CHAPTER 16

A smile can be deceiving; make sure to analyze the situation before judging the person who is smiling in front of you, as for some, smiling and being overly happy is the last phase of their depression...

-H. Shingen

...

THIRD PERSON'S POINT OF VIEW

"Hatori, my son, please go back here and fulfill my duties to Amane Family," sabi ni Reijin, ama ni Hatori, na kasalukuyang nakahiga ngayon sa hospital bed sa isang hospital sa japan habang kausap niya si Hatori sa pamamagitan ng video call.

Huminga na man ng mabigat si Hatori na nasa banyo ngayon ng restaurant dahil sa may meeting siya ngayon, at saka umiling, "No father, I will never make myself slave with other people. I can be a successful businessman on my own. In fact, my friends and I just established our own mini bar." 

Bigla namang lumungkot ang itsura ni Reijin at nginitian ng mapait ang anak, "Hatori, we are bound to serve this family as they done too much for ours. So, our ancestors did a blood contract with Amane Clan, and if we break that, bad luck will come to you untilour tenth generations."

"It just a supersticion, it'll never happen pa." Malamig na sabi ni Hatori.

"Don't underestimate the japanese curses. If you don't go back in three days, the curse will start to give you a hint that it will ruin you life if you continue to ignore the blood contract." Malamig na sabi ng kanyang ama sabay patay ng cellphone. Napabugtong hiniga na man si Hatori.

"Haist, it's so hard to have a father who's still believing to the old traditions, cultures, and beliefs." Nasabi niya na lang, bigla na mang bumukas ang pinto at iniluwa nito ang isang babae na may british deatures at nakasuot ng vintage channel checkered dress, at prada sandals. 

"Let's go Hatori, the investment agent is waiting for us, come on." Sabi ng babe. Kaya tinanguan siya ni Hatori. Nagpati-una na man na nag babae sa paglakad palabas na sinundan na man ni Hatori. Pagkatapos ay nakarating na sila sa kanilang table at naka-upo na man doon ang british na lalake na nakasuot ngayon ng business attire. Umupo na man sila sa harapan nito.

"My apologies sir, it just the coffee hits hard to my stomach." Paumanhin ni Hatori. Nginitian lang na man siya nito at saka inilabas na ang mga papel na kailangan nilang pirmahan.

"I don't want to waste my time here, read the papers, if you are satisfy with the terms then sign it, and if you are not, then wreck it." Malamig na sabi ng lalaki na animo'y nawalan na ng pasensya. Kaya kinuha na man nila Hatori ang papel at nakitang sventy percent ang kita if mag-iinvest sila ng one million na umingganyo sa kanila. Kaya agran nilang pinirmahan ang papel at ininvest lahat ang ipon nilang dalawa.

Pagkatapos ng pirmahan na iyon ay agad silang naka-receive ng tubo mula sa investment nila, na ininvest nila agad. Lumipas pa ang isa pang araw at mas tumaas ang tubo nila. Ngunit paglipas ng ikatlong araw ay nakita na lang nilang zero na ang nasa portal ng account nila na nagpagulat sa kanila. Doon ay nalaman nilang sacam pala ang investment na iyon at natangay ang lahat ng pera ng lahat ng nag-invest.

"Damn, all I have now is my passport and this ten dollars. I think I should go to Japan now," sabi nito. Kaya nag-impake na siya at saka ng oras na ring iyon ay umalis na siya papunta sa airport, since nakapag-book na man siya ng ticket.

At makalipas ang eleven hours and twenty five minutes ay nakarating na siya sa japan at dumeretso ito sa hospital kung saan naka-admit ang kanyang ama.

"Papa," sabi ni Hatori nang kabukas niya sa pinto at nakita ang nakahiga at mukhang hinang-hina ng tatay niya. 

"You finally comeback to me. Do not challenge the japanese curses," sabi ni Reijin habang nakapikit.

"S-Sorry father," sabi na man ni Hatori na nangingilid na nag luha ngayon. Binuksan na man ni Ryujin ang kanyang mata at nginitian si Hatori.

"Come here, give me hug," sabi ni Ryujin. Kaya lumakad papunta sa kanya si Hatori at niyakap siya nito sabay iyak.

"S-Sorry papa, I just want to prove myself to you," sabi ni Hatori.

"You have nothing to prove, Hatori. I am proud that you are my son and I am proud that you are strong independent child. So enough crying," sabi nito. Humiwalay na man si Hatori sa pagkakayakap at saka nginitian ang ama.

"Thank you papa, I am also proud that you are my father," sabi ni Hatori. Pumikit na man si Reijin at saka ito ngumiti.

"Hatori, please continue serving the Amane Clan for me," sabi ni Reijin. Tinanguan na man siya ni Hatori na may malawak na ngiti sa labi ngayon.

"Sure, papa. Okay, you should take your rest." Sabi ni Hatori at aayusin sana ang kumot ng ama ng biglan g mag-flatline ang electrocardiogram ng kanyang ama na nagpagulat sa kanya. Kaya tumakbo siya agad palabas ng pinto.

"N-Nurse! Doctor! Help me!" Sigaw nito, May mga Nurse na mang nagsipasok at doctor at sinubukan pa nilang i-revive si Reijin, ngunit wala na silang nagawa...

Makalipas ang isang araw...

Nasa loob na ng Amane Mansion si Hatori, madali siyang tinaggap ng mayordoma rito dahil alam nilang siya ang anak ni Reijin. Kasalukuyan siyang nakatulala sa ceilings ng dating kwarto ng kanyang ama at nag-iisip ng malalim nanag biglang bumukas ang pinto at iniluwa nito ang isang nsa mid twenties na matanda at nakasuot ng maid outfit na may dala ngayong formal attire.

"This is your uniform as a butler, and you need to put t now as I feel like our masters will come back today," sabi nito na nagpahagikgik kay Hatori.

"You're funny, Omaru. You cannot say that they are coming just because you feel they are coming," tumatawa-tawang sabi pa ni Hatori.

"I can, actually. I am half- royal bakuneko, the royal blood two-tailed yokai cat. So my senses are more advance than any other creature on earth," sabi na man nito na nagpatawa kay Hatori.

"So, can I say I am a demigod?" Sarkastikong tanong ni Hatori sabay tawa. Umiling na man si Omaru.

"Your mother is hankami or demigod, which made you a shihankami or the grandchild of a god," sabi ni Omaru na nagpatigil sa pagtawa ni Hatori.

"You're joke just made me upset as you just mentioned my deceased mother. Anyhow, just leave my clothes there." Sabi ni Hatori. Kaya na man binitawan na lang ni Omaru ang formal attire ni Hatori sa harapan ng pinto niya. 

Pinulot na man ito ni Hatori at saka na nag-umpisa sa pagbibihis at pagkatapos niyang magbihis ay tinignan niya ang reflection sa salamin at kumindat.

"Why gods gave you too much handsomeness, Hatori? Dang!" Sabi nito at bigala na man siyang nakarinig ng mga yabag na parang tumatakbo. Kaya sumilip siya sa labas at nakita ang nagmamadali sa pagtakbong so Omaru.

"Hatori, Master Fon and Master Kitsu just arrived. You must hurry and go to the gate to great them!" Sigaw ni Omaru sabay hila sa kamay ni Hatori at saka na sila tumakbo. Sakto namang pabukas na ang gate nang makarating sila doon. Kaya minadali ni Hatori na tumakbo sa pinakaharap ng nagbubukas na gate at inayos ang pustura nito at nag-bow agad na nasaktuhan na man ng pagbukas ng gate.

"Welcome back, Mistress and Young Master. My name is Hatori Shingen, from England, and starting today, I'll be your Butler to serve you to continue my father's responsibility towards the Amane family, as he just died a while ago."Sabi ni  Hatori.

"Condolences, your father was a big help to my family, I hope he'll resting in peace now." Sabi ni Fonīdoru. Kaya napa-angat ng tingin si Hatori at unang nasilayan ng mga mata niya ay si Kitsu na parang nahihiya ngayon. Nakaramdam na man ng kakaibang sensasyon sa buong katawan ni Hatori na nagpapalakas sa tibok ng puso niya ngayon. Tumikham na man si Fonīdoru na nakapagpabalik sa wisyo ni Hatori. Kaya na man nag-ayos ito ng pustura at saka ito ngumiti kay Fonīdoru.

"I appriciate your sympathy, ma'am. You look so tired, please go inside and rest, ma'am." Sabi ni Hatori na nagpatawa kay Fonīdoru

Aabutin sana ni Hatori ang dala-dalang bulul ni Fon nanag umiling ito, "I can handle it."

Sabay no'n ang nakakatakot na ngiti na nilaba ni Fon sa kanyang labi...

"O-Okay, ma'am," kinabahang sabi na man ni Hatori. Doon ay nagpati-una ngmaglakad papasok si Fon na sinundan na man nila ni Kitsu na nakayukong maglakad. Kaya bumaling si Hatorti kay Kitsu.

"How are you, young master?" Tanong ni Hatori, kaya tumingin si Kitsu sa kanya.

"P-Please don't talk to me, I'm getting nervous," directang sabi ni Kitsu na nagpangiti na man ng awkward kay Hatori.

Ilang saglit pa nga ay nakapasok na sila sa mansion at na-upo agad sila Fon at Kitsu sa living room's sofa. Dinalhan na man sila ng  tea ni Omaru. Na-bow na man sila Fon at Kitsu, kinuha ang tasa, at humigop ng mainip na tea.

"Since you just found out that you are one of the powerful human being, Kitsu. I have decided to teach you all everything I know about using the power of the gods as soon as tomorrow," sabi ni Fon na kumuha ng atensyon ni Hatori.

"M-Ma'am, may I joing the training?" Tanong ni Jatori. Kaya napabaling sa kanya si Fon at nginitian ito.

"For sure," sagot ni Fon na nagpangiti kay Hatori.

Kaya kina-umagahan ay nagsimula na silang mag-training sa ilalim ng pagtuturo ni Fonīdoru at lumayon ng lumayon ang araw na lumalakas ang kapangyarihan nila Kitsu at Hatori ay lumalayon din ang paglakas ng nararamdaman nilang espesyal sa isa't isa. Ngunit dumating ang isang pagkakataon kung saan nag--rebelde si Kitsu sa kanyang ina dahil sa hindi siya pinayagang ipagpatuloy ang pag-aaral nito, kaya tumakbo siya papunta sa Aokigahara, o ang suicide place sa Japan para sana tapusin ang buhay niya.

Nakahanda na ang lubid na nakapalupot sa leeg niya at handa na sanag tumalon para masakal siya nang biglang naputol ang lubid, pabagsak na sana sa lupa si Kitsu nang saluhin siya ni Hatori na may dalang patalim na pinangputol niy a sa lubid kanina. Saka na man ito sumukob kay Kitsu at umpisang humagulgol...

"Please, don't leave me, Kitsu. I don't want anyone else, the only one I need and want is you. So, if you die, I'll die too," sabi nito. Nakaramdam na man ng awa si Kitsu, kaya hinawakan niya ito  sa mukha. Doon ay nagkatitigan sila at biglang hinalikan ni Kitsu sa labi si Hatori. Uminit pa ng uminit ang halikan nilang dalawa at maghuhubad na sana sila ng damit nang biglang makarrinig silang dalawa ng mga tawanan sa paligid na nagpakaba sa kanila.

"Koko ni wa nanto sutekina kaori ga tadayotte iru nodeshou!" Sigaw ng mga ito at lumabas sila sa dilim, doon ay makikita ang mga nilalang na parang mga bangkay na naagnas, ngunit may pulang mga mata at matutulis na ngipin.

[Translation: What a lovely smell we have here!]

"G-Ghouls..." Nasabi na lang ni Kitsu na halatang natatakot na ngayon, "Shit! Sila pa talaga ang nakaharap namin!" Galit na sigaw ni Kitsu dahil sa nag-focus lang siya sa magic attack at wala pa siyang alam sa hand-y\to-hand or sword fight combats.

"K-Kitsu, just stay at my back okay, I will fight these monsters," sabi ni Hatori at saka hinanda ang maliit niyang punyal at sumugod na sa mga ghouls...

...

Don't forget to vote and share this book. Also, comment, so that I will know your thoughts and you really appreciated my hard work and efforts. Thank you!