Author

Η μέση της λύγισε προς τα πίσω, και το σώμα της πήρε μια σχεδόν οριζόντια στάση.

Δεν φώναζε πλέον. Το στόμα της όμως παρέμενε ανοιχτό, συνεχίζοντας την προσπάθεια.

Πονούσε. Άλλαζε.

Η Αμάντα επέστρεφε και ήταν επώδυνο για εκείνη.

Τα μάτια της φώτισαν και κάθε ίχνος μαύρου καλύφτηκε από έντονο σκούρο πράσινο. Τα μαλλιά της έγιναν όλα μωβ, καταδιώκοντας μέχρι το τέλος της μάυρες άκρες. Το κολιέ έλαμψε στο στήθος της.

Είχε επιστρέψει.

Γρήγορα βήματα ακούστηκαν από τον πάνω όροφο και σε λίγο η Κορνήλια, ο Ελάιας και ο Ρωμαίος κατέβαιναν ανήσυχοι τις σκάλες.

Κ- Τι συνέβη;! Ακούσαμε τις φωνές αλλά- άρχισε να λέει αγχωμένα, όμως σταμάτησε απότομα κοιτώντας το σώμα της Αμάντα.

Η Αμάντα ανασήκωσε το σώμα της και κοίταξε γύρω της. Η λαχανιασμένη ανάσα της γέμιζε την άβολη σιωπή.

Τα μάτια της δάκρυσαν και ίδια άρχισε να γελάει. Όλων τα πρόσωπα έλμψαν και έτρεξαν καταπάνω της.

Ε- Αγάπη μου είσαι πίσω! Ω Θεέ μου νομίζαμε ότι ποτέ δεν θα γυρνούσες. είπε με μία ανάσα και την αγκάλιασε σφιχτά.

Η Αμάντα άρχισε να κλαίει περισσότερο και τον έσφιξε πάνω της, κλείνοντας πιο σφιχτά τα μάτια της, σε μια προσπάθεια να εμποδίσει τα δάκρυα.

Και ο ήλιος έλαμψε λίγο περισσότερο γιατί ήταν δάκρυα χαράς.

Όλοι χάιδευαν τα μαλλιά της και της έλεγαν πόσο την αγαπούσαν, αλλά δεν την πείραζε η βαβούρα. Δεν άκουγε καν τι έλεγαν, την ένοιαζε μόνο το ότι ήταν πίσω.

Ξαφνικά όμως το σώμα της χαλάρωσε.

Ε- Αμάντα; Αμάντα;! άρχισε να λέει απομακρύνοντας το σώμα της από κοντά του και ταρακουνώντας το.

Ζ- Χρειάζεται ενέργεια!

Γκ- Βοηθήστε με να την πάω πάνω!

Ο Άλεξ έβαλε το ένα χέρι το κάτω από τα γόνατά της και το άλλο στην μέση της.

Αλ- Όλα θα πάνε καλά... μουρμούριζε περισσότερο στον εαυτό του παρά σε εκείνη.

Σχεδόν ασυναίσθητα το κεφάλι της ακούμπησε στο στήθος του, όσο εκείνος ανέβαινε τρέχοντας τις σκάλες.

Ε- Στην σοφίτα! φώναξε ο Ελάιας και όλοι μπήκαν μέσα.

Ο Ρωμαίος έκλεισε την πόρτα.

Ρ- Κλείστε τις κουρτίνες και τα παράθυρα! This is going to be big... μουρμούρισε και βοήθησε τον Άλεξ και την μαμά του να ξαπλώσουν την Αμάντα στο πάτωμα.

Ο Ελάιας έβγαλε με προσοχή το κολιέ από πάνω της και το ακούμπησε στο πάτωμα μαζί με το δαχτυλίδι του και το βραχιόλι του Ρωμαίου.

Εκείνος και ο Ρωμαίος έκατσαν στο πάτωμα οκλαδόν πιάνοντας ο ένας το δεξί και ο άλλος το αριστερό χέρι της Αμάντα και ύστερα ο ένας του άλλου.

Ε,Ρ- Prend ma force et la donne a elle... (=Πάρε την δύναμή μου και δώσε την σε αυτήν) άρχισαν να  μουρμουρίζουν.

Κ- Κάνουν το.. το...

Γκ,Ζ- Τρισκέλιουμ. συμπλήρωσαν ψιθυριστά με μία φωνή.

Κ- Ναι αυτό.

Αλ- Είναι πανέμορφο... σχολίασε κοιτώντας τους άφωνους.

Ο Ελάιας και ο Ρωμαίος είχαν μεταμορφωθεί. Τα μάτια τους ήταν ορθάνοιχτα και το στόμα τους συλλάβιζε ξανά και ξανά τις ίδιες λέξεις όλο και πιο δυνατά μέχρι που και η Αμάντα άνοιξε τα δικά της.

Έλαμπαν, όπως κάθε φορά άλλωστε. Τα φτερά της ξεδιπλώθηκαν τινάζοντας με δύναμη μικρές χρυσές λάμψεις και πεταρίζοντας ελαφρά. Τα ρούχα της άλλαξαν. Δεν φορούσε πλέον τα πρωινά ρούχα της Χέλλυ. Φορούσε ένα πράσινο μεταξένιο ύφασμα. Χρυσές λεπτομέρειες ήταν κεντιμένες πάνω του. Κάτω από το ύφασμα υπήρχε ένα χρυσό φόρεμα. Από την βάση των φτερών της ξεκινούσε μια πράσινη κορδέλα, που κατέληγε δεμμένη με τους καρπούς της.

Πήρε μια απότομη ανάσα και η κόρη των ματιών της συστάλθηκε. Ηρέμισε την ανάσα της και χαμογέλασε ικανοποιημένη.

Α- Ευχαριστώ... μουρμούρισε και ο Ελάιας και ο Ρωμαίος επανήλθαν από την έκσταση στην οποία βρίσκονταν.

Α- Θε... Θέλω να βγω έξω για λίγο... είπε και οι υπόλοιποι έγνεψαν καταφατικά.

Ο Άλεξ σηκώθηκε και άνοιξε την πόρτα, ενώ η Αμάντα από την άλλη άνοιγε το παράθυρο. Τα πλέον γυμνά της πόδια σκαρφάλωσαν στο περβάζι.

Ο Άλεξ γύρισε προς το μέρος της. Ξεφύσισε και έκλεισε με αργές κινήσεις την πόρτα.

Αλ- Πάντα ξεχνάω τι θέλετε να πείτε όταν μιλάτε για βόλτες... σχολίασε και ο Ρωμαίος χαχάνισε.

Η Αμάντα, χωρίς να κοιτάξει πίσω της έκανε μερικές κινήσεις γύρω από το σώμα της. Και τότε εξαφανίστηκε.

Κ- Πού πήγε; ρώτησε μπερδεμένη τον Ελάιας.

Εκείνος χαμογέλασε και την πλησίασε. Αγκάλιασε τα μπράτσα της και φίλησε την κορυφή του κεφαλιού της.

Ε- Ακόμα εκεί είναι. Απλά οι θνητοί δεν την βλέπουν. εξήγησε και η Κορνήλια έβγαλε ένα επιφώνημα απογοήτευσης.

Αλ- Μην ανησυχείτε κυρία Πίτερς. Ούτε εγώ βλέπω τίποτα. χαμογέλασε συμπονετικά, χωρίς όμως να ξεκολλήσει το βλέμμα του από το σημείο που μάλλον στεκόταν η Αμάντα.

Η Αμάντα δεν τους άκουγε όμως. Ήταν αρκετά απασχολημένη με το γεγονός πως ήταν εκεί. Ένιωθε το σώμα της, τα φτερά της να τεντώνονται, τα μάτια της να καίνε, τα πνευμόνια της να γεμίζουν και να αδειάζουν.

Γύρισε την πλάτη της προς το παράθυρο και κλείνοντας τα μάτια, άφησε τον εαυτό της να πέσει προς τα πίσω. Ένιωθε πιο ελεύθερη από ποτέ. Ήταν πιο ελεύθερη από ποτέ.

Μερικά εκατοστά πριν την σύγκρουση, έκανε μια απότομη κίνηση και το σώμα της βρέθηκε να ανεβαίνει όλο και περισσότερο προς τα πάνω.

Χόρεψε γύρω από τα σύννεφα, γέλασε ευτυχισμένη. Γιατί όσο χαρούμενοι και να είναι οι υπόλοιποι, κανείς δεν θα καταλάβαινε το πόσο πονούσε να μην έχεις τον έλεγχο σε τίποτα. Να είσαι απλός θεατής της ίδιας σου της ζωής.

Και τότε άρχισε να σκέφτεται, να θυμάται. Πώς βρέθηκε παγιδευμένη μέσα στο ίδιο της το σώμα. Την τελευταία της μάχη, το απίστευτο πόνο που ένιωσε στο κρεβάτι του νοσοκομείου, τα λόγια του Άλεξ. Οι φορές που προσπάθησε να τον σκοτώσει.

Σταμάτησε να πετάει, και σταθεροποιήθηκε σε ένα σημείο δίπλα από ένα σύννεφο.

Κατέβασε το κεφάλι της. Ένα δάκρυ της ξέφυγε μαζί με έναν λυγμό.

Τότε σύννεφα άρχισαν να πλησιάζουν, και μια καταρρακτώδης βροχή ξεκίνησε.Τα μαλλιά της Αμάντα είχαν βραχεί. Ενώ εκείνη ασυναίσθητα κατέβαινε όλο και πιο χαμηλά, χωρίς να σταματήσει να κλαίει.

Αστραπές έσκιζαν τον ουρανό και μία από τις πιο δυνατές την έκανε να σηκώσει αναστατωμένη το κεφάλι της.

Ανέβηκε λίγο πιο ψηλά και άρχισε να πετάει όσο πιο γρήγορα μπορούσε μέσα από την κουρτίνα που η βροχή έφτιαχνε προς το σπίτι της. Το παράθυρο ήταν ακόμα ανοιχτό.

Άπλωσε τα χέρια της μπροστά της και ετοιμάστηκε να περάσει από το παράθυρο. Μπαίνοντας μέσα συγκρούστηκε με κάποιον.

Σηκώνοντας το βλέμμα της τον είδε να την κοιτάει σοκαρισμένος.

Αλ- Τι έγινε;! ρώτσε έντονα.

Α- Έλα μαζί μου. είπε σοβαρά και σηκώθηκε όρθια με γρήγορες κινήσεις.

Όσο ο Άλεξ σηκωνόταν εκείνη είχε βγει από την σοφίτα και προχωρούσε προς το κρυφό -μέχρι πρότεινως δηλαδή- δωμάτιο.

Ο Άλεξ την ακολούθησε μέσα στην βιβλιοθήκη. Για λίγο κράτησε την ανάσα του κοιτώντας το θέαμα γύρω του. Τα πάντα είχαν ξαναανθίσει, ενώ πολύχρωμες πεταλούδες και μικρά πουλιά μπαινοέβγαιναν από την ανοιχτή οροφή.

Όταν συνήλθε πλησίασε την Αμάντα που έψαχνε μανιωδώς ανάμεσα στα εκατοντάδες βιβλία της βιβλιοθήκης.

Αλ- Αμάντα, γιατί με έφερες εδώ; ρώτησε την στιγμή που η Αμάντα βρήκε το βιβλίο που έψαχνε.

Έπιασε με τα δύο χέρια της το χοντρό δερματόδετο βιβλίο και το ακούμπησε στο ξύλινο τραπέζι λίγο πιο δίπλα.

Α- Πρέπει να είσαι ασφαλής. Το μόνο που μπαίνει εμπόδιο σε αυτό και δεν μπορώ να το ελέγξω είμαι εγώ. Και αφού τα μαγικά μου δεν πιάνουν πάνω σου... απάντησε γυρνώντας γρήγορα τις κιτρινισμένες σελίδες του σκονισμένου βιβλίου.

Αλ- Και πως σκοπεύεις να το κάνεις αυτό; Γιατί η επιλογή "μένω μακριά σου για πάντα" δεν κατέληξε και πολύ καλά. σχολίασε με ένα ειρωνικό ύφος και σταύρωσε τα χέρια του μπροστά στο στήθος του ξεφυσώντας.

Α- Με τους ρούνους. απάντησε ήρεμα σταματώντας σε μία σελίδα γεμάτη σχέδια και μικρά κείμενα δίπλα στο κάθε ένα τους.

Γύρισε το κεφάλι της κοιτώντας με ένα ευχαριστημένο χαμόγελο το μπερδεμένο βλέμμα του Άλεξ.

-----------------------------------------------

Γειααααααααααααααααααα

GUESS WHO TURNED 14 TODAY?!

MEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE

NAIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII

Wow πολύς ενθουσιασμός... Γκουχουγχου *στρώνει τα γυαλιά της*

Είχα πολύ έμπνευση για αυτό το κεφάλαιο, γενικά έχει επιστρέψει η φαντασία μου για αυτό το βιβλίο :)

ΞεκίνησαTheVampireDiaries ^^

Είμαι δεύτερη σεζόν 12ο επεισόδιο ^^ Και είναι η πρώτη φορά στα χρονικά που δεν γέρνω σίγουρα προς την μεριά ενός ΚΑΙ ΜΟΝΟ ship

Εννοώ teen wolf ήμουν πάντα stydia, το stalia ούτε που το είχα σκεφτεί σαν πιθανότητα.

ΤΩΡΑ ομως αν και νομίζω γέρνω λίγο προς Στέφαν, ΤΖΙΖΟΥΣ ΚΡΑΙΣΤ Ο ΝΤΕΗΜΟΝ ΕΙΝΑΙ γκρρρρ...

Είναι σαρκαστικός *τσεκ*

ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΕΙ!! (και η εξομολόγηση ήταν όοοοοτι καλύτερο <3)

ΘεούληςγκουχουγκουΧΟΥΓΚΟΥΧΟΥ - ποιός το είπε αυτό; *κοιτάει ένοχα γύρω της*

Αλλά και πάλι ο Στέφαν είναι ο Στέφαννν... Είναι ακόμα πιο θεούλης ^^ Έξυπνος, προστατευτικός, μυστηριώδης, με τρόπους και...

sixpack

Shut up υποσυνείδητο. Και έχει τρομερή αυτοσυγκρατηση ήθελα να πω

Bitch please.

Σσσσσσσσσσσσσσς, θα τα πούμε μετά αυτά.

Και νομίζατε ότι κάποια σαν εμένα θα έπεφτε με τα μούτρα στο πιο obvious bad boy πεθαίνεις ε;

Χεχεχε...

not

αν βλέπετε ποιον προτιμάτε;

ΒΓΗΚΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΤΟΥ ΤΕΕΝ WOLF!!!!!!!!! Περιμένω ελληνικούς υπότιτλους... ;)

Πωπω σας έπρηξα ^^ Δεν πειράζει μια φορά γίνεται κάποιος 14.

Δεν ξέρω σε πόσα κεφάλαια θα το τελειωσω το βιβλίο... Σας το κρατάω έκπληξη μπρε :) Αλλά και από εμένα... χεχ...

Τεσπα

Φιλάκια πολλά :3

WrittenFlower