπαθείς» Αποκρίθηκε και πήγε προς τον πρώτο τηλεφωνικό θάλαμο. Έπιασε με δύναμη το καλώδιο του τηλεφώνου και το τράβηξε. Πρώτος του επιτέθηκε ο λιγότερο μεγαλόσωμος. Ο Ιαν με μια έξυπνη δρασκελιά τον απέφυγε και του έριξε μια μπουνιά ακριβός πάνω στη μύτη. Κραύγασε δυνατά καθώς το αίμα άρχισε να ρέει σχεδόν αμέσως και τότε του επιτέθηκε ο δεύτερος. Κατάφερε ένα δυνατό χτύπημα στο σαγόνι άλλα τίποτα περισσότερο. Έβγαλε έναν χειροποίητο σουγιά και γέλασε.

«Νεκρός...» Ψέλλισε και όρμηξε κατά πάνω του...

Όσο οι άντρες πάλευαν ο φρουρός κάλεσε ενισχύσεις σιωπηλά. Τους έδωσε την ευκαιρία που ζητούσαν και από εκεί και πέρα ήταν θέμα χρόνου μέχρι να έρθουν και οι υπόλοιποι . Όλη η φυλακή είχε σύστημα παρακολούθησης. Μπορεί να ήξεραν που ακριβός βλέπουν οι κάμερες άλλα αργά η γρήγορα θα έβρισκε το μπελά του. Μέχρι να φτάσουν οι φρουροί το δωμάτιο επικοινωνίας έμοιαζε με εμπόλεμη ζώνη. Ο άντρας με την σπασμένη μύτη. ήταν πεσμένος κάτω. Ο Ιαν ήταν άσχημα χτυπημένος άλλα οι άλλοι δυο δεν είχαν την ίδια τύχη.

«Τι συμβαίνει εδώ;» Είπε δυνατά ο επιθεωρητής της μονάδας και αμέσως ο Στίβενς άνοιξε την πόρτα.

«Από ένα τηλεφώνημα κατέληξαν σε καυγά κύριε...Δεν μπορούσα να επέμβω μόνος»

«Καυγά; ΚΑΥΓΆ; ΛΕΣ ΤΟ ΘΆΝΑΤΟ ΔΥΟ ΚΡΑΤΟΎΜΕΝΩΝ ΚΑΥΓΆ;» Εξοργισμένος μπήκε στην αίθουσα και παρατήρησε τον χώρο. Ένας από τους άντρες ήταν μαχαιρωμένος στην κοιλιά και ο άλλος είχε τυλιγμένο το καλώδιο του τηλεφώνου γύρω από τον λαιμό του. Η φρικαλεότητα έδινε και έπαιρνε .

«Ζει;» Ρώτησε και ο Στίβενς πλησίασε τον Ιαν

Έσκυψε και είδε ένα μεγάλο τραύμα στην κοιλιακή χώρα. Ανέπνεε όμως...

«Θα τα καταφέρει. Γρήγορα στο ιατρείο!» Φώναξε και αμέσως οι υπόλοιποι φρουροί τον μετέφεραν έξω από την αίθουσα.

«Πως επέτρεψες να συμβεί κάτι τέτοιο μου λες; » Ρώτησε ο επιθεωρητής και ο Στίβενς κατέβασε το κεφάλι.

«Πως να ξέρω τις προθέσεις τους κύριε;» Είπε χαμηλόφωνα .

«Σε μια ώρα θέλω την αίθουσα να λάμπει! Πάρτε αυτό το μαλάκα από δω μέσα στην ανάκριση μέχρι να έρθω και ετοιμάστε την απομόνωση!» Είπε ο Επιθεωρητής και ο άντρας με την σπασμένη μύτη προσπάθησε να σηκωθεί με την βοήθεια των αστυνομικών.

2 ώρες αργότερα

"Είναι σκληρό καρύδι τελικά..." Μονολόγησε ο επιθεωρητής καθώς κοιτούσε τον Λόρενς στο ιατρείο. Τον είχαν κοιμησει και του χορηγήθηκαν αρκετά ισχυρά φάρμακα. Έζησε όμως...

"Δεν ξέρω αν κάποιος με ένα τόσο βαθύ τραύμα θα επιζουσε... Πόσο μάλλον να βγάλει και εκτός 2 από τους τρεις ... Δεν ξέρω τι να πω ..."Απάντησε ο δεύτερος υπαξιωματικος σκεπτικός

"Έχασε πολύ αίμα , ευτυχώς δεν τρυπηθηκε κάποιο ζωτικό όργανο... Ειδοποίησε κάνεις τους δικούς του ;"

"Όχι ακόμα. Περίμενα να δω την κατάσταση πρώτα κύριε. Θα ειδοποιήσω αμέσως τον πατέρα του "

"Πρόσεχε πως θα του ανακοινώσεις τα νέα... Δεν είναι και στα καλύτερα του αυτό το διάστημα. Όχι πως φοβάμαι αλλά δεν θέλω να βρεθούμε ανάμεσα στα πυρά... Πες του να ρθει από δω. Θα αφήσω εντολές για επισκεπτήριο "

Ο υπαξιωματικος έγνεψε θετικά και έφυγε. Ο επιθεωρητής έκατσε και κοίταξε ξανα τον Ιαν . Ακόμα δεν πίστευε πόση δύναμη μπορεί να έκρυβε... Μπορεί η μαχαιριά να μην χτύπησε κάποιο όργανο αλλά η αιμορραγία ήταν μεγάλη. Πάραυτα πάλεψε όμως... Και κέρδισε...

Σας φιλώ...

Στο επόμενο κεφάλαιο για να μην μπερδευτεί κάνεις θα επιστρέψουμε για λίγο στο δεύτερο κεφάλαιο... Όταν η Λείλα βρίσκεται μέσα στο τρένο και ακούει βήματα να καταφθάνουν στην κουκετα της...

Αν πάραυτα κάποιος μπερδευτεί ας μου στείλει μνμ ...

Ευχαριστώ ❤