Πήρα ένα ποτό από τον μπάτλερ που πέρασε από μπροστά μου εκείνη την ώρα.

Τον άκουσα να πλησιάζει και κατάπια μονορούφι το ποτό, αφήνοντας το ποτήρι στον δίσκο ενός άλλου υπαλλήλου που περνούσε εκείνη την στιγμή μπροστά μου.

Ο Άλεξ έπιασε το μπράτσο μου και με γύρισε προς το μέρος του.

Αλ- Είσαι εδώ! αναφώνησε ενθουσιασμένος.

Α- Ε αϊ στο διάολο! Που το κατάλαβες ρε;! είπα στο ίδιο ύφος, το οποίο αντικαταστάθηκε αμέσως από την εκνευρισμένη φάτσα μου.

Το βλέμμα του σοβάρεψε.

Αλ- Τι έκανα πάλι; ρώτησε κουρασμένα και άρχισα να απομακρύνομαι.

Για ακόμα μια φορά, γραπώνει το χέρι μου και με γυρνάει απότομα προς το μέρος του. Προλαβαίνω να σταματήσω το κεφάλι μου λίγο πριν τα χείλη του ακουμπήσουν τα δικά μου.

Πήρα μια κοφτή ανάσα.

Πάρε τα μάτια σου από εκεί. Πάρε. Τα. Μάτια σου. Από εκει!

Κλείνω τα μάτια μου και αναπνέω κανονικά -όσο κανονικά μπορώ- κάνοντας ένα βήμα πίσω.

Α- Τίποτα. Απολύτως τίποτα... απάντησα σοβαρά και εκείνος με κοίταξε ακόμα πιο μπερδεμένα.

Απολύτως τίποτα... Δεν με ζήτησες στον χορό δεν μου είπες καν ότι θα ερχόσουν και για κάποιον ηλίθιο λόγο αυτό με πληγώνει. Γίνομαι όσα πάντα κορόιδευα Άλεξ και όλα αυτά εξαιτίας σου. Κολλάω σε τόσο μικρά και ανόητα πράγματα, και δεν είμαι εγώ. Με έχεις αλλάξει με τρόπους που ποτέ δεν πίστευα, που ποτέ δεν κατάλαβα.

--Καλησπέρα σε όλους! άκουσα την χαρούμενη φωνή της Κάρολαϊν, μόλις η ελαφριά μουσική σταμάτησε όπως και κάθε φωνή μέσα στην αίθουσα.

--Αρχικά θέλω να σας ευχαριστήσω που βρίσκεστε εδώ και σητν συνέχεια να σας παρακαλέσω να με βοηθήσετε. Βοηθήστε με να διατηρήσω την παράδοση της οικογένειάς μου και χορέψτε το επόμενο βαλς. Αρπάξτε οποιονδήποτε, καβαλιέρο ή ντάμα ή και μη, και χορέψτε! Καλή διασκέδαση! φώναξε από την αριστερή μεριά της διπλής σκάλας στον χώρο της υποδοχής.

Κάγχασα και άρχισα να απομακρύνομαι, όταν για ακόμα μία φορά το χέρι του με κράτησε. Η μουσική ξεκίνησε. Το κομμάτι το αναγνώριζα λίγο, αλλά ήμουν σίγουρη πως ήταν μια αρκετά πιο αργή εκδοχή.

https://youtu.be/Zlot0i3Zykw

Με μία γρήγορη κίνηση με γύρισε προς το μέρος του. Γλύστρισε το χέρι του στην μέση μου και το άλλο στην παλάμη του χεριού μου. Το βλέμμα μου ακολουθούσε κάθε του κίνηση ενώ το δικό του ήταν καρφωμένο πάνω μου.

Πολλά ζευγάρια μαζεύτηκαν γύρω μας. Ένιωθα εκτός τόπου και χρόνου. Μόνο όταν μπήκε το ρεφρέν και το μπάσο άρχισε να γίνεται πιο έντονο, συνήλθα.

Ο Άλεξ οδηγούσε τα βήματα και εγώ κοιτούσα κάτω γελώντας με το πως τα πόδια που ανταπεξέρχονταν τόσο γρήγορα στον χορό. Το φόρεμα χόρευε μαζί μου. Λύγιζε και έστριβε και τυλιγόταν γύρω από τα πόδια μου σύμφωνα με το πως τα ίδια κινούνταν.

Ξαφνικά η Ζήτα και η Γκάμπι πέρασαν από δίπλα μου χορεύοντας και το χαμόγελό μου κόπηκε. Όχι τόσο για το γεγονός ότι χόρευαν, αλλά περισσότερο γιατί καβαλιέρος της Γκάμπι ήταν ο Τζέιμς και της Ζήτα ο Άρθουρ. Συνοπτικά, οι χειρότεροι μαλάκες και φίλοι του Άλεξ. Τους κοίταξα καχύποπτα αλλά δεν μπορούσα να αγνοήσω ότι μερικές στιγμές αργότερα και οι δυό τους γελούσαν όπως και τα αγόρια. Χαμογέλασα χαρούμενη. Ίσως όντως να υπάρχει ένα κάποιο ενδιαφέρον...

Όταν το τραγούδι τελείωσε, όλοι χειροκρότησαν. Εγώ απλά γέλασα, γιατί αν μη τι άλλο ο χορός δεν είναι και το καλύτερό μου...

Όμως μετά σταμάτησα. Τα χείλη του Άλεξ φυλάκισαν τα δικά μου τόσο έντονα που παραλίγο να πέσω. Μου έλειψε. Τον συγχώρησα.

Τράβηξε την μέση μου πιο κοντά του και τα ζεστά δάχτυλά του ψηλάφισαν την ακάλυπτη πλάτη μου. Τα δάχτυλά μου μπλέχτηκαν στα μαλλιά του και τα τράβηξα απαλά κάνοντάς τον να χαμογελάσει.

Μα γι' αυτό είμαι εδώ μάτια μου... Για να σε κάνω να χαμογελάς.

Απομακρύνθηκα βαριανασαίνοντας, αλλά χωρίς να ανοίξω τα μάτια μου. Ένιωθα την ανάσα του να πέφτει γρήγορα πάνω στο πρόσωπό μου. Τότε ακούστηκαν χειροκροτήματα και αναγκάστικα να τα ανοίξω.

Ήμαστα στην μέση της αίθουσας, ενώ όλοι είχαν σχηματίσει ένα κύκλο γύρω μας. Όλοι χαμογελούσαν, μερικοί πονηρά και μερικοί χαζοχαρούμενα.

Η Ζήτα και η Γκάμπι έκαναν δήθεν ενθαρρυντικά μηνύματα, πίσω από την πλάτη του Άλεξ και όταν της κοίταξα δολοφονικά χαμογέλασαν. Οι καβαλιέροι τους στέκονταν δίπλα τους, κοιτώντας τις πλάγια με μια ιδέα χαμόγελου.

Ορκίζομαι ότι στα 5 χρόνια μου σε αυτό το σχολείο, ΔΕΝ έχω ξαναδεί τον Τζέιμς ναα χαμογελάει.

Ένα καινούριο τραγούδι άρχισε να παίζει και πολύ ξαναήρθαν στην πίστα, γεμίζοντας τον άδειο χώρο. Απομακρύνθηκα λίγο περισσότερο από τον Άλεξ και προσπάθησα να νιώσω κάποιο έντονο συναίσθημα στην αίθουσα. Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να κλείσω έξω τους ήχους. Ένας μικρός ήχος, σαν βόμβος, προερχόταν από... 3 σημεία στην αίθουσα. Βασικά όι υπήρχαν κι άλλοι βόμβοι, αλλά ήταν πολύ πιο ήσυχοι. Χτυπώντας τα δάχτυλά μου, πολύ λεπτές γραμμές χύθηκαν στο πάτωμα και πήγαν προς το μέρος των πιο δυνατών βόμβων.

Οι δύο πρώτες κατευθύνθηκαν ανάμεσα στην Γκάμπι και τον Τζέιμς. Η δεύτερη χαίδεψε απαλά τα πόδια της Ζήτα και του Άρθουρ, πριν εξαφανιστεί. Όμως η τρίτη; Έψαξα με το βλέμμα μου τα πλακάκια και είδα την τρίτη γραμμή να μοιάζει κολλημένη κάτω από το τακούνι μου το σήκωσα και εκείνη την στιγμή έφυγε και τυλίχτηκε γύρω από το πόδι του Άλεξ.

Χαμογέλασα γλυκά στο μελαχρινό αγόρι που στεκόταν μπροστά μου. Πήγα να τον πλησιάσω, αλλά τότε άκουσα δύο φωνές. Δύο κραυγές ξεπέρασαν την μουσική και το βλέμμα μου έπεσε κατευθείαν στην Ζήτα και την Γκάμπι, οι οποίες κρατούσαν τις κοιλιές τους έχοντας ένα βλέμμα γεμάτο πόνο. Ο Τζέιμς κρατούσε την Γκάμπι στην αγκαλιά του έχοντας γονατίσει, ενώ ο Άρθουρ κρατούσε τα χέρια του από μία μικρή απόσταση από το σώμα της Ζήτα σε περίπτωση που χρειαστεί την βοήθειά του.

Σήκωσα ελάχιστα το φόρεμά μου και άρχισα να τρέχω προσπαθώντας να προσπεράσω τους σοκαρισμένους έφηβους. Ξαφνικά ένιωσα έναν δυνατό πόνο στο στήθος μου, σαν 5 φλεγόμενα σπαθιά να είχαν καρφωθεί στο ίδιο σημείο.  Γονάτισα κάτω και ο Άλεξ με πλησίασε τρέχοντας.

Αλ- Τι πρέπει να κάνω; ρώτησε ανήσυχος.

Α- Π-πρέ-έπει να-α βγού-ούμε έξω. Η σαμπάνια πρέπει να είχε Καρντίνι... μουρμούρισα με δυσκολία.

Ο Άλεξ έκανε νόημα στα δύο αγόρια να κουβαλήσουν τις άλλες έξω. Με σήκωσε στα χέρια του και βγήκαμε έξω τρέχοντας. Όταν έφτασαν και οι άλλοι μας άφησαν κάτω.

Ζ- Π-πρέεπει να πάτε μέσα... Δεν πρέπει ν-α Αααααααγκχχχ... να-να το δείτε αυτό. μούγκρισε μέσα από τα δόντια της αλλά ο Τζέιμς και ο Άρθουρ, παρά τις παρακλήσεις μας δεν έφευγαν.

Ένα ουρλιαχτό ξέφυγε από το στόμα μου, και όλο μου το σώμα σφίχτηκε.

Γκ- Πρέπει να μεταφωρθούμε... Το Καρντίνι δεν θα διαλυθεί αλλιώς... γρύλισε λαχανιασμένη και ιδρωμένη.

Κοίταξα διστακτικά τους φίλους του Άλεξ. Ο πόνος ήταν αφόρητος και δεν είχε μειωθεί ούτε στο ελάχιστο.

Α- Τι είναι αυτό το Καρντιτέτοιο; ρώτησε.

Α-Το Καρντίνι είναι ένα δηλητήριο, απόσταγμα από ένα σπάνιο φυτό, που τυχαίνει να έχει κάποια κοινά χαρακτηριστικά με το σίδηρο. Η κύρια διαφορά τους είναι ότι το Καρντίνι δεν μας σκοτώνει, απλά πονάει φριχτά. Και διαλύεται μόνο όταν αλλάξει η δομή του κυττάρου σου, ακόμα και επιφανειακά.. απάντησα με δυσκολία κρατώντας ακόμα το στήθος μου.

Δεν αντέχω άλλο. Έκανα νόημα στις άλλες και με μία κίνηση γύρισα το κολιέ μου.

Πήρα μια βαθιά ανάσα νιώθοντας απελευθερωμένη. Χαμογέλασα προσπαθώντας να ηρεμίσω την αναπνοή μου. Τότε όμως θυμήθηκα ότι είχαμε κοινό. Γύρισα να κοιτάξω τον Τζέιμς και τον Άρθουρ που μας κοιτούσαν λες και είμαστε εξωγήινοι.

Τζ- Τι στον διάολο; μουρμούρισε άφωνος και η Γκάμπι και η Ζήτα σηκώθηκαν όρθιες πλησιάζοντας η κάθε μία τον δικό της καβαλιέρο.

Γκ, Ζ- Να σας εξηγήσουμε.. άρχισαν να λένε διστακτικά.

Αυτό θα είναι άβολο...