Βρέθηκα για ακόμη μία φορά μπροστά από την ξύλινη πόρτα της διεύθυνσης.Για λίγο κάθισα να ψηλαφίσω τα τέσσερα σύμβολα που την διακοσμούσαν.Την πρώτη φορά που τα είδα δεν κατάλαβα το νόημα τους καθώς ήταν όλο τόσο καινούργια για μένα.Όμως τώρα ξέρω και είμαι αποφασισμένη να μάθω περισσότερα.Χτύπησα τρεις φορές την πόρτα αφήνοντας μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου διάστημα στο καθένα.

«Περάστε»άκουσα την ίδια τσιριχτή,γέρικη φωνή που είχα ακούσει και τότε.Άνοιξα την πόρτα με αργές σταθερές κινήσεις για να έρθω αντιμέτωπη με την καθιστή στην γκρίζο-κόκκινη πολυθρόνα της, διευθύντρια Αλέγκρα,έχοντας αγκαλιά όπως πάντα τις γάτες της.

«Τι σε φέρνει στο γραφείο μου Λίζα;»με ρώτησε βγάζοντας με από τις σκέψεις μου.

«Απορίες που μόνο εσείς μπορείτε να μους τις λύσετε»της απάντησα κοφτά αλλά αποφασιστικά δείχνοντας της πως τελείωσα με τους γρίφους.Ήθελα την αλήθεια και θα την είχα.

«Πολύ καλά,ρώτα με ότι θέλεις»φάνηκε πολύ ήρεμη καθώς πρόφερε αυτές τις λέξεις.Σαν να μην την ένοιαζε που επιτέλους θα μάθαινα όλη την αλήθεια.

«Πότε θα μου λέγατε για τη προφητεία;»τη ρώτησα ξαφνικά μην μπορώντας να ελέγξω τον εαυτό μου.Στο άκουσμα της προφητείας τα μάτια της άλλαξαν χρώμα.Τα άλλωτε γαλάζια μάτιας της τώρα ήτανε κατάλευκα με μερικές στάλες χρυσού.

«Πώς έμαθες εσύ για την προφητεία;»με ρώτησε τρομαγμένη.Έκανα να πιάσω το βιβλίο που έκρυβα στη τσάντα μου αλλά κοντοστάθηκα.Ήταν άξια εμπιστοσύνης ή όχι;
Τελικά αποφάσισα να την εμπιστευτώ και να της το δείξω.Με γρήγορες κινήσεις το έβγαλα από τη κρυψώνα του και το πέταξα πάνω στο γραφείο της.

«Που το βρήκες εσύ αυτό;»με ρώτησε σοκαρισμένη.

«Αφού κανένας δεν φαίνονταν να μπορεί να μου λύσει τις απορίες,πήγα στην βιβλιοθήκη.Εκεί που έψαχνα ένα βιβλίο σχετικό με το θάνατο των γονιών μου, βρήκα αυτό»άρχισα να της εξηγώ καθώς τη κοιτούσα στα μάτια.«Καθώς ξεφύλλιζα το περιεχόμενο του,το βλέμμα μου έπεσε πάνω στην αρχαία προφητεία»έκανα μια παύση για να προετοιμαστώ για τα επόμενα μου λόγια«Εγώ δεν είμαι αυτό το μωρό;εγώ δεν είμαι αυτή που θα ξεκινήσω τον πόλεμο και θα μπορώ να καταστρέψω μέχρι και τους τέσσερις θεούς των στοιχείων;»

«Ναι Λίζα,εσύ είσαι.Για αυτό και οι γονείς σου σε κράτησαν μακριά από το μαγικό μας κόσμο.Δεν ήθελαν να μάθεις από τόσο μικρή ηλικία το πεπρωμένο σου.Ήθελαν να το διαλέξεις μόνη σου.Το πεπρωμένο σου όμως είναι να νικήσεις το θείο σου και Λίζα... να ξέρεις... είμαστε μαζί σου σε αυτό.Όλοι μας!Για αυτό άλλωστε δημιουργήθηκε το μαγικό μας τάγμα,για να σε βοηθήσει να φέρεις εις πέρας την αποστολή σου.»μου είπε ανχώνοντας με λίγο με τα λόγια της.

«Διευθύντρια Αλέγκρα....γιατί λείπει η συνέχεια της προφητείας;»τη ρώτησα δείχνοντας της συνχρόνως την κομμένη σελίδα.

«Δεν είναι κομμένη αγαπητή μου»μου απάντησε αινιγματικά και εγώ την κοίταξα περίεργα.«Το βιβλίο αυτό που κρατάς στα χέρια σου είναι μαγικό.Σε αυτό είναι κατεγραμμένα όλα τα γεγονότα που σχετίζονται με τις αρχαίες προφητείες καθώς και διάφοροι σημαντικοί πόλεμοι ή ακόμα και μαγικά όντα που απείλησαν ή φαίνεται να απειλήσουν το μαγικό μας κόσμο.»Για αυτό μάλλον είχε και το θείο μου μέσα.«Συμπληρώνεται από μόνο του κάθε φορά που συνεχίζεται η ιστορία μέσω μιας μαγικής πένας,που εμφανίζεται κάθε φορά που πρέπει να καταγράψει καινούργια γεγονότα.Με τις προφητείες είναι διαφορετικά»ξεκίνησε να λεει«Εμφανίζει μόνο το βασικό μέρος της προφητείας ενώ οι καθοριστικές λέξεις που θα προφητεύσουν το τέλος, εμφανίζονται στον αναγνώστη μόνο όταν εκείνος είναι έτοιμος να αντέξει την αλήθεια»

«Άρα εγώ δεν είμαι έτοιμη για να μάθω τη συνέχεια;»ρώτησα απογοητευμένη από τον εαυτό μου.

«Λυπάμαι Λίζα»είπε η διευθύντρια Αλέγκρα και μου χάιδεψε στοργικά τον ώμο.«Παρόλαυτα μην το βάλεις κάτω.Μπορεί τώρα να μην είσαι έτοιμη αλλά στο μέλλον ξέρω πως θα είσαι.Αυτό που προέχει τώρα είναι να βρούμε ένα τρόπο να νικήσουμε το θείο σου»είπε και παρατήρησα πως πλέον δεν κοιτούσε εμένα.Ήτανε χαμένη στο κόσμο της,μάλλον προσπαθώντας να βρει τρόπους να τον νικήσουμε.

«Έχω και άλλες ερωτήσεις »δήλωσα λίγο πιο δυνατά για να της τραβήξω και πάλι τη προσοχή.Φάνηκε ότι αυτή μου η ενέργεια πέτυχε και το ενδιαφέρον της στράφηκε για μία ακόμη φορά προς το μέρος μου.Τα μάτια της πλέον είχαν επιστρέψει στο αρχικό τους χρώμα ενώ το σώμα της είχε χαλαρώσει από την ένταση που βρισκόταν πριν.Μου έκανε νόημα να μιλήσω και φυσικά δεν έχασα χρόνο.

«Τι είναι η εσωτερική ουσία κάποιου;»ρώτησα και εκείνη μου χαμογέλασε σαν να ξεστόμισα το πιο απλό πράγμα στο κόσμο.

«Κάθε απόγονος των τεσσάρων στοιχείων έχει και μία εσωτερική ουσία μέσα του,από την οποία πηγάζει όλη η δύναμη του»μου απάντησε αλλά έπιασα τον εαυτό μου να μην το καταλαβαίνει πλήρως.Πιστεύω πως αυτό φάνηκε στις εκφράσεις μου γιατί η διευθύντρια Αλέγκρα έσπευσε να μου εξηγήσει.

«Η δύναμη μας έχει τη μορφή ενός ζώου η κάποιου άλλου μαγικού όντος.Ανάλογα με το είδος του όντος, καταλαβαίνουμε το πόσο μεγάλη είναι δύναμη που έχει κάποιος»

«Δηλαδή έχω και εγώ μια εσωτερική ουσία;»τη ρώτησα με την ελπίδα να καθρεφτίζεται στα μάτια μου.

«Φυσικά και έχεις Λίζα.Όμως...»η παύση που έκανε με τρόμαξε για μία στιγμή.Μήπως δεν πήγαινε κάτι καλά με εμένα;Μήπως δεν ήμουν αρκετά δυνατή;«Δεδομένου ότι είσαι απόγονος δύο στοιχείων και όχι ενός,εσύ έχεις δύο εσωτερικές ουσίες κάτι που σε καθιστά την πιο δυνατή από όλους στο μαγικό κόσμο μας»τελείωσε τη φράση της και άφησα μια ανάσα ανακούφισης ,που δεν ήξερα ότι κρατούσα μέχρι τώρα.Όμως γρήγορα μου γεννήθηκε κι άλλη απορία.

«Πως μπορώ να δω την μορφή των δύο εσωτερικών μου ουσιών;»τη ρώτησα εμφανώς περίεργη.

«Αυτό αγαπητή μου δεν το ξέρω»μου είπε ελαφρώς θλιμμένα«Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το ανακαλύψεις μόνη σου.Πρέπει να έρθεις σε επαφή με τις εσωτερικές σου ουσίες,να γίνεις ένα με αυτές και τότε οι δυνάμεις σου θα μεγαλώσουν τόσο πολύ που θα γίνεις ακατανίκητη»μου είπε και στην αρχή προβληματίστηκα.Πώς θα μπορούσα να έρθω σε επαφή με τις εσωτερικές μου ουσίες;Αν πάλι τα κατάφερνα όμως θα μπορούσα να νικήσω το θείο μου μια για πάντα.Από τις σκέψεις μου με έβγαλε για άλλη μια φορά η πλέον συνηθισμένη για μένα, τσιριχτή φωνή  της διευθύντριας.

«Καμία άλλη ερώτηση;»

«Βασικά ναι...»της είπα κάπως ντροπαλά«Γιατί από τότε που γνώρισα τον Άλεξ νιώθω μια παράξενη έλξη προς σε αυτόν και γιατί ο ίδιος είπε χωρίς να ξέρει το γιατί,πως είναι η μοίρα μας να είμαστε μαζί;»

Αυτό ήταν το κεφάλαιο 27!😃💞

Πώς σας φάνηκε;💞

Τι έχετε να πείτε για όλα αυτά που έμαθε η Λίζα;

Ποιες λέτε να είναι οι εσωτερικές της ουσίες;

Τι λέτε να της απαντήσει η διευθύντρια Αλέγκρα στην τελευταία της ερώτηση;

Μέχρι την επόμενη φορά....

Φιλάκια 💋💋💋