Κεφάλαιο 32
Γκ- Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείτε. Θα σας σβήσουμε την μνήμη κι όλα καλά. είπε αγχωμένα και τους κοίταξε όσο πιο καθησυχαστικά μπορούσε.
Αρ- Ωπα, ωπαωπαωπαωπαωπα! Κανείς δεν σβήνει την μνήμη κανενός! αναφώνησε έντονα κουνώντας τα χέρια του.
Α- Δεν είναι στο χέρι σου λοβερ μποι... απάντησε ενώ σηκωνόμουν όρθια.
Τζ- Γιατί δεν σβήνετε κι εκείνου την μνήμη;! ρώτησε παραπονιάρικα και έδειξε τον Άλεξ, χωρίς καν να τον κοιτάξει.
Γύρισα το κολιέ μου, νιώθοντας το φόρεμα να ξανακαλύπτει τα πόδια μου και σταύρωσα τα χέρια μου στο στήθος μου. Τα κορίτσια μεταμορφώθηκαν επίσης.
Α- Κι εσένα τι σου λέει ότι δεν προσπαθήσαμε; συνέχισα το ίδιο ειρωνικά.
Αλ- Πίστεψε με φίλε, δεν θες να είσαι μέρος αυτού του... ό,τι κι αν είναι τέλος πάντων. σχολίασε και κοίταξε τον Τζέιμς σοβαρά, δείχνοντας πως εννοούσε κάθε λέξη του.
Ίσως και να... πληγώθηκα; Ναι ίσως και να πληγώθηκα λίγο.
Γιατί καρδιά μου όσα και να περάσσαμε, τα περάσαμε μαζί. Γιατί δεν αφήσαμε τίποτα και κανέναν να μας καταστρέψει. Κι εσύ μετανιώνεις που επιβιώσαμε;
Ετοίμασα μια σφαίρα πίσω από την πλάτη μου και ετοιμάστηκα να τους την ρίξω, όμως όταν κοίταξα την Γκάμπι και την Ζήτα κατέβασα τα χέρια μου. Είχαν κλείσει τα μάτια τους και έσφιγγαν τα σαγόνια τους.
Τις πλησίασα και τις τράβηξα λίγο πιο πέρα.
Α- Τι έγινε; Δεν ήταν καν με το μέρος μας ποτέ! Να σας θυμίσω τις έγινε τις πρώτες μέρες που ήρθατε εδώ; ψιθυροφώναξα έντονα και εκείνες με κοίταξαν μετανιωμένα.
Ζ- Δ-δεν ξέρω καν τι συνέβη! Απλά.. Απλά χορέψαμε και μιλήσαμε λίγο και μετά ήταν σαν να σβήστηκαν τα πάντα από πριν.
Γκ- Λες και το μόνο που πλέον υπήρχε μαζί τους ήταν το μέλλον. συμπλήρωσε ένοχα.
Η Ζήτα ένευσε καταφατικά.
Ζ- Ξέρω ότι ακούγεται ηλίθιο... και ανόητο και ανώριμο, αλλά σκέψου τι έγινε και με τον Άλεξ και- έλεγε γρήγορα και παθιασμένα.
Α- Εγώ, Ζήτα δεν είχα επιλογή! την διέκοψα και σταμάτησε δαγκώνοντας τα χείλη της.
Γκ- Το μετάνιωσες όμως; Ευχήθηκες έστω και μια στιγμή, απλά να μπορούσες να του σβήσεις την μνήμη; Να μην θυμόταν τίποτα, να του ήσουν μια άγνωστη; ρώτησε σοβαρά.
Α- Εννοείς να ήταν ασφαλής; Να μην υπήρχε έστω και μία πιθανότητα να κινδυνέψει; Να μπορούσε να συνεχίσει την ζωή του, χωρίς το φρικιό που κυνηγάει τον Λούσιφερ; Ναι Γκάμπι και ακριβώς γιατί τον αγαπώ θα τον άφηνα. απάντησα και κοίταξα τον Άλεξ δίπλα να σηκώνει το κεφάλι του και να με κοιτάει ξαφνιασμένος.
Γαμώ... Άλλο να το νιώθεις και άλλο να το ακούς.
Ζ- Και να μην σε ξανακοιτούσε έτσι ε; Να μην υπήρχε αυτή και μόνη επίγεια Αχίλλειος πτέρνα σου; Να μην σε ξαναφιλούσε, να μην σε ξαναγκάλιαζε; ψιθύρισε ακόμα πιο σιγά -μάλλον κατάλαβε ότι μπορούσε να ακούσει- παρ' όλα αυτά μοιάζοντας να με μαλώνει.
Γέλασα πικρά και έκλεισα τα μάτια μου βουρκώνοντας λίγο. Μετά από λίγο τα άνοιξα και τον κοίταξα.
Α- Δεν με ακούς Ζήτα, δεν καταλαβαίνεις... Αυτό είναι αγάπη. Να σε νοιάζει περισσότερο ο πόνος του άλλου παρά ο δικός σου. Να θες απλώς να ξες πως θα είναι ασφαλής ό,τι κι αν γίνεται, όποιο κι αν είναι το κόστος. Να τρως εσύ την σφαίρα στην θέση του. Δεν έχει σημασία αν εσύ πονάς, αρκεί εκείνος να μπορεί να χαμογελάει. της εξήγησα χωρίς να πάρω τα μάτια μου από τον Άλεξ, ο οποίος με κοιτούσε σαστισμένος.
Έτριψα τα μπράτσα μου ρουφώντας την μύτη μου, όταν είδα ομίχλη να μαζεύεται και τα σύννεφα να κρύβουν τον ουρανό.
Α- Τώρα να με συγχωρείτε αλλά πρέπει να προσπαθήσω να μην κλάψω κι γίνει κανένας μακαρίτης. Αποφασίστε μόνες σας τι θα κάνετε. είπα προσπαθώντας να κρατήσω την αξιοπρέπειά μου.
Αλ- Αμά- αυτό πρόλαβα να ακούσω πριν γυρίσω το κολιέ μου και φύγω πετώντας πάνω από την έπαυλη.
Τι ηλίθια! Είμαι τόσο μα τόσο ηλίθια! Δεν έπρεπε να το πω. Δεν ήθελα να ξέρει. Εννοώ... Μπορεί να το κατάλαβε, μπορεί να το ήξερε από την αρχή, αλλά δεν ήθελα να το πω! Πείτε με εγωίστρια, πείτε με ανώριμη και ό,τι άλλο θέλετε, αλλά... ήθελα να το πει πρώτος. Όχι μέσα, όχι να το αφήσει να εννοείται, να το πει. Να το ακούσω θέλω και μετά ας γίνει ό,τι θέλει.
Σταμάτησα να πετάω και στάθηκα πάνω από ένα δάσος. Δεν ήξερα που είμαι, αλλά δεν είχα απομακρυνθεί τόσο από την έπαυλη.
Η καταιγίδα πλησίαζε. Έμοιαζε λες και υπήρχε μόνο ένα σύννεφο, ακριβώς από πάνω μου. Χτύπησα τα δάχτυλά μου και ένας ασημένιος στήλος εμφανίστηκε δίπλα μου, ενώ μικρές αστραπές ετοιμάζονταν από πάνω μου.
Πιάνοντας τον στύλο με το ένα χέρι, άρχισα πετάω προς τα κάτω. Φτάνοντας στο έδαφος γονατίζοντας δίπλα στον στύλο, συνεχίζοντας να τον κρατάω με το ένα χέρι.
Η περιοχή τριγύρω φαινόταν ρημική. Η ομίχλη με ακολούθησε μέχρι εδώ, αλλά δεν ήταν τόσο άσχημα. Ήμουν μόνη μου και κρατούσα στο χέρι την λύση στο να μην καεί ολόκληρο το δάσος. Αυτοσχέδιο αλεξικέραυνο.
(Οι αναγνώστες του Μαγικού Καθρέφτη, μην με κράζετε, ξέρετε ότι οι πιο intense στιγμές γίνονται σε δάση :"))
Είχε τόση ησυχία. Τόση ησυχία που όλοι οι λόγοι για τους οποίους δεν έκλαψα όλον αυτόν τον καιρό ήρθαν στον μυαλό μου, παίζοντας ξανά και ξανά σαν ταινία. Και μία κραυγή μου έσπασε ξαφνικά την σιωπή μου.
Άρχισα να κλαίω, να κλαίω δυνατά, να κλαίω φωνάζοντας για έλεος. Δεν την ήθελα πια αυτήν την ζωή. Ευχόμουν απλά να μπορούσα να αντικαταστήσω κάθε στιγμή με μία ανθρώπινη. Η μεγαλύτερη ανησυχία μου να μην ήταν ο Λούσιφερ, αλλά τα κολλέγια και οι βαθμοί, οι κολλητές μου να μην έρχονταν από τον Νεραϊδόκοσμο για να με βοηθήσουν να αντισταθώ σε πολεμιστές του κάτω κόσμου, αλλά απλά να έρχονταν από το εξωτερικό για να κάνουν μεταγραφή στο σχολείο απλά για να είναι μαζί μου.
Α- ΤΟΣΟ ΠΟΛΛΑ ΖΗΤΑΩ;! ΜΙΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΖΩΗ! ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ! ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΕΙΧΑ ΤΙΠΟΤΑ! φώναξα κοιτώντας τον ουρανό να σκίζεται και τις σταγόνες να πέφτουν με ορμή στο πρόσωπό μου.
Οι κεραυνοί περνούσαν μέσω του στύλου στο σώμα μου, και έτσι δεν υπήρχε κίνδυνος για το δάσος.
Αλ- ΑΜΑΝΤΑ! άκουσα την φωνή του να καλεί το όνομά μου μέσα από τα δέντρα.
Τα βήματα του τσάκιζαν τα φύλλα, καθώς έτρεχαν.
Μετά από λίγο και ενώ εγώ πλέον έκλαιγα βουβά, βγήκε στο ξέφωτο στο οποίο βρισκόμουν εγώ. Δεν φορούσε πλέον το σακάκι του. Η γραβάτα του είχε λυθεί λίγο και τα μανίκια του πουκαμίσου ήταν σηκωμένα στους αγκώνες του. Όταν το βλέμμα του με συνάντησε κράτησε την ανάσα του και με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια.
Αλ- Έπρεπε να το πω πρώτος! φώναξε σαν να ήξερε τι σκεφτόμουν.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top