Η πόρτα άνοιξε διάπλατα και ο Ίαν έτρεξε γρήγορα προς τα μέσα. Χωρίς να αφήσει την εικόνα να παραλύσει το μυαλό και τη λογική του, επεξεργάστηκε την έβγαλε από το νερό , την σήκωσε στα χέρια και βγήκε έξω. Κλώτσησε την πόρτα της και την πήγε στο δωμάτιο του.

Οι γυναίκες ήταν αδύναμες , αυτή ήταν η οπτική του για το συγκεκριμένο φύλο. Έπρεπε να έχουν τον άντρα για στήριγμα. Για βράχο... Την ξάπλωσε και έτρεξε αμέσως προς τη συρταριερα . Έβγαλε από μέσα ότι ακριβώς χρειαζόταν και κάθισε δίπλα της. Δεν χρειάστηκε καν να βάλει τα ακροδάχτυλα του στο λαιμό της για να ελέγξει το σφυγμό. Ήξερε πως ήταν ζωντανή. Ακόμα κι αν το στήθος της ανεβοκατέβαινε με αργούς ρυθμούς, υπήρχε ακόμα ζωή σε αυτό το κορμί. Έπιασε τους καρπούς της και σκίζοντας με τα δόντια το διάφανο σακουλάκι, έβγαλε τον πρώτο επίδεσμο. Ακολουθώντας μια  ήρεμη διαδικασία για να μην προκαλέσει περαιτέρω αιμορραγία, τους έδεσε σφιχτά. Ναι, η Λέιλα ήταν αδύναμη, αυτό που δεν καταλάβαινε όμως ούτε ο ίδιος ήταν πως μέσα σε λίγες μόλις νύχτες κατάφερε να τρυπώσει στο κεφάλι του. Δεν ήταν χαζός. Καταλάβαινε πως αυτό που του έβγαζε είχε την πηγή του αρκετά βαθειά αλλά μετά τον θάνατο της Στεφανι είχε ορκιστεί να μην ξαναφησει καμία γυναίκα να κατοικήσει στη καρδιά του. 

Την κοίταξε. Το δέρμα της ειχε πάρει μια πιο λευκή απόχρωση κι εκείνο το εξωτικό χρυσαφένιο είχε εξαφανιστεί. Η Λέιλα ήταν θύμα μιας οικογενειακής κατάστασης. Ο πόλεμος για την κυριαρχία. Για την άνοδο. Δεν έφταιγε σε τίποτα... Παραμέρισε τα βρεγμένα της μαλλιά και χωρίς να κατεβάσει το βλέμμα  πιο χαμηλά την σκέπασε με το σεντόνι.

"Σου υπόσχομαι πως δεν θα σε ακουμπήσει ξανά...." της ψιθύρισε και φιλώντας την στο μέτωπο σηκώθηκε. Ήταν τυχερή που το κόψιμο δεν ήταν ένα εκατοστό πιο βαθύ. Δεν θα προλάβαινε...

Αποφάσισε να περάσει την νύχτα στην πολυθρόνα... 

Το επόμενο πρωί

"Θέλω εξηγήσεις και τις θέλω τώρα!!" Ούρλιαξε χτυπώντας με μανία τις παλάμες του στο γραφείο και ο Τζεισον σηκώθηκε από την καρέκλα.

"Πώς διάολο να σου δώσω εξηγήσεις που δεν έχω μου λες ;; ΣΤΟ ΕΊΠΑ! ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΗ!"

Από την ώρα που επέστρεψε ο Τζεισον στο σπίτι, ο Ίαν τον στρίμωξε στο γραφείο παριστάνοντας τον ανηξερο για όλα και ζητούσε τον λόγο που η γυναίκα του αδερφού του έφτασε στο σημείο της αυτοκτονίας. Τον παραδέχτηκε...Ήταν άριστος ψεύτης...

"Ωραία λοιπόν, θα φροντίσω προσωπικά να έρθει στο σπίτι κάποιος ειδικός να την φροντίζει..." αποφάνθηκε ο Ίαν

"Όχι!!" Φώναξε ο Τζεισον ταραγμένος

"Δεν καταλαβαίνω την άρνηση σου...Είναι γυναίκα σου ! Δεν θέλεις το καλό της ;"

"Φυσικά και το θέλω! Αλλά ο πατέρας της με είχε προειδοποιήσει...Την είδαν αρκετοί και τα έκαναν χειρότερα!"

Ο Ίαν δεν απάντησε. Ο Τζεισον πρόσθεσε ακόμα ένα ψέμα στην λίστα...

"Τέλος πάντων.. Οφείλεις να σταθείς δίπλα της. Αν δεν μπορείς και ξενοπηδιεσαι συνεχώς δεν βοηθάς!!" Είπε έπειτα από λίγο

"Κάπου πρέπει να ξεσπάσω τις ορμές μου ! Προσπάθησε εσύ να την νταντευσεις αν πιστεύεις ότι θα τα καταφέρεις!!" Του απάντησε ρίχνοντας με το ηλίθιο το μυαλό του την μπάλα στο γήπεδο του Ίαν.

"Θα το κάνω! Σε προειδοποιώ όμως...Οι μέρες περνάνε. Εκτελεσα με επιτυχία την παραλαβή των εγγράφων αλλά δεν σε βλέπω ικανό να αναλάβεις την κατάσταση. Τα σακουλάκια  ήταν όλα πειραγμενα! Ξέρεις πολύ καλά πως οι δοσοληψίες μας πρέπει να είναι καθαρές! Φρόντισε να βάλεις το κωλο σου κάτω και να βγάλεις μόνος σου μια άκρη ειδάλλως θα αναλάβω μια ώρα αρχύτερα! Μέχρι τότε, αναλαμβάνω εγώ τη γυναίκα σου αν και δεν είναι δικό μου πρόβλημα!" Ο Τζεισον χαμογέλασε κάτω από τα μουστάκια του αλλά ο Ίαν φρόντισε να παραμείνει ανέκφραστος.

"Σύμφωνοι! Μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα αναλύσω τα χαρτιά και θα βρω τον άνθρωπο που πείραξε το εμπόρευμα...Όσο για σένα, καλή τύχη με την τρελή!!" Του απάντησε ειρωνικά και βγήκε από το γραφείο.

"Πεταμένε..." σχόλιασε ο Ίαν μόλις έμεινε μόνος και σηκώθηκε. Δεν κατάφερε να κλείσει μάτι όλη νύχτα και πλέον , είχε την άδεια από τον Τζεισον να βρίσκεται δίπλα στην Λειλα. Ήταν βέβαια παγίδα, αλλά ο Ίαν ήξερε να παίζει σωστά τα χαρτιά του. Ανέβηκε στο δωμάτιο και μπήκε μέσα. Εκείνη ήταν ξαπλωμένη στην ίδια ακριβώς θέση. Οι επίδεσμοι είχαν κοκκινησει και μηχανικά έβγαλε λίγους ακόμα από το συρτάρι. Κάθισε πλάι της, καθάρισε τις πληγές και της έβαλε τους καθαρούς  . Ήταν ζήτημα ωρών να συνέλθει και όταν θα ξυπνούσε , θα φρόντιζε προσωπικά έτσι ώστε να άλλαζε τη ζωή της μια και καλή...

Το ίδιο βράδυ

Η Λέιλα κουνήθηκε και το τσούξιμο την ανάγκασε να ξυπνήσει. Ανοίγοντας όμως τα μάτια και συνειδητοποιώντας πως είναι ζωντανή άρχισε να ουρλιάζει και να βρίζει στη γλώσσα της.

"Ηρέμησε !!" Η ανδρική φωνή που άκουσε την έκανε να γυρίσει ολόκληρη. Κοίταξε τον Ίαν που έτριβε τα μάτια του και φοβισμένη τραβήχτηκε προς τα πίσω με αποτέλεσμα να βρεθεί στο πάτωμα. "Ειλικρινά θα με πεθάνει αυτή η γυναίκα!" Τον άκουσε να μουρμουραει και να τον είδε να πηγαίνει κοντά της.

"Μείνε μακριά!!! Δεν θέλω καμία επαφή μαζί σου !" Είπε και σύρθηκε προς τα πίσω

"Τώρα τι θες ; Να χτυπήσεις πουθενά και να έχω κι άλλο πρόβλημα στο κεφάλι μου;;;" την πλησίασε γρήγορα και έσκυψε μπροστά της. Έλεγξε τους επιδέσμους και ήρεμος που δεν άνοιξαν οι πληγές την κοίταξε.

"Εσύ με έσωσες;;; Γιατί το έκανες; Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα;;" του είπε νευριασμένη "Δεν ξέρεις τι έκανες..." συνέχισε λυπημένη και εκείνος την σήκωσε από κάτω.

"Έλα να ξαπλώσουμε..." της είπε χωρίς να μπει στη διαδικασία να την ενημερώσει πως ξέρει για την συμφωνία που της πρότεινε ο αδερφός του και την μετέπειτα απειλή. Την έβλεπε να κρύβει τον πόνο από τα χτυπήματα που είχε στο κορμί της και αποφάσισε να μην πει τίποτα. 

"Όχι όχι όχι!! Δεν θέλω να σε πλησιάσω! Άφησε με να πεθάνω γαμω το !"

"Αααα! Ως εδώ!" Ο Ίαν την σήκωσε αγκαλιά και την έβαλε στο κρεβάτι

"Θα ξαπλώσουμε να κοιμηθούμε! Με κράτησες ξαγρυπνο με τις βλακείες σου και χρειάζομαι ξεκούραση!!" Είπε χαμογελαστός αλλά εκείνη Ένιωθε ήδη το σχοινί γύρω από το λαιμό της.

"Ίαν σε ικετεύω....Εγώ...Απλά..."

"Σςςς πολλά λες! Σου το έχουν πει ποτέ;" την κοίταξε γλυκά και φτιάχνοντας το μαξιλάρι ξάπλωσε δίπλα της

"Το ξέρει ο Τζεισον πως είμαι εδώ;" Ρώτησε φοβισμένη

"Φυσικά! Μου είπε να γίνω η καινούρια σου νταντά..."

Η Λέιλα στεναχωρήθηκε...Κατάλαβε πως ο Τζεισον είχε βάλει πλώρη για το σχέδιο του και αφού εκείνη επέζησε έπρεπε να υπακουσει... Αν δεν τον σκότωνε, στο τέλος θα υπήρχαν δύο πτώματα και μια γυναίκα κατεστραμμένη...

" Σταμάτα να σκέφτεσαι..." είπε άξαφνα ο Ίαν και έκλεισε το φως από το πορτατίφ.

"Δεν καταλαβαίνεις τι έκανες..." μουρμουρησε εκείνη και παραδομένη στην προστασία που ένιωθε πλάι του , ξάπλωσε και του γύρισε την πλάτη. Το χέρι του τυλίχθηκε γύρω της και νιώθοντας την ανάσα του πάνω της, δάκρυσε.

"Κοιμήσου σε παρακαλώ... Αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα..."

"Πάρε το χέρι σου Ίαν..." του ψιθύρισε και εκείνος σαν απάντηση την φίλησε στον ώμο και την έσφιξε περισσότερο.

"Δεν είσαι σε θέση να βάζεις κανόνες πριγκίπισσα... Ξεκουράσου. Απολαύσε τον ύπνο σου και να είσαι σίγουρη πως μέχρι το τέλος τη εβδομάδας, ο Τζέιμς θα επιστρέψει στο Μεξικό. Ο Τζεισον θα μπει στο χώμα και εσύ θα είσαι μια ελεύθερη γυναίκα..." της είπε κι εκείνη άρχισε να τρέμει.

"Ίαν τι λες;" αποκρίθηκε και προσπάθησε να γυρίσει προς το μέρος του αλλά εκείνος δεν την άφησε. Συνέχισε να την κρατάει αγκαλιά και τραβώντας την ακόμα πιο κοντά χώθηκε στο λαιμό της.

"Τα ξέρω όλα... Κλείσε επιτέλους το στόμα σου και άφησε με να χαρείς! Χρειάζομαι ύπνο!' Γκρίνιαξε στο αφτί της κι εκείνη έβγαλε ένα πνιχτό , γεμάτο πόνο και παράπονο γέλιο...

Σας φιλώ...