"Ζω την στιγμή, γιατί;Μα γιατί αύριο μπορεί να πεθάνω..."

Δεν ξέρω καν τι ώρα είναι... πίσω από αυτούς τους μαύρους τοίχους δεν καταλαβαίνεις και πολλά. Σίγουρα θα ξημερώσει σε λίγο αλλά δεν με νοιάζει. Έχουμε πιεί αρκετά και κάθε λεπτό που περνάει νιώθω ότι θα εκραγω . Περνάμε όμορφα... Ίσως πιο όμορφα από ότι είχα φανταστεί ποτέ μου . Έχω ξεχάσει τα πάντα και γελάω... Εκείνος με κάνει και γελάω. Ξέρω πως δεν έπρεπε να πιω τόσο αλλά θεωρώ πως ακόμα έχω το μυαλό μου καθαρό.

Απέναντι μας επέστρεψαν πριν λίγη ώρα οι τέσσερις άντρες. Δεν σταμάτησαν λεπτό να μας κοιτάνε και να σχολιάζουν. Ο Τζέισον προσπαθεί να μείνει ήρεμος κι εγώ χορεύω αγνοώντας τα βλέμματα τους . Δεν ξέρω τι παίχτηκε ανάμεσα τους και αυτή τη στιγμή δεν με νοιάζει αλλά σίγουρα θέλω να μάθω. Όχι απόψε όμως... Απόψε γιορτάζω την ελευθερία μου !

Πότε δεν περίμενα εκείνη η σιδερένια πόρτα να κρύβει αυτό το πράγμα μέσα της. Ήταν καλύτερο και από την φαντασία μου ! Γύρω γύρω υπάρχουν παντού καναπέδες. Ο φωτισμός είναι απαλος και οι χορεύτριες δεν με ενοχλούν καν. Το μπαρ είναι πραγματικά πανέμορφο... Μοιάζει σαν γλυπτό από ξύλο. Σίγουρα είναι φτιαγμένο στο χέρι... Αν και δεν έχω πάει στα δικά μας κλαμπ έχω δει αρκετά στην τηλεόραση για να μπορώ να κρίνω...

"Λείλα; Δεν πάμε σπίτι σιγά σιγά; ξημέρωσε έξω..." Μου λέει ο Τζέισον και με πιάνει από τη μέση. Έχει προσπαθήσει να με φιλήσει αρκετές φορές αλλά το αποφεύγω. Δεν είμαι από τις γυναίκες που θα έκαναν κάτι τέτοιο δημόσια. Πόσο μάλλον με 8 μάτια πάνω μας.

"Αν και δεν θέλω έχεις δίκιο... Ζαλίζομαι κι όλας. Νομίζω πως το κρεβάτι μου με καλεί !" Απαντάω χαρούμενη

"Επιτέλους είπες την μαγική λέξη!"

"Τζεισον! Σταμάτα να με πειράζεις!"

Πήραμε τα πράγματα μας και κατευθυνθήκαμε προς την έξοδο. 

Οι φιλοι του Ιαν δεν σταμάτησαν να μας κοιτάνε. Δεν ξέρω το πρόβλημα τους άλλα δεν σκοπεύω να το μάθω απόψε. Ωστόσο οφείλω να ομολογήσω πως τα βλέμματα τους κάθε φορά που προκαλούσαν ανησυχία. Ο Τζεισον πιάνει το χέρι μου και μας οδηγεί προς το αυτοκίνητο.

«Πέρασες όμορφα;» Μου λέει και με σταματάει πριν μπούμε μέσα. Η ατμοσφαίρα έξω είναι μαγική. Ο ήλιος έχει αρχίσει να αναδύεται όμορφα και η μυρωδιά του πρωινού με εξιτάρει.

«Πολύ...» Λέω και με φέρνει πιο κοντά.

«Εγώ να δεις... » Μένουμε για λίγο αμίλητοι . Είμαστε αρκετά κοντά. άλλα δεν κάνει κάποια κίνηση. Πλησιάζει το πρόσωπο του κοντά. στο δικό μου και με φιλάει στη μύτη.

«Μπες μέσα. πριν κρυώσεις, έχει ψύχρα...» Μουρμουρίζει και με ωθεί προς το αυτοκίνητο.

Η διαδρομή κράτησε λιγότερο από ότι φανταζόμουν. Λίγο η ζάλη από το αλκοόλ που ρέει ακόμα άφθονο στις φλέβες μου, λίγο η ηρεμία που επικρατεί καθώς οδηγεί, όλα μαζί συνδυάζονται άψογα δημιουργώντας μια αίσθηση χαλάρωσης.

Μπαίνουμε μέσα στο σπίτι και δεν ακούγεται τίποτα.

«Τι ώρα είναι;» Ρωτάω και γελάω

«Σςςς είναι 6 το πρωί. Σταμάτα να γελάς θα τους ξυπνήσουμε όλους! Έλα να σε πάω στο δωμάτιο» Λέει και με πιάνει από το χέρι. Ανεβαίνουμε πάνω και δεν μπορώ να σταματήσω να γελάω. Ο κρύος αέρας δεν έκανε καλή δουλειά τελικά. Φτάνουμε έξω από την πόρτα και σταματάει.

«Έλα, θα σε βοηθήσω να αλλάξεις και θα σε βάλω για ύπνο..»

«Μπορώ και μόνη μου! Να κοιτά!» Λέω και κάνω να βγάλω το παπούτσι μου άλλα παραπατάω και με πιάνει Ξεσπάω σε γέλια αμέσως

«Ναι , ναι το βλέπω.. έλα πάμε μέσα...» Ανοίγει την πόρτα και με το που μπαίνουμε μέσα το γέλιο χάνεται. Ακούω την πόρτα να κλείνει και αισθάνομαι το κορμί του από πίσω μου να κολλάει πάνω μου. Κάνει στην άκρη τα μαλλιά μου και αφήνει μικρά φιλιά στον λαιμό μου. Ωωω είναι ωραίο αλήθεια..

«Είπες θα με βάλεις για ύπνο κύριε!» Λέω και δαγκώνει ελαφρά το λαιμό μου.

«Έχεις δίκιο. Πως να κρατηθώ όμως; Νομίζεις εύκολο είναι... »Ξεροβήχει και με γυρίζει.

«Ώρα για ύπνο λοιπόν...» Λέει σιγανά και τοποθετεί τα χέρια του στην άκρη της μπλούζας μου. Χωρίς να χάσει οπτική επαφή την σηκώνει σιγανά προς τα πάνω. Παίζει με το δέρμα μου καθώς την σηκώνει και ανατριχιάζω.

Μόλις την αφαιρεί στέκει για λίγο και με κοιτάζει. Απλά κοκκινίζω. Γελάει και μειώνει την απόσταση. Χαϊδεύει απαλά την μέση μου ώσπου το ένα του χέρι καταλήγει στο πρόσωπο μου. Δεν ξέρω πως αισθάνομαι είναι η αλήθεια. Ναι, ο Τζεισον είναι αρκετά ελκυστικός άλλα δεν μου βγάζει εκείνο το συναίσθημα που περίμενα. Λένε πως όταν βρεις τον έρωτα ο εγκέφαλος παράγει μια μια τοξίνη. Μια τοξίνη που κάνει την καρδιά να πεταρίζει. Το αισθάνεσαι. Δεν ξέρω όμως αν είναι πραγματικότητα όλο αυτό. Ακόμα και ο Τζέιμς που τον αγαπάω δίχως αμφιβολία δεν μου έβγαλε κάτι τέτοιο. Στην δική του περίπτωση η αγάπη ήρθε με τα χρονιά. Όσο για το πάθος αυτό. είναι δεδομένο όταν κάποιος είναι ελκυστικός πιστεύω.

Δεν ξέρω λοιπόν πως λειτουργεί όλο αυτό. Δεν ξέρω αν αυτό. που μου βγάζει ο Τζεισον είναι έλξη η κάτι παραπάνω.

«Λειλα;» Λέει σιγανά και χαϊδεύει τα χείλη μου με τα δικά του. Μου ζήτησε να αφεθώ. Τώρα όμως δεν μας συνδέει κάτι. Το αλκοόλ σίγουρα δεν βοηθάει . Όπως δεν βοηθάει και το παρουσιαστικό του.

Δίχως να περιμένει να απαντήσω κάτι συνθλίβει τα χείλη του πάνω στα δικά μου. Το φιλί του προκαλεί αυτόματα θέρμη στο κορμί μου. Μια θέρμη που πολύ φοβάμαι πως δεν μπορώ να ελέγξω. Όσο με φιλάει κατεβάζει τα χέρια του και φτάνει στα οπίσθια μου. Με μια κίνηση με σηκώνει και με ξαπλώνει στο κρεβάτι. Αφαιρεί το παντελόνι μου και πέφτει πάνω μου διεκδικώντας κάθε σπιθαμή του κορμιού μου. Ξέρει τι κάνει και το έχω καταλάβει καλά...

«Σε θέλω όσο τίποτα... Και στο ορκίζομαι πως δεν θα μετανιώσεις λεπτό...» Λέει και καθώς γερνώ το κεφάλι μου προς τα πίσω αισθάνομαι τα δάχτυλα του στην περιοχή μου. Θεέ, η αίσθηση είναι τελεία... Το θέλω; Σύνελθε Λειλα... Πάντα ήθελα να γίνει με κάποιον που θα καταφέρει να κάνει πρώτα ερωτά με το μυαλό μου.

«Χαλάρωσε το κορμί σου μωρό μου» Μωρό; Με είπε μωρό του; Θέλω να γελάσω και δεν ξέρω γιατί. Μου ακούστηκε τόσο περίεργο. Αυτό το γαμημένο το κορμί όμως δεν υπακούει και ο Τζεισον ξέρει πως να το χειρίζεται.

Όσο τα δάχτυλα του εξερευνούν τις πιο κρυφές πλευρές του κορμιού μου με το άλλο χέρι καταλαβαίνω πως βγάζει τα ρούχα του. Με ανασηκώνει και με βάζει πιο ψηλά στο κρεβάτι,

«Φίλα με...» Λέει και υπακούω. Δεν μπορώ να σταματήσω και δεν σκέφτομαι καθαρά. Έχω παραδοθεί στην ζάλη και στα χέρια του. Κακός συνδυασμός.

«Ξέρω τι κάνω... Εμπιστεύσου με...» Αφέσου, εμπιστεύσου με, χαλάρωσε, στο ορκίζομαι, Δεν θα το μετανιώσεις... Λέξεις και λόγια που βγαίνουν τόσο εύκολα από τα χείλη του... Τα εννοεί άραγε;

Τα φιλιά του γίνονται μελανιές πάνω στο κορμί μου , αν και πονάει είναι ωραία η αίσθηση του ρουφήγματος. Κατεβαίνει χαμηλά και νιώθω την ντροπή να μεγαλώνει. Κλείνω αυτόματα τα ποδιά μου

«Τς τς.... Όχι απόψε... » Λέει γεμάτος λαγνεία στην φωνή και τα ανοίγει. Χώνεται ανάμεσα τους και αυτό που κάνει εκεί κάτω με στέλνει στο θεό. Γλύφει με την ίδια του την γλώσσα κάθε σημείο μου. Αναστενάζω.. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο. Μου αρέσει και δεν θα το κρύψω. Όσο περνάνε τα λεπτά άλλο. τόσο αισθάνομαι πως θα εκραγώ

Το κορμί μου αρχίζει και τρέμει. Δεν καταλαβαίνω τι μου συμβαίνει άλλα εκείνος γελάει. Ξέρει...

«Όχι ακόμα, κρατήσου για μένα...» Στο τελείωμα των λέξεων του σκαρφαλώνει κυριολεκτικά πάνω μου. Πιάνει τα χέρια μου και τα τοποθετεί δεξιά και αριστερά από το κεφάλι.

«Τώρα θα γίνεις δίκη μου... Μόνο δίκη μου » Λέει και πιέζει ... Πιέζει τον εαυτό του μέσα μου και καθώς βυθίζεται νιώθω πως σπάω. Πονάω καθώς ωθεί το όργανο του ολόκληρο μέσα μου. Αναστενάζει στο αυτί μου και για κάποιον γαμημένο λόγο όσο ο πόνος φεύγει εγώ αισθάνομαι βρώμικη. Θέλω να βάλω τα κλάματα.

Υποθέτω αυτό ήταν... Αυξάνει την ταχύτητα και καίγομαι από κάτω. Έχω αρκετά υγρά... Τα νιώθω. Έρχεται από τον λαιμό στα χείλη και με φιλάει. Γέρνω το κεφάλι μου απαλά προς τα πίσω. Αποφεύγω το φιλί και συνεχίζει στον λαιμό μου. Ποιος μπορεί άραγε να μου εξηγήσει γιατί αισθάνομαι έτσι ξαφνικά;

«Είσαι... » Μουρμουρίζει και μπαινοβγαίνει σαν άγριο θηρίο μέσα μου. Ο πόνος που χάθηκε επιστρέφει .

«Πονάω..»Λέω σιγανά άλλα δεν σταματάει. Έχει φτάσει στην κορύφωση .

Με δυο δυνατές ωθήσεις μέσα μου βγαίνει απότομα και τελειώνει πάνω μου. Δεν ξέρω τι άλλο. να κάνω. Κάνω αυτό που νιώθω... Ξεσπάω σε κλάματα....

Καποιες φορες κάνουμε λαθη. Μερικα τα ξεχναμε... Άλλα πάλι μενουν και μας καταστρέφουν... Μας υπενθυμιζουν πως η λεξη ΛΑΘΟΣ εχει νοημα και ουσια...

Σας φιλω...