Είχε σημάνει σχεδόν συναγερμός σε ολόκληρο το σπίτι όταν επέστρεψε. Βρήκε τους πάντες να οργανώνουν επίθεση και τοσο τη Κάθριν όσο και τον πατέρα του σε έξαλλη κατάσταση
Δεν χρειάστηκε και πολύ να αντιληφθεί πως ο Ζέιν βλέποντας ότι περνούσε η ώρα μίλησε και τους είπε πού ακριβώς βρισκόταν.

Πλέον, ήταν όλη η οικογένεια μαζεμένη γύρω από ογκώδες στρογγυλό τραπέζι και κρέμονταν από τα χείλη του.

Πως να τους εξηγήσει όμως όλα όσα διαδραματίστηκαν;
Ο πατέρας του δεν υπήρχε περίπτωση να το δεχτεί, η Κάθριν θα του το απαγόρευε, η μάνα του θα έβαζε τα κλάματα και ο Ζέιν θα επέμενε να πάει μαζί του.

Μετά τον άγριο καυγά που είχε με την Αλίνα και αφού η προστασία της ήταν ο μόνος τρόπος να τους ξεφορτωθεί όλους μια και καλή, ο Λόγκαν προσπάθησε να σκεφτεί λογικά μέσα στο παραλογισμό της στιγμής.

Μόλις ο Λούσιο τους ανακοίνωσε τα νέα ο Μάρκους έφυγε τρελαμενος υπακούοντας την εντολή ενώ η Αλίνα αποχώρησε εκτοξεύοντας απειλές προς τον ίδιο της το πατέρα και παίρνοντας κάθετη στάση, τους δήλωσε πως μόνο πάνω από το πτώμα της θα δεχόταν το Λόγκαν στο πλευρό της. Η συμφωνία όμως ήταν συμφωνία... ο Λούσιο κατάφερε και έπεισε το Λόγκαν να δώσει μια ακόμα ευκαιρία στην όλη κατάσταση και του υποσχέθηκε να του δώσει αυτό που λαχταρά...
Τη φυγή όλης της φυλής τους από το μέρος και τον εαυτό του.
Κανένας δε θα έλεγε όχι σε κάτι που θα απέτρεπε μελλοντικούς πολέμους και ο Λόγκαν πέρα από τις προσωπικές διαφορές ήξερε πως ήταν το καλύτερο για το λαό του.
Εκτός αυτού, για να τον πείσει να το ξανασκεφτεί ο Λούσιο του αποκάλυψε τον πραγματικό λόγο που ο Τζον τον μισεί κάτι που τον σόκαρε αρκετά. Ποτέ στα χρονικά λύκος δεν άλλαξε φυλή, πόσο μάλλον όταν αυτός ο λύκος ήταν ο έρωτας του πατέρα του από το παρελθόν. Ο Λούσιο παρέλειψε να του εξηγήσει για την Αλίνα λέγοντας του ότι γεννήθηκε μετά την αλλαγή της Ριάνα και πως πίστευε ότι την θέλουν γιατί ίσως θεωρούν ότι είναι ημίαιμη των δύο ειδών. Κάτι που φυσικά έκανε τον Λόγκαν να γελάσει...

"Θα μας πεις γιατί μας μάζεψες και που ήσουν;" Ρώτησε ταραγμένη η μητέρα του "Σε ικετεύω πες μου ότι δεν πήγες σε αυτούς! Τι σκεφτοσουν;"

"Αυτό απορώ και εγώ!" Πετάχτηκε η Κάθριν "Έχεις ιδέα τι θα πάθαινα αν σου συνέβαινε κάτι;"

"Ηρεμήστε όλοι!" πήρε θέση ο Τζον "Γιε μου, περιμένουμε εξηγήσεις..." του παρέδωσε το λόγο και ο Λόγκαν ξέροντας πως η καταιγίδα είναι προ των πυλών, πήρε μια βαθιά ανάσα, όπλισε τον εαυτό του με θάρρος και τους κοίταξε σοβαρός

"Οι Σαχίρ θα εξαφανιστούν από το χάρτη μας..." ήταν οι πρώτες κουβέντες του προκαλώντας σουσουρο

"Γιε μου τι λες; αιώνες τώρα ζουν εδώ.."

"Κι όμως πατέρα... οι ώρες τους είναι μετρημένες και αυτό σου το εγγυώμαι"

"Τι έκανες Λόγκαν;" Φώναξε η μάνα του τρομαγμένη

"Ηρέμησε μάνα... ακόμα δεν έκανα τίποτα. Σύντομα όμως δε θα υπάρχει κανένας τους. Δε θα ξαναφοβηθει ποτέ πια λύκος να τρέξει στα δάση , ούτε μεγάλος ούτε μικρός"

"Αυτό είναι ανήκουστο! Πως είναι δυνατόν;" ρώτησε ο Τζον γεμάτος περιέργεια ξέροντας πως ο μόνος τρόπος για να φύγουν είναι είτε με το θάνατο του ηγέτη τους είτε με απόφαση του. "Ότι κι αν σου είπαν, ότι κι αν σου έταξαν είναι παγίδα!"

"Δεν είναι" απάντησε κάθετα ο Λόγκαν και ξεκίνησε να τους εξηγεί τα όσα διαδραματίστηκαν ενώ ζήτησε την απόλυτη σιωπή τους μέχρι να τελειώσει.

"Είσαι τρελός; πως δέχθηκες τέτοιο πράγμα;" η Κάθριν σηκώθηκε όρθια και έβαλε τα κλάματα "Εμένα δε με σκέφτεσαι καθόλου;!"

"Μα αυτό ακριβώς σκέφτομαι Κάθριν! Ένα τόπο ελεύθερο από κάθε κίνδυνο για να μεγαλώσουν τα παιδιά μας!"

"Όχι Λόγκαν! Το μόνο που βλέπεις είναι ένα όνειρο και τίποτα παραπάνω! Πως είναι δυνατόν να σκέφτηκες ότι αυτό θα έχει καλό τέλος;" επενέβη η μητέρα του

"Εγω δεν έχω να συζητήσω τίποτα άλλο" η Κάθριν σηκώθηκε φανερά εκνευρισμένη "Αν φύγεις υπογράφεις τη καταδίκη σου και δε θα ζήσω σαν τον Ζέιν μια ζωή δίχως ταίρι! Η εμένα ή το όνειρο! Διάλεξε!" είπε τελεσίδικα και χωρίς να αφήσει περιθώριο συζήτησης έφυγε δακρυσμένη από την αίθουσα

"Κοίτα την καημένη τη γυναίκα. Έχει δίκιο και το ξέρεις πολύ καλά!"

"Μάνα αρκετά!" ο Λόγκαν φώναξε και εκείνη τον αγριοκοίταξε "Ένας μήνας είναι! Έχετε ιδέα τι αποτέλεσμα θα έχει; Τα παιδιά μου και τα παιδιά όλων θα τρέχουν ελεύθερα! Εκτός αυτού, χωρίς ηγέτη πως είναι δυνατόν να μείνει η φυλή τους;"

"Πιστεύεις αλήθεια πως ο Λούσιο θα σου παραδωθεί τόσο απλά; Έχει ζήσει αιώνες Λόγκαν!" πετάχτηκε ο πατέρας του

"Το πιστεύω. Κι αν δε το κάνει, τότε θα αναγκαστεί να το κάνει..." συνέχισε σοβαρός κοιτάζοντας τους κατάματα "Θα έχω τη κόρη του... η ζωή της για τη δική του..."

                               *******

"Ξέχασε το!" Η Αλίνα ήταν ακόμα ανένδοτη "Εγώ με αυτό το αποβρασμα δε πάω πουθενά!"

"Για λίγες μέρες μόνο κόρη μου μέχρι να καταφέρω να βρω ποιος διαολος σε έχει βάλει στόχο"

"Πατέρα να χαρείς... δεν είμαι παιδάκι. Ούτε ανυπεράσπιστη γυναίκα.! Έχω εκπαιδευτεί αρκετά καλά για να επιβιώνω!"

"Η συμφωνία έχει κλείσει και δε θα πάρω πίσω το λόγο μου!" σοβαρεψε και την κοίταξε επιτακτικά "Θα πας στο θέρετρο ο κόσμος να χαλάσει κατάλαβες; Δεν διακινδυνεύω ούτε λεπτό παραπάνω! Σε μια ώρα από τώρα η συνοδεία θα είναι έτοιμη κι αν χρειαστεί θα σε πάω εκεί εγώ ο ίδιος σηκωτή!" Της ξεκαθάρισε και ίσως για πρώτη φορά στη ζωή του της έδωσε να καταλάβει ότι δεν είναι αστειεύεται...

***************

Μανχάταν την ίδια στιγμή

"Πας καλά αγοράκι μου;"

"Σου λέω θα είναι παιχνιδάκι! Γιατί δε το καταλαβαίνεις;"

"Μου ζητάς δηλαδή να πάω να πω στον μεγάλο ότι αύριο σίγουρα θα έχουμε το πτώμα της; Έχεις διανοηθεί τις συνέπειες αν δε γίνει; Τα κεφάλια μας θα μπουν στη πυρά!"

"Το ξέρω. Για αυτό και είμαι τόσο σίγουρος! Άκουσα πως θα τη στείλει στο θέρετρο απόψε. Θα είναι παιχνιδάκι σου λέω! Πιστεύεις πως αυτός ο σκύλος μπορεί να μας σταθεί εμπόδιο; Έχει σημάνει συναγερμός σε όλο το βασίλειο. Δε θα ξέρουν από πού τους ήρθε!"

"Αν κάνεις λάθος..."

"Δε κάνω λάθος!"

Τον κοίταξε προβληματισμένη και αναστέναξε

"Το καλό που σου θέλω να έχουμε την Αλίνα νεκρή μέχρι την αυγή. Αν τα καταφέρεις θα είναι έκπληξη για τον Μεγάλο. Δε θα του ανακοινώσω τίποτα. Τόσα χρόνια περιμένει αυτή τη στιγμή..."

"Μα.."

"Δεν έχει μα! Αν κάτι πάει στραβά θέλω το κεφάλι μου στη θέση του χωρίς να ξέρει ότι προσπαθήσαμε και αποτύχαμε! Και τώρα πήγαινε! Θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να έχεις τη μέγιστη προστασία και μη γυρίσεις χωρίς το άψυχο κορμί της"

***************

Ο καυγάς που πάτησε με τη Κάθριν στο δωμάτιο τους δεν είχε προηγούμενο. Ποτέ δεν είχαν μαλώσει στα τόσα χρόνια που ήταν παντρεμένοι και εκείνη πάντα συμφωνούσε με τα θέλω του. Όσες φορές όμως κι αν προσπάθησε να της εξηγήσει ότι τα παιδιά τους θα ήταν ελεύθερα από κάθε Σαχίρ για το υπόλοιπο της ζωής τους, εκείνη επέμενε ότι είναι υπερβολικά επικίνδυνο. Δεν ήθελε επουδενί ο άντρας της να μείνει μόνος με εκείνη τη γυναίκα σε μια έπαυλη στη μέση του πουθενά. Πόσο μάλλον όταν αυτή η έπαυλη είχε προστασία από την Σύνθια και δε μπορούσε να πλησιάσει κανείς. Πίστευε ακράδαντα πως είναι παγίδα για τον βγάλουν από τη μέση αλλά ακόμα κι αν δεν ήταν, όλοι είχαν ακούσει για το πόσο μοχθηρή ήταν η κόρη του Λούσιο. Ήταν πεπεισμένη πως ακόμα κι αν όλα όσα είπε ο Λόγκαν ίσχυαν, εκείνη θα προσπαθούσε να τον σκοτώσει ακόμα και στον ύπνο του.

Για την Κάθριν δεν υπήρχε θέμα αντιζηλίας αλλά θέμα προστασίας. Δεν την ενδιέφερε που θα μείνει με άλλη γυναίκα κάπου μακριά αλλά το γεγονός πως αυτή η γυναίκα ήταν στυγνός δολοφόνος και κινδύνευε ο άντρας της. Η εμπιστοσύνη άλλωστε προς το πρόσωπο του Λόγκαν ήταν τεράστια και εκτός αυτού η απέχθεια που έτρεφε για τους Σαχίρ ήταν γνωστή. Παρόλα αυτά, ο Λόγκαν κατάφερε να την πείσει ότι όλα θα πάνε καλά και πως θα μιλάει μαζί της κάθε μέρα για να είναι ήρεμη. Κατέβαλε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να της δώσει να καταλάβει ότι ο ίδιος ήξερε να προφυλάσσει τον εαυτό του και έχοντας πια ένα σακίδιο στη πλάτη, στεκόταν μπροστά από το θέρετρο των Μπλάκ γεμάτος ανάμεικτα συναισθήματα.

Επί χρόνια προσπαθούσε να βρει το κρυφό τους καταφύγιο και ήταν ακριβώς μπροστά στα μάτια του χωμένο στις παρυφές των βουνών ακριβως πάνω στα σύνορα των δύο φυλών. Για πόρτες είχε τεράστιους βράχους και σαν φράχτη, ένα φυσικό καταρράκτη από τα αριστερά και τα πελώρια απροσπέλαστα βουνά ολόγυρα. Σίγουρα ήταν ένα καταφύγιο που δύσκολα θα είχε πρόσβαση κάποιος αφού για να εισέλθεις μέσα, έπρεπε να ξέρεις ακριβώς ποιους βράχους να πατήσεις και να εμφανιστεί η πύλη. Οι Σαχίρ τελικά ίσως ήταν πιο έξυπνοι από ότι πίστευε...

Ο Λόγκαν έφτασε μισή ώρα πριν την προαναφερόμενη που του είπε ο Λούσιο και ανοίγοντας τη πύλη, μπήκε μέσα.

Με το που πάτησε το πόδι του εντός της πύλης τα φώτα άναψαν μονομιάς και αυτό που έδειχνε ως ερείπιο από μακριά πήρε αμέσως ζωή.

"Ωραία θα περάσουμε..." μονολογησε σκεπτόμενος αφού παντού ολόγυρα άρχισε να νιώθει τη μαγεία της Σύνθιας διάχυτη στην ατμόσφαιρα.

Δεν υπήρχε τίποτα ζωντανό σε απόσταση χιλιομέτρων. Δεν μπορούσε ούτε να ακούσει αλλά ούτε να αισθανθεί ακόμα και τα πουλιά.

Φτάνοντας στη πόρτα εκείνη άνοιξε μόνη της και ο Λόγκαν έμεινε να κουνάει πέρα δώθε το κεφάλι απογοητευμένος. Ποτέ οι Λωρ δεν είχαν ανάγκη τόση μαγεία γύρω τους ενώ κάθε τι που έβλεπε , ούρλιαζε πως οι Σαχίρ είχαν πάντοτε ανάγκη από τις μάγισσες σαν κατώτερο στα μάτια του είδος.

Το εσωτερικό του σπιτιού δεν είχε καμία σχέση με το εξωτερικό του.
Μπήκε μέσα, πέταξε κάτω το σακίδιο και προσπάθησε να σκανάρει το χώρο. Ήθελε να ξέρει κάθε παράθυρο και κάθε πόρτα.

Είχε ένα τεράστιο τζάκι στο βάθος που άναψε μονομιάς αφήνοντας να εκτεθεί στα μάτια του η φωτογραφία του Άνγκους

"Αυτή θα κατέβει από εκεί. Δε μένω εδώ μέσα με τον καταραμένο..." ψέλλισε συνεχίζοντας να αναλύει τον χώρο.

Από κάτω μπορούσε να δει προς τα πάνω χωρίς κάποιο πρόβλημα αφού προς έκπληξη του, υπήρχε μόνο ένας ενιαίος χώρος από τις σκάλες. Ένα κρεβάτι και μια μπανιέρα.

"Υποθέτω θα πάρω τον καναπέ..." δίχως καν να ανηφορίσει προς τα πάνω σκεπτόμενος ότι θα έμενε εκεί η Αλίνα, έκλεισε τη πόρτα πίσω του , τράβηξε το σακίδιο του ως το τζάκι και αφού κατέβασε τη φωτογραφία του Άνγκους από εκεί, κάθισε απέναντι και κοίταξε τις φλόγες.
Θα ετριζαν σίγουρα τα κόκαλα του παππού του αν τον έβλεπε από μια μεριά. Ένας Λωρ να προστατεύει μια Σαχίρ... αυτό κι αν ήταν αστείο.

Πλάι στο τζάκι είχε κάθε λογής ποτά και όλα ήταν κόκκινα. Στη σκέψη και μόνο από το ήταν φτιαγμένα αηδιασαν τα μέσα του. Κοίταξε το ρολόι και έπειτα δίχως να σηκωθεί ακούμπησε το κεφάλι του προς τα πίσω στη πολυθρόνα. Είχε είκοσι ολόκληρα λεπτά πριν έρθει εκείνο το πράγμα και του ταράξει την ηρεμία...  Αν και δεν νυσταζε καθόλου, η όλη ατμόσφαιρα προκαλούσε τα βλέφαρα του να κλείσουν. Με τόσους καυγάδες στο σπίτι αναζήτησε μια στιγμή ηρεμίας και υπό τον ήχο της φωτιάς εγυρε λιγάκι παραπάνω το κεφάλι του και άπλωσε τα χέρια του δεξιά και αριστερά στη πολυθρόνα. Αν μη τι άλλο θα ήταν το καινούριο του κρεβάτι για τις επόμενες μέρες...

**********

1-

Σταγόνες...
Ένιωσε κάτι να κατρακυλάει από το μέτωπο και ύστερα να χάνεται στο λαιμό του. Άνοιξε τα βλέφαρα του και εκείνα εστίασαν στη φωτιά μπροστά του η οποία έδειχνε ακόμα πιο φωτεινή.
Ακόμα μια σταγόνα προσγειώθηκε πάνω του και μπερδεμένος άπλωσε το χέρι στο μάγουλο του και ύστερα το κοίταξε "Μα τι στο καλό..." ψέλλισε βλέποντας κάτι που έμοιαζε με αίμα και αμέσως κάθε αίσθηση του κορμιού του, ξύπνησε μονομιάς. Δε του πήρε και πολύ να αντιληφθεί πως κάτι ήταν ακριβώς από πάνω του σκαρφαλωμένο στη πολυθρόνα και σηκώνοντας τα χέρια προς τα πίσω, το άρπαξε και το πέταξε στο πάτωμα μπροστά του
"Εσύ! Τι διάολο κάνεις!"

Η Αλίνα η οποία προσγειώθηκε σαν γάτα στα πόδια της, σηκώθηκε ατάραχη, σκούπισε τα ματωμένα  χείλη της και του χαμογέλασε "Ωραία υποδοχή..." Τον ειρωνεύτηκε. "Έρχομαι εδώ και ο ηλίθιος που υποτίθεται είναι ικανός να με προστατέψει, κοιμάται του καλού καιρού..." με ένα αστραπιαίο σάλτο, βρέθηκε ακριβώς από πίσω του "Θα μπορούσα να σου κοψω το λαρύγγι ξέρεις..." του ψιθύρισε και τα μάτια του κιτρινισαν αμέσως . "Σσς... ήρεμα σκυλάκι... σου έφερα και κόκαλο" πριν την πιάσει η Αλίνα έκανε πάλι το γύρω και πέταξε στα πόδια του ένα νεκρό κουνέλι. "Νόστιμο είναι. Τα τρώτε εσείς έτσι δεν είναι;"

Ο Λόγκαν πήρε μια βαθιά ανάσα. Ύστερα πήρε ακόμα μια και άλλη μία και ανοιγοκλεισε τα βλέφαρα του σε μια προσπάθεια να μη τη πιάσει και την κάνει κομμάτια.

"Επάνω είναι το δωμάτιο σου. Μη με ενοχλείς και μην μου μιλάς για  τις επόμενες μέρες. Προσπάθησε να μη μπαίνεις καν μπροστά στα μάτια μου. Έγινα κατανοητός;" της είπε εν τέλει σοβαρός και εκείνη κάνοντας έναν ελιγμό, στριφογύρισε το κορμί της προς το τζάκι

"Δε σου αρέσει η θέα του παππού μου έτσι;" αποκρίθηκε σηκώνοντας τη φωτογραφία που έριξε νωρίτερα "Κρίμα... κρίμα γιατί θα την βλέπεις σου αρέσει δε σου αρέσει!" συνέχισε σε πιο επιθετικό τόνο και απλώνοντας το χέρι της για να βάλει το πορτρέτο στη θέση του, ο Λόγκαν της έδειξε πως δεν αστειεύεται.
Με μια κίνηση, πήγε κοντά της , άρπαξε τη φωτογραφία από τα χέρια της και την πέταξε στη φωτιά "Τι διάολο κάνεις!" του φώναξε εκνευρισμένη αυτή τη φορά

"Αν δε κάτσεις καλά για τις επόμενες μέρες η φωτογραφία δε θα είναι το μόνο που θα πετάξω στο τζάκι!" είπε κάθετος "Και τώρα πήγαινε στο χώρο σου και μη με ενοχλείς!" φώναξε και εκείνη χαμήλωσε το βλέμμα της και έκλεισε λιγάκι παραπάνω την απόσταση ανάμεσα τους

"Να κοιμάσαι με το ένα μάτι ανοιχτό σκυλε..." τον προειδοποίησε ευθέως για τις προθέσεις της και σκουντωντας τον έντονα στο μπράτσο, τον προσπέρασε, πήρε τα πράγματα της και κίνησε για το πάνω μέρος του σπιτιού...

2-

Άκουσε ένα τρικλισμα στη πόρτα και αμέσως άνοιξε τα βλέφαρα του. Η ακοή του έφτασε στο εκατό και χωρίς καθυστέρηση σηκώθηκε αμέσως.

"Βρε βρε... Νωρίς νωρίς ήρθες" ο Μάρκους στεκόταν στη πορτα ενώ η Αλίνα ήταν πλάι του έχοντας ένα εχθρικό βλέμμα προς το μέρος του.

"Δεν ήξερα πως θα μείνουμε πολλοί!" ο Λόγκαν συνέχισε στον ίδιο τόνο

"Ήρθα να βεβαιωθω πως..."

"Πως δε θα περιμένω το αφεντικό σου για να το σφάξω;"

Η ειρωνία ανάμεσα του ήταν εμφανέστατη και η Αλίνα φάνηκε να το διασκεδάζει για μια στιγμή .

"Τολμά να πειράξεις έστω και μια τρίχα της..." ο Μάρκους σήκωσε το δάχτυλο του προειδοποιητικά και ο Λόγκαν τους πλησίασε σοβαρός

"Δουλειά μου είναι να κρατήσω αυτό το πράγμα ζωντανό..."

"Πράγμα;" επενέβη η Αλίνα αλλά ούτε που τη κοίταξε

"Αν ήθελα θα ήσασταν νεκροί και οι δύο τώρα..."

"Μας απειλείς;" ο Μάρκους άναψε αμέσως

"Αν δε πάρεις δρόμο από δω θα δεις ποιον απειλώ και ποιον οχι. Η συμφωνία με το Λούσιο ήταν ξεκάθαρη. Εδώ μέσα μόνο δύο άτομα θα μένουν. Εγώ και αυτό..."

Η Αλίνα τον κοίταξε μνησικακα με τον χαρακτηρισμό που της απέδωσε

"Δεν είναι -αυτό- , είναι η μέλλουσα γυναίκα μου και αν δε προσέξεις τους χαρακτηρισμούς σου στο ορκίζομαι θα σε ξεσκίσω εδώ και τώρα!"  είπε ο Μάρκους με την Αλίνα να τον κοιτάζει έκπληκτη

"Να τη χαίρεσαι!" Απάντησε αμέσως ο Λόγκαν χωρίς πολλά πολλά "Τώρα όμως μάζεψε την πεσμένη ανδρική σου υπερηφάνεια γιατί είσαι ανίκανος να τη προστατέψεις και πάρε δρόμο αλλιώς η συμφωνία ακυρώνεται! Κι αν ακυρωθεί, δε σε βλέπω να γίνεσαι γαμπρουλης με δαυτο"

Ο Μάρκους όρμησε χωρίς δεύτερη σκέψη προς το Λόγκαν μα η Αλίνα έχοντας ήδη κάνει τη κουβέντα με τον πατέρα της, μπήκε μπροστά πριν ξεσπάσει καυγάς. Της το είχε ξεκαθαρίσει πως αφού ήθελε να την πάει ο Μάρκους, θα έπρεπε να πάει και να φύγει αναίμακτα ειδάλλως θα υπήρχαν κυρώσεις.

"Σταμάτα. Είμαι εντάξει. Γύρνα πίσω και πες στο πατέρα μου πως όλα είναι καλά"

"Δε θα σε αφήσω εδώ μόνη σου με αυτό τον..."

"Τον; τον άντρα που ο πεθερός σου ανέθεσε τη προστασία της κόρης του; τς τς τς...."

"Σταματήστε!" Η Αλίνα ξεφυσησε δυνατά δείχνοντας τους κυνόδοντες της και στους δύο "Μάρκους, φεύγεις! Τώρα!" όσο κι αν ήθελε να αφήσει τον Μάρκους να ορμήσει στο Λόγκαν η Αλινα προσπάθησε να φερθεί λογικά. Ο πατέρας της ήταν ξεκάθαρος και αν τυχόν ξεκινούσε καυγάς, ο Μάρκους θα απομακρυνόταν από το βασίλειο.

"Αν της συμβεί το παραμικρό στο ορκίζομαι θα σε θάψω..." είπε προς τον Λόγκαν ο οποίος φούντωσε αμέσως αλλά κράτησε τη ψυχραιμία του "Να προσέχεις. Ότι κι αν συμβεί πες μου και θα είμαι εδώ στο επόμενο δευτερόλεπτο" στράφηκε προς την Αλίνα και πηγαίνοντας προς τη πόρτα κοίταξε ξανά το Λόγκαν γεμάτος μίσος "Μόλις τελειώσει όλο αυτό από τα χέρια μου θα πας..." του είπε τελεσίδικα και ο Λόγκαν ανασηκωσε τα φρύδια ήρεμος

"Μόλις τελειώσει όλο αυτό θα σε περιμένω με χαρά και θα δούμε ποιος θα καταλήξει που..
Και τώρα πάρε δρόμο"

Η Αλίνα έβαλε τα χέρια της στο στήθος του Μάρκους και τον κοίταξε σοβαρή "Φύγε. Ειναι εντάξει" είπε για πολλοστή φορά και εκείνος πιάνοντας τη από το λαιμό, τη φίλησε στα χείλη, αγριοκοίταξε το Λόγκαν , της ψιθύρισε κάτι στο αυτί και έφυγε.

Μόλις η πόρτα έκλεισε, έμειναν να κοιτάζονται.

"Τι με κοιτάς;, πήγαινε επάνω και κάνε μου τη χάρη να μείνεις εκεί μέχρι να τελειώσει αυτό το θέατρο. Και πες του γκόμενου σου ότι ακούω αρκετά καλά..." είπε επιδεικτικά δείχνοντας της αμέσως πως άκουσε όσα τις ψιθύρισε

"Μην ανησυχείς..." η Αλίνα άλλαξε στάση αλλά και πρόσωπο . Χαμήλωσε το βλέμμα της, το κούνημα της έγινε πιο αιθέριο και τα κόκκινα χείλη της χαμογέλασαν πονηρά "Ο Μάρκους απλως νομίζει ότι είμαι ανυπεράσπιστη..." είπε χαμηλά και χάθηκε από τα μάτια του μονομιάς "Αν κάποιος πρέπει να φοβάται ανάμεσα μας, αυτός είσαι εσύ μικρέ μου λύκε..." εμφανίστηκε ακριβώς από πισω του και του ψιθύρισε στο αυτί και ο Λόγκαν γύρισε για να την αρπάξει αλλά εκείνη χάθηκε ξανά και εμφανίστηκε από την άλλη πλευρά
"Δεν έχεις ιδέα τι αντιμετωπίζεις..." συνέχισε θελκτικά "Πρόσεχε τα νώτα σου κοπρε..." η Αλίνα δίχως να κάτσει δευτερόλεπτο, χάθηκε ξανά και αυτή τη φορά εμφανίστηκε στις σκάλες "Τα λέμε το πρωί! Θέλω τον καφέ μου σκέτο και ζεστό!" του είπε επιτακτικά  και εκείνος έσφιξε τις γροθιές του  καθώς τη κοίταζε να ανεβαίνει προς τα πάνω χαμογελώντας του...

♥️🖤♥️🖤♥️

Άργησα λιγάκι αλλά τα κατάφερα...
Δύο επιλογές μονάχα σε αυτό... ❤️
Εσείς θα διαλέξετε πως αντάμωσαν και να ξέρετε θα έχει επιπτώσεις η επιλογη σας. Διαλέξτε με προσοχή ♥️