«Όπως και όλη του η οικογένεια,έτσι και αυτός κατείχε το στοιχείο της φωτιάς.Σε ηλικία είκοσι ετών όμως παρά την σωστή ανατροφή που του παρείχαν οι γονείς του ,αποφάσισε να πουλήσει την ψυχή του στο σκότος για να αποκτήσει τη μαύρη μαγεία.Γρήγορα έγινε ένας από τους σκοτεινότερους μάγους στο μαγικό σύμπαν έχοντας στο πλευρό του του γηραιούς,την αρχέγονη φυλή των απογόνων.Έχοντας αποκτήσει την δύναμη που επιθυμούσε, στράφηκε πρώτα εναντίον του πατέρα του,τον οποίο σκότωσε στα εικοστά δεύτερα γενέθλια του.Επόμενος στόχος του ήταν ο αδερφός του,Ντιέγκο Γκρέυ,τον οποίο όσο και να προσπαθούσε να σκοτώσει δεν τα κατάφερνε.Έχοντας την δικαιοσύνη με το μέρος του προσπαθούσε να βρει μια αιτία ώστε να μπορέσει να σκοτώσει τον αδερφό του νόμιμα χωρίς όμως να τα καταφέρνει,ώσπου τρία χρόνια μετά,ο Ντιέγκο ήρθε στο πατρικό του φέρνοντας μαζί του μια διαφορετική κοπέλα από αυτές που ήταν συνηθισμένοι στο στοιχείο της φωτιάς.Είχε μακριά ξανθά μαλλιά και μεγάλα, αμυγδαλωτά μπλε μάτια.Ο Εζεκιέλ όσο και να προσπαθούσε να πλησιάσει την κοπέλα για να λύσει το μυστήριο πίσω από την εμφάνιση της,ο Ντιέγκο δεν τον άφηνε.Ώσπου μια μέρα,τον άκουσε κρυφά,να μιλάει με την μητέρα τους λέγοντας πως η κοπέλα δεν ήταν από το στοιχείο της φωτιάς αλλά από του νερού.Έτρεξε αμέσως να το πει στο συμβούλιο των γηραιών αλλά δυστυχώς για εκείνον,δεν τους ένοιαξε ιδιαίτερα.Του είπαν πως άμα η κοπέλα έμενε έγκυος,τότε θα έπρατταν την ιεροσυλία.Οργισμένος έφυγε σαν σίφουνας από το συμβούλιο και έτρεξε γρήγορα στο πατρικό του για να απειλήσει το νιόπαντρο ζευγάρι.Ο Ντιέγκο όμως που είχε καταλάβει πως ο Εζεκιέλ ήξερε,πήρε την Μέριντα,την γυναίκα του και έφυγαν μακριά από την χώρα της φωτιάς.Ο Εζεκιέλ όσο και αν τους έψαχνε δεν μπορούσε να τους βρει.Τους έψαχνε για χρόνια χωρίς όμως επιτυχία.Λίγα χρόνια μετά,καθώς μελετούσε την υπόθεση του αδερφού του στα μαγικά βιβλία,το μάτι του έπεσε στην πρώτη αρχαία προφητεία,η οποία έγραφε για το τι θα προέκυπτε από την ένωση δύο διαφορετικών στοιχείων.Βλέποντας τις καταστροφικές συνέπειες που θα είχε για τον ίδιο,περίμενε υπομονετικά την ημέρα που θα μάθαινε ότι η Μέριντα ήταν έγκυος.Για καλή του τύχη αυτή η μέρα δεν άργησε,ένας κατάσκοπος που είχε στείλει στο σπίτι της μητέρας του,την άκουσε να λέει πως η Μέριντα περίμενε το παιδί του Ντιέγκο.Ήξερε πώς αυτό το παιδί δεν έπρεπε να γεννηθεί ποτέ ,έτσι έδωσε εντολή στο στρατό από τέρατα που είχε φτιάξει, να βρούνε την οικογένεια του αδερφού του και να τους σκοτώσουνε έναν προς έναν.Οι μέρες περνούσαν και κανείς δεν φαίνονταν να είχε φέρει εις πέρας την αποστολή που τους είχε αναθέσει,έτσι στα όγδοα γενέθλια της μικρής ,που είχε γεννηθεί,με ένα ξόρκι κατάφερε να βγάλει από την πορεία του το αυτοκίνητο ,που μέσα του ήταν όλη η οικογένεια του Ντιέγκο  και τους σκότωσε.Νόμιζε ότι τους σκότωσε όλους αλλά στην πραγματικότητα,μέσα στο αυτοκίνητο βρέθηκαν μόνο δύο πτώματα.Το κορίτσι είχε καταφέρει με έναν μαγικό τρόπο να σωθεί αλλά δεν βρέθηκε ποτέ.Όσο και να το έψαχνε ο Εζεκιέλ δεν το βρήκε ποτέ».

«Μέχρι τώρα»σκέφτηκα δυνατά.

«Μέχρι τώρα τι;»άκουσα την φωνή της Πάιπερ και γύρισα να την κοιτάξω.

«Τίποτα,κάτι δικά μου»προσπάθησα να της πω γρήγορα αλλά δεν έδειχνε να πείθεται.

«Τι είναι αυτό»έδειξε το βιβλίο μου και πριν προλάβω να το κλείσω,το άρπαξε στα χέρια της και κοίταξε την σελίδα στην οποία ήμουν.Αμέσως το χαμόγελο έφυγε από τα χείλια της και κατσούφιασε.Το βιβλίο έπεσε από τα χέρια της και τα μάτια της προς στιγμήν κοκκίνησαν, αλλά επανήλθαν αμέσως στο κανονικό τους χρώμα.

«Έχεις κάτι;»την ρώτησα αυτή τη φορά εγώ, αλλά απέφυγε να μου απαντήσει,απλώς με κοίταξε στα μάτια και έφυγε τρέχοντας.

«Πάιπερ»φώναξα και έτρεξα από πίσω της προσπαθώντας να την φτάσω,όταν έπεσα πάνω σε κάποιον.

«Ασ' την να φύγει»άκουσα μια υπέροχη φωνή να μου ψυθιρίζει στο αυτί.Σήκωσα το κεφάλι μου σαν υπνοτισμένη, για να βρεθώ πρόσωπο με πρόσωπο με ένα ζευγάρι σμαράγδι μάτια.

«Τι εννοείς;»ρώτησα τον Άλεξ μπερδεμένη καθώς προσπαθούσα να ξεφύγω από την αγκαλιά του.

«Φαίνεται αναστατωμένη,ασ' την να ηρεμήσει και έπειτα πήγαινε μιλά της»μου είπε και συμφώνησα ξέροντας ότι είχε δίκιο.Τότε όμως σαν να με χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα,θυμήθηκα τη σκηνή με τον Άλεξ να χτυπάει τον Λίαμ.

«Άλεξ...»άρχισα να λέω διστακτικά, αφού δεν ήξερα πως να αρχίσω τη συζήτηση και εκείνος μου έκανε νόημα συνεχίσω.

«Τι εννοούσες όταν έλεγες ότι είναι η μοίρα μας να είμαστε μαζί;»

Αυτό ήταν το κεφάλαιο 25!😃

Πώς σας φάνηκε;❤️💞

Τι έχετε να πείτε για την ιστορία του Εζεκιέλ;🤔

Γιατί η Πάιπερ έκλαψε όταν είδε τη σελίδα που διάβαζε η Λίζα;🤔

Και τι λέτε να απαντήσει ο Άλεξ στη Λίζα;🤔🤔

Μέχρι την επόμενη φορά...

Φιλάκια 💋💋💋