ΑΓΑΠΩ THE FLASH, GRANT SUGTIN, ΑΥΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, ΤΟΝ ΜΠΑΡΙ! ΑΠΛΑ ΔΗΛΑΔΗ ΤΖΙΖΑΣ, ΠΟΣΟ ΠΙΟ ΤΕΛΕΙΟΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ;;!

--------

Αλ- Είχες δίκιο εντάξει; φώναξε λίγα δευτερόλεπτα πριν κατεβάσω με δύναμη τους καρπούς μου πάνω στην αιχμηρή άκρη του βράχου.

Α- Όχι δεν είχα... είπα πληγωμένα και όταν πήγα να ξαναπροσπαθήσω έπιασε με δύναμη τα χέρια μου.

Κοίταξα κάτω κλείνοντας τα μάτια μου. Γονάτισε μπροστά μου. Ένιωθα τον σφυγμό μου να χτυπάει στα χέρια του.

Φύγε. Δεν καταλαβαίνεις ότι γίνεται απλά πιο δύσκολο; Αν πρέπει να φύγω θα φύγω, αρκεί να είμαι η μόνη που θα πληγωθώ. Είμαι συνηθισμένη εξάλλου. Μην ανηυσχείς! Όχι ότι θα το έκανες ούτως ή άλλως ε; Σε γνώρισα, σε εμπιστεύτηκα, σε ερωτεύτηκα, με πρόδωσες.

Αλ- Αμάντα... Σε παρακαλώ. Κοίτα με. παρακάλεσε και η φωνή του έγινε τόσο απαλή και ήρεμη που ήμουν ξανά εγώ, σε ένα λούνα παρκ, στην αποθήκη του επιστάτη.

Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου, μέχρι που το χέρι του γλίστρησε από το δικό μου προς τον λαιμό μου.

Α- Γιατί μου το κάνεις αυτό; Πονάει ήδη. Μην το κάνεις χειρότερο σε παρακαλώ, σε ικετεύω... παρακάλεσα με σπασμένη φωνή όταν χάιδεψε το μάγουλό μου.

Είμαι αδύναμη να τον διώξω με κάτι παραπάνω από λέξεις του αέρα και κούφιες παρακλήσεις. Πάντα ήμουν και πάντα θα είμαι ό,τι και να γίνει....

Λ- Εγώ στο είχα πει... μουρμούρισε και ο Άλεξ, απομακρύνθηκε απότομα ενώ τα κόκκινα μάτια του επανήλθαν.

Αλ- Δεν μπορώ να το κάνω Λούσιφερ... είπε βουρκωμένα και τον κοίταξα παίρνοντας μια βαθιά ανάσα.

Λ- Εντάξει τότε. Η συμφωνία διαλύεται... άρχισε να λέει και εμφάνισε δίπλα του μια γυναίκα, γεμάτη πληγές, βρώμικη με μία ταινία στο στόμα της, δεμένα χέρια και δύο μάτια που ερωτεύτηκα.

Λ- Βασικά... Ξες τι. Σε αφήνω να διαλέξεις ε; Τι λες καλέ, γλυκέ, διπολικέ Άλεξ; ανακοίνωσε ειρωνικά και με ένα χτύπο των δαχτύλων του το δωμάτιο σκοτείνιασε.

Ένα φως άναψε απο πάνω μου, σαν να στεκόμουν στο κέντρο μιας σκηνής, σαν να έδινα την μεγαλύτερη παράσταση της ζωής μου. Μερικά μέτρα πιο δίπλα ένα άλλο φως άναψε δείχνοντας την μητέρα του Άλεξ. Κι ο Λούσιφερ εμφανίστηκε ανάμεσά μας, ακριβώς απέναντι στον Άλεξ. Εκείνος στεκόταν στην αρχή ενός μιρκού φωτεινού διαδρόμου που στην συνέχεια χωριζόταν σε δύο κατευθύνσεις.

Την δικιά μου και της μαμάς του.

Στραβοκοίταξα τον Λούσιφερ και κούνησα αηδιασμένη το κεφάλι.

Λ- Μην με αποδοκιμάζετε δεσποινίς Πίτερς. απάντησε στην κίνση μου και κοίταξα αφοσιωμένη μπροστά μου.

Λ- Λοιπόν κύριε Τζόνσον... Διαλέξτε. Ποιά θα ζήσει...; Η πολυαγαπημένη σας μητέρα... ξεκίνησε δείχνοντας με μία κίνηση την μητέρα του.

Λ- Ή ο... αναπάντεχος έρωτάς σας για την Αμάντα; συμπλήρωσε και χάιδεψε το μάγουλό μου με τον δείκτη του.

Απομακρύνθηκα απότομα ενοχλημένη.

Α- Σε παρακαλώ... Τουλάχιστον, άμα είναι να πεθάνω, άσε με να το κάνω στην πραγματική μου μορφή. τον ικέτευσα κι εκείνος ξεφύσισε βαριεστημένος.

Με ένα χτύπημα των δαχτύλων του τα μαλλιά μου ξαναέγιναν μωβ. Το δέρμα μου καθάρισε και οι πληγές έκλεισαν, ενώ με μια ανακουφιστική κίνηση εμφανίστηκαν τα φτερά μου και πλέον φορούσα το φόρεμα.

Λ- Προφανώς καταλαβαίνεις ότι δεν σου δίνω πίσω τις δυνάμεις σου. είπε απευθυνόμενος σε εμένα.

Κοίταξα τον Άλεξ, που με κοιτούσε ήδη έντονα.

Α- Ευχαριστώ. του είπα και κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.

Σήκωσα το κεφάλι και χαμογέλασα.

Αλ- Δεν ήξερα πως μπορείς να χαμογελάσεις τελικά! σχολίασε δήθεν έκπληκτος.

Του έριξα ένα ειρωνικά θυμωμένο βλέμμα και άρχισε να περπατάει. Ξαφνικά στμάτησε και και γύρισε απλά το κεφάλι του λέγοντας: "Α και... Ωραία μαλλιά!".

Ασυναίσθητα έπιασα μία τούφα των μαλλιών μου.

Απομάκρυνα το βλέμμα μου.

Πώς γίνεται να ήταν όλα στημένα; Πώς μπορούσε να είναι σίγουρος ότι θα τον ερωτευόμουν; Ότι θα σήμαινε τόσα πολλά;

Αλ- Δεν μπορείς να μου το κάνεις αυτό. είπε γελώντας αγχωμένα.

Κάγχασα χωρίς να τον κοιτάξω τον άκουσα όμως να στραβοκαταπίνει.

Λ- Ήσουν ανίκανος να φέρεις εις πέρας την αποστολή σου Τζόνσον. Είμαι ο βασιλιάς της Κόλασης. Αν μη τι άλλο ξέρω πότε κάποιος πρέπει να τιμωρηθεί. είπε σαρκαστικά.

Ο Άλεξ στραβοκαταπίνει ξανά. Εγώ από την άλλη αποφασίζω για όση ώρα διαρκέσει αυτό, να μην μιλήσω και να μην ησκώσω καν το κεφάλι μου.

Λ- Α και Τζόνσον. Ο εαυτός σου δεν είναι επιλογή. λέει αυστηρά.

Την ίδια στιγμή εξαφανίζεται και η σιωπή απλώνεται στο δωμάτιο.

μΑλ- Πρέπει να διαλέξεις εκείνη γιε μου... λέει με σταθερή φωνή μετά από λίγο μα δεν κουνιέμαι.

Ούτε κι ο Άλεξ.

Αλ- Μα δεν είναι δίκαιο μαμά... Έχω γίνει και κάνει τόσα πράγματα για σένα... Μου ζήτας να τα εγκαταλείψω όλα αυτά; την ρωτάει έντονα και μπορώ να φανταστώ το συνοφρίωμα ανάμεσα στα φρύδια του.

μΑλ- Αγάπη μου, ξέρω τι έχεις κάνει για εμένα, αλλά επίσης μπορώ να καταλάβω είναι ότι εκείνη η κοπέλα είναι η μόνη που δεν σου επιτρέπει να γίνεις όλα όσα θα μπορούσες να γίνεις αν ήσουν μόνος σου. Είναι η μόνη που σε κάνει ακόμα γιο μου. συνεχίζει και βουρκώνω σιωπηλά.

Αλ- Δεν μπορώ να διαλέξω ανάμεσα στα άτομα που αγαπάω περισσότερο μαμά. απάντησε βουρκωμένος.

μΑλ- Καρδούλα μου, το γνωρίζω πολύ καλά αυτό. Αλλά πρέπει. Το άλλο τέρας θα μας σκοτώσει και τις δύο αν δεν πάρεις σύντομα μια απόφαση, να σαι σίγουρος για αυτό. Για αυτό σε παρακαλώ μωρό μου, σκέψου, πως θα σκεφτόταν εκείνη. Πως θα επέλεγε εκείνη, ανάμεσα σε εσένα και στον πατέρα της;

Σήκωσα για πρώτη φορά το βλέμμα μου κοιτώντας, όχι τον Άλεξ, αλλά την μητέρα του. Αυτή η γυναίκα ό,τι κι αν έχει περάσει, δεν θέλει εξιλέωση ή εκδίκηση, θέλει μόνο να είναι ευτυχισμένος ο γιος της.

Αλ- Τι θα επέλεγε η Αμάντα; Πριν ή αφού ανακαλύψει τι είδους ανθρώπου είμαι; ρώτησε απογοητευμένα και τον κοίταξα με την περιφερειακή όραση μου.

Αλ- Τους πρόδωσα όλους για δικούς μου λόγους, άτομα που με βοήθησαν περισσότερες φορές από όσες θέλω να παραδεχτώ. Έπρεπε να μην νοιάζομαι. Έπρεπε να είμαι ο κακός. Θέλω να είμαι αλλά πάντα κάτι θα με κρατάει πίσω. απαντάει εκνευρισμένος.

μΑλ- Η ανθρωπιά σου είναι αγόρι μου. Δεν είσαι ο Λούσιφερ. Δεν μεγάλωσα ένα τέρας. Μεγάλωσα κάποιον αρκετά γενναίο για να σώσει την μαμά του. Το έκανες ήδη. Πολλές φορές. Τώρα, τι θα έκανε εκείνη; ξαναθέτει την ερώτησή της.

Δεν απάντησε τελικά, απλά έκλεισε τα μάτια του σκεπτόμενος πιθανώς την σκηνή.

Αλ- Θα μπορούσες ποτέ να με συγχωρήσεις; ρώτησε ανοίγοντας τα μάτια του και για πρώτη φορά μετά από τόσην ώρα τα βλέμματα μας συναντήθηκαν.

Α- Μόνο αν ο άνθρωπος που ερωτεύτηκα κρύβεται όντως εκεί μέσα. απάντησα σοβαρά και εκείνος ένεψε καταφατικά, με ένα μικρό, πικρό χαμόγελο να χαράζεται στα χείλη του.

μΑλ- Πώς θα ένιωθες αν πέθαινα εγώ; ρωτάει διακόπτοντας μας.

Αλ- Θα κατέρρεα. απάντησε σύντομα και ειλικρινά.

μΑλ- Κι αν πέθαινε εκείνη; συνέχισε.

Αλ- Θα πέθαινα κι εγώ. απαντάει απότομα και τώρα,

χαμογελάω κι εγώ.

------------------------------

Ήθελα να τον κάνω κακό.

Να σκοτώσω την Αμάντα.

Να έχει ένα γαμημένο bad ending.

Αλλά δεν μου πήγαινε η καρδιαααα :"(

Βρίστε με, σας παρακαλώ.

Είμαι ότι πιο κλισέ και προβλεπόμενο υπάρχει.

Ακόμα ήθελα κάπως, να κάνω τον Λούσιφερ να κάνει την Αμάντα να αναγεννηθεί, και να έχω έναν επίλογο με την συνάντησή του, όπου η Αμάντα θα ήταν μια κανονική θνητή φοιτήτρια και ο Άλεξ, δεν ξέρω.

Σας αγαπωωωωω!

Έρχονται δύο κεφάλαια, ΜΑΛΛΟΝ, ακόμα.

Φιλάκια πολλά,

WrittenFlower