CHAPTER 04

Always stand up for what is damn right, and always sit if you know that you are fucking wrong.

-K. Amane

...

KITSU'S POINT OF VIEW

Nakakaramdam na ako ng inis at parang masasapak ko na itong professor namin sa Calculus. Fuck! Wala akong maintindihan sa mga tinuturo niya. Ewan ko kung dahil ba parang may kung anong nagpapakaba sakin o dahil incompetent lang talaga siya sa pagtuturo? Tapos is apa itong si Ghin, kanina pa nagbanyo hanggang ngayon wala pa. Kainis!,

"Mr. Amane, stand up!" Sabi bigla ni Prof. Mendoza, my very incompetent professor. Tumayo naman ako at saka tumingin ng tamad sakanya.

"Yes?" Malamig na tanong ko.

"It seems like you are not paying attention while I am discussing. So, answer my question!" Nanggagalaiting sigaw nito na nginisian ko naman. Nag-umpisa namang tumingin sakin ang mga kaklase ko at nagbulungan.

"Go on, just ask me faster. Don't waste my time anymore because of your incompetent style of teaching and immature actions," direktang sagot ko naman dito na naging dahilan para lapitan niya ako at sasampalin sana ako nito ang tignan ko siya ng seryoso sa mata.

"Dare to touch my face and we'll see what will happen to your license, sir." Malamig na sabi ko, and he slowly lowered his hands while gnashing his teeth.

"You dumbass, answer my question: Determine the rate of change for the function g(x) = 3x^2 + 2x - 1 with respect to x," tanong nito. Pumalad naman ako sakanya para kunin ang marker at sumagot sana sa board. Pero umiling ito.

"Matalino ka 'di ba? Sagutin mo ng orally," sabi nito. Natawa naman ako dahil doon at tinaasan siya ng kilay.

"Okay, that was easy. The derivative of g(x) = 3x^2 + 2x - 1 is g'(x) = 6x + 2." May diing sabi ko na nagpanganga sakanya.

"H-How?" Nauutal na tanong niya at saka nagmadaling pumunta s aboard para sagutin ito at kumitaw na tama nga ang sagot ko. Tumingin naman ito sakin, kaya tinaasan ko sya ng balikat.

"What? Like it is hard?" Sarkastikong tanong ko, "If you don't have any questions for me, then may I go out to use a comfort room?" Dagdag ko pa na nagpatango lang sakanya. Kaya madali akong lumabas para pumunta sa comfort room.

Nakangisi parin akong naglalakad dahil sa nakaganti rin ako sa binigay niyang grade na 2.20 kahit na kumpleto naman ang mga requirements ko sa incompetent na teacher na yun.

"Deserve niya 'yon," nasabi ko na lang nang makalapit na ako sa pinto ng comfort room. Papasok na sana ako sa cubicle ng may marinig akong napakalakas na ungol. My god, mukhang may gumagawa pa talaga sa loob ng school, mga malibog!

"Fuck! Bat mo kinagat!" Galit na sigaw ng lalaki. Ay shit! Sa nangangagat ka pa kase ng burat nagpapa-blow job eh.

"S-Sorry, 'di ko na pigilan. Mas maliit kase ito kesa sa alaga ni Kitsu," sabi nito na nagpataas ng kilay ko dahil nabanggit ng pamilyar na boses ang pangalan ko. Kaya, madali akong lumapit sa cubicle na iyon at sinipa ito ng buong lakas at tumambad sakin ang hubad na si Ghin habang hawak ang kahabahan ng Mr. Intrams last year na si Gerald Freinz na nakangisi ngayon.

"K-Kitsu, let me explain," utal na sabi ni Ghin. Huminga naman ako ng malalim at saka pumikit para ikalma ang sarili ko.

"We have nothing more to talk about. You know the unnegotiable term in this goddamn relationship. We're done," mahinahong sabi ko at aalis na sana nang marinig kong tumawa si Gerald.

"Did you feel the pain, Kitsu?" Tanong ni Gerald na nahpakiyom sa palad ko at saka mabilisang sinapak ang nakangising si Gerald ng ubos ng lakas na nagpatumba sakanya. Sasapakin ko pa sana ito nang hawakan ni Ghin ang kamay ko.

"Kitsu, stop it!" Sigaw ni Ghin, sasapakin ko rin sana siya, buti na lang at napigilan ko ang sarili ko.

"Now, how's that, does it hurt? Uh?!" Gigil na tanong ko kay Gerald, "You damn filthy trashes!" Galit na sigaw ko sakanilang dalawa at saka sila dinuran at tumakbo ako paalis...

Hours passed...

Natapos ang klase na hindi ko pinapansin si Ghin. Umiyak ba ako? Putang ina nila! Hindi nila deserve ang luha ko. Naglalakad na ako ngayon at nakikita ko sa peripheral vision ko na nakasunod sakin si Ghin. Pero hindi ko parin siya pinapansin hanggang makarating na ako rito sa harapan ng gate namin. Binuksan ko na nga ito at pumasok.

"Kits—"

Hindi niya natuloy ang sasabihin ng hablutin ko sa leeg ko ang couple necklace na bigay niya at ibato ito sakanya.

"We are done already, Ghin. I don't want to hear any words that coming from you." Malamig na sabi ko at saka na pumasok sa bahay.

Kapasok ko ay may naririnig akong umiiyak sa kwarto ko na nagpakaba sakin. Kaya madaliang tumakbo ako roon at binuksan ang kwarto ko. Nabigla naman ako ng makitang umiiyak si mama habang hawak ang isang rebulto ng isang Bulol.

"M-Ma, anong ginagawa mo? Anong nangyari? Bakit mo iniiyakan yang Bulol?" Tanong ko rito. Pinunasan niya naman ang mga luha niya at saka tumayo.

"Mamaya na ang tanong nak, mag-impake ka na, aalis na tayo rito sa Pilipinas at babalik na ng Japan," sabi naman nito na napakunot ng noo ko.

"Ma, bakit biglaan naman?" Tanong ko ulit. Lumabas naman ito ng kwarto dala ang Bulol.

"Basta, mag-impake ka na," sagot nito na nagpataas na ng kilay ko.

"Ma, sagutin mo naman ako!" Sigaw ko. Tinignan niya naman ako ng masama.

"Nimotsu o tsumete, shitsumon suru no wa jūbundesu!" Galit na sigaw ni mama sa Japanese Language. Nagpatango na lang ako dahil kapag nagsalita na ng Japanese si mama eh alam mo ng grabe ang galit niya.

[Translation: Pack your things and enough asking questions!]

Nag-umpisa na nga akong mag-impake at nang matapos na aking mag-impake ay lumabas na ako at nakita si mama na hinahaplos-haplos parin ang Bulol habang sa tabi niya naman ang limang maleta. Napansin niya ata ang prisensya ko kaya napatingin ito sakin at binigyan ako ng mapait na ngiti.

"Let's go," sabi nito.

"Wait, hindi na ba natin hihintayin si papa?" Tanong ko, dahilan naman para umiling-iling si mama.

"Wala na ang papa mo, patay na siya." Sagot ni mama na nagpatulala sakin.

"A-Are you kidding, right ma?" Nauutal na tanong ko na nagpa-iling naman dito, "So, nasan ang katawan niya?" Tanong ko at saka siya tumingin sa Bulol.

"Ito na siya, I transformed him his body into this statue that he requested me before he died," sagot naman ni mama na magpakunot ng noo ko.

"Uh? A-Are you out of your right mind, ma? Tell me what's really happening!" Pikon na sigaw ko sakanya. Walang emosyon na tinignan ako nito.

"Wa setsumei dekinai koto ga takusan arimasu. Watashitachi mo sono ichi-ri, Kidzudesu. Like us, we are not human. Well in your case at least, we can say you have human blood." Seryosong sabi ni mama na nagpanganga sakin.

[Translation: There are things in the world that are unbelievable or cannot be explained by science. We are one of them, Kitsu.]

"Ah? What do you mean?" Tanong ko. Tumayo naman ito at kinagat ang hintuturo niya at lumabas ang kulay violet na dugo at pinahid niya ito sa kanyang noo. Sa isang kisap-mata ay biglang naging kulay white na dress ang suot ni mama at mas lalong pumuti ang balat, at naging silver white ang buhok niya.

"Who are you —no, what are you?" Tanong ko dito habang nakatulala parin.

"I am your mother, Kitsu." Sagot niya. Pagkatapos ay tinaas nito ang kaliwang kamay niya habang inilabas niya naman amg mga gold at silver na sinulid sa bulsa niya at binato sakin. Ngunit hindi pa man nakakaabit sakin ang mga sinulid ng biglang nagsilutangan ito at pinalibutan si mama.

"How?" Wala sa sariling tanong ko kay mama. Lumakad naman ito papalapit sakin at saka yumakap.

"No more question, just follow me and I will tell you everyting when we reached Japan," sabi nito. Nag-nod nman ako bilang sagot. At saka nito minanipula ang mga sinulid at binuhat ang mga bag namin, habang ang rebulto naman ni papa ay si mama parin ang nagbuhat.

"Wait ma, ganyang form ka pupunta ng airport?" Tanong ko. Ngnisian niya naman ako at saka umiling-iling.

"Who told you that we are going to use an airplane?" Tanong nito sakin at saka lumapit sa salamin at hinawakan ito. Bigla namang parang naging tubing ang consistency ng salamin at nakita ko na lang dito ang image ng typical Tokyo, Capital of Japan na nakikita ko sa mga internet.

"Let's go?" Tanong ni mama habang inaalok sakin ang kaliwang kamay nito na inabot ko naman. Pagkatapos ay hinila niya na ako papasok sa salamin, ang dami ko ngayong nakikitang iba't ibang images ng mga lugar, tao, at mga pangyayaring naganap na sa mundo, Parang kung ano naman ang nagpabigat ng pakiramdam ko.

"Ma, bakit ang biglang bumigat ang pakiramdam ko?" Tanong ko.

"This is your first time 'di ba? Also, hindi pa kase awaken ang Holy Spirit mo kaya nirereject pa ng body mo ang spirit particles ng Mirror Dimensions. Don't warry, nak, I'll train you how to handle your power as soon as it is awaken," sagot naman ni mama. Bigla namang gumaan ang paligid at napansin ko na lang na nakatapak na ang mga paa ko sa damuhan. 

Tumingin naman ako sa paligid at saka nakita sa harapan namin ang isang napakalaking gate na gawa sa silver at may nakaukit sa dalawang parte nito na dalawang nine-tailed foxws. Kita rin ngayon ang mga nagtataasang pader na may nakaukit na mga Japanese-style wall carve art. Bumukas naman bigla ang silver gate at tumamabad samin ang napakagwapong lalaking may kulay orange-pink na buhok, gwapo, at mas nagpa-gwapo sakanya ngayon ang kanyang black suit, black, pants, at black shoes. Prang na-love at first sight ata ako sakanya. Nag-bow naman ito samin.

"Welcome back, Mistress and Young Master. My name is Hatori Shingen, from England, and starting today, I'll be your Butler to serve you to continue my father's responsibility towards the Amane family, as he just died a while ago." Sabi nito na nagpagulat sakin...

...

Don't forget to vote and share this book. Also, comment, so that I will know your thoughts and you really appreciated my hard work and efforts. Thank you!