Nadat we Engels hebben gehad lopen we het klaslokaal uit en Nick komt naast me lopen. 'Ik zal je nu wel naar Justin brengen.'

'Mooi.'

'Wanneer wil je met het project beginnen?' vraagt hij terwijl we de lift instappen. Ik haal mijn schouders op. 'Maakt mij niet uit.' Zodra de liftdeuren zich weer openen komt Sophia op me aflopen. 'Wat is er met je voet?'

'Verzwikt. Ik ben met de fiets gevallen,' antwoord ik kort. Sophia kijkt me even twijfelend aan. 'O, daarom was je dus ziek?'

'Ik leg het later nog wel uit, oké? Nick brengt me nu eerst naar Justin,' zeg ik haastig. Zonder zich in het gesprek te mengen, tot mijn opluchting, pakt Nick zijn fiets uit het rek en gaat een paar meter verderop staan. Ik neem afscheid van Sophia en loop dan op mijn eigen tempo naar Nick toe. 'Let's go.'

Hij knikt. 'Je moet me wel zeggen welke kant ik op moet, want ik weet niet waar Justin woont.'

Ik ga bij hem achterop zitten en gelijk fietst hij weg. Ik slaak een onhoorbare zucht als ik verschillende blikken op ons gericht zie worden. God, wat interessant zijn we weer, hoor. Ik besluit het te negeren en maar gewoon naar de grond te staren. Nick remt wat af voor de kruising. 'Welke kant nu?'

'Gewoon rechtdoor blijven fietsen, ik zeg het je wel wanneer je moet afslaan,' antwoord ik. Gelijk valt er weer een ongemakkelijke stilte en ik schraap mijn keel. 'Dus, eh, dat project. Ik weet niet of ik er na schooltijd ook aan zal kunnen werken.'

Nick lacht even spottend. 'Je bedoelt dat je geen zin hebt om je vrije tijd met mij door te brengen? Wees maar niet bang, Miranda. Het is nou ook niet bepaald mijn droom.'

'O, je moet hier linksaf,' merk ik vrij laat op wanneer Nick rechtdoor wil fietsen, waardoor hij onverwachts een scherpe bocht moet maken. Ik slaak een gil, weet me niet op tijd vast te grijpen en land voor de tweede keer vandaag op de harde, koude grond.

'Godverdomme, leer eens normaal te fietsen,' scheld ik Nick gelijk verrot. Ik kom voorzichtig overeind, maar tot mijn geluk zijn alleen mijn handen wat geschaafd.

'Sorry. Houd je dan maar aan mij vast, anders pleur je er zo weer af.'

'Nee, bedankt, dan val ik nog liever,' snauw ik. Hij rolt geërgerd met zijn ogen. 'Grow up, Miranda.'

Ik klim terug achterop en geef aan dat ik zit. Nick stapt op en begint te trappen. Ik kijk om me heen. In de verte zie ik mijn fiets al staan, op slot gezet tegen een lantaarnpaal.

We fietsen over het kruispunt heen waarop ik net tegen Nick aanbotste. en ik kan het niet laten even spottend te lachen. 'Kijk uit, straks ram je weer iemand omver.'

'O ja, hier hadden we dat ongeluk, hè? Ik zie je bloed nog overal liggen,' merkt hij op. Ondanks alles schiet ik in de lach. 'Touché.' In de verte zie ik Justins huis al liggen en ik haal adem opgelucht uit. 'Het is dat huis op nummer vierentwintig.'

Zodra Nick afremt spring ik van zijn fiets af, waarna ik gelijk een kreet slaak. 'Shit, au.' Nick kijkt me geamuseerd aan en gauw wend ik mijn blik af. Zonder nog iets te zeggen loop ik naar de achterdeur.

'Doei, Miranda. Nog bedankt voor de geweldige middag,' hoor ik hem spottend zeggen. Als reactie steek ik mijn middelvinger naar hem op, wat er helaas alleen maar voor zorgt dat hij in de lach schiet.

Ik loop via de achterdeur naar binnen toe en open met een glimlach de deur naar de woonkamer. 'Hey Jus, ik ben er weer.'

'Hoi,' zegt hij kort voordat hij gelijk zijn blik weer op zijn telefoon richt. Ietwat verbrouwereerd plof ik naast hem op de bank neer. 'Ga je niet eens vragen waar ik was?'

'Op school met je nieuwe vriend?'

Ik kijk hem verbaasd aan. 'Hoe weet je dat ik op school was?'

Justin gaat rechtop zitten, klikt iets op zijn beeldscherm aan en draait zijn telefoon naar me toe. Ik staar iewat verslagen naar de foto. Ik, duidelijk herkenbaar bij Nick achterop de fiets. Shit.

'En hoe kom jij daaraan?' reageer ik gelijk defensief.

'Via Michael, een jongen uit de vierde,' antwoordt Justin kalm. Ik haal mijn schouders op. 'Ik had geen keus, oké? Jij wilde mij niet komen ophalen uit het winkelcentrum.'

Justin kijkt me strak aan. 'Eerst scheep je me op met je ouders, dan bel je me pas weer wanneer je uit de brand geholpen moet worden en nu heeft iedereen het erover dat je me hebt laten vallen voor die nerd. Ik ben degene die boos zou moeten zijn.'

Ik bijt op mijn lip. 'Dat van mijn ouders spijt me echt. Dat weet je zelf ook heel goed.'

'En dat van Nick niet dan?'

'Hoe denk je dat het voor mij is? Iedereen denkt nu dat ik met die loser heb!' roep ik gefrustreerd uit. Justin wil net kwaad reageren wanneer de deurbel gaat. Hij staat op en loopt naar de gang toe. Ik hoor hem de deur openen en angstig probeer ik wat woorden op te vangen. Het zullen toch niet weer mijn ouders zijn?

'Miranda, je nieuwe vriendje is er voor je,' hoor ik Justin dan spottend zeggen en ik sta ietwat opgelucht op. Ik loop naar de gang toe en zie Nick in de deuropening staan. 'Uh, ja, hoi. Ik moest je fiets nog brengen.'

'Ik zet 'm wel in de garage,' zegt Justin kortaf tegen me en hij loopt langs Nick heen naar de fiets toe.

'Problemen?' vraagt Nick grijnzend zodra Justin weg is. Ik kijk hem kwaad aan. 'Bemoei je je er niet mee. Als jij niet tegen me aangebotst was, was Justin nu niet jaloers.'

Ik hoor Justin op de achtergrond lachen. 'Ik ben niet jaloers. Kom op, we hebben allebei zijn gezicht gezien.' Nick slaat zijn ogen neer. 'Kunnen jullie nu ophouden met die opmerkingen? Ze zijn echt niet leuk.'

'Ik vind je gezicht niet leuk,' kaats ik terug. 'Dus ga alsjeblieft weer weg.' Nick draait zich zonder nog iets te zeggen om, waarna hij op zijn fiets stapt en wegrijdt. Justin verschijnt weer naast me en kijkt Nick na. 'Wauw, één en al liefde tussen jullie.'

Ik schiet in de lach. 'Ik zei toch dat er niks tussen mij en Nick was.'

'Ik had trouwens nog met je ouders gepraat. Ze willen echt dat je terugkomt,' verandert Justin van onderwerp. Ik slaak een overdreven luide zucht. 'Maar ik wil niet terug. Ze zullen me de hele dag dwingen om te leren.'

'Anders ga je zaterdagmiddag weer terug,' stelt hij voor. Ik staar hem strak aan. 'Wil je me soms weg hebben?'

Justin schudt snel zijn hoofd. 'Natuurlijk niet, maar als je hier nog weken blijft kan je je minder goed concentreren tijdens de tentamenweek.'

Ik rol met mijn ogen. 'Me concentreren is niet het probleem, het probleem is dat alles en iedereen te moeilijk is.'

'Kom op, Miranda. Ik kan je ook wel wat wiskunde uit te leggen als je dat wil,' biedt hij aan. Ik kijk hem spottend aan. 'Ik doe VWO, weet je nog? Ik weet vrij zeker dat iemand die HAVO heeft gedaan me niet zomaar van alles kan uitleggen.'

Zijn blik wordt grimmig. 'Oké, zie dan maar hoe je overgaat naar de zesde. Het kan me niks meer schelen. Telkens als ik je wil helpen, reageer je gemeen of sarcastisch.'

Ik kijk hem recht in zijn ogen aan. 'Ik ga heus wel over. ik kan dit, anders zou ik de vorige jaren ook niet overgegaan zijn.'

'En anders vraag je toch gewoon hulp aan Nick?'

'Hou nou toch eens op over hem,' zucht ik en er valt een snijdende stilte. Ik schraap mijn keel. 'Zullen we morgenmiddag samen iets leuks doen?' Hij knikt. 'Ja, tuurlijk. Wat jij maar wil. Je ouders hadden trouwens je schooltas met je schoolboeken erin meegebracht. Ze dachten al wel dat je morgen nog niet terug zou komen.'

Ik laat mijn ogen rollen. 'Oké, dan ga ik maar leren.' Justin grijnst. 'Slim meisje.'

Ik pak mijn tas van de grond en neem hem mee naar de keukentafel. Ik zet de tas op de stoel naast me neer en vis mijn wiskundeboek eruit. Ik kijk in mijn agenda naar het huiswerk wat ik heb, waarin gelukkig alleen wiskunde en natuurkunde te vinden zijn. Ik pak mijn telefoon en check eerst even mijn berichten.

______________________________________

Sophia {15:05}
Dus... vertel.
Waarom was je op school?
Waarom was Nick telkens bij je?
En waarom moest hij je naar Justin brengen?

Ik {15:15}
Ik vertel het straks wel, moet nu echt eerst mijn huiswerk doen

Sophia {15:17}
Jezus, sinds wanneer ben je zo'n Nicknerd geworden?

Ik {15:18}
Sinds ik geen vier onvoldoendes meer wil staan?

Sophia {15:18}
OMG Miran, dat huiswerk kan later ook nog wel

Kom op, Sam en ik willen weten wat er aan de hand is!!

Ik {15:18}
Byeee..

_____________________________________

Snel leg ik mijn telefoon weg en ik staar voor me uit. Ik heb nu echt geen zin om alles aan Sophia te vertellen, al helemaal niet wanneer er nog iemand anders meeleest. De laatste tijd gaat ze echt veel met Sam om. Misschien is dat ook wel mijn eigen schuld, want ik heb het steeds drukker met Justin en school. Het voelt gewoon alsof ik geen tijd meer heb voor het sociale leven, hoe graag ik het ook zou willen.