Ik open mijn ogen en kijk naast me. Justin is nog in slaap, met zijn mond half open staand. Ik glimlach even vertederd. Ik wend mijn blik op de wekker, om vervolgens geschrokken overeind te schieten. Het is vijf voor negen, wat betekent dat ik nog zo'n vijf minuten heb voordat het tweede uur begint.

Ik spring uit bed en haast me naar de badkamer, waar ik me aankleed en mijn make-up doe. Ik haal nog even snel een borstel door mijn haren en loop dan naar beneden toe, waar ik mijn ontbijt klaarmaak.

Gauw eet en drink ik alles al staande bij het aanrecht op en gris vervolgens mijn al ingepakte tas van de stoel af. Ik loop naar buiten, stap op mijn fiets en cross de straat uit.

Wanneer ik na een paar minuten fietsen bij school aankom, plaats ik mijn fiets tegen een muur aan. Ik rol mijn ogen even naar als ik het bord erboven lees. Verboden hier fietsen te plaatsen. Zonder me er druk om te maken loop de school binnen, om vervolgens de de trappen op te rennen.

Als ik eindelijk boven ben, bezweet en buiten adem, zie ik Nick juist de wc's uit lopen. Opgelucht loop ik op hem af. 'Waar hebben we les?'

Hij lacht spottend. 'Ben je weer eens te laat?'

Ik besluit hem te negeren en loop achter hem aan naar het lokaal waar we blijkbaar les hebben. Hij opent de deur en we wandelen de klas binnen. Ik werp een blik op mijn mentor, die juist een paar Engelse woorden op het bord aan het schrijven is. Uitgeput blijf ik in de deuropening staan. 'Sorry, ik had me verslapen.'

'Ga maar gauw zitten, Miranda,' zucht ze. Ik werp een blik op Nick, die achterin de klas op zijn stoel neerploft. Mijn blik glijdt af naar mijn vaste plek naast Fay, maar helaas valt zij zelf nergens te bekennen.

In mijn ooghoeken zie ik hoe Nick me wenkt en ik slaak een geërgerde zucht. Dat is waar ook, ik moet naast Nick zitten vanwege dat stomme project. Met tegenzin loop ik op Nick af en plof vervolgens zonder iets te zeggen naast hem neer.

'Waarom was je te laat?' vraagt hij meteen en ik haal mijn schouders op. 'Ik had de wekker niet aangezet.' 

'Jullie gaan zo aan het project beginnen. Het moet over Engeland gaan, jullie bepalen zelf wat. Maar denk eraan, creativity is key. Uiteindelijk moeten jullie daar dus een presentatie over houden. Jullie zijn al in tweetallen ingedeeld, en ik verwacht dat jullie ook echt zullen samenwerken,' vertelt de lerares, om me daarna onmiddelijk een waarschuwende blik toe te werpen.

Ik knik braaf en ze glimlacht even kort voordat ze weer verdergaat. 'Oké, dan kunnen jullie nu eraan gaan beginnen. We gaan er de komende vier lessen aan werken, maar ook buiten school zullen jullie er wat aan moeten doen.'

Gelijk klinkt er ontevreden geroezemoes, maar dit wordt gelijk door haar de grond ingedrukt. 'De tijd die jullie in de lessen krijgen is simpelweg te kort om het af te krijgen in vier lessen. Het spijt me, ik geef jullie al zo veel mogelijk tijd als maar kan. Vandaag gaan jullie samen brainstormen en aan het einde van de les wil ik een uitgewerkt idee van elk tweetal horen. Veel succes!'

Ik draai me naar Nick toe. 'Nou, al ideeën?'

Hij haalt zijn schouders op. 'We zouden het over de geschiedenis van Engeland kunnen doen, maar ik ben bang dat de rest van de klas daar ook mee aan komt zetten.'

'Misschien typisch Engels eten?' stel ik voor. 'Weet je wel, scones en thee en zo... Dan kunnen zowel de geschiedenis als de verschillende soorten die er zijn opzoeken.'

Hij kijkt me ietwat verrast aan. 'Dat is eigenlijk best een goed idee! Had ik niet van je verwacht.'

Ik laat mijn ogen rollen. 'Je had het ook gewoon bij de woorden goed idee kunnen laten.' Nick grijnst. 'Sorry. Je raakt wel erg snel geïrriteerd, hè?'

'Dat heb ik alleen bij jou. Je irriteert me gewoon met zo'n beetje alles wat je zegt,' antwoord ik rustig. Hij kijkt me even veelbetekenend aan. 'Right back at ya, sweetie. Maar goed, wat gaan we er nog meer over vertellen? Ik denk dat we sowieso drie subonderwerpen nodig hebben om een goed cijfer te krijgen.'

Ik haal mijn schouders op. 'Misschien uit welke regio het oorspronkelijk vandaan komt, of zo?'

Nick knikt tevreden en opent zijn schrift. Hij begint te schrijven en ik kijk zwijgend om me heen. Ik merk Sophia op, die in mijn richting staart. Zodra ik terugkijk wendt ze snel haar blik af en begint met Sam te praten. Ik slaak een diepe zucht en teken verveeld in mijn schrift.

'Het zou handig zijn als jij ook eens wat zou doen,' hoor ik Nick ineens tersluiks opmerken.

'Wat moet ik doen dan? Jij schrijft al van alles op,' reageer ik. Hij legt zijn pen neer. 'Ga alvast online informatie opzoeken over thee en scones. Ik brainstorm nog even verder.'

Ik volg gauw zijn bevel op door richting de computers buiten het lokaal te lopen. Ik doe er alles aan om die zeikstem van 'm niet meer te horen.

Plotseling klinkt Sophia's stem achter me. 'Ga je ons nog vertellen wat er tussen jou en Nick speelt?'

Ik draai me om en kijk recht in de ogen van Sophia en Sam. 'Er valt echt niets te vertellen.' Ik neem plaats achter één van de computers. Sophie en Sam volgen mijn voorbeeld. 'Kom op, Miran.'

'Nou, oké dan. Gisteren reed Nick me per ongeluk aan met zijn fiets, waardoor ik niet meer goed kon lopen. Toen bood hij aan me naar school te brengen en ik dacht, waarom ook niet. Daarna bracht hij me weer naar Justin terug en ja, dat was het eigenlijk wel.'

'Waarom was je überhaupt buiten dan? Ik dacht dat je ziek was?'

Ik haal een hand door mijn haar. 'Ik was bij Justin. Mijn ouders kwamen er gisteren achter dat mijn cijfers kut zijn, dus ik vluchtte naar Justin en bleef daar slapen. Die dag daarna durfde ik niet naar school te komen, omdat ik bang was dat mijn ouders school hadden gebeld,' vertel ik in één adem. Ze staren me verrast aan. 'O, dat is klote. Heb je nog last van je voet?'

'Nee, maar wel van Nick,' antwoord ik half lachend, half serieus. Plotseling hoor iemand achter me nadrukkelijk kuchen en mijn gezicht begint te gloeien. Ik draai me om en zucht wanneer ik in het gezicht van Nick kijk. 'Dank je Miranda, ik heb ook veel last van jou.'

Ik laat mijn ogen rollen. 'Wauw, jij ook hier? Wat een toeval. Kan je me niet voor één keer eens wat privacy geven?'

Sophia en Sam lopen weer terug het lokaal in en ik wend mijn blik op het nog zwarte beeldscherm van de computer. Nick schraapt zijn keel. 'Duuus... Wanneer zullen we afspreken om aan het project te werken?'

'We delen de taken wel op. Dan kan ik mijn deel thuis doen, zonder jouw vervelende aanwezigheid,' antwoord ik kortaf.

Hij komt naast me zitten. 'Kom op, Miranda. Ik mag jou niet, jij mij net zomin, maar we moeten wel een goed cijfer halen. Laten we gewoon... normaal tegen elkaar doen.'

'Of jij houdt gewoon je bek,' reageer ik fel. Hij staart me kwaad aan. 'Wie heeft jou ooit zoveel pijn gedaan dat het je gemaakt heeft tot de bitch die je nu bent? Serieus, wat is er zo erg aan slim zijn? Zou je me dan nog steeds haten als ik vijven en zessen haalde? Of zou je me dan opeens willen daten?'

'Ik sterf nog liever alleen,' lach ik spottend. 'Denk je nou echt dat je überhaupt een kans zou hebben? Je bent fucking irritant en dat zal nooit veranderen.' Hij slaat zijn ogen neer. 'Als je niks aardigs kan zeggen, zeg dan maar gewoon niets.'

'Prima.' Ik sta op en loop boos de klas weer in. De lerares kijkt me verbaasd aan, maar ik negeer haar blik. Meten zet ze een paar stappen in mijn richting. 'Miranda, je moet wel met Nick samenwerken. Ik weet dat jullie het niet echt goed met elkaar kunnen vinden, maar dit is een kans om elkaar wat beter te leren kennen. Elkaar haten lost niets op.'

Ik kijk haar recht aan. 'Nee, het is absoluut onmogelijk om met die loser samen te werken!'

Gelijk krijg ik een afkeurende blik terug. 'Dat woord gebruiken we hier niet, Miranda. Je zal met Nick moeten samenwerken, of je het nou leuk vindt of niet. En als je je niet normaal gedraagt, kom je vanmiddag maar na.'

'Oké,' is het enige wat ik reageer en ik loop weer terug naar Nick. Hij is juist op de computer aan het inloggen en met een pissig gezicht kom ik weer naast hem zitten. 'Waarom durf je eigenlijk van alles tegen mij te zeggen, maar niets tegen de rest van de klas?'

'Begin nou niet weer.' Ik zwijg en doe alsof mijn nagels opeens het interessantste in de wereld zijn. Nick klikt Google aan en begint iets in te typen. 'Hoe slecht sta je eigenlijk voor Engels?'

Ik staar hem boos aan. 'Waarom wil je dat weten? Zodat je me er nog meer mee kan pesten?' Hij snuift verontwaardigd. 'Jij bent degene die pest, met je fucking opmerkingen.'

'O hou toch je bek. Jij bent degene hier die lullig doet.'

'Ik heb hier echt genoeg van, jongens. Ik verwacht jullie in om vanmiddag drie uur stipt in dit lokaal,' klinkt er opeens een stem achter ons. Nicks staart haar met wijd opengesperde ogen aan. 'Waarom ik ook? Ik heb niks gedaan!'

'Nick, ga niet met me in discussie.'

Na twintig minuten lang in vrijwel volledige stilte onderwerpen gezocht te hebben, loop ik terug naar het lokaal om mijn tas te pakken. De bel klinkt en vlug stop ik alle spullen in mijn tas, om me vervolgens het lokaal uit te haasten. Nick komt naast me lopen en ik geef hem een valse blik. 'Waarom loop je naast mij? Heb je geen vrienden?'

'En waar zijn jouw vrienden nu dan?' kaatst hij terug en ik bijt op mijn lip. Ik zie mijn klasgenoten het wiskundelokaal in lopen en volg hun voorbeeld. Ik laat mijn tas op de grond zakken en neem plaats op mijn vaste plek voorin.

'Fay is nog steeds ziek.' hoor ik Sam tegen de lerares zeggen. 'Ze heeft een longontsteking.' Ik slaak een onhoorbare zucht. Geweldig, dan zit ik niet alleen dit uur alleen, maar ook nog eens tijdens natuurkunde en scheikunde. Zolang ik maar niet wéér naast Nick moet zitten.

'Wie zit er normaal naast Fay?' vraagt de lerares en ik steek mijn hand op. 'Ik.'

'O ja, Miranda. Ga maar naast Nick zitten dan,' zegt ze en ik werp even een blik op Nick, die strak voor zich uitstaart. Elke. fucking. les. Kan die Fay zich even niet zo aanstellen en gewoon beter worden?

'Nee bedankt, ik zit liever alleen,' antwoord ik en een paar klasgenoten beginnen te lachen.

'Het is geen keuze, Miranda,' zegt de lerares geërgerd. Ik blijf op mijn plaats, niet van plan om weer naast Nick te zitten. Ze kijkt me vermoeid aan. 'Oké, kom dan maar na vanmiddag.'

'Kan niet, ik moet al bij Engels nakomen,' reageer ik triomfantelijk. Vervolgens besluit ik toch maar op te staan, want de gezichtsuitdrukking van mijn lerares staat nou niet bijster vrolijk. Ik sla mijn tas om mijn schouder en gris mijn boeken van tafel. Ik loop naar Nick toe en plof voor de tweede keer vandaag met een geïrriteerd gezicht naast hem neer.

'Gezellig dat je weer naast me zit,' merkt hij sarcastisch op, maar ik negeer hem. De lerares begint met de les en ik sla mijn boek open. Op dit moment focus ik me nog liever op de lesstof dan op Nick.