Chapter 3

"You know what? It's freaking hard to believe na sa isang rival school ka lang pala kita makikita" pag kwekwento nito sakin pag katapos niyang lumabas sa coffee shop na pinag tatrabahuan ko. She pulled me out on my work. Kinausap niya ang manager ko at wala man lang itong nagawa para pigilan man lang si Kara. Basta nakita ko nalang si Kara na nakangiti nung lumabas ito sa office ng manager at ayun kasama ko na ito.

"Rival school?" Nag tataka kong tanong at napatingin sa kanya. Pumasok siya sa driver's seat. Nakatayo lang ako sa harap ng kotse niya hanggang sa binaba na niya ang salamin

"I will not open the door for you. If that's what you are waiting for" mataray nitong sabi habang sinisilip siya sa labas. I hissed. This is a bad idea pero wala na akong magagawa. Sumakay nalang ako at umupo sa shotgun seat.

"So I'm going to set one rule, Kara, I'm the only one whose allowed to ask. You will just answer" kondisyon ko sa kanya.

"I beg to disagree, Lea or whatever. I'll agree with every five questions, I will have a chance to ask you one question" I let out a sign because of what Kara demands. Hindi talaga papatalo ang babaeng to sakin.

"Fine" pag suko ko dito. One question in every five questions is not bad right?

"So for you first question earlier. my new school and your current school are rivals" sabi nito ng may ngisi sa labi. Hindi dapat counted ang tanong kanina pero bahala na. Marami pang oras para sa napakaraming tanong ko dito

"Oh I was thinking about Empire" stupid. Lumipat narin pala siya ng school

"Alis kasi ng alis" pananaray pa nito sakin pero hindi ko nalang iyon pinansin.

"So, Pano mo ako nakita?" I cannot make mistakes. Hindi pwedeng coincidence lang yun.

"It just happen when I went to your school yesterday" Kara directly said and that makes me irritated

"Elaborate please" naiirita kong sabi dito

"You only need to ask if you want more details" nakangiting sabi nito halatang nag eenjoy ito dahil malapit na niya akong matanong

"Fck, how to get away from you?" I said, frustrated. Before I could think, my mouth already said those words. Dapat sa utak ko lang yun eh

"There is no way out, Hera, you know how stubborn your brother is. He will and can still find you" sabi nito sakin na para bang siguradong sigurado siya. She looks happier now than before. Parang naka plaster na ang ngiti nito sa labi niya. Ang dami ng nag bago simula nung umalis ako. Everyone seems to be happier kesa nung nandoon pa ako.

I hissed before asking another question "bakit ka pumunta sa school kahapon? Our school are rivals, right" kunot noong tanong ko dito

"Its my substitute teacher's fault. That ass didn't check my final project and I need it to graduate" halata ang mag kairita nito sa boses niya.

"No! Hindi pwedeng coincidence lang to" i said. Not believing of what she just said

"It is! Alam mo bang nakalimutan ko yung pag kairita ko sa teacher na yun dahil bigla kitang nakita" tinignan ko ng mabuti si Kara at mas lalo lang akong nainis dahil halatang hindi ito nag sisinungaling

"And you know what shock me the most is that you have friends and it looks like you are opening yourself in a lot of people. You are famous now unlike before that you were infamous. I'm so happy for you, Hera" dagdag pa nito. hindi ito makapaniwala dahil akala niya malaki na ang pinag bago sakin. You can see happiness in Kara's face. How can someone be that happy after a long suffering?

"Don't call me Hera again. Matagal na siyang wala" I can't help but to smile sadly as I look down. Sometimes I feel free but most of the times I feel like I can't breathe

"That's not true. Hindi ka naman nawala samin" tumingin ito sakin at ngumiti. "You know what, Solon never wants us to look for you. Kahit na sampung buwan ka ng wala sa Empire" sabi niya habang pinapatay ang makina ng sasakyan. There is a little pain in my chest after hearing what she just said. Nakakatuwang balita sana iyon dahil yun naman talaga ang gusto ko pero masakit rin pala

"He's mad at me?" I know he will be. I'm a big disaster to the family and now to the Empire

"Yes" direktang sagot niya sakin. Alam ko yun. tingin ko kailangan ko ng mag paka layo layo pa. Kung galit siya sakin, mas magagalit siya sakin kapag nakita niya akong kasama si Kara.

"And he even gets mad at you more because you are not there facing the consequences of your action" para akong nabato sa kinatatayuan ko dahil sa sumunod niyang sinabi. Hanggang sa lumabas na si Kara sa sasakyan niya at pinag buksan na ako ng pinto dahil hindi parin ako makagalaw. Si Solon na mahaba ang pasensya sakin, nagalit sakin pano pa kaya ang buong Empire. I'm scared to go back. Hindi na ako babalik.

"Baba na, Lea, samahan mo naman ako sa damuhong teacher na yun" mahina pa itong tumawa sa tapat ko. Umiling nalang ako at bumaba na rin.

"Naka limang tanong ka na. My first question to you is, how's the food?" Tanong nito habang nag lalakad kami. Akala ko bibigyan niya ako agad ng mahirap na tanong pero hindi nito ginawa. Nakakatakot ako na baka may tanong itong hindi ko kayang sagutin

"I-its good. Nagulat lang ako matapos kong inumin yung kape. You wrote your name on it" pag aamin ko dito

"Alam kong di mo kakainin yun kapag nalaman mong galing saakin and based on my observation while you were still on Empire. You always have coffee in your breakfast and that's the last thing you finish" nakangisi nitong sabi na para bang nakaka mangha ang sinabi niya. Kapag dating sakin wala namang nakakamangha

"Alam ba nila Galen na kasama kita ngayon?" Pag tatanong ko dito

"Nope. Ang alam lang nila mag papacheck ako ng project. Gusto ngang sumama ni Galen pero hindi ko siya pinasama dahil gusto kitang makausap" paliwanag nito sakin.

"Nung sinabi kong coincidence lang kitang nakita totoo yun. Bakit Lea, gusto mo bang malaman nila?" May mapag larong ngisi ito sa labi para bang gusto niya akong hulihin. She called me Lea two times now at hindi ko mapigilang hindi malungkot. Namimiss ko lang siguro na may nakakakilala sakin bilang ako pero hindi naman ako tinatawag sa totoong pangalan ko.

Fudge kailangan kong panindigan ang sinabi ko sa kanyang wala na si Hera.

"Its not yet your turn to ask, Kara" what I've said made her chuckle

"I know, baka lang naman makalusot" sabi niya habang mahinang tumatawa parin.

"Tsk. Saan na ba tayo pupunta at nasa school tayo?" malamig na tanong ko dito. Nag lalakad parin kami sa kahabaan ng school grounds at dahil kilala ang pangalan ko lahat sila ay napapatingin samin.

May pasok pa pala at dahil kinuha ako ni Kara sa trabaho ko ng maaga napunta kami dito sa school ng may klase pa.

"Vincent Fortunato. Siya yung damuhong teacher na hinahanap ko" sabi niya habang nililibot ang mata niya, sinusubukang hanapin ang sinasabi nitong guro

"Sa tagal ko na dito sa school wala pa akong marinig na teacher na Fortunato ang apilyedo" sigurado kong sabi sa kanya habang tinitignan lang siya habang humabaha ang leeg niya kakatingin kung saan saan

"I'm sure he's here" nakikita ko ang determinasyon sa mukha ni Kara kaya hinayaan ko nalang ito.

"Hi" napatigil siya sa pag lalakad nang may hinarangan si Kara na isang istudyante sa daan nila. Agad na napatulala ang lalaki kay Kara.

"Where is Mr. Fortunato right now?" Tanong ni Kara na para bang nandito talaga yung teacher na sinasabi niya.

Alam kong maganda si Kara pero parang ngayon lang ata nakakita ng ganon itong lalaki na to. Nakatulala lang siya kay Kara habang nakaawang ang bibig

"Ehem" kunwari akong umubo para makuha ko ang atensyon nito. Nang tumingin ito sakin muntikan pa itong mapatalon sa gulat. Tinaasan ko lang siya ng kilay

"Ah eh o-oras niya po sa klase niyo, Ms. Lea" takot nitong sabi sakin. Sinenyasan ko lang siyang umalis na. Nag bigay pa ito ng tingin kay Kara at nagulat nanaman ito dahil nakangiti si Kara sa kanya. Nauna na akong mag lakad at sumunod naman si Kara sakin

"Ayaw mo ng ganon diba?. Wala mashadong nakakakilala sayo dati" mapang asar ang ngiti nito sa labi.

"It's much easier here when you are well known. You can easily get what you want. You just have to use your brain and everyone is afraid of it" Malamig kong sabi dito habang nag lalakad papunta sa classroom namin.

"Yeah. Kahit sa Empire takot sila makipag argumento sayo because you have a lot of ways to prove that you are the right one" natatawa nitong sabi sakin. Pero bahagya akong nalungkot doon. I didn't use my brain to save the Empire. Mashado akong naging over confident sa nararamdaman ko. And that makes me worthless kaya bago pa nila ako itapon, ako na mismo ang umalis.

"How's MJ by the way?" Kinakabahan kong tanong. Ito ang pinaka malaking naapektuhan sa lahat. Hindi ako nakinig sa kanya. She almost die

"Last time I checked, nag kakamabutihan na sila ni Hole. MJ is being hard to Hole dahil galing ito sa Eagles" nag iisip pa ito ng sasabihin sa kanya "At sa tingin ko, she already forget about you" dagdag pa nito. My heart ache a little pero wala naman akong karapatan masaktan. Its better to just forget about me. Wala naman akong ginawang tama sa kanya

"There he is" napatingin ako kay Kara nang sabihin niya iyon. Nakatingin ito sa sa loob ng classroom namin. Totoo nga ang sinabi niya. Ngayon lang siguro ito pumasok kaya hindi ko ito kilala. Bago pa ako makatingin sa teacher na sinasabi ni Kara tinawag ako ni Lea

"Lea" rinig kong tawag sakin ni Ella sa mahinang boses para itong kinakabahan para sa kanya. Tinanguan ko lang ito

"Mr. Fortunato, Can i excuse you?" Malakas na loob na tawag ni Kara sa guro. Nung tumingin ako kay Kara ay para akong napako sa kinatatayuan ko. Yung lalaki kanina sa condo ni Lourdes. Katulad ng mga pag kikita namin tumigil nanaman ang nasa paligid ko. Nakatingin pa ito sakin kaya nag karoon ng kaba sa dibdib ko at hindi ko alam kung bakit ganon ang nangyayari sakin.

Pero pag katapos ng lahat ng iyon. Iritasyon naman ang nararamdaman ko dito. Hindi ko alam kung bat ganon ako umakto sa harap nito.

"Vincent Fortunato, you are not listening to me" rinig kong sabi ni Kara naiirita rin ito. Huminga muna ako ng malalim bago ko pinag taasan ng kilay ang kausap ngayon ni Kara

"I believe you are Lea Lastemonte?" mababa ang boses nito habang nakatingin sakin para akong may nagawang mali.

"Hmm yes" napakagat ako ng labi. I don't know what I did wrong para ganito nalang ito makatingin sakin.

"I thought you are sick" kumunot ang noo ko sa sinabi niya at agad na napatingin kay Ella na alanganing ngumiti sakin.

"I-I am" sht? Kailangan kong lusutan 'to. There is something about this teacher. Sa mga titig niya palang alam kong parurusahan niya ako. Tumaas ang kilay nito sakin, hindi pinapaniwalaan ang sinasabi ko.

Kung sa ibang teacher paniniwalaan ako nito at pag papahingahin agad ng walang tanong tanong at pag tataka. Pero ito hindi maganda ang pakiramdam ko sa kanya.

🥀