Η πόρτα του υπνοδωμάτιου άνοιξε και ο Τζέισον μπήκε μέσα. Αδιαφορώντας για την παρουσία του η Λέιλα συνέχισε να κάθεται στο σκαμπό μπροστά από τον καθρέφτη και να βουρτσιζει τα μαλλιά της.

"Τι ήταν όλο αυτό;" ρώτησε και πλησιάζοντας την , ζωγράφισε ένα πονηρό χαμόγελο στο πρόσωπο του.

"Δεν σε καταλαβαίνω" του απάντησε ήρεμη και άφησε κάτω τη χτένα. Η φοβισμένη  Λέιλα είχε πεθάνει και ήταν γεγονός. Γύρισε προς το μέρος του ,κοιτάζοντας τον και διατηρώντας την ψυχραιμία της, συνέχισε " Θα ήθελα να μείνω μόνη. Πέρασε έξω σε παρακαλώ"

"Αλήθεια πιστεύεις ότι θα φύγω;" της απάντησε και στάθηκε μπροστά της

"Ναι. Εκτός κι αν ήρθες να με χτυπήσεις. Να με βιασεις. Να με εξευτελισεις. Αν έχεις κάτι από όλα αυτά στο μυαλό σου , καν το να τελειώνουμε. Δεν θα χάσω όλη τη μέρα μου..." το βλέμμα της γυάλισε και τα λόγια της καρφωθηκαν  σαν καρφιά στο κεφάλι του. Ο Τζεισον ακούγοντας την συνειδητοποίησε ότι μετά από όσα τις έκανε χθες σίγουρα κάτι είχε αλλάξει μέσα της. "Θα με κοιτάζεις για πολύ ωρα;" του είπε διακόπτοντας τον ειρμό των σκέψεων του .

"Για την ακρίβεια ήρθα απλά να σε ενημερώσω πως θα φύγω και θα επιστρέψω αύριο. Ο αδερφός μου θα είναι κι εκείνος εκτός οπότε μπορείς να ζητήσεις το γεύμα σου στο δωμάτιο" Η καρδιά της χτύπησε δυνατά με την απάντηση του. Δεν έδειχνε θυμωμένος και η ίδια ήταν προετοιμασμένη για τον χειρότερο εαυτό του. Προς έκπληξη της όμως, π Τζεισον γύρισε την πλάτη του και έφυγε από το δωμάτιο. Μένοντας μόνη, απελευθέρωσε την ανάσα που κρατούσε στα στήθη της και κοίταξε έξω απ το παράθυρο. Ο ανθοστολιστος  κήπος θα αποτελούσε το καταφύγιο της. Είχε καιρό να μείνει ολομόναχη στο σπίτι. Πέταξε τις πιτζάμες της και φόρεσε κάτι πρόχειρο. Βγαίνοντας από το δωμάτιο είδε μπροστά της την Ολιβια , η οποία κατέβασε το κεφάλι και πέρασε από δίπλα της χωρίς να πει λέξη. Η Λέιλα την προσπέρασε. Κατέβηκε ελαφρώς πιο ευδιαθετη τη σκάλα βγήκε έξω. 

Ο αέρας μετέφερε την ευωδιά των λουλουδιών. Έβγαλε τα παπούτσια της και ξυπόλητη περπάτησε προς το πίσω μέρος. Ένας όμορφος μικρός παράδεισος ανοίχτηκε μπροστά της. Ο πίσω κήπος ήταν αδιαμφισβήτητα βγαλμένος από ταινία. Θυμήθηκε τα λόγια του Άντονι...
Μπορείς να βγαίνεις οπότε θέλεις...Η γυναίκα μου ήταν ερωτευμένη με εκείνο το κήπο. Υποθέτω, θα βρεις την ηρεμία που χρειάζεσαι εκεί ...

Ξάπλωσε προς τα πίσω και έκλεισε τα μάτια . Χάιδεψε με τα ακροδάχτυλα της το νοτισμένο γρασίδι και έφερε στο νου της όλα όσα είχαν συμβεί από τότε που ήρθε στο σπίτι. Ένα ζευγάρι μάτια παιδευαν τις σκέψεις της. Δύο μάτια που απαγορεύονταν να σκέφτεται... Δύο μάτια που για το καλό όλων έπρεπε να τα εξοστρακισει απο μέσα της. Τι είχε τελικά αυτός ο άντρας που την μαγνητίζε τοσο; αναρωτήθηκε και ανασηκωθηκε στους αγκώνες. Άφησε το βλέμμα της να χαθεί ανάμεσα στα πεύκα ώσπου είδε κάτι να λαμπυριζει. Πλημμυρισμένη από περιέργεια σηκώθηκε . Διέσχισε τον κήπο και φτάνοντας στο τέλος του, πέρασε ανάμεσα από τα πεύκα και πάγωσε. Πίσω από όλη αυτή την ομορφιά υπήρχε κι άλλη τόση. Τα κρυστάλλινα νερά της λίμνης, λαμπυριζαν κάτω από της ηλιαχτίδες του ήλιου. Κοίταξε πίσω της. Ήταν αρκετά μακριά από το σπίτι και κάθε αδιακριτο βλέμμα. Η ανάγκη να μπει μέσα στο νερό μεγάλωνε διαρκώς και με γνώμονα την απουσία των αντρών από το σπίτι αφέθηκε...

Έβγαλε τα ρούχα της και έμεινε μόνο με τα εσώρουχα. Και πάλι όμως δεν ένιωθε ικανοποιημένη. Έριξε ακόμα μια ματια προς τα πίσω και συνέχισε βγάζοντας και τα εσώρουχα.

"Ελευθερία..." μουρμουρησε και βύθισε το πόδι της στο νερό. Εξτασιασμενη από την αίσθηση, βούτηξε ολόκληρη και κολύμπησε λίγα μέτρα προς τα μέσα. "Θεέ μου είναι...Είναι ονειρεμένα..." είπε και κάνοντας ένα μακροβουτι βρέθηκε στην απέναντι μεριά της λίμνης...

3 ώρες αργότερα

Πάρκαρε το αυτοκίνητο και βγαίνοντας άκουσε ένα περίεργο θόρυβο . Βιαζόταν όμως και δεν έδωσε σημασία. Στο δεύτερο βήμα προς την πόρτα άκουσε τον άκουσε ξανά. Έμοιαζε σαν κάποιος να φωνάζει. Η περιέργεια νίκησε και αποφάσισε να ακολουθήσει τον ήχο. Οδηγήθηκε στο πίσω κήπο. Πλέον ήταν σίγουρος. Ήταν η φωνή μιας γυναίκας. Έβριζε ... Προσπάθησε να καταλάβει από που ερχόταν ο ήχος και δεν δυσκολεύτηκε. Ήταν από τους καλύτερους ανιχνευτές. Πλησιασε τα πεύκα και κρύφτηκε πίσω από τους θάμνους.
"MADRE MIA!!!" Αναφώνησε στην μητρική του γλώσσα και γυρίζοντας την πλάτη του , έβγαλε το τηλέφωνο και κάλεσε τον Ίαν....

"Τι έγινε ρε; Μια δουλειά σου ανέθεσα να κάνεις!" Απάντησε από την άλλη πλευρά της γραμμής ο Ίαν και ο Λιαμ ξεροβηξε .

"Νομίζω πως πρέπει να μάθεις κατι..." είπε σιγανά

"Τι έγινε;" Ρώτησε αγριεμένος

"Δεν πρόλαβα να πάρω το φάκελο από το δωμάτιο σου αδερφέ γιατί άκουσα κάποιον στον πίσω κήπο. Πλησίασα και είδα τη γυναίκα του αδερφού σου. Φίλε είναι γυμνή στη λίμνη και βρίζει ακατάπαυστα!!!! Μοιάζει σαν να έχει πάθει κάποια κρίση!!!" Είπε έντονα ο Λιαμ

"Γαμω ! Πρόσεχε την από απόσταση και έρχομαι!!!"

"Έχεις πιει το κωλο σου ρε μαλακά! Πώς θα έρθεις; Πες μου τι να κάνω εγώ!!"

"Λιαμ ; Είπα έρχομαι!!" Ο Ίαν έκλεισε το τηλέφωνο κι εκείνος έπιασε το μέτωπο του απογοητευμένος...

10 λεπτά αργότερα....

"Αναθεματισμενη !!! Σκύλα!! Βρωμιάρα!!!" Η Λέιλα είχε καθίσει στην άκρη της λίμνης και πετούσε πετραδάκια μέσα νερό βρίζοντας χωρίς σταματημό. Ήξερε τι ακριβώς είχε συμβεί αλλά δεν έβρισκε τρόπο να επιστρέψει σπίτι ξέροντας πως κυκλοφορεί και ο Φρεντερίκ. Άκουσε από πίσω της  ήχους από βήματα και γύρισε το κεφάλι της. Μόλις τον αντίκρισε έβγαλε μια κραυγή και χώθηκε μέσα στο νερό μέχρι το λαιμό. 

"Τι διάολο κάνεις εσύ εδώ πέρα;;"  τον ρώτησε και ο Ίαν την κοίταξε σκυθρωπος.

"Τι έχει πάθει το κορμί σου ;"Την ρώτησε μονάχα κι εκείνη μπήκε πιο βαθειά στη λίμνη.

"Τίποτα..." του είπε διστακτικά αλλά εκείνος πήγε κοντά και έβγαλε  τα παπούτσια "Τι νομίζεις ότι κάνεις;" συνεχισε βλέποντας τον να ξεκουμπωνει το παντελόνι

"Αφού δεν μου λες πως απέκτησες όλα αυτά τα σημάδια θα έρθω να σε βγάλω έξω και να τα δω..." είπε σοβαρός

"Ίαν τρελαθηκες;; Σε παρακαλώ φύγε!!" Φώναξε αλλά εκείνος την αγνόησε. Έβγαλε τ ρούχα του και έμεινε μόνο με το μποξερακι.

"Γιατί φωνάζεις και βρίζεις;" ρωτησε μπαίνοντας μέσα στη λίμνη

"Αν βγεις από το νερο θα σου πω!" Αποκρίθηκε εκείνη και ο Ίαν κοντοστάθηκε δίνοντας της , την ευκαιρία να τον επεξεργαστεί.. Το κορμί του δεν είχε καμία  σχεση με του Τζεισον ούτε καν με του Τζέιμς. Ήταν πραγματικά πανέμορφο.

"Σε ακούω..." είπε άξαφνα κι εκείνη επέστρεψε στην πραγματικότητα.

"Κάποιος πήρε τα ρούχα μου όσο κολυμπούσα...." Ο Ίαν έσφιξε τις γροθιές του και την κοίταξε " Μπορείς τώρα σε παρακαλώ να φύγεις; Ίσως να μου φέρεις κάτι να φορέσω για να βγω σε παρακαλώ; Είμαι τρεις ώρες εδώ!"

Προς μεγάλη της έκπληξη εκείνος βούτηξε ολόκληρος μέσα στο νερό. Η Λέιλα προσπάθησε να τον δει αλλά το κεφαλι του ήταν κάτω από την επιφάνεια. Έκανε έναν κύκλο γύρω από τον εαυτό της προσπαθώντας να δει την σκιά του κάπου αλλά δεν τα κατάφερε .

Ξαφνικά   ένιωσε  δύο χέρια να τυλίγονται γύρω από την μέση της και τον είδε να βγάζει το κεφάλι του πανω απο το νερο και να την κοιτάζει...

Σας φιλώ....