Με οδήγησε προς μία διαφορετική κρυφή πτέρυγα της σχολής,η οποία βρίσκονταν διαγώνια από την μυστική εσωτερική αυλή.Ο διάδρομος στον οποίο περπατούσαμε ήταν καλυμμένος από αναρυχόμενα φυτά ενώ το πάτωμα κάτω ήταν εξαφανισμένο από έναν μεγάλο σωρό πράσινων και κόκκινων φύλλων.

«Γιατί ο διάδρομος αυτός είναι τόσο διαφορετικός από τους άλλους;»ρώτησα την Καμίλα καθώς προχωρούσαμε.

«Γιατί αρχικά δημιουργήθηκε για να εξασκούν τη μαγεία τους οι απόγονοι της θεάς της γης»την άκουσα να λέει πριν σκοντάψω πάνω σε ένα μεγάλο κλαδί ενός πεσμένου δέντρου.

«Άουτσ»αναφώνησα και κοίταξα την Κάμι που ήταν έτοιμη να σκάσει στα γέλια.

«Δεν είναι αστείο»της είπα παραπονεμένα και εκείνη δεν κρατήθηκε,έσκασε στα γέλια.

«Συγνώμη»προσπάθησε να πει μέσα στα γέλια της«Αλλά το όλο θέαμα ήταν ξεκαρδιστικό,επίσης έχεις ένα φυλλαράκι στα μαλλιά σου»μου απάντησε και έβγαλε το μικρό πράσινο φύλλο από τα μαλλιά μου.

«Έλα θα αργήσουμε»είπε και με βοήθησε να σηκωθώ.Αφού περπατήσαμε για λίγο στο μακρύ διάδρομο φτάσαμε μπροστά από μία καφέ κίτρινη πόρτα η οποία ήταν σκαλισμένη με διάφορα σύμβολα και γράμματα.Στο κέντρο της μπορούσα να διακρίνω το ίδιο σχήμα με τα τέσσερα σύμβολα που είχα δει και στην πόρτα της διεύθυνσης.Τώρα πια ήξερα τι σήμαιναν τα σύμβολα αυτά.Απεικόνιζαν τα τέσσερα στοιχεία της φύσεως.Το περίεργο ήταν ότι στην πόρτα δεν ήταν σκαλισμένα μόνο αυτά τα τέσσερα σύμβολα, αλλά γύρω από αυτά ήταν σκαλισμένα και γράμματα.

«Φ,Ν,Α,Γ»διάβασα ψυθιριστά καθώς τα ψιλάφιζα με τα δάχτυλα μου.

«Είναι τα αρχικά από τους τέσσερις αρχικούς θεούς, σίγουρα θα τους ξέρεις»άκουσα την Καμίλα να λέει από πίσω μου.

«Ναι τους ξέρω.Τους διάβασα σε ένα βιβλίο»της είπα σκεπτούμενη το βιβλίο που έκρυβα στην τσάντα. Ασυναίσθητα το χέρι μου μετακινήθηκε στην τσάντα μου ψαχουλεύοντας την ανήσυχα.Μόλις έπιασε το βιβλίο η λαβή του χαλάρωσε και επέστρεψε στην αρχική του θέση.

«Έλα να μπούμε μέσα»άκουσα την φωνή της καλύτερης μου φίλης και της ένευσα θετικά.Καθώς την έβλεπα να ανοίγει με αποφασιστικές κινήσεις την πόρτα δεν μπορούσα παρά να αρχίσω να ανχώνομαι περισσότερο.Ήξερα πώς εγώ δεν είχα μεγαλώσει σε αυτό τον μαγικό κόσμο, που για μένα τόσα χρόνια ήταν απλώς ιστορίες ,που μου διάβαζε η γιαγιά μου  κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ.Φοβόμουν ότι δεν θα μπορούσα να ανταπεξέλθω στις προσδοκίες τους και θα τους απογοήτευα.Τις φρικτές μου σκέψεις διέκοψαν χαχανητά τα οποία όπως αποδείχτηκαν άνηκαν στον Άλεξ,ο οποίος φαίνονταν να έλεγα αστεία με μια παρέα αγοριών τριτοετών.

«Ήρθατε επιτέλους»μας είπε η Πάιπερ και έτρεξε να μας αγκαλιάσει ενώ προσπαθούσε να κρατήσει αποτυχημένα το νευριασμένος της ύφος.Τελικά τα παράτησε και απλώς άρχισε να γκρινιάζει.

«Που ήσασταν τόση ώρα;Αναγκάστηκα να ακούσω τα κρύα αστεία του Άλεξ συνοδευόμενα από τις βλακείες των τριτοετών.Ας είναι καλά ο Λίαμ που μου συμπαραστεκόταν»δεν μπόρεσα να μην γελάσω στο θέαμα της γκρινιάρας Πάιπερ καθώς ήταν κάτι ασυνήθιστο για μένα.

«Παιδιά σταματήστε να μιλάτε και μαζευτείτε όλοι στο κέντρο που θέλω να σας μιλήσω»ακούσαμε την υποδιευθύντρια Ρόγκεν να μας λεει.Χωρίς να φέρουμε αντίρρηση κάναμε αυτό που μας είπε και συγκεντρωθήκαμε στο κέντρο της αίθουσας.

Από την ώρα που μπήκα στην αίθουσα δεν κάθισα καθόλου να θαυμάσω τα ψηφιδωτά που διακοσμούσαν τους τοίχους γύρω γύρω ή  το πέτρινο συντριβάνι που αγνοφαίνοταν στο πίσω μέρος της αίθουσας,αφού ήταν ανοιχτό.

Με δέος πλησίασα τα ψηφιδωτά, τα οποία απεικόνιζαν ανθρώπους με μαγικές δυνάμεις ,να είναι μονιασμένοι και σε πλήρης γαλήνη δίπλα από τους τέσσερις θεούς των στοιχείων.Άλλα ψηφιδωτά έδειχναν σκηνές από μάχες ενώ ένα άλλο έδειχνε δύο πρόσωπα περιτριγυρισμένα από ηλικιωμένους ανθρώπους ντυμένους με πολύχρωμους μανδύες.Λίγο παρακάτω σε ένα ψηφιδωτό, απεικονίζονταν η φωτογραφία ενός νεογέννητου μωρού.Με περιέργεια άφησα το χέρι μου για μια ακόμα φορά να περιπλανηθεί στον τοίχο όταν έφτασε στα μάτια του.Τα μάτια του μωρού είχαν την απόχρωση ενός πολύ γνώριμου γαλάζιου.Η όλη εικόνα μου θύμιζε κάποιον, απλώς δεν μπορούσα να το καταλάβω ακόμη.

«Θα χωριστείτε σε ζευγάρια των δύο και θα προσπαθήσετε χωρίς τις δυνάμεις σας, να ρίξετε ο ένας τον άλλον κάτω»με επανέφερε στην πραγματικότητα η φωνή της υποδιευθύντριας Ρόγκεν κάνοντας με να ξανά θυμηθώ ποιος ήταν ο στόχος μου και ο λόγος που βρισκόμουν εκεί.Πριν προλάβει να ξανά μιλήσει,η πόρτα άνοιξε και στην αίθουσα μπήκαν η Άβα μαζί με την Κάιλη.Η Άβα με αέρα ντίβας ενώ η Κάιλι την ακολουθούσε από πίσω προσπαθώντας να γίνει όσο πιο αόρατη μπορούσε, μέσα στα μαύρα της ρούχα.

«Κορίτσια αργήσατε»τους επίπληξε  η υποδιευθύντρια καθώς τους κοιτούσε με ένα αυστηρό βλέμμα,ίδιο με αυτό του θανάτου.

«Μας συνχωρείτε απλώς δεν βρίσκαμε το δρόμο,για αυτό και αργήσαμε»προσπάθησε να δικαιολογηθεί η Άβα αλλά με ένα ακόμα αυστηρό βλέμμα της υποδιευθύντριας σώπασε.Εκείνη τη στιγμή βλέποντας το φοβισμένο βλέμμα της Άβας ένιωσα τόση χαρά που αισθάνθηκα το χειρότερο άτομο στο κόσμο.Μα δεν με πείραζε!

«Άβα θα πας με την Καμίλα,Πάιπερ θα πας με την Ζόι,Λίαμ θα πας με τον Άλεξ,Ντάγκλας θα πας με τον Φρεντερίκ,Μία θα πας με την Σοφία και τέλος Λίζα θα πας με την Κάιλη»τα περισσότερα άτομα εκεί μέσα δεν τα ήξερα,ίσως επειδή ήταν τριτοετείς,όλοι τους όμως φαίνονταν τόσο σπουδαίοι,τόσο δυνατοί ,που με έκαναν να φαίνομαι ένα τίποτα μπροστά τους.

Αφού χωριστήκαμε,το κάθε ζευγάρι πήρε και από ένα σημείο για να ξεκινήσει η προπόνηση.

«Καλή επιτυχία»με εφνιδίασε η Κάιλι δίνοντας μου το χέρι της και δεν μπόρεσα παρά να της χαμογελάσω και να της το ανταποδώσω.

«Ας νικήσει η καλύτερη»της είπα αποφασιστικά και η προπόνηση ξεκίνησε.

Αυτό ήταν το κεφάλαιο 23!😀💞

Πώς σας φάνηκε;💞💞

Τι έχετε να πείτε για τα ψηφιδωτά που είδε η Λίζα;🤔🤔

Η Άβα για άλλη μια φορά προσπαθεί να το παίξει ντίβα αλλά ευτυχώς δεν περνάνε αυτά στην υποδιευθύντρια Ρόγκεν 😃😃

Τι έκανε η Κάιλι μαζί με την Άβα;🤔🤔

Η προπόνηση ξεκίνησε και πρώτη αντίπαλος της Λίζας είναι η Κάιλι,θα την νικήσει;🤔🤔

Μέχρι την επόμενη φορά...

Φιλάκια 💋💋💋