Το επόμενο πρωί ξύπνησα στην αγκαλιά του Άλεξ.Ανασηκώθηκα λίγο από το κρεβάτι και κάθισα  να τον θαυμάσω την ώρα που κοιμόταν.Ήταν πολύ γλυκός με το μισάνοιχτο στόμα του να βγάζει περίεργους ήχους σαν ροχαλητό ,τα ανακατεμένα μαύρα μαλλιά του πεσμένα στα κλειστά του μάτια,ενώ το μισό γυμνό σώμα του κάτω από τα πράσινα σεντόνια,μαρτυρούσε τα χθεσινά γεγονότα.Στη θύμηση τους κοκκίνησα ελαφρώς ενώ ένα χαζοχαρουμενο χαμόγελο έκανε την εμφάνιση του στο πρόσωπο μου.

«Καλημέρα»άκουσα την αγουροξυπνημένη φωνή του Άλεξ και αμέσως έκανα πως κοιμάμαι.

«Το ξέρω πως με κοιτούσες για δέκα λεπτά συνεχόμενα»είπε καθώς άρχισε να με γαργαλάει.Αμέσως ξέσπασα σε τρανταχτά γέλια και προσπάθησα να ξεφύγω από τη μεριά που με είχε στριμώξει.

«Φτάνει»είπα μέσα από τα γέλια μου«Δεν πρέπει να αργήσουμε για το μάθημα»πρόσθεσα σοβαρά και ευτυχώς με άκουσε.

Πριν αλλάξει γνώμη, κατευθύνθηκα στο μπάνιο για ένα χαλαρωτικό, πρωινό ντουζ.Μόλις βγήκα από το μπάνιο,ο Άλεξ ήταν άφαντος.Πλησίασα παραξενεμένη το κρεβάτι του και είδα ότι μου είχε αφήσει ένα σημείωμα.

"Έφυγα νωρίς για να σου φέρω τα ρούχα σου.Ευτυχώς η Πάιπερ κοιμόταν έτσι απέφυγα της ερωτήσεις.Θα είμαι στην τραπεζαρία,θα τα πούμε"

Αφού διάβασα το γράμμα το άφησα στην άκρη και πήρα στα χέρια μου τα ρούχα που μου έφερε.Ήτανε μια κόκκινη μακρυμάνικη μπλούζα σε άλφα γραμμή,μια κόκκινη καρό φούστα μέχρι το γόνατο και ένα κόκκινο καλσόν για να μην κρυώνω.Αφού τα έβαλα προχώρησα στον καθρέφτη του μπάνιου για να χτενιστώ.Τέλος έβαλα τις μπορντό μπότες μου και ξεκίνησα για την τραπεζαρία.

Στην τραπεζαρία είχε πολύ κόσμο.Τα φαγητό στους πάγκους όλο και λιγόστευε από τα παιδιά που εισέρχονταν στο δωμάτιο.Ξέροντας πώς αργότερα είχα την πρώτη μου προπόνηση ως μέλους του μαγικού τάγματος της σχολής,αποφάσισα να φάω ένα κατακόκκινο μήλο συνοδευμένο από φυσικό χυμό πορτοκάλι για να μου δώσει ενέργεια.Έχοντας τον δίσκο με το πρωινό μου στα χέρια μου μετακινήθηκα προς το τραπέζι του οίκου μου,όταν εντόπισα την Πάιπερ να μου κάνει νόημα με το χέρι της να καθήσω δίπλα της.

«Έχεις πολλά να μου πεις οπότε ξεκίνα»μου είπε ενθουσιασμένα κλείνοντας μου το μάτι.

«Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς»προσπάθησα να το παίξω αδιάφορη αλλά δυστυχώς ποτέ δεν ήμουνα καλή στα ψέματα.

«Αφού το ξέρω ότι πέρασες το βράδυ στο δωμάτιο του Άλεξ»είπε καθώς με κοιτούσε πονηρά.

«Πώς το ξέρεις αυτό;μπορεί απλώς να πήγα στο δωμάτιο της Κάμι»της απάντησα με ένα νικητήριο χαμόγελο να στολίζει το πρόσωπο μου.

«Τότε ο Άλεξ τι έκανε πρωινιάτικα στο δωμάτιο μας ψάχνοντας την ντουλάπα σου;»εκείνη τη στιγμή δεν είχα να πω κάτι γιατί πολύ απλά με έπιασε στα πράσα.Το μόνο που έκανα είναι να δαγκώσω την αριστερή μεριά του μήλου μου κάνοντας πως δεν την άκουσα.

«Για να μην το κουράζουμε, ξεκίνα να τα λες όλα,με όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες,πριν να χτυπήσει το κουδούνι»είπε και ευτυχώς μόλις τελείωσε την πρόταση της το κουδούνι χτύπησε σώζοντας με από αιώνια ντροπή.

«Τι κρίμα που θα πρέπει να αναβάλλουμε αυτή τη συζήτηση για μετά το μάθημα»της απάντησα με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο και σηκώθηκα από το τραπέζι πριν προλάβει να μου πει κάτι.

«Καλημερούδια»ακούσαμε την Κάμι να τσιρίζει καθώς ερχόταν προς το μέρος μας και τρέξαμε να την αγκαλιάσουμε.

«Τι έχετε πρώτη ώρα;»μας ρώτησε με ένα πλατύ χαμόγελο.

«Εγώ έχω ιστορία μαγικών πλασμάτων»είπα κάνοντας μια γκριμάτσα βαρεμάρας.

«Και εγώ το ίδιο»είπανε ταυτόχρονα και σκάσαμε όλες στα γέλια.

«Πάμε γιατί από ότι βλέπω στο πρόγραμμα, το μάθημα μας το διαδάσκει ο κύριος Φλέμινταν και έχω ακούσει ότι είναι ιδιαίτερα αυστηρός»συμφωνήσαμε όλες με την Κάμι και ξεκινήσαμε για την τάξη μας.

Το μάθημα ιστορίας μαγικών πλασμάτων ήταν πολύ βαρετό.Ο κύριος Φλέμινταν δεν βοηθούσε καθόλου την κατάσταση έτσι σοβαρός που καθόταν στην έδρα του,διαβάζοντας την λίστα με τα ονόματά μας.

«Από ότι βλέπω έχουμε μια Γκρέυ στην τάξη,τα λέω καλά Λίζα»με ξάφνιασε με το υπεροπτικό του ύφος καθώς ένιωθα ότι με μείωνε μπροστά σε όλη τη τάξη.

«Μάλιστα... κύριε»κατάφερα να ξεστομίσω ενώ ήμουν σίγουρη πως τα μάγουλά μου είχαν γίνει κατακόκκινα από τη ντροπή.

«Θέλω όλοι σας να ξέρετε ότι στο μάθημά μου κανένας δεν θα δέχεται διαφορετική συμπεριφορά από εμένα και για μένα είστε όλοι το ίδιο.Όσο διάσημοι και αν είστε»είπε ενώ ήμουν σίγουρη πως τα τελευταία του λόγια αναφέρονταν σε εμένα.

«Ανοίξτε όλοι τα βιβλία σας στην σελίδα εκατόν τρία.Σήμερα θα διαβάσουμε για το  Ζαντκάρ».Όταν άνοιξα τη σελίδα ήρθα αντιμέτωπη με ένα φρικιαστικό πλάσμα, το οποίο είχε τρία μάτια και δύο στόματα στο άτριχο κεφάλι του,ενώ ο κορμός του ήταν φτιαγμένος από πέτρα.Το θέαμα ήταν τόσο αποκρουστικό και ταυτόχρονα τρομακτικό που οι περισσότεροι μαθητές έκλειναν τρομαγμένοι τα βιβλία τους.

«Το Ζαντκάρ είναι ένα μυθικό τέρας που ζει στα βάθη του Πράσινου βάλτου και τρέφεται από ανθρώπινα όντα»ξεκίνησε να λέει ο καθηγητής και ως διαμαγείας κανένας δεν τόλμησε να ξανά μιλήσει.«Η ανατομία του αποτελείται από διάφορων ειδών πέτρες όπως την περίφημη πέτρα των ευχών,η οποία είναι και εξαιρετικά σπάνια καθώς τα περισσότερα Ζαντκάρ που την είχαν σκοτώθηκαν την εποχή του λαθροκυνηγιού στο βάλτο.Τα δύο μάτια του ενισχύουν την όραση του καθώς και την όραση του κατά τη διάρκεια της νύχτας επιτρέποντάς του να διακρίνει και το πιο σκοτεινό σημείο του βάλτου.Άμα σε συμπαθήσει μπορεί να σου δώσει μία από τις πέτρες των ευχών που υπάρχουν στο σώμα του αλλά άμα προσπαθήσεις να του την πάρεις με το ζόρι τότε ετοιμάσου για έναν βέβαιο,αιματηρό θάνατο.Το Ζαντκάρ είναι ένα ήσυχο και φιλικό πλάσμα που συνυπάρχει αρμονικά με τα άλλα πλάσματα του βάλτου και γίνεται βίαιο μόνο σε περίπτωση εισβολέα ή όταν γίνεται φύλακας ενός πολύτιμου θησαυρού»Το Ζαντκάρ μου φάνηκε ένα τόσο ενδιαφέρον πλάσμα που δεν μπορούσα να σταματήσω να ακούω τις πληροφορίες που μας έλεγε ο καθηγητής.Το μάθημα όμως με έβαλε σε περίεργες σκέψεις, ενώ ο εσωτερικός μου εαυτός πάλευε να απελευθερώσει από το στόμα μου μια κρίσιμη ερώτηση.

«Ερωτησεις κανείς;»ρώτησε ο κύριος Φλέμινταν και δεν κρατήθηκα.

«Τι ξέρετε για το Κράσπεν;»

Αυτό ήταν το κεφάλαιο 21!😀💞

Πώς σας φάνηκε;💞

Ελπίζω να άξιζε η αναμονή 🤗❤️

Τι έχετε να πείτε για τον καθηγητή Φλέμινταν;είναι λιγάκι δύστροπος 😂

Πώς σας φάνηκαν οι πληροφορίες για το Ζαντκάρ;💞

Τι λέτε να απαντήσει ο καθηγητής Φλέμινταν στην ερώτηση της Λίζας;🤔🤔🤔

Μέχρι την επόμενη φορά.....

Φιλάκια 💋💋💋