Rowss' POV

Hi, it's Rowss again.

I AM BACK.

It means I am back from overseas.

Madaling araw na akong nakauwi sa bahay at tamang-tama naman ang pagbaba ni lola nang makasalubong niya akong dumaan sa pintuan.

"Welcome back apo," bati niya at hinagkan ang pisngi ko.

"I came early, just to make sure everything in the company is ready for the Ambassador's Party lola," tugon ko naman.

Nakapamewang siya sa akin. "Naku, naku, ikaw talaga Rowss, dalawang buwan kang nawala sa bahay tapos ito pa rin ang iniisip mo sa pag-uwi mo? How about my request? Hindi nga kita naabutan last year kaya dapat may maipapakilala ka na sa akin ngayon, so where's your girlfriend?"

Napatawa niya ako, umupo na muna ako sa sofa dahil napagod din ako sa halos isang araw na biyahe ng eroplano galing Canada. I stayed there since Amaranthe and I broke up to calm myself.

"I'm sure you've heard about Anastacia lola," ani ko. Paano naman kasi, nag-iba bigla ang takbo ng panahon, iba na tuloy ang babaeng maipapakilala ko kay lola.

"Yes I heard, but I never met her once," sagot niya.

"Um, sige lola, pasok na po muna ako sa kwarto ko, -- and I'm sure you'll meet her at the party," dagdag ko pero bigla niyang hinawakan ang braso ko bago ako makalayo. Tiningnan ko lang siya na napataas ng konti ang aking kilay.

"Hmm, wala lang naman, but this doesn't feel right, nang sinabi mo ang tungkol sa babaeng 'yon, I did not see any excitement in your eyes, it was different when you introduced that Del Fiorre girl last year, what is going on Rowss?" Lola. She gave me a curious look.

"Wala 'la, I'm just tired, I better go sleep first," tugon ko.

PAGKALIPAS NG WALONG ORAS. Ginising ako ni Manang Ema para mananghalian. Mom and Grandma are already waiting at the dining room. Malaki ang ngiting ibinungad nila sa akin.

"Dad gave you a day off today, you can go to the office tomorrow Rowss," wika ni Mom.

"Okay, but what is this?" Ang daming pagkain na nakahanda sa mesa namin, para kaming nagpipiyesta ngayon.

"Napansin kasi naming pumayat ka kaya pinaghandaan ka namin ng lola mo ng maraming pagkain," Mom.

Umupo na ako't nagsalu-salo na kami, ayaw ko namang maging killjoy sa kanilang dalawa.

Kinalaunan, nasa kwarto akong busy sa pag-aayos ng aking mga gamit, pumasok naman si lola at tinulungan ako.

"You still have this Sketchbook," ani niya sabay kuha ng Sketchbook na palagi kong ginuguhitan sa mga designs ko. Tumigil ako sa pag-aayos nang tiningnan niya isa-isa ang mga gawa ko. Napatitig siya sa kwentas na ginawa ko para kay Amaranthe tapos tiningnan na naman niya ang kasunod na pahina.

"This is beautiful, it's a feminine ring with the same design as the necklace Amaranthe," react niya.

"It's actually an engagement ring na dinisenyo ko while nasa Canada ako," tugon ko.

"Engagement ring? Para kanino? Kay Anastacia?"

"Hindi, para sana sa taong minahal ko nang sobra, pero sa tingin ko hanggang sa sketchbook nalang 'yan at hindi na magiging makatotohanan," sagot ko.

"You really love her that much?" Lola.

"Yes 'la," ako.

"Anong nakita mo sa kaniya?"

"She's the prettiest woman I've ever met lola, not just in physical but the way she was, I've been admiring her since I first saw her a year ago sa isang amusement park, we were strangers and I fell in love at first sight, she's unpredictable. I tried to approach her pero napaka-angas ng babaeng 'yon eh. --When we finally met again the second time, sa university na 'yon, I thought it was meant to be, pero hindi niya ako nakilala, ginawa ko ang lahat para makuha siya and even tried to use her as an excuse to get away from my arrange marriage but my love for her grew even more, she became my first love, wala siyang katulad sa mundo."

"Del Fiorre was my first love too, but he broke my heart when I heard the news na ikinasal na siya sa ibang babae, I truly know what it feels to let go of someone you hoped to spend the rest of your life with. Apo, I just want you to be happy, if your happiness is her then I won't stop you anymore, chase her again," Lola.

Sana nga lola ganoon iyon kadali, but it's already too late now. I guess it's too late.

KINALAUNAN, naisipan kong pumunta sa Emeralda's Subdivision kahit na alam kong may isang taong ayaw akong makita, si Amaranthe. Nanatili akong nakatayo sa labas ng subdivision at pinagsisisihan ang lahat ng ginawa ko sa kaniya, she didn't deserve to be treated that way. I feel like an asshole.

"Rowss? Ikaw ba 'yan?" wika ni Stephanie na mukhang kakagaling lang ng school.

"Ah, I--I was just passing by, musta ka na Stephanie?" tanong ko.

"Oooy! Ikaw nga! Yiieee!" sabi niya ta's patalon talon pa.

"Umm, ano-- k-kamusta nga pala si Amaranthe?" ako.

"Ah si pinsan ba? Malay ko, nagtampo ako dun, hindi kasi nagpaalam sa akin na bumalik na siya sa North at malay ko rin kung may balak pa ba yung bumalik dito," tugon niya.

Para akong nahulugan ng malaking bato sa biglaang pagbigat ng aking pakiramdam. "H--Hindi na ba siya rito nakatira?"

"Hindi na kasi Rowss eh, at feeling ko hindi na rin siya papabalikin rito dahil sa insidenteng nangyari sa kaniya," sagot niya.

"Ha? Insidente?" Ako.

"Oo, hindi mo ba nabalitaan na nakidnap siya ng dalawang araw? Last tawag ko sa kaniya nasa isang bar siya eh, nag-iinom ta's hindi na matinong kausap. Sa pagkakaalala ko, iyon ang araw na naghiwalay yata kayo, chismis kasi kayo sa school pagkatapos nun," Stephanie.

Fuck! I did not expect that she would do something like that, that damn Anastacia!

"Ah Rowss, may itatanong lang sana ako--," Stephanie.

"Stephanie, I'll talk to you later, I need to do something important, paalam na muna." Ako.

Dali-dali na akong pumasok sa sasakyan ko at mabilis na nagmamaneho papunta kina Anastacia. Sa loob ng dalawang buwan, wala akong ka ide-ideya sa nangyari ni Amaranthe. Last thing I remember after Amaranthe and I broke up, ay nag-away rin kami ni Anastacia just because I tried to chase Amaranthe outside the restaurant.

Anastacia threatened me, pero hindi ko inisip na gagawin niya talaga iyon. Nag-abroad ako to reflect things and to accept my new relationship, nagpakalayo layo na muna ako, I almost put Amarathe to danger without me realizing it.

END OF CHAPTER 42.
ITUTULOY...