«Θείε»μου ξέφυγε από το στόμα η λέξη που μισούσα πιο πολύ.Δεν ήταν όμως η λέξη που με έκανε να τη μισήσω τόσο πολύ, όσο το πρόσωπο που προσδιόριζε.

«Νόμιζα πως δεν θα τον σκοτώνατε ποτέ και είχα αρχήσει να απελπίζομαι.Ήθελα να είμαι εγώ αυτός που θα σας κατέστρεφε και για καλή μου τύχη έχω ακόμη την ευκαιρία»είπε με το ύφος του νικητή χωρίς καν να έχει δώσει μάχη ακόμη.

«Το ήξερες πως θα πεθάνει;»τον ρώτησα άναυδη.Όσο άκαρδος και αν ήταν δεν περίμενα ποτέ πως θα άφηνε στο έλεος της μοίρας του τον ίδιο του τον συνεργάτη.

«Άμα δεν τον σκοτώνατε θα το έκανα εγώ οπότε μην νιώθετε άσχημα που απλά το κάνατε για μένα.Ετσι και αλλιώς οι μέρες του ήταν μετρημένες από την ώρα που αποφάσισε να κάνει συμφωνία μαζί μου»Είπε χωρίς ίχνος συναισθήματος επιβεβαιώνοντας μου για άλλη μια φορά πως αυτός ο άντρας που είχα μπροστά μου δεν ήταν θείος μου αλλά ένας αδίστακτος που θα έκανε τα πάντα στο όνομα της δύναμης και της εξουσίας.

«Τελικά δεν με ξανά συνάντησες ποτέ»του είπα απορημένη θυμούμενη τα λόγια του την τελευταία φορά που επισκέφτηκε την σχολή μας σπέρνοντας τον όλεθρο στο πέρασμα του:

«Αν θες να μάθεις συνάντησε με την επόμενη πανσέληνο, εδώ στο ξέφωτο τα μεσάνυχτα»

«Γιατί;»τον ρώτησα άλλη μια φορά απελπισμένη να πάρω μια καλή απάντηση.Φοβόμουν πώς σχεδίαζε κάτι πάρα πολύ διαβολικό για να με παραπλανήσει έτσι.

«Η αλήθεια είναι ότι σχεδίαζα να σε ξανά συναντήσω,ίσως να σου έδινα και κάποιες απαντήσεις αλλά σκέφτηκα...τι καλύτερο από το να σε αφήσω στην αγωνία και στο φόβο σου;»είπε και έκανε μια παύση για να αφήσει το διαβολικό γέλιο που κρατούσε μέσα του«Δεν μπορείς να φανταστείς πόση ευχαρίστηση ένιωθα κάθε φορά που ο Φλέμινταν μου έλεγε το πόσο φοβισμένη και ανχωμένη ερχόσουν για αρκετές μέρες στο μάθημα του»μου είπε και δεν κρατήθηκα.

«Αρκετά!»τσίριξα και ένας τεράστιος τυφώνας νερού δημιουργήθηκε από την συσσωρευμένη οργή μου και κινήθηκε καταπάνω του.Δυστηχώς τον απέφυγε με αρκετή μαεστρία ενώ με ένα κούνημα τον δαχτύλων του είχε εξαφανιστεί και η τελευταία σταγόνα νερού του δημιουργήματος μου.

«Αυτό μπορείς μόνο;»κάγχασε αλλά στη συνέχεια το βλέμμα του έγινε ψυχρό παγώνοντας μαζί και το χαμόγελο του.«Ήρθε η ώρα να δεις τι εστί πραγματική δύναμη»είπε και με τα τελευταία του λόγια όλος ο ουρανός έγινε μαύρος ενώ βροντές και αστραπές ξεχύνονταν από παντού κάνοντας την Κάμι από δίπλα μου να τρομάξει.Χωρίς να το καταλάβω μαύρα αόρατα κύματα της δύναμης του άρχισαν να εισχωρούν στα σώματα και στις ψυχές των φίλων μου κάνοντας τους να πέσουν από τον πόνο στο έδαφος.Τα ουρλιαχτά τους ήταν το μόνο που ακούγονταν στο απέραντο σκοτάδι της Αλάσκας ενώ το κλάμα της Πάιπερ λίγο παρά πέρα δεν θα ακούγονταν αν δεν ήμουν κοντά της.

«Άστους να φύγουν,εμένα θες»τον παρακάλεσα αλλά εκείνος αύξησε το ποσό της μαύρης μαγείας που τους διαπερνούσε σε σημείο να πέφτουν λιπόθυμοι ο ένας μετά τον άλλον.

«Όλοι σας θα είστε κάτω από έλεος μου και σε λίγη ώρα δεν θα υπάρχετε για να αντισταθείτε περαιτέρω»τα μάτια του είχαν μαυρίσει κάτι που τα έκανε να τερειάζουν τέλεια με την μαυρισμένη του ψυχή.Τότε είπε κάτι που διέλυσε κάθε ελπίδα σωτηρίας που είχα.Είπε κάτι που έκανε την καρδιά μου να σπάσει σε χίλια κομμάτια από τη προδοσία.

«Πάιπερ κόρη μου θα ήθελες να τους αποτελειώσεις εσύ ώστε να μπορέσω να ασχοληθώ με την καλή σου την ξαδέρφη;»Μόλις το άκουσα αυτό την κοίταξα με όλο το μίσος που έκρυβα στην καρδιά μου.Περισσότερο και από αυτό που είχα για τον θείο μου.Τουλάχιστον εκείνος μου έδειξε από την αρχή το πραγματικό του πρόσωπο ενώ εκείνη...για εκείνη ήμουν απλώς ένας φορέας πληροφοριών.Ένας εύκολος στόχος για να αποπλανήσει και τα κατάφερε....κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη μου και να με προδώσει την στιγμή που την χρειαζόμουν πιο πολύ από ποτέ.Η ίδια μου η ξαδέρφη!Πιστεύω πώς από τα μάτια μου κατάλαβε όσα το στόμα μου δεν μπορούσε να πει διότι κατέβασε το κεφάλι ντροπιασμένα ενώ αρνήθηκε να δώσει απάντηση στο ερώτημα του Εζεκιέλ.

«ΟΧΙ!»απάντησε ξαφνικά τόσο δυνατά που έκανε τον αντίλαλο της να επαναλάβει την φράση της πολλές φορές υπενθυμίζοντας μας για άλλη μια φορά πως βρισκόμασταν πλέον στο απόλυτο κενό.

«Τι είπες;»τη ρώτησε εξοργισμένος ο πατέρας της.

«Αυτό που άκουσες.Βαρέθηκα να είμαι ένα ακόμη πιόνι στο σχέδιο σου.Βαρέθηκα να ακούω συνέχεια για την ηλίθια εκδίκηση σου.Πριν έρθω στο καταφύγιο με πότιζες καθημερινά με το φαρμάκι που έκρυβες μέσα σου λέγοντας μου πως η μόνη μου ξαδέρφη ήθελε να με σκοτώσει.Όταν όμως την γνώρισα κατάλαβα ότι το μόνο επικίνδυνο άτομο σε αυτή την ιστορία είσαι εσύ μπαμπά.Δεν με είδες ποτέ σαν κόρη σου αλλά σαν κάποια που θα μπορούσε να σου διευκολύνει το σχέδιο.Σαν κάποια υπάλληλο σου και αυτό δεν θα στο συνχωρήσω ποτέ.Αυτά τα παιδιά είναι η πραγματική μου οι οικογένεια»είπε δείχνοντας μας και μου χαμογέλασε στιγμιαία «Και δεν πρόκειται να σε αφήσω να καταστρέψεις το μόνο καλό που μου συναίβει μετά τον θάνατο της μητέρας μου»είπε και εγώ πήγα συγκινημένη και την αγκάλιασα.Τώρα την αναγνώριζα.Αυτή ήταν η Πάιπερ που ήξερα.Η κολλητή μου που θα έκανε τα πάντα για τους φίλους της.Που αν και μας κορόιδευε και μας πείραζε πολλές φορές,εκείνη ήταν αυτή που μας παίνευε και μας έδινε δύναμη να συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε.Εκείνη ήταν αυτή που με άκουγε ώρες ατελείωτες τα βράδια να μιλάω για την μπερδεμένη κατάσταση μου με τον Άλεξ και τον Λίαμ και επιτέλους το έβλεπα αυτό.

«Να θυμάσαι αυτά σου τα λόγια την ώρα που θα με παρακαλάς να σε αφήσω να ζήσεις»είπε πολύ σοβαρά και σήκωσε το χέρι του για να της επιτεθεί.Με γρήγορα αντανακλαστικά μπήκα μπροστά της δημιούργησα μια ασπίδα από φωτιά με τις παλάμες μου.

«Δεν μπορώ να το κρατήσω άλλο»της είπα αφού τα επίπεδα δύναμης της μαύρης μαγείας ξεπερνούσαν το δικό μου ,κάνοντας με να πέσω στο πάτωμα από την κούραση.

«Όχι μην εγκαταλείπεις τώρα»με παρακάλεσε αλλά ήταν μάταιο γιατί τα μάτια μου ήδη είχαν αρχίσει να κλείνουν.«Μαζί θα τα καταφέρουμε Λίζα,ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας»μου πρότεινε και ενώσαμε τις παλάμες μας γκρατώντας η μία την άλλη σφιχτά.Έκλεισα τα μάτια και ψιθύρισα μαζί της τις λέξεις που θα μας έσωζαν εκείνη τη στιγμή.

«Πυρ»είπαμε ταυτόχρονα και όλοι η φωτιά που ήταν συσσωρευμένη στα σώματα μας,βγήκε από μέσα μας,έγινε μία ενιαία μάζα και επιτέθηκε στον θείο ο οποίος είχε αιφνιδιαστεί από την ικανότητα μας στην ένωση δυνάμεων.Η αιφνιδίασε του του κόστισε και τον έριξε για λίγο στο έδαφος κάτι που σταμάτησε την τροφοδότηση των κυμάτων της μαύρης μαγείας που εισχωρούσε στα σώματα των παιδιών.Σε λίγα κλάσματα του δευτερολέπτου άρχισαν να ξυπνάνε όλοι ο ένας μετά τον άλλον και να ανακτούν την αίσθηση του χρόνου.

«Είστε καλά κορίτσια;»μας ρώτησε ο Λίαμ.Η Πάιπερ και εγώ κοιταχτήκαμε χαμογελαστά και σφίξαμε τις ενωμένες παλάμες μας ως δείγμα αιώνιας αδερφικής αγάπης και φιλίας.

«Τώρα ναι»του απαντήσαμε και γυρίσαμε να κοιτάξουμε τον θείο ανακτώντας το σοβαρό μας ύφος.

«Γρήγορα μεταφέρετε μου όλοι σας τις δυνάμεις σας»τους είπα καθώς είχα διαβάσει για αυτό το ξόρκι σε ένα βιβλίο πριν από ένα μήνα,όταν έψαχνα ιδέες για να νικήσουμε τον θείο μου.Όλοι με κοιτάξανε απορημένοι μα εγώ δεν είχα καιρό για χάσιμο.«Γρήγορα ενώστε όλοι τα χέρια σας και επαναλάβετε μετά από εμένα»τους είπα και ευτυχώς έκαναν αμέσως αυτό που τους ζητήθηκε.

«Μάιν σιν του λικαρ,ερ κιτ ουκ ιχαρ»
Αρχίσαμε να λέμε όλοι το ξόρκι φωναχτά και μετά από μερικές συνεχόμενες φορές άρχισα να νιώθω τη δύναμη που μου έστελναν στο σώμα μου.Η ζεστασιά κάθε στοιχείου ταξίδευε σε όλο μου το κορμί προετοιμάζοντας το για το επόμενο και πιο κρίσιμο ξόρκι.Πλέον το νερό και η φωτιά μου συνοδεύονταν από τη γη και τον αέρα και όλα αυτά ενώνονταν στην ψυχή μου σαν ένα.Ένιωθα έτοιμη και πιο δυνατή από ποτέ για αυτό που θα επακολουθούσε.

«Κάντε όλοι πίσω»τσίριξα επιρεασμένη από την αδρεναλίνη που ένιωθα.Όλοι με άκουσαν και πλέον βρισκόμουν αντιμέτωπη με τον θείο μου, ο οποίος είχε ανακτήσει τις δυνάμεις του και ήταν έτοιμος να με συνθλίψει (τουλάχιστον αυτό φαινόταν από το βλέμμα του όταν με κοιτούσε).Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να συντονιστώ με τις εσωτερικές μου ουσίες.

«Πήγασε;Φοίνικα;με ακούτε;»ψυθίρισα με την ελπίδα ότι δεν ήμουνα μόνη σε αυτό που πήγαινα να κάνω.

«Είμαστε μαζί σου Λίζα.Απλώς αφέσου και χρησιμοποίησε όλη σου τη δύναμή.Θα σε βοηθήσουμε και εμείς»μου είπαν και κατάλαβα πως δεν υπήρχε χώρος για ενδιασμούς.Η τώρα ή ποτέ.Είτε θα έδινε όλο μου το είναι και θα τους έσωζα είτε θα πέθαινα χωρίς καν να προσπαθήσω.«Ελευθερώνω όλη τη δύναμη από μέσα μου»είπα και τότε ένιωσα το σώμα μου να λάμπει καθώς ανυψώνονταν στον αέρα.Οι κόρες τον ματιών μου είχαν γυρίσει προς τα πίσω με αποτέλεσμα να βλέπει κανείς μόνο το ασπράδι.Τα δάχτυλα μου άρχισαν να τρέμουν ενώ μια ακατανίκητη δύναμη πάσχιζε να βγει από αυτά.Το κεφάλι μου βούιζε από την υπερβολική δύναμη ενώ τα πόδια μου τα ένιωθα νεκρά.

«Ουξ ιθ αρσαμ,ην αρσ ολ,πραστις βολ πυθμεν»είπα και όλη η δύναμη που έκρυβα μέσα μου βγήκε και σαν ανεξέλεγκτη άρχισε να διασκορπάται παντού στον ουρανό προσπαθώντας να πάρει σχήμα.Το αποτέλεσμα αυτής της δύναμης ήταν μια τεράστια χρωματιστή,μαγική σφαίρα η οποία σε φυλάκιζε σε μια άγνωστη διάσταση, από την οποία δεν μπορούσες να φύγεις ποτέ.Άρχισε να κινείται με απίστευτη ταχύτητα καταπάνω στο θείο ,αλλά δυστυχώς εκείνος με την μαγεία του μετακινούνταν συνεχώς, αποφεύγοντας την αιώνια φυλάκιση του.Τότε ο Άλεξ που τόσην ώρα παρακολουθούσε τη σκηνή, επιχείρησε αυτό που δεν μπορούσε ποτέ να κάνει κανείς.Πήρε το ρίσκο και πλησίασε την μαγική σφαίρα.Με τις δυνάμεις του προσπάθησε με επιτυχία να εγκλωβίσει τον θείο και να τον σπρώξει προς την μαγική πύλη που έφτιαξα.Όμως το τελευταίο λεπτό,την ώρα που ο θείος χάνονταν στη σφαίρα της κολάσεως, τον τράβηξε μαζί του παρασέρνοντας τον στον δικό του οδυνηρό θάνατο.

«Άλεξ»ούρλιαξα αλλά ήταν πλέον αργά.Είχε χαθεί αλλά το ίδιο και ο θείος....

Αυτό ήταν το τελευταίο κεφάλαιο του πρώτου βιβλίου!😃😃😃

Πώς σας φάνηκε;

Δεν το πιστεύω πως επιτέλους τελείωσα το πρώτο μου βιβλίο.Η αλήθεια είναι πως άμα δεν ήσασταν εσείς να με στηρίζετε,θα τα είχα παρατήσει από τα πρώτα κεφάλαια.Υπήρχαν φορές που νόμιζα πως το βιβλίο μου δεν άξιζε αλλά εσείς κάθε φορά με μου δείχνατε το αντίθετο με τα σχόλια σας.Ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στα πρώτα άτομα που πίστεψαν σε εμένα αλλά και σε αυτά που ήρθαν αργότερα και έφτασαν το βιβλίο μου μέχρι το τέλος.

Ερώτηση:Ποιός είναι ο αγαπημένος σας χαρακτήρας;

Στο επόμενο κεφάλαιο έχουμε επίλογο😍😍

Φιλάκια 💋 💋💋