«Της έκανε μάγια»μου είπε αόριστα.

«Δεν γίνεται να την γιατρέψουμε;»την ρώτησα με την ελπίδα να ακούσω θετική απάντηση από τα χείλη της.

«Θα προσπαθήσω,η μητέρα μου κατέχει φωτεινή μαγεία και μου έχει μάθει κάποια ξόρκια»είπε και εγώ την αγκάλιασα σφιχτά σιγομουρμουρίζοντας ασταμάτητα ευχαριστώ.

Με την βοήθεια της μυστηριώδης κοπέλας,ξάπλωσα την Πάιπερ στο κρύο χώμα του ξέφωτου.Εκείνη έβγαλε ένα αρχαίο βιβλίο και άρχισε να ψάχνει τις σελίδες του μανιωδώς για να βρει το κατάλληλο ξόρκι θεραπείας.

«Το βρήκα»την άκουσα να λέει μετά από λίγο και την είδα να δείχνει μια ξεφτυσμένη σελίδα,στην οποία απεικονίζονταν ένας τεράστιος κύκλος με αρχαία σύμβολα στο εσωτερικό του.

«Το ξόρκι που θα επιχειρήσω να κάνω είναι πολύ δύσκολο οπότε θα χρειαστώ την βοήθεια σου»κοίταξε για λίγο την Πάιπερ και με έναν αναστεναγμό συνέχισε«απηγγείλε μαζί με εμένα, τα λόγια που βλέπεις να αναγράφονται στο βιβλίο με τα ξόρκια»μου έπιασε το χέρι και με κοίταξε στιγμιαία «Αυτό που πάμε να κάνουμε είναι επικίνδυνο για κάποιον με το δικό μας μαγικό επίπεδο οπότε αν δεν θες θα το καταλάβω»

«Τι είναι αυτά που λες»της φώναξα«Η Πάιπερ είναι φίλη μου και εξαιτίας του θείου μου είναι σε αυτήν την κατάσταση και πιστεύεις ότι θα την αφήσω έτσι;»το σοκ διαγράφονταν στα μάτια της αλλά δεν με ένοιαζε πλέον.Κινδύνευε η φίλη μου και εγώ θα την έσωζα με κάθε κόστος.

«Είμαι έτοιμη»της είπα αποφασιστικά και σηκώθηκα με δύναμη  από το έδαφος.

«Επανέλαβε μαζί με εμένα»είπε και πήρε το βιβλίο με τα ξόρκια στα χέρια της , καθώς εγώ της κρατούσα το δεξί της ώμο.

«Γιορ σανταρ νικ σεζαρ,γιουκ τουρουρ φελ ιμας»αρχίσαμε να λέμε φωναχτά αλλά δεν γινόταν τίποτα.

«Πιο δυνατά αυτή τη φορά»ακουσα την φωνή της να με προστάζει.

«Γιορ σανταρ νικ σεζαρ,γιουκ τουρουρ φελ ιμας»αυτή τη φορά το είπαμε πιο δυνατά αλλά και πάλι δεν ένιωσα ούτε μία στάλα μαγείας να με διαπερνάει ενώ τα μάτια της Πάιπερ δεν πετάρισαν ούτε για ένα δευτερόλεπτο.Ήταν ερμητικά κλειστά.

«Νιώστο Λίζα.Νιώσε την μαγεία να ρέει μέσα σου.Νιώσε την φωτιά και το νερό να πάλλονται για το ποιος θα υπερισχύσει.Συνδέσου με τις δυνάμεις σου και σκέψου την Πάιπερ.Σκέψου ότι την θεραπεύεις»αυτά είπε και τότε σαν από θαύμα κάτι ξύπνησε μέσα μου.Κάτι πρωτόγνωρο για μένα.Δεν έχασα χρόνο και συνέχισα να λέω το ξόρκι, πριν η λάμψη που με διαπερνούσε να εξαφανιστεί.

«ΓΙΟΡ ΣΑΝΤΑΡ ΝΙΚ ΣΕΖΑΡ,ΓΙΟΥΚ ΤΟΥΡΟΥΡ ΦΕΛ ΙΜΑΣ»είπα και έγινε το θαύμα.Ένα κύμα φωτιάς και νερού σαν ηλεκτροσόκ, διαπέρασε το σώμα μου προκαλώντας μια έκρηξη δυνάμεων,η οποία ξέφυγε με ταχύτητα από το σημείο που βρισκόμουν και με ελιγμούς και περιστροφές,έφτασε στο άψυχο μέχρι στιγμής,σώμα της Πάιπερ.Γύρισα στιγμιαία το κεφάλι μου προς την μεριά της μυστηριώδης κοπέλας και την είδα να μου χαμογελάει περήφανα.

«Τα καταφέραμε»είπε και με αγκάλιασε.Πλέον η φωτιά και το νερό είχανε γίνει ένα δημιουργώντας μία κοκκινομπλέ μάζα η οποία διαπέρασε το σώμα της Πάιπερ προκαλώντας την ξαφνική ανασήκωση του κορμιού της.Το περίεργο όμως ήταν ότι στην μαγική μάζα υπερίσχυε το νερό και όχι η φωτιά.

«Εμ...να σε ρωτήσω κάτι;»την ρώτησα ντροπαλά.

«Ναι φυσικά»μου απάντησε τελείως χαλαρά σαν να μην κάναμε μόλις πριν από λίγο το πιο δύσκολο ξόρκι που θα μπορούσε να κάνει ένας πρωτοετής σαν εμάς.

«Στο αίμα μου κυλά ίδια ποσότητα νερού και φωτιάς,γιατί τώρα υπερίσχυσε το νερό;»δεν ξέρω αν είπα κάτι αστείο γιατί μόλις το άκουσε αυτό ξέσπασε σε γέλια.

«Δεν ξέρεις ποιό είναι το στοιχείο μου,έτσι δεν είναι;»με ρώτησε ελαφρώς  αναψοκοκκινισμένη από τα γέλια.

«Εμ...όχι...θα έπρεπε;»τώρα άρχιζα να νευριάζω με  την αντίδραση της.

«Όχι,δεν θα έπρεπε ηρέμησε»μου είπε με ένα χαμόγελο και έτσι κατάφερα και εγώ να της σκάσω έστω και ένα μικρό«Το στοιχείο μου είναι αυτό του νερού,εξού και η υπερισχησή του στην μαγική μάζα» ένιωσα τόσο χαζή με την απάντηση της.Πώς δεν το σκέφτηκα ότι μπορεί το στοιχείο της να είναι το νερό;Για αυτό είχε τέτοια αντίδραση....

«Να σε ρωτήσω κάτι;»αυτή τη φορά ένιωσα πιο άνετα όταν της μίλησα.

«Εννοείται»είπε με ένα πλατύ χαμόγελο.

«Πώς σε λένε;»ρώτησα και αυτή κοκκίνησε αμέσως από την ντροπή της.

«Τι ηλίθιο εκ μέρους μου να μην σου πω το όνομα μου»είπε ενώ χτύπησε ελαφρώς με την παλάμη της, την περιοχή στο μέτωπό της.«Με λένε Κάιλη»

“Κάιλη....”σκέφτηκα.Για κάποιο λόγο ένιωθα πως εμείς οι δύο θα γινόμασταν κολλητές.

Πριν προλάβω να της απαντήσω άκουσα μια αδύναμη φωνή να προφέρει το όνομα μου.

«Λίζα»ήταν η Πάιπερ που με φώναζε.Φαίνεται οι δυνάμεις μας την θεράπευσαν γιατί ένιωσα και πάλι την φωτιά και το νερό πίσω στο σώμα μου, γεμίζοντας κάθε άδειο σημείο του κορμιού μου.

Γύρισα να κοιτάξω για μια ακόμα φορά την Κάιλη αλλά εκείνη είχε εξαφανιστεί.Έτσι ανήσυχη,πήγα κοντά στην φίλη μου και την αγκάλιασα όπως δεν την είχα αγκαλιάσει ποτε.

«Ανησύχησα τόσο πολύ»της είπα ενώ χωρίς να το καταλάβω δάκρυα άρχισαν να μουσκέυουνε την μπλούζα της δημιουργώντας μικρές,διάσπαρτες κηλίδες.

«Τι έγινε;»με ρώτησε ενώ η απορία διαγράφονταν στα γαλανά της μάτια.

Αυτό ήταν το κεφάλαιο 17😀!

Πώς σας φάνηκε;🙂

Πώς σας φάνηκε η Κάιλη;💞

Γιατί δεν θυμάται η Πάιπερ τι έγινε;🤷🤔

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο....

Φιλάκια 💋💋💋