KASABAY ng patuloy na paglubog ng ulo ko sa kasarinlan ng dagat, tila ba tangay-tangay din nito ang natatanging pag-asa na natitira sa akin. Binalot ng kaba ang puso ko, hanggang sa unti-unti, sakit na lang ang nararamdaman ko at ang patuloy na pagsikip ng dibdib ko.

Hindi na ako makahinga pa.

Ano mang oras ay hindi ko na makakayanan pang ipaglaban ang sarili laban sa dulo ng aking buhay.

Hindi ako makalaban.

Hindi ko kayang lumaban.

Pero...

Pero namalayan ko na lang na unti-unti, tumataas ang kulungan ko. Hanggang sa nakalutang na naman ako sa ere. Habol hininga, sapo-sapo ko ang dibdib habang basang-basa ang katawan. Naubo ako nang malala. Tipong para ba akong nabulunan sa gitna ng pag-inom ng tubig. Ramdam ko ang sakit na gumuguhit sa aking lalamunan sa bawat pag-ubo ko.

"Zabi!" Ang bulyaw ng pamilyar na boses ng isang lalaki.

Napalunok ako. Lalong bumilis ang tibok ng puso ko. Mabilis kong ibinaling ang tingin sa direksyon kung saan nanggaling ang boses na iyon. Pero bigla na lang talaga akong napahagulgol ng iyak nang makita na siya.

He came.

My man came...

Mangiyak-ngiyak akong napakapit sa metal na pinaglalagyan ko. It was then when I started to be hysterical that I thought, it will make me go insane. I have never been so happy seeing someone like this ever before. Para ba akong naligaw sa gitna ng dagat at ngayon ay nakakita ng isla.

"Y-Yven!" Ang sigaw ko habang uubo-ubo pa rin.

"I am going to save you, baby. I promise, you are going to be saved tonight!" Sambit niya pa na lalong nakapagpaghagulgol sa akin.

Akala ko, hindi na niya ako masasagip.

Akala ko, huli na ang lahat.

"Pakawalan mo na siya! Sumunod ka sa napag-usapan natin!" Rinig kong sambit niya kay Ferdie.

Dito ay biglang sinenyasan ng matanda ang dalawang utusan. It was a swift moment, the next thing I knew is that I am now caged out of my prison. Iika-ika akong naglakad papalabas nito. Pero napaluhod ako nang itulak ako ng kamukha ni Yven sa sahig. Napangiwi ako sa sakit na naidulot niyon mula sa mga tuhod ko.

"Fuck you! Why do you have to push her like that?!"

"It's fucking none of your business, you moron."

"She is my business so you better treat her right," Yven answer with gritted teeth.

Nginisian lang naman siya ng kamukha niya. Pero napapikit ako nang bigla, dinuraan niya ako sa mukha sa mismong harap ni Yven.

"You fucker!" Bulyaw ni Yven. Matapos ay akma niyang susugurin ang kanyang kamukha. But he suddenly stopped the right moment I felt a cold metal on my temple.

"Isang maling hakbang, Yven... isang maling hakbang at pasasabugin ko ang utak ng babaeng ito." It was Ferdie's creepy voice.

Napakuyom na lang ng palad si Yven. Kunot ang kanyang noo habang patuloy niyang tinitingnan ang mga lalaking nakapaligid sa aking likuran ngayon.

"Tapusin na natin 'to, sabihin niyo na. Ano ba talagang gusto niyo?"

"Simple lang naman, Yven. Isang kondisyon." Ferdie answered directly and I am just still here, closing my eyes while crying. The fear on my chest is overpowering my strength. One pull of the trigger will gonna cost my life. Just one pull and everything will come into a painful end. "Buhay mo... kapalit ng buhay niya."

Doon na ako napamulat ng mga mata. Doon ko nakita kung papaano nagbago ang emosyon sa mukha ni Yven. Nawala na ang kunot niyang noo. Napalitan iyon ng kalungkutan sa kanyang mga mata.

I tried hard to shake my head to tell him no. To tell him that it cannot happen-that it must not happen.

Because at that moment, I was ready to sacrifice. I was ready for my unfortunate ending. If it's for him, walang pag-aalinlangan kong pipiliin siya keysa sa sarili ko.

But he has other plans...

"Alright, then let's do that. Sasama ako sa inyo. Pero kailangan niyo nang pakawalan si Zabi ngayon din. I want her safe before you finally have me."

"Sigurista. Akala mo naman, may mapapala kami sa babaeng ito," napapikit akong muli ng ipagdiinan ni Ferdie ang dulo ng baril sa aking sentido. "Oh sige na, ang daming drama. Pakawalan niyo na ang babaeng iyan."

Matapos din niyon ay inalis niya ang baril na nakadikit sa sentido ko. At binitawan na rin ako ng mga tauhan niya. Tumayo ako at iika-ikang lumakad patungo kay Yven.

And the moment I reached him, I cried hard.

I shook my head, "no, please Yven. No..."

Ngayon ay basang-basa na rin ang kanyang mga mata, "we need this. You need this, baby. I can't let them hurt you. And above all, I can't let you die just because of my mess. You got nothing do deal with this."

"No... just please," nagpatuloy ako sa paghagulgol. Niyakap ko siya nang mahigpit. "Please, no..."

Pero unti-unti niyang binaklas ang pagkakayakap sa akin. Kahit na muli ko siyang yakapin nang mahigpit ay ganiyon din naman ang pagbaklas niya rito. Pinilit kong yakapin at pigilan siya kahit ayaw niya pa pero wala na akong nagawa. Siya na itong bumibitaw. Siya na itong umaalpas mula sa pagpigil ko.

Hanggang sa unti-unti rin, lumakad siya papalapit kina Ferdie.

And I am just here.

Witnessing everything.

I clearly saw how Ferdie pointed the gun at Yven.

It is like a scary scene in the movies. No sounds, but the terror on my mind is screaming. Terror is now living rent free on my heart. I can't breathe. I can't think clearly.

And I swallowed hard when I saw how Ferdie smiled as he... as he.... as he pulled the trigger.

Isang putok lang ng baril na iyon at natumba si Yven. Napahiga siya sa semento. Ang ulo niya ay bumagsak malapit sa paa ko.

Na-istatwa ako mula sa kinatatayuan.

Ngayon ay kitang-kita ko kung papaano umagos ang dugo mula sa butas sa kanyang noo pababa sa sahig. Nakabukas ang kanyang mga mata. Masasalamin doon ang lahat ng kilabot na naramdaman niya bago ang huli niyang oras.

"Yven!!!" Napaluhod ako. Pinaunan ko siya sa aking mga hita. Patuloy na umaagos ang kanyang dugo doon. "Yven!!! Gumising ka, Yven!!!" I pat his chest hardly.

Pero hindi na siya gumising.

Patuloy na nakadilat ang kanyang mga mata habang nakaharap sa langit.

"Yven!!!" I yelled hysterically, "Yven!!!"

"HEY..." may biglang humawak sa mga braso ko. "Hey, wife. Wake up. Why are you calling me in the middle of your sleep?"

Mabilis kong binuksan ang aking mga mata. And then the next thing I saw was nothing but the brightness of the morning in a room with white walls.

Nagkisap-kisap pa ako ng mga mata sa pagbabakasaling maiibsan niyon ang pagkasilaw ko sa liwanag. Pero may isang mukha ang biglang humarap sa akin.

Unti-unti, tila bang luminaw ang lahat sa akin. Lalo na noong ngitian niya ako. That freaking smile never failed to be contagious.

"Bad dream again?" Yven asked.

I pursed my lips. I nodded for a couple of times. Tears are falling down my face when I pulled him for a hug.

Fuck...

Thanks, it's just a nightmare.

"Don't cry na, baby," he is now laughing, "kung ano man iyang napanaginipan mo, it is nothing but a fucking nightmare."

Hinalikan niya ako sa mukha. Mula noo pababa sa aking pisngi. Hanggang sa matagpuan naman ng kanyang labi ang sa akin.

He kissed me gently.

"Want some distraction?" He asked while caressing my legs.

Huminga ako nang malalim. Bahagyang natawa na lang nang biglaan. Yven's way never failed to interrupt my drama.

"Come on," he pushed. Ngayon ay may nararamdaman na akong matigas na bagay sa aking mga hita. He is not wearing anything. I can feel his shaft directly. I can really feel the warm that it gives my legs.

I rolled my eyes, "alright."

He smirked, then planted me a kiss on my lips, "good girl."

Matapos niyon ay pinapak na niya ang labi ko. Wala na akong nagawa nang manghimasok ang kanyang dila sa aking bibig. From a gentle kiss, he became torrid. Until I found myself drowning unto his potion of lust.

Napatingala na lang ako nang halikan naman niya ang kahinaan ko-ang aking leeg. Ginagawa niya iyon habang bahagyang hinahimas ang mga kabundukan ko.

Kagat-labi ako nang unti-unting bumaba ang kanyang ulo patungo sa dibdib ko. Hanggang sa tuluyan na niyang sakupin ang korona ng mga kabundukan ko. The tip of his tongue is warm. Pinapaikot-ikot niya iyon sa mga tuktok ko. May mga oras pa na hindi ko mapigilan ang sarili. Napapahalinghing ako nang malakas sa tuwing sisipsipin niya ang mga ito na para bang isang sanggol.

"I'm gonna fuck you now, baby," sambit niya habang pumupwesto sa aking ibabaw.

Tango lang ang naisagot ko nang pagbukahin niya ang mga hita ko. Matapos ay ipinatong niya ang mga binti ko sa kanyang mga balikat. I am now totally exposed for his shaft to invade my insides.

"You're fucking wet for me, huh?" He chuckled. Now teasing me with the head of his shaft. Nilalabas-pasok niya iyon sa loob ko.

Binibitin niya ako. Nakakainis. Nakakagigil. Nakakatakam.

I bit my lip, "don't tease me like that, please-uhh!"

Napakapit na lang talaga ako sa matitigas niyang mga braso nang bigla ay ipasok niya ang lahat sa akin. I can really feel how full my insides now with his huge shaft. Pakiramdam ko ay may kung anong napunit sa akin dahil sa kanyang ginawa.

"Sikip mo pa rin, tangina..."

Wala akong ibang ginawa kundi ang mapapikit at mapakalmot sa kanyang mga braso. Nakakabaliw ang sarap na kanyang ipinaparanas ngayon. I felt like I exploded the moment he hit my g-spot.

Hanggang sa tuluyan na talaga akong nawala sa sarili nang magsimula na siyang maglabas-pasok sa akin. Sa bawat paghugot niya ay tila ba dala niya ang kaluluwa ko. Ang bawat pagbaon naman niya ay madiin at buong-buo. Tila ba siya gigil sa bawat panghihimasok niya sa kasukdulan ko.

"Yven... uhh, fuck..." Naramdaman ko na lang ang paglabas ng mga katas ko sa patuloy niyang panghihimasok sa akin.

"You are mine, baby..." ang sambit ng ngayo'y pawisan na si Yven. Tumatagaktak na rin ang pawis mula sa kanyang leeg pababa sa maskulado niyang dibdib. "Just mine... uhmm, ahh fuck, sarap mo..."

He is now closing his eyes while facing the ceiling. Bumibilis nang bumibilis ang kanyang pagbayo. Hanggang sa mamalayan ko na naman ang sariling napapahalinghing ng malakas. At ganiyon na rin siya. Ang tanging maririnig na lang sa buong kwarto ay ang pagtama ng aming mga balat ganiyon na rin ang pinagsama naming mga halinghing.

"Uhh, baby... I'm coming. Uhh... Fuck... tangina..."

Bigla na naman niyang ibinaon ang lahat sa akin. Pero hindi niya iyon hinugot. Nakaramdam na lang ako ng mainit na likido sa aking loob na naging dahilan kung bakit bigla na naman akong napasigaw sa sarap. Muli na naman akong nilabasan habang patuloy siya sa pagbaon ng kanyang mga katas sa akin.

Kahit na nakabaon pa ang kanyang pinagmamalaki sa aking loob ay siniil niya na naman ako ng halik. I responded with the same intensity.

"Sarap, uhmm, mong, uhh, buntisin..." sambit niya sa pagitan ng paghahalikan namin.

"Stop..." I responded with an equal instensed kiss, "it will make me want to bear your baby. Fuck off, I still have so much dreams to pursue."

"Dreams," he mumbled.

"Yes, dreams," I smiled at him.

"You, mean dreams? As in panaginip?"

Natigilan ako. I blinked for more than a minute.

Panaginip?

Pero...

MULI akong napamulat ng mga mata nang bigla, may tubig na tumama sa aking mukha. Para bang may kung sinong nagbuhos sa akin ng tubig.

"Hoy, babae. Gumising ka na." Sambit ng boses ni Ferdie.

I opened my eyes. Then I blinked. I blinked for a couple of times.

Isa ding panaginip iyon?!

I winced as I sit up. Dito ko lang namalayan na nasa Piyer pa rin pala ako. Nandito na naman ako sa kulungan kung saan nila ako nilagay kanina.

Pero binalot na naman ng kilabot ang dibdib ko nang makita ko nang muli ang bangkay ni Yven sa aking tabi. Nakabukas pa rin ang kanyang mga mata. Natuyo na ang dugong kanina lang ay tumutulo pababa sa aking mga hita.

Hindi ko napigilan ang nag-uunahang mga luha sa aking mga mata. I found myself in deep pain. I found myself breaking and dying at the same damn time.

"Oh, bakit ka umiiyak?" Asked by Ferdie, "tuluyan na kayong magsasama ni Yven sa kabilang buhay, dapat masaya ka ngayon."

"Napakahayop mo talaga." I told him with my voice breaking. With my heart feeling nothing but the chaotic and unbearable pain.

"Alam ko," ngumisi si Ferdie sa akin. At kasabay niyon ang pag-angat naming dalawa ni Yven sa ibaba ng dagat.

At kagaya kanina, unti-unti nila kaming nilubog sa dagat. Mula paa hanggang sa umabot na iyon sa aming mga ulo. Hanggang sa tuluyan na kaming nakalubog sa ilalim ng dagat.

They leave us with no choice but to accept death and be contented with the ending that Ferdie plotted. It's freaking unfair but that is how life works. Tuluyan nang sinakop ng tubig ang mga katawan ko. The pain it gave me is extremely painful. It's burning on my throat down to my lungs.

I was crying.

I am fucking crying as I hold Yven's hand. And I hugged him tight.

"I love you... I-"

"HEY..." Someone's poking me. I can't move. I can hear her but I can't move. "Wake up now, Mr. President. Today's your first SONA."

One more poked from her and it felt like magic. I automatically opened my eyes. And then I saw how beautiful my wife is...

"Nananaginip ka na naman ba?" Nakapamewang na tanong niya.

I chuckled, "Kinda, baby."

Isang malalim na hininga ang kanyang ibinuga, "I already told you, Yven. 'Wag mo nang panoorin iyong documentary kung papaano mo ako sinagip laban kina Ferdie fifteen years na ang nakalilipas. It will just bring you trauma. It will not going to cost you good."

I smiled as I facepalm, "right, yes. I just can't help but to throwback to that most crucial part of our relationship."

Umupo ako at sumandal sa headboard ng kama. Tinabihan ako ni Zabi at umunan siya sa aking dibdib.

"It's all in the past now. We already moved past that darkest days of us," she centered her lovely gaze at me, "you must move on now."

I smiled at her, "alright. I am so sorry. Wanna fuck instead for some distraction?"

Sumimangot siya at hinampas ako sa dibdib, "tumigil! Kailangan mo nang maghanda ngayon, it's your freaking first SONA after you won the election!"

"Come on, quickie lang tayo."

She gritted her teeth, "Lucho, I am not joking."

Natawa na lang talaga ako at napangiwi. Matigas na ang pagkalalaki ko ngayon. Mahihirapan na naman akong palmbutin ito. Humanda talaga itong asawa ko mamayang gabi.

Tumayo na siya at hinila ako patungo sa banyo.

And as he pulled me-as I center my gaze from her hand to his gorgeous face. I can't help but be thankful to God.

Kasi totoo nga, in every circumstances, there will also be redirection.

Right after that incident with Ferdie. I became the State Witness. Pinangalanan ko ang lahat ng may kinalaman sa bahong nakatago sa dating administrasyon. Maraming malalaking pangalan sa politika ang nadawit at nakulong. Samantala, nakalaya na rin si Walter dahil rin sa mga isiniwalat ko sa Senate Hearing.

And this paved the way for me to pursue law. I became a lawyer for the poors. Then eventually, won the election of the Senate. But I tried my luck to run for the highest position in the country.

All glory to God, I won.

Kung dati ay impostor lang ako, ngayon ay ako na talaga ang Presidente. Ang lahat ng plataporma na gustong gawin ng totoong Yven ay pinagpatuloy ko. I focused with strengthening the Agriculture of the Philippines. I made sure that the poor will be prioritized under an administration that is pro-poor.

"Congrats, Lucho. Ngayon pa lang, I am so proud of you," Zabi planted a kiss of my lips.

"Hindi ka sasama sa akin?"

She shook her head, "nah. I don't want attention. Main primetime news anchor ako, hindi attention seeker."

Natawa na lang ako, "if you say that. Then okay. Basta be ready later, gagawa tayo baby."

"Alam mo ikaw! In-heat ka talaga lagi!" Hinampas niya ako sa braso.

"With consent, syempre. Gagawa tayo ng baby mamaya habang umuungol ka sa sarap."

Nakita ko kung gaano mamula ang kanyang mga pisngi. Then she scowled at me, "umalis ka na! Naghihintay na ang mga bodyguard mo sa labas!"

"Alright," I laughed, "I love you."

"I love you," she pulled me into a hug, "galingan mo sa SONA. Make the President's paramore proud."

"Paramore?" I hugged her tight, "yes, definitely Pilipinas ang totoo mong asawa ngayon. Ako? Kabit mo lang na palaging na-de-depriotitize. Pero 'di bale na, anim na taon lang naman ang titiisin ko."

"You and your smart mouth never failed to amaze me," I chuckled, "both in your unexpected banter and in blowjob."

She scowled at me when I pulled out from our hug. But she smiled when I planted a kiss on her lips before I finally bid my good bye. Now ready to face the Philippines with all of my proud achievements that I accomplished in just three months.

END