Author's Note:

This is how I imagine Yven to look like:

😳

× × ×

MAKALIPAS ang ilang sandali ay nag-decide na rin ako na bumangon na. I stood up and wore a white silk lingerie before I stormed out of the room.

I directed my feet towards the kitchen and I scowled to what I saw next.

It's Yven staring at my breast as if drooling. As if hindi niya pa ito nakita nang walang saplot kagabi. Buong magdamag niya nga itong nilamutak, eh!

Ngayon kasi ay wala akong bra. Bakat na bakat tuloy ang bawat tuktok ng dibdib ko mula sa manipis na tela. Kaya ang isang ito ay mahiya mo isang hayop na gutom na gutom kung makatingin sa akin ngayon.

"Alam mo, napakamanyak mo talaga!"

He swallowed hard and then forced a chuckle, "what can I do? I can't fucking help it. I love your tits."

Matapos ay lumapit siya sa akin. Napalakad tuloy ako papalayo sa kanya. And then I was not ready for it when my behind meets the wall. And before I can even stop Yven from it, he now pulled up the hem of my lingerie. My breast are now totally exposed for him to enjoy.

"Time for breakfast, baby," he told me with a smile and yes, with his fucking deep morning voice.

Walang ano-ano, dinilaan niya ang tuktok ng mga kabundukan ko. Ang isa ay nilalamas niya habang ang isa naman ay pinaglalaruan niya gamit ang dulo ng kanyang dila. Ang init na dala ng kanyang laway at ang dulas niyon ay gumagawa ng kakaibang sensasyon mula sa aking kaibuturan. Namalayan ko na lang ang sarili na napapasubunot sa kanya nang kawaliwa't kanan niyang siilin ng halik ang mga kahinaan ko.

"Yven, stop it now uhh . . . Ma-le-late na a-ako," pagtingala ko habang nakakagat-labi.

Mabuti naman at tumigil na rin siya. Malawak ang ngiti ng gago nang bigla akong buhatin patungo sa kusina. Pinaupo niya ako sa matangkad na upuan.

Huminga ako nang malalim at pilit na inalis ang atensyon ko mula sa masarap na karanasan kanina.

"O-Oh, akala ko ba ipagluluto mo ako ng breakfast?" I rolled my eyes, "scammer."

Imbes na mga luto niyang pagkain kasi ang nakahain sa island bar ay mga paper bag ito ng Jollibee. Tatawa-tawa siyang inilabas ang lahat ng pagkain. Dito ay mayroong fries, burger, spaghetti at fried chicken.

"Bigla ko kasing naalala, hindi nga pala ako marunong magluto," he is smiling wide while laughing. "Pero hayaan mo, kapag sinagot mo na ako, mag-aaral na ako. Hindi ko hahayaan na magutom ang misis ko," kagat-labi pa niya akong kinindatan.

Pinigilan ko ang sariling mapangiti. Sa huli ay inirapan ko na lang siya. Matapos ay kumuha ako ng burger at mabilis na kumagat doon. Nagdadasal na sana, makayanan ko pang pigilan ang ngiti ko sa kanyang harapan.

Tinimplahan niya pa ako ng kape nang magsimula na rin siyang kumain. At sa pagitan ng pagkain namin at pag-uusap ay talagang hindi ko na napigilan pa ang sarili kong mapangiti. May mga banat kasi siyang binibitawan lagi at para bang sa pagtagal ng oras ay lumelevel up ito nang lumelevel up kaya wala akong ibang magawa ngayon kung hindi ang magpakatotoo sa sarili.

Ang ngumiti.

Ang ipakita sa kanya kung paano niya ako napapasaya nang ganito.

Yven is really the trigger point of my indennial side. And I hate that I love it. I hate the fact that I am starting to be fragile in front him but on the other side, I love it because its comforting.

I already had a couple of failed relationships before. My last one is so toxic that I lost myself in the process of me, thinking if its still love or it's already a torture. Kasi sa kanya, mas pinili kong itago ang tunay na nararamdaman ko kasi ayokong matapos, ayokong mawala siya. Mas pinili ko ang 'wag umimik kapag may problema ako sa kanya.

But I never liked it when it took a toll on me. I became his puppet. A mindless puppet who knows nothing but to follow all of his commands.

But with Yven . . . it's different.

Kahit na anong pilit kong itago ang nararamdaman, nailalabas at nailalabas ko ito kapag siya na ng paguusapan.

I smiled, these realizations kept on bugging me a few weeks ago. And I already made up my mind . . . that maybe, just maybe, decisions need to be spoken now.

And I know, this decision has already planned the moment he kissed me infront of the glittering sea of Hawaii.

× × ×

"ALIS ka na?" Yven asked me. Kakatapos niya lang hugasan ang mga pinagkainan namin. Ako naman ay kakatapos lang din maligo at magbihis. I am now wearing a casual business attire. A navy blue high waist pants and a sky blue long sleeves polo.

Tumango lang ako sa kanya. May pag-aalinlangan sa akin nang tingnan ko siya sa mukha. I want to say something but I was taken aback. May kung anong pumipigil sa akin kaya mas pinili ko na lang na talikuran sya. Isinukbit ko na rin ang shoulder bag ko. Hanggang sa naglakad na ako papunta sa pintuan.

"Walang kiss?"

Humarap ako sa kanya bago siya inirapan, "wala. Manigas ka diyan."

Tinalikuran ko lang uli siya bago ako naglakad muli patungo sa pintuan. Narinig ko ang bahagya niyang pagtawa. Pero mas namumutawi sa akin ang malakas na pagtibok ng puso ko.

I knew that I have to say it now, because if I don't, alam kong wala na akong lakas ng loob pa na sabihin ito sa kanya.

There is no perfect time but now.

Just freaking now.

But the moment I held the cold metal of the door knob, my heart skipped a beat. Hanggang sa unti-unti, humarap ako sa kanya.

And I was welcomed by his ever contagious smile, "what? Forgot something?"

Lumunok ako. Tumikhim. Matapos ay bumuga ako nang malalim na hininga. Doon ako humugot ng lakas ng loob para sabihin ang kung ano nga ba ang dapat na kanina ko pa sinabi.

"Just want to say something."

"Sure, go on baby. I'm listening."

Huminga muna uli ako nang malalim bago magsalita, "hmm . . ."

"Come on," he animatedly threw his hands in the air, "stop with the hmm thing. May iba akong naiimagine diyan," tumawa siya nang malakas at inirapan ko siya, "nagjo-joke lang. Sorry na."

"Eto na nga," sinimangutan ko siya at inirapan pang muli, "yes! That's it. Yes!"

Pinanliitan niya ako ng mga mata. Tila ba isang mahirap na puzzle para sa kanya ang nasambit ko, "yes to what?"

Napasabunot ako sa buhok, matapos napahilamos din ako sa mukha. Ang slow naman ng isang 'to!

"Ano ba kasi 'yon? Mind game ba 'to—"

"Nanliligaw ka sa akin, 'di ba?" I tsk-ed.

"O-Oo?"

"Oh, ano bang sabi ko sa 'yo kanina?"

"Uhm, yes—"

"That's it!"

A few moment of silence came between us. I was just staring at him when his face suddenly softened. And I saw how his prominent Adam's apple waved to what I just said.

"Baby . . ."

"Alis na ako. Bahala ka na diyan," ramdam ko ang pagiinit sa mukha ko at ang malakas na pagdagundong ng puso ko nang buksan ko na ang pinto. Ang naiisip ko lang noong oras na iyon ay ang lumayo sa kanya.

Akmang papalabas na sana ako nang bigla akong hilahin ni Yven. He cupped my cheeks and made me stare right into his eyes . . . those asian eyes with bead of tears in its each side.

"Are we officially a couple now? Is that yes a yes-you're-my-boyfriend-now?"

I looked away, and I nod.

Marahas at banayad na mura ang kanyang pinakawalan. Hanggang sa nabigla na lang ako nang bigla niya akong siilin ng halik. Sinagot ko naman agad ito. Katulad ng laging nangyayari, isa akong sunud-sunuran ng kanyang malambot na labi.

We are now kissing and all I can feel is the way how he loves me . . . and how I love him too.

"Baby . . . I fucking love you . . ." He mumbled in between our kiss, "and I think we have to stop now or else, I might fuck you right infront of this door and you might not be able to attend your meeting on time. Or worst case scenario, baka hindi ka na makalakad nang maayos mamaya."

Bahagya akong natawa. Hinampas ko siya sa kanyang braso.

"Basta may isang hiling lang ako sa 'yo, Yven. Let's keep our relationship a secret. Please, let's just keep it private up until I am fulfilled with my career."

He grinned boyishly, "anything for my baby."

Hinalikan niyang muli ako. This time, it was a gentle kiss. Mabilis ko rin naman itong tinapos dahil baka hindi na rin talaga ako makapagpigil pa. Baka ako na lang din ang magyaya sa kanya sa kama.

"Aalis na ako," I stated as I pushed him away.

"Ingat, mahal," that fucking word. That fucking word with his deep voice is deadly for the butterflies on my stomach.

Tumango na lang talaga ako. Pilit na pinipigilan ang mapangiti.

Nagtaas-baba ang kanyang mga makakapal na kilay, "h'wag masiyadong magpagod. Papagurin pa kita mamaya sa kama. Now that we are officially together, there is no more turning back. I'll fuck you like I hate you, I swear."

Napaghahampas ko siya! Puro kalibugan ang naiisip! Tatawa-tawa lang naman siya nang halikan ako nang maraming beses sa mukha. Hanggang sa hindi na niya iyon tinigilan, pinagtulakan ko na lang talaga siya sa loob at sinaraduhan ang pinto.

I was smiling wide the whole time as I walked to the hall way. Nakahawak sa dibdib, damang-dama ko kung gaano kalakas ang pagwawala ng puso ko.

Yven . . . this is all your fault.

× × ×

It was prolly ten minutes before ten in the morning when I arrived at the entrance of our TV station. All the guards greeted me well and I greeted them back with my smile.

Yes, with a bright smile—na agad nawala nang makita ko mula sa hall way ang isang demonyita.

"Good morning, Zabi!" She greeted with an irritating cute voice. Ang sarap niyang sapakin sa nguso.

"Not now, Ayesha," pag-irap ko sa kanya saka siya nilagpasan, "wala akong oras para patulan ka—"

"Sinabi ko bang patulan mo ako?"

'Wag ka nang sumagot, Zabi. Ang sabi ko sa sarili. Lakad lang. Lakad pa. Alam kong wala naman talagang mangyayari kapag pinatulan ko pa ang babaeng ito. Para ko lang din akong bumaba sa level niya kung ganoon. Kaya mas mabuti na lang talaga na 'wag nang pumatol.

"Go on, loser," nakarinig pa ako sa kanya ng malakas na paghalakhak, "tanggapin mo na lang kasi na sa pagitan nating dalawa, ako ang laging mananalo. Pangalan ko ang mas mananaig. Hindi ka pa ba nasanay?"

Nagkuyom ako ng kamao. Pinipigilan ang natatalong pagtitimpi sa aking sistema. Nagpatuloy ako sa paglalakad. Hindi ko na siya dapat papatulan pero . . .

"Ako, pinaghihirapan ko ang bawat promotion na nakukuha ko para sa trabaho ko. Eh, ikaw Zabi? You need to get the President in between your legs in order to succeed with the job that you are really not great at."

That automatically stopped me from walking. And initially, I faced her. The grin on her face are enough for me to walk closer to her.

"Oh, come on! Stop with that scowling face, Zabi. Alam naman natin na nagsasabi lang ako ng totoo. Saka ano nga uli iyong favorite line mo? 'Yung, hindi paninira ang pagsasabi ng totoo? 'Di ba totoo naman na binuka mo ang mga hita mo—"

Isang malakas na sampal ang iginawad ko sa kanya. Na agad niya rin namang ginanti ng mas malakas pa mula sa aking pisngi. Pero hindi ko ininda ang kirot na natamasa dahil doon.

"Mark my words, Zabi. You will never surpass me. Not on my watch," she told me with that devillish smile.

"Ano bang problema mo sa akin? Diretyahin mo nga ako," isang marahas na paghinga ang ginawa ko, "ganyan na ba talaga kalala ang inggit mo sa akin? To the point that you will really do whatever it takes for you to just rain on my parade?"

Sumikip ang dibdib ko dahil sa pagkairita, "bakit? Saan ka ba naniinggit, Ayesha? Sige nga! Saan? Dahil ba lagi akong top 1 noong college tayo at lagi kang pangalawa sa lahat ng aspeto? Kasalanan ko pa ba 'yon? Kasalanan ko bang mas nag-excel ako sa 'yo?"

Tinitingnan niya lang ako ng masama.

"Hindi ko hiniling na magkaroon ng kompetisyon, Ayesha. Trabaho ang ipinunta ko dito at hindi para lang makipag-bunong braso kaya pwede ba? Pwede bang tantanan mo na ako? Kung hanggang ngayon, may issue ka pa rin dahil lagi kitang natatalo noong college, pwes ako wala! Walang-wala! Kaya pwede bang 'wag mo na akong idamay sa mga problema mo sa buhay?"

Napahilamos ako sa mukha at marahas na hinawi ang buhok patungo sa likod ng ulo ko, "teka. Teka nga. O baka hindi naman ito ang issue? Ano? Si Lucho na naman? 'Yung last boyfriend ko na crush mo? Tangina, break na kami! Naka-move on na ako sa kanya pero ikaw, hindi pa rin? Malala ka pa sa 'kin, ah! Naging kami pero nagawa kong maka-move on pero ikaw na hindi niya naman naging girlfriend, hirap na hirap? Okay ka lang ba?!"

It was the truth, Lucho, my last boyfriend was her crush a long time ago. Kaya't galit na galit ang gagang ito nang ako ang niligawan ng lalaki at hindi siya.

Bakit?

Kasalanan ko bang mas maganda ako sa kanya?

"The two of you! Stop it now!" Ang biglang pagsasalita ni Ma'am Victoria mula sa aking likuran. Doon ko lang din na-realize na marami na palang staff ang nanonood sa amin.

"Zabiana, go to my office now," Ma'am Victoria continued, "and you, Ayesha. Go to your work now."

Bumuga ako ng iritadong hininga.

"Noted, Ma'am," inirapan ko pa muna si Ayesha bago ko siya tinalikuran. Kunot-noo akong naglakad patungo sa office ni Ma'am Victoria. Hindi na inaalintana pa ang mga matang nakatingin sa amin.

Nang makapasok na ako ay naupo ako sa sofa. Makailang beses akong huminga nang malalim para pakalmahin ang sarili. At makalipas nga ang ilang minuto ay pumasok na rin si Ma'am Victoria sa office niya.

"Ano ba kayong dalawa? Parang mga bata," stress na bumuga si Ma'am Victoria.

Tumungo ako, "sorry po, Ma'am."

Isang malalim na paghinga pa ang kanyang pinakawalan bago muling nagsalita, "by the way, let's just go straight to the business hija. I have a lot of things to do today."

Umayos ako ng upo at tiningnan siya diretso sa mga mata, "yes po, Ma'am."

"I have a bad news for you, hija."

Her tone. The manner how she speaks now seems different. Bigla tuloy akong kinabahan patungkol sa tinutukoy niya.