"LET'S eat, before I eat you again," Yven said with his barritone voice and I only frown at him. Nang mapatingin naman siya sa mukha ko ay bahagya siyang natawa.

"Alam mo ikaw, walang araw na hindi ka naging manyak." I continued frowning at him. "Iyong totoo ba, kinulang ka ba sa sex noong kabataan para maging ganito katigang sa akin?"

He shrugged and then gave me a sexy smirk. One that he combined with a lip bite. Doon ay walang effort siyang nagmukhang TV commercial model. Nakakainis lang na kaya niyang mag-mukhang hot at gwapo at the same damn time without even trying. Without even exerting too much effort. It was really effortless for him. Being a walking sex is a natural thing to him and I am the one who is really being demotivated here.

"Hindi naman sa kinulang," he started, still on his smile with a lipbite.

"Hindi ba pwedeng ang ganda mo lang talaga kaya ako nagiging ganito lagi sa 'yo? At saka, sino bang hindi magiging ganito katigang kung nakita ko na ang lahat sa 'yo," he diverted his eyes on my boobs and then he ran the tip of his tongue on his lower lips, para bang may ini-imagine pa siya!

Napatakip tuloy ako sa dibdib ko! Dito ko lang kasi napansin na nakabakat pala sa bathrobe ko ang nipples ko! Kakainis! Kaya pala kanina pa tingin nang tingin ang isang ito!

Tatawa-tawa lang naman ang loko nang ilapag na ang iniluto sa lamesa. And swear, nang muli ko iyong naamoy ay automatic na nawala ang pagka-bwiset ko sa kanya. Isa iyong bowl na may parang nilagang itlog na hinati sa gitna. Mayroon din iyong white onions. At ang sabaw naman niyon ay gaya sa adobo.

Luh, anong luto 'to?

"What is that?" I tried not to wince as if disgusted. Afterall, it does look edible and delicious. One thing that I like about it is the aroma. Talagang malakas iyon at mabango. Mukha talaga iyong masarap.

"This is what I called egg steak." Nagtaas-baba pa ang kanyang mga kilay niya na parang proud na proud sa ginawa.

Pero . . . Ha? Ano raw? Egg steak? I never heard a dish called like that before.

"Paborito ko ito kasi ito ang niluluto sa akin ng Mom ko noon," ngayon ay nakangiti siya habang nilalagyan niyon ang dalawang maliliit na mangkok na nasa gilid ng mga plato namin. May kanin na rin ang mga plato na iyon.

"This is kinda easy to cook. And also, you can do this quickly." He continued with his contagious smile. "Kaya noong College na ako, ito talaga lagi ang inuulam ko. Bukod kasi sa favorite ko ay ito lang ang madaling lutuin lalo na kung mag-isa ka lang sa America."

Right, this guy had his Economics degree in Harvard. Palaban din talaga ang credentials ng lalaking ito. Iyon talaga ang dahilan kung bakit ako nagtataka sa kung bakit at papaano siya nagkaganito ngayon.

Okay naman ang pinag-aralan. Mukhang matino din naman noong College kasi Cum Laude pa. Halatang hindi iyon fake diploma because the guy can speak eloquently and as well can explain things intelectually. Isa rin siyang mahusay na Mayor noon sa lugar nila. Pero . . . pero bakit kaya parang naging inconsitent siya lately bilang isang Presidente?

Pero baka nga masiyado lang talagang mahirap ang trabaho ng isang Presidente kaya may mga pangako talaga siyang hindi magagawa. Mga pangakong nagpanalo sa kanya pero hindi niya pala kayang gawin.

Kaya nakakalungkot lang talaga.

Dapat talaga sa susunod na halalan, ang ihalal ng mga Pilipino ay iyong kandidato na bukod sa may malinis na track record, dapat ay iyong subok na rin ang kakayahan. Dapat, iyong alam nating mapapanindigan ang pangakong inihahain sa atin. Iyong hindi puro salita, kung hindi puro gawa. Action speaks louder than words and I would always choose the former that is why I didn't vote for him last national election.

Kaya sa susunod na election, dapat ay matuto na ang mga Pilipino. Dapat, maging maayos na tayo sa pagboto. Kasi anim na taon ang masasayang sa maling pagboto natin. H'wag naman nating hayaang ugaliin na magsayang ng anim pang mga taon. Kapakanan ng ating bansa ang dapat nating unahing isipin. Itapon natin ang pride at pagiging panatiko ng isang kandidato kapag botohan na. Doon tayo lagi sa tama, sa may laban, sa disente at malinis pero higit sa lahat, iyong alam mong mapapanindigan ang boto mo.

"Mukha namang masarap," ang sabi ko lang kay Yven habang pinapanood ang paglalagay niya niyon sa maliit na mangkok.

"Mukhang masarap lang?" He is now acting as if my words are knives on his heart. At nakakainis kasi bakit ang cute niya pa rin noong ginawa niya iyon. "Masarap talaga 'to. Masarap ang nagluto, eh!"

Napakamot na lang ako sa batok ko saka para bang stress na stress, tumango na lang ako. "Oo na lang. Sige na, kumain na tayo at kanina pa ako nagugutom dito."

"Yes, Ma'am." He chuckled and then slid the bowl infront of me.

I decided to just eat. Hinati ko na ang nilagang itlog tapos sinabuyan ng sabaw ang kanin. Gayon na rin ang nilagay kong white onions. Bago sumubo ay nagdasal pa talaga ako ng isa pa. Nang masiguro ko nang nadasal ko na ang lahat sa itaas ay sumubo na ako ng pagkain.

"How was it?" Yven asked while smiling widely. Para siyang batang proud na proud na umuwi galing school. Iyong marami siyang tatak na stars sa braso.

Ngumuya na ako. And I blinked the moment I finally get to taste it. To say that it was good is an understatement. It was freaking good. As in good. Para itong adobo and at the same time, steak. Ewan, alam kong weird pero naghalo ang lasa ng dalawang ulam na iyon.

This is the first time I get to taste a dish like this and I am looking for more.

Right now, I am smiling as I continued munching the food. Para ako ngayong bata na masayang kumakain ng paborito niyang pagkain. This one is freaking good that I can't stop but to savor the taste. Kapag ito ang ulam mo lagi ay tiyak, hindi ka makakapag-diet.

"Oh, dahan-dahan lang." Yven laughed as he offered me a cup of water. "Sabi sa 'yo, masarap 'yan eh."

I continued munching. "Oo, bwisit ka. Bakit ganito 'to?!"

He shrugged and then munched his food as well. "Well, that's my Mom's recipe and as we all know, mom always knows best."

I only nodded at him as I busied myself with just eating. This one is really good. I can eat this all my life without getting used of its taste. But now, I am wondering if this will taste a lot better if I partnered it with vegetable lumpia. That probably quite going to turn good.

Ilang minuto ang nakalipas ay natapos na rin kami sa pagkain. Ako na ang nag-obligang maghugas dahil bukod siya na ang nagluto ay talagang nasarapan talaga ako.

Right now, I am busy washing the dishes. Nang mapatingin naman ako sa kanya ay hinubad na niya ang apron ko. Napalunok na lang talaga ako nang makitang naka-boxer briefs na lang siya ngayon. At oo, ma-umbok pa rin talaga ang kanyang harapan.

"Tulungan na ba kita diyan?" He asked as he is now walking towards me.

I tore my gaze away from his bulge. Hindi ko napigilan ang mapalunok nang malala bago muling ibaling ang tingin sa hinuhugasan. Mahirap na, baka akalain pa ng lalaking ito ay pinagnanasaan ko siya at ang kanyang umbok—kahit totoo naman. Pero hinding-hindi ko iyon aaminin sa kanya! Mataas ang pride ko and I am proud of it!

"Okay na. Kaya ko na 'to—" oh, fuck! Natigilan ako nang bigla niya akong niyakap mula sa likuran. At mula sa pwetan ko ay naramdaman ko ang umbok niya. It was growing!

"H-Hey, ano bang ginagawa mo diyan?" I can feel myself heating up. "Okay nga lang."

"Eh, hindi okay para sa akin." He is now resting his chin on my shoulder blade. "Para kasing may gusto pa akong gawin ngayon."

He is now grazing his bulge against my butt and I hit him! Jesus Christ, magiging makasalanan talaga ako lagi kapag ang lalaking ito ang kasama ko! 

"Hoy, tumigil ka na muna." I told him. Nilalayo ko ang pwetan ko sa kanya. Ngayon ay dama ko na ang init niyon. Tumitigas na rin iyong muli.

"Magpahinga naman tayo kahit isang araw lang. Grabe, hindi ka ba nauubusan diyan?!" I pointed at his bulge with my lips.

"Syempre hindi," napatingala ako nang bigla niyang halikan ang leeg ko, "hinding-hindi ako mauubusan ng lakas basta ikaw na ang pinag-uusapan."

"Hmm, damn you." I told him as I continued to look up. The sensation that he is giving unto my neck is forming nothing but my insatiable lust for him and his thing.

At doon na nga nag-umpisa ang lahat. Hindi ko na natapos pa ang hinuhugasan ko dahil hinila na niya ako sa bathroom. And there, we indirectly make love again. Muli niyang dinilaan ang lahat sa akin. And I was just there, savoring every pleasure that he is rewarding me up until I came while moaning hard. Up until he sipped all of my juices in a most sensual way that I almost came again.

Matapos din niyon ay muli na naman niyang pinaranas sa akin ang langit gamit ang katawan ng kanyang pagkalalaki. And swear, there were also moments that I almost requested him to just enter me deep inside. Mabuti na lang talaga at napipigilan ko pa ang sarili ko.

He came again towards the lips of my cherry again. Ewan ko ba, pero favorite niya talagang nilalabas doon lahat ng kanyang katas. Natatakot nga ako na baka kapag pinayagan ko na siyang angkinin ako nang buo ay ilabas niya talaga sa loob ko ang lahat. Kapag nangyari iyon, mapipilitan talaga akong mag-pills!

"Oh, ikaw na ang maghugas ng mga pinggan. Nakakainis ka." I told him as soon as we went out of the bathroom.

I heard his naughty chuckle. "Syempre, pinagbigyan mo ako kaya pagsisilbihan naman kita."

Ngayon ay nakatapis lang siya ng twalya. His V line is really prominent against it. And as well as his, I will never get tired of mentioning this, his bulge. It was always prominent as hell. Samantala, ang katawan naman niya ay may mga beads of water pa. Ang tubig sa kanyang buhok ay tumutulo pababa sa kanyang maskuladong dibdib papunta sa kanyang abs.

Ngayon ay nakatalikod na siya sa akin. Abalang naghuhugas ng plato. Samantalang ako naman ay nagtungo sa kitchen island. I grabbed the coffee maker.

Muli akong lumingon sa kanya. I can clearly see the muscle on his back as it flex on his every moves. "Gusto mo ng kape?"

Nang lumingon siya sa akin ay malawak ang ngiti ng loko. Good mood na good mood, nakadilig kasi! "Yes, sure. Please."

Tinalikuran ko na siya. Ewan ko, nahahawa kasi ako sa kanyang ngiti! Hindi ko mapigilan ang mapangiti na rin kapag nakikita ko siyang nakangiti.

Shocks . . .

Delikado na ba ako?

Imbes na mag-overthink ay minabuti ko na lang na magtimpla ng kape naming dalawa. Inabala ko doon ang sarili ko pero bigla na lang talaga akong natigilan nang muli ko na naman siyang maramdaman mula sa likuran ko. He hugged me from behind and I felt his bulge again.

Sobrang clingy naman ng lalaking ito!

"H-Hey . . . Don't bother me." I groaned. Pero iba talaga ang tigas ng ulo ng lalaking ito. Imbes na hayaan ako ay lalo pa akong niyakap nang mahigpit.

Huminga na lang talaga ako nang malalim at sinubukang pakalmahin ang sarili ko. Binuhos ko na ang kape sa dalawang mug. I put a decent amount of sugar there.

"Tapos na," I told him.

"Thank you," Ang masiglang sagot naman niya bago sa wakas, tinantanan niya rin ang pagyakap sa akin.

Siya na ang nagdala ng mga mug namin patungo sa mesa. Sinundan ko naman siya. Nang umupo na ako ay tumabi siya sa akin. I grabbed my cell phone while he grabbed the newspaper.

I was busy scrolling on my newsfeed, busy liking the posts of my friends and how they spent their summer with their family and loved ones, when I halted myself. I heard Yven to heave a very deep sigh.

"Why?" I asked. Still not averting my gaze from the screen of my phone.

"Wala," he chuckled and I know it is not authentic. "Just starting to be anxious again because of the news nowadays."

Doon na ako tumingin sa kanya. Mula sa newspaper ay tumingin ako sa kanyang mukha. "And why is that? Ano ba ang balita ngayon?"

"Our economy kept on hitting the rock bottom," he mumbled, "the exchange rate is getting higher. Today's rate is the highest ever in the history of the Philippines."

I blinked.

I am a mass communication student but I have also taken economics subject for me to be able to digest what Yven is trying to say.

Isa ang exchange rate sa mga determining factor para sa indication of a good economy. Kung ito ay tumaas laban sa US Dollars, isa lang ang ibig sabihin niyon—the economy is not doing good. Ang ibig sabihin niyon ay nawawalan na ng competitiveness ang peso laban sa ibang currency.

Ang maaapektuhan talaga rito nang malala ay ang utang natin sa ibang bansa. Ngayong malaki na ang katumbas na pera para mapunan ang isang dollar, lalo tayong mababaon sa utang. That will maneuver everything and if the government don't act now, baka tuloy-tuloy na nga lang talaga tayong matulad sa mga mahihirap na bansa sa Asia.

Kaya kung sa iba na ang employer at nagpapasahod ay galing sa ibang bansa, o ang sahod ay thru US Dollars, it might be a good thing for them but never for the country. Kasi kahit na anong mangyari, ang patuloy na pagtaas ng palitan sa US Dollars ay hindi magiging magandang senyales para sa bansa.

Muling huminga nang malalim si Yven. Nag-iba na ang emosyon sa kanyang mukha. Naging seryoso ito at ang lungkot sa kanyang mga mata ay mababakas na sa kung papaano ito manatili sa newspaper.

"And the stocks, unti-unti na ring bumababa ang value nila." He started. "Marami na ring kumpanya ang umalis nitong buwan lang sa ating bansa."

I winced. Marahil ay nabalitaan na nila ang issue na kinakaharap ng bansa ngayon. Extra judicial killings, corruption and the increasing percentage of poverty rate. Ang tatlong ito ang nagsisilbing salot kung bakit unti-unting nagaalisan ang lahat ng international companies at investors sa bansa.

Kailangan na talaga ng agarang solusyon sa mga bagay na ito.