"Θα σου δώσω αυτό που θέλεις γιατί το θέλω...εύχομαι μόνο να μην το μετανιώσω...."

Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και για πρώτη φορά αισθάνομαι ελεύθερη... Ναι , ελεύθερη . Με την επιλογή στα δικά μου χέρια έπραξα όπως ένιωσα εκείνη τη στιγμή. Δεν υπάρχει τίποτα για μένα πίσω στο σπίτι . Θα μιλήσω στον Νικολας για τον Τζέιμς και θα τον προειδοποιήσω. Να φύγει, να πάει μακριά και να εξαφανιστεί... Αυτός ο πόλεμος που θα ξεσπάσει θα έχει σίγουρα απώλειες. Από την μια αισθάνομαι πως το φταίξιμο πέφτει πάνω μου. Από την άλλη βαθειά μέσα μου ήξερα πως κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, αυτό το πράγμα θα γινόταν...

Ο πατέρας μου πάντα ζήλευε την δόξα των Σκιών, ήθελε να γίνει κυρίαρχος. Δεν λέω πως τα καρτέλ και η δύναμη μας ήταν λίγη, ίσα ίσα μάλιστα... Πότε όμως δεν μπορούσαμε στο παρελθόν να τους φτάσουμε σε κανένα επίπεδο .

Ανοίγω το παράθυρο και ο Τζέισον δυναμώνει την μουσική. Η ατμόσφαιρα είναι όμορφη και δεν θέλω να κρύψω το γεγονός πως διασκεδάζω. Ίσως για πρώτη φορά το κάνω...

"Βάλε μέσα το κεφάλι σου ρε τρελή!!!" Φωνάζει και με τραβάει απαλά από την μπλούζα.

"Ξέρεις πόσο απελευθερωτικό είναι όλο αυτό;" Λέω καθώς κάθομαι στο κάθισμα μου.

"Κάτι έχει συμβεί... Και θέλω να το μάθω πριν βγούμε από αυτό το αυτοκίνητο Λείλα..." Λέει σοβαρός

"Η αλήθεια είναι πως μεσολάβησαν λίγα πράγματα από την ώρα που βγήκες από το δωμάτιο μου..." Λέω και τον κοιτάζω.

"Όπως;" αποφασίζω να παραλείψω το γεγονός πως άκουσα την συζήτηση του με την Ολιβια και επικεντρώνομαι σε όσα ειπώθηκαν ανάμεσα σε μένα και τον πατέρα του.

Η Λείλα ξεκίνησε να του λέει όσα της είπε ο Νίκολας λίγη ώρα νωρίτερα. Η έκπληξη του όταν την άκουσε να λέει πως αποφάσισε να μείνει ακόμα κι αν δεν ήταν αναγκασμένη να τον παντρευτεί πλέον του δημιούργησε ανάμεικτα συναισθήματα. Από την μια ένιωθε χαρούμενος που προτίμησε να μείνει μαζί τους αλλά από την άλλη αισθάνθηκε ένα μικρό κενό. Πλέον δεν υπήρχε τίποτα να του συνδέει. Έπρεπε να παλέψει για να την κερδίσει και να την κρατήσει κοντά του. Φοβήθηκε... Φοβήθηκε πως πλέον ίσως όλα άλλαζαν. Από την άλλη προσπάθησε να πνίξει τις αρνητικές σκέψεις. Του μίλαγε με τόσο ενθουσιασμό και ειλικρίνεια στη φωνή της που δεν του άφηνε αμφιβολία ότι ήταν και εκείνη χαρούμενη. 

"Και τώρα;"Την ρώτησε μόλις τελείωσε

"Και τώρα τι ; Τι εννοείς;"

"Τώρα τι είμαστε;" Αποκρίθηκε και της χαμογέλασε

"Ότι είμασταν... Εννοώ δύο νέοι άνθρωποι που ζούνε την ζωή τους. Ξέρω τι σκέφτεσαι Τζέισον... Δεν ξέρω κατά πόσο ήθελες να γίνει αυτός ο γάμος αλλά ποτέ δεν θεώρησα πως το να ενώνεσαι με κάποιον νε το έτσι θέλω είναι όμορφο... Που ξες , μπορεί η ζωή να μας οδηγήσει σε αλλά μονοπάτια.  Μπορεί να τα ενώσει η να τα χωρίσει... Αυτό που λαχταράω είναι να ζήσω τις στιγμές..."

Η απάντηση της του έφερε άγχος. Ένιωσε πως τον προκαλεί να της αποδείξει την αξία του και δεν θα το έβαζα κάτω. Και μόνο που θα την είχε μαζί του ενώ μπορούσε να φύγει ήταν αρκετό για να παλέψει

"Δεν ξέρω τι θα μας φέρει η ζωή ξέρω μόνο πως φτάσαμε!!!" Είπε όλο χαρά και την κοίταξε.

"Τι διάολο είναι αυτό;;" Είπε και έμεινε με το στόμα ανοιχτό να κοιτάζει το ιδιωτικό κλαμπ των Λόρενς. Απ έξω είχε λίγο φως. Η γειτονιά ήταν περίεργη αλλά κάτι μέσα της , της έλεγε πως αυτό που κρύβει στο εσωτερικό θα είναι πολύ διαφορετικό.

"Αυτό γλυκειά μου , είναι ο επίγειος παράδεισος! Καλώς ήρθες στο Κλοκς μικρή..." της ανακοίνωσε και πάρκαρε το αυτοκίνητο.

"Ουάου! Πάντα ήθελα να πάω σε ένα άντρο γεμάτο με εγκληματίες που δεν το βλέπει το φως και είναι άκρως επικίνδυνο!" Απάντησε σαρκαστικά και ο Τζέισον σταμάτησε και κόλλησε το βλέμμα του πανω της.

"Γιατί με κοιτάζεις έτσι;" τον ρώτησε και την πλησίασε

"Γιατί όσο απελευθερώνεσαι και εμφανίζεις τον πραγματικό σου εαυτό, άλλο τόσο κολλάω με την πάρτυ σου!!!" Την τράβηξε απότομα και την έπιασε από τη μέση. Είχαν φτάσει αρκετά κοντά όταν ξαφνικά η πόρτα από το κλαμπ άνοιξε και ένα τύπος αρκετά περίεργος βγήκε έξω.

"Τζει;;; Χρόνια και ζαμάνια ρε μικρέ !!" Η φωνή του έδειχνε ξεκάθαρα πως είχε πιεί.

"Πάλι κομμάτια είσαι Μαξ ; ούτε ένας μήνας δεν πέρασε που ήρθα..."

"Κομμάτια; Ποτέ... Έμαθα πως ο Ίαν βγαίνει σε 3.5 μήνες. Όλοι περιμένουμε πως και πως . Μας έλειψε ο πουστης! Να φανταστώ θα αναλάβει κι όλας; " Η ερώτηση του έκανε τις γροθιές του Τζέισον να σφίξουν. Ο Μαξ καθώς μίλαγε κοιτούσε ταυτόχρονα και την Λείλα πράγμα που δεν άρεσε καθόλου στον Τζεισον .

"Λάθος φαντάζεσαι... " Του απάντησε ο  Τζέισον εκνευρισμένος

"Είναι μεγαλύτερος.  Σοφότερος, δυνατότερος και το μυαλό του δεν το φτάνει κάνεις... Τι σε κάνει να πιστεύεις πως θα αναλάβεις; Εκτός αυτού δεν εχεις ζησει ούτε τα μισα απο οτι εκεινος Τζει..." Ένας λόγος που απέφευγε όσο περνούσε ο καιρός να πηγαίνει στο Κλοκς ήταν οι παρέα του αδερφού του . Μπορεί να ανήκαν στις σκιές αλλά για εκείνους αρχηγός ήταν πάντα ο Ίαν. Ο Τζέισον στα μάτια τους ήταν οι μικρός αδερφός και τίποτα παραπάνω. Όλοι κι όλοι ήταν 4. Τους εμπιστευόταν όμως με τη ζωή του. Όλοι ήξεραν τι έγινε εκείνο το βράδυ... Ήταν μαζί με τον Ίαν πριν λάβει το τηλεφώνημα από τον Τζέισον.  Αν και δεν είχαν δικαίωμα να τον κάνουν πέρα καθώς ήταν δεύτερος σε ιεραρχία και οι τέσσερις απέφευγαν τις πολλές επαφές μαζί του .

"Δεν θα σχολιάσω κάτι... Ο καθένας παίρνει ότι του αξίζει !" Μουρμουρησε Ο Τζέισον κάτω από τα δόντια του  . Ο Μαξ πασχισε να κρατησει τον εαυτό του πριν βγάλει το 45αρι από την τσέπη.

"Ποτέ δεν του άξιζε η φυλακή και το ξέρεις πολύ καλά! Δεν θα συνεχίσω όμως Τζέισον... Βλέπω ήρθες με παρέα και θα κρατήσω χαμηλούς τόνους " Ο Μαξ γύρισε εξ ολοκλήρου το βλέμμα του στην Λείλα. "Η δεσποινίς;" Ρώτησε  περίεργα και ο Τζέισον πήρε μια προστατευτική θέση

"Η δεσποινίς είναι δική μου..." απάντησε εκνευρισμένος.  Ήταν Παρασκευή. Κανονικά δεν έπρεπε να ήταν κανένας φίλος του Ίαν στο κλαμπ γι αυτό και αποφάσισε να την πάει εκεί. Συνήθως έβγαιναν κάθε Σάββατο αλλά έπεσε έξω... Πάντα ένιωθε παραγκωνισμενος όταν έγινε με τον Ίαν στο κλαμπ. Σαν πιο μικρός θαύμαζε τον αδερφό του αλλά ζήλευε ταυτόχρονα τον δυναμισμό του. Οι φίλοι του μετά την φυλάκιση του του υπενθύμιζαν κάθε φορά το παρελθόν. Ένα παρελθόν που τον ήθελε αδύναμο και δεν μπορούσε να το διαχειριστεί...

"Πάμε Λείλα;" Είπε και ο Μαξ γέλασε...

"Ώστε Λείλα ε; Αρκετά περίεργο όνομα... Κάτι μου θυμίζει αλλά δεν ξέρω τι ..."

"Τίποτα δεν σου θυμίζει... Κάνε στην άκρη γιατί ήρθαμε να διασκεδάσουμε"

"Θυμήθηκα!!! Μα φυσικά... Είσαι η κόρη του Φερνάντες έτσι; Είχα με ακούσει για την Ένωση αλλά μετά τις τελευταίες εξελίξεις δεν πίστευε κανείς πως θα ήσουν ακόμη εδώ. Τα νέα μαθαίνονται γρήγορα... Ειδικά όταν εγώ είμαι από μόνος μου το νέο..." Είπε απευθυνόμενος προς εκείνη.

"Δεν σε καταλαβαίνω..." Η Λείλα μίλησε για πρώτη φορά και τα μάτια του άστραψαν.  Είχε κάτι το περίεργο στην χροιά της. Αν και η  εμφάνιση της έμοιαζε με νεαρή ο τρόπος που είπε αυτές τις 3 απλές λέξεις έδειχνε ωριμότητα.

"Αυτό το ανερχόμενο ρεμάλι μπροστά σου είναι ο καλύτερος πυροτεχνουργος μας ..." σχόλιασε χαμηλόφωνα ο Τζέισον και τότε η Λείλα κατάλαβε. Ήταν ο άνθρωπος που κατέστρεψε τις αποθήκες.

Η πόρτα του κλαμπ άνοιξε ξανά... Από πίσω βγήκαν άλλοι τρεις άντρες. Ο ένα πιο σκοτεινός απ τον άλλο.

"Για τσιγάρα πήγες ρε μαλακά! Τι διάολο κάνεις τόση ώρα;" Φώναξε ο ένας αλλά αμέσως έκανε νόημα στους υπόλοιπους..

"Ώραια... Και τώρα γίναμε μια όμορφη παρέα..." Ο Τζέισον άρχισε να αισθάνεται πάλι παιδί μπροστά τους. Νευριάζε με τον εαυτό του...

"Ωπα ωπα!! Τι έχουμε εδώ; Τζει ;;" Αποκρίθηκε ο πιο ξανθός καθώς πλησίαζε

"Δεν με λένε Τζει γαμωτο !!!" Φώναξε ο Τζέισον απότομα  και η Λείλα τρόμαξε.

"Θα χαλαρώσεις; " Του είπε και εκείνος ξεφυσηξε.

"Μην το κουράζεις Ιβάν, Είχα ήδη μια συζήτηση μαζί του... Ας αφήσουμε το ζευγαράκι μόνο του και πάμε πάλι μέσα..." Ο Μαξ προσπάθησε να τον απομακρύνει αλλά ήταν ήδη αργά

"Αυτό εδώ το μωρό βγαίνει μαζί σου ;" Είπε ο Ιβάν

"Κοφτο ρε μαλακά!" Πετάχτηκε ένας άλλος και πλησίασε. Σε λίγο είχαν πάρει και οι τέσσερις θέση μπροστά τους.

"Ναι , μαζί του... Υπάρχει κάποιο πρόβλημα;" Είπε η Λείλα εκνευρισμένη. Ένιωθε πως του έκαναν κάποιου είδους μπουλινγκ... Αυτό που δεν ήξερε όμως ήταν ο λόγος... Ένας λόγος που δεν έπρεπε να μάθευτει.

"Συγνωμη για την συμπεριφορά τους Τζέισον. Ξέρεις πως είναι... Όσο για σένα , κατέβασε τον τόνο  σου ..." τον λόγο είχε ο πιο ψηλός από όλους.

"Δεν χρειάζομαι την συγνωμη σου Λιαμ. Όσο για τον τονο της φωνής της ..." Η Λείλα διέκοψε αμέσως τον Τζέισον

"Όσο για τον τονο μου λοιπόν δεν έχω να απολογηθώ σε κανένα σας. Δεν σε ξέρω δεν με ξέρετε... Ούτε θέλω να σας μάθω!" Ο Τζέισον έπιασε το χέρι της και την τράβηξε πιο κοντά

"Αυτός λοιπόν αγάπη μου ήταν ο Λιαμ..  πιο γρήγορος και από το φως... Σε σκοτώνει και δεν το αισθάνεσαι καν , ειδικεύεται σε κοντινή μάχη. Μπορεί να σου σπάσει το λαιμό σε 10 δεύτερα , ο εξυπνάκιας που μίλησε πριν λέγεται Ιβάν.  Άσσος στην τεχνολογία. Μπαίνει παντού και δεν το καταλαβαίνεις ποτέ. Χακαρει ότι μπορείς να φανταστείς. Ανοίγει ότι εχει κλειδαριά πανω και δεν σταματαει πουθενα . Τέρμα δεξιά αυτός που δεν μίλησε ακόμα είναι ο Νικ. Άψογος Σκοπευτής... Μπορεί να πετύχει το θύμα του ακόμα και σε απόσταση ένα χιλιομέτρου με τον εξοπλισμό του. Δεν αστοχεί σχεδόν ποτέ... " Πριν τελειώσει την παρουσίαση ο Τζέισον ο Μαξ πήρε τον διέκοψε

"Ξέχασες κάποιον..." Η φωνή του έσταζε ειρωνεία...

"Μην αγχώνεσαι... Δεν τον ξεχνάω.." Είπε και γύρισε προς το μέρος της Λείλα. " Αυτοί οι τέσσερις είναι οι κολλητοί του αδερφού μου..."

"Ο οποίος..." Συνέχισε ο Ιβάν

"Συνδυάζει όλους εμάς σε έναν..." τον συμπλήρωσε ο Λιαμ καλύπτοντας χωρίς να το ξέρει την απορία που γεννήθηκε στο μυαλό της για τον Ιαν.

"Ώραια... Και τώρα που τελειώσαμε άντε στις δουλειές σας να τελειώνουμε!" Είπε ο Τζέισον

"Όπως επιθυμείς αφεντικό..." απάντησε ειρωνικά ο Νικ

Χωρίς παραπάνω κουβέντες και με τα βλέμματα τους να επεξεργάζονται κάθε λεπτομέρεια του προσώπου της οι τέσσερις άντρες έφυγαν...

"Ας μην χαλάσει η βραδιά μας εντάξει;" Είπε ο Τζέισον και η Λείλα γέλασε.

"Δεν ξέρω τι εννοείς αλλά εγώ μια χαρά ειμαι ..." Είπε ψέματα. Καταβαθος όλα αυτά που ειπώθηκαν την αναστάτωσαν όμως δεν ήθελε να θίξει κανένα θέμα. Δεν ήξερε τον λόγο που ο αδερφός του μπήκε φυλακή και δεν ήταν η στιγμή για να ρωτήσει. Η επιθετικότητα ωστόσο των αντρών την έβαλε σε σκέψεις.

"Πάμε λοιπόν! Η βραδιά μόλις ξεκίνησε...."

Έπιασε το χέρι της και την οδήγησε στο εσωτερικό του κλαμπ ...

Σιγά σιγά πλησιάσουμε προς τα μέσα της ιστορίας. Ακόμα δεν άρχισε τίποτα.... Δέστε τις ζώνες σας παρακαλώ 👅👅👅

Να είστε όλοι καλά!

Φιλουμπαρες ατελείωτες!