Α- Τ-του ερ-ρωτα; ρώτησα τραυλίζοντας.

Αν- Μα φυσικά. Αυτό δεν ήταν που έψαχνες;

Α- Αμμμμ... Περίμενα να το διάβαζα στο βιβλίο. εξομολογήθηκα και ένιωσα να κοκκινίζω λίγο.

Αν- Δεν σου είπαν ότι αφού διάλεξες εμένα, θα είμαι εκείνος που θα σε βοηθάει; ρώτησε σαν να ήταν κάτι το αυτονόητο.

Α- Εμμμμ το παρέλειψαν και αυτό... απάντησα νευρικά.

Α- Πως θα μπορείς όμως να μου απαντάς πάντα; μίλησα λίγο πιο μετά μπερδεμένη.

Αν- Έχω μέσο... απάντησε πονηρά και πίσω από ένα δέντρο βγήκε μια κοπέλα με μακριά, φουντωτά καστανά μαλλιά και μικρά χαριτωμένα μάτια στο ίδιο χρώμα.

Έτριβε νευρικά το χέρι της.

?- Γεια... είπε και με κοίταξε στα μάτια.

Ε όχι.

Ε όχι!

Α- Μιρπλ;! φώναξα σοκαρισμένη.

M- Γεια; έκανε φοβισμένη.

Α- Πες μου ότι δεν θα σε κουβαλάω έτσι πλέον! διαμαρτυρήθηκα.

Μ- Όχι όχι! Μόνο εδώ θα είμαι έτσι, γιατί πρέπει να βοηθάω και τον Άναελ. με διαβεβαίωσε.

Μετά κοίταξε στιγμιαία τον Άναελ και κοκκίνισε, ενώ εκείνος κοιτούσε οπουδήποτε εκτός από αυτήν.

Α- Οκέι... απάντησα κοιτώντας καχύποπτα μία τον έναν μία τον άλλον.

Δεν μας τα 'πες αυτά Μιρπλ...

Αν- Λοιπόν τι απορία έχεις; ρώτησε πρόθυμα.

Τον κόταξα νευρικά. Δεν μπορώ να ανοιχτώ σε κάποιον που μόλις γνώρισα!

Μ- Μπορείς να τον εμπιστευτείς! απάντησε στις σκέψεις μου.

Την κοίταξα με ένα δολοφονικό βλέμμα και εκείνη κοίταξε κάτω, ψιθυρίζοντας "Συγγνώμη".

Α- Κ-κοίτα δε-δεν ξέρ-ρω τι απορία έχω... Είναι που ήθελα μερικές απαντήσεις...

Αν- Θες να μάθεις αν είναι αυτό που νιώθεις έρωτας; ρώτησε.

Τον κοίταξα και κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου.

Αν- Άσε με μια μέρα μαζί σου και θα σου απαντήσω. απάντησε χαρούμενα.

Τον κοίταξα μπερδεμένα, αλλά πριν προλάβω να πω οτιδήποτε ήμουν πίσω στο δωμάτιο.

Ξεφύσιξα ενοχλημένη ακουμπώντας το βιβλίο στο κομοδίνο.

Μιρπλ τι να κάνω;

-Τι θα έλεγες για εκείνη την βόλτα στο λούνα παρκ;

[...]

Μετά από 3 μέρες, κατανάλωσης μερέντας και σοβαρής σοβαρής σκέψης αποφάσισα να το κάνω.

Περπατάω στο διάδρομο και κατευθύνομαι προς την αίθουσα χημείας. Τελευταία ώρα. Και είναι και εκείνος μαζί μου.

Σχέδιο Λούνα πάρκ σε εφαρμογή.

Μπαίνω μέσα και τον βλέπω να κάθεται και να διαβάζει απορροφημένος ενώ ο Τζέιμς του μιλούσε για το γκομενάκι που έριξε χτες.

Ιου...

Δεν φταίω εγώ!

Καλή ακοή!

Μέσα μπαίνει χαρούμενα ο καθηγητής και ξεκινάει το μάθημα.

Κάθομαι στο διπλανό θρανίο και που και που τον κοιτάω.

Σε κάποια φάση γυρνάει το βλέμμα του προς εμένα καθώς χασμουριόταν.

Ναι, σε κανέναν δεν αρέσει η χημεία...

Με κοιτάει και, αφού γουρλώσει τα μάτια του, μου κάνει νεύμα ρωτώντας "Τι;".

"ΠΑΜΕ ΕΞΩ?" ρωτάω κουνώντας τα χείλη μου.

Είναι λίγο καθυστερημένο, όμως νομίζω το κατάλαβε.

Σηκώνει το χέρι του.

-- Ναι κύριε Τζόνσον;

Αλ- Κύριε δεν νιώθω πολύ καλά, μπορώ να πάω στην νοσηλεύτρια; ρωτάει παίζοντάς το πονεμένος και κρατώντας την κοιλιά του με τα χέρια του.

-- Ναι φυσικά... Ξέρεις που είναι;

Αλ- Αμμμ βασικά όχι. Θα μπορούσε να έρθει κάποιος να με βοηθήσει;

-- Εμμμ ναι... απάντησε και άρχισε να ψάχνει με το βλέμμα του την αίθουσα.

Τζ- Κύριε μπορώ να τον πάω εγώ! φώναξε και σηκώθηκε όρθιος με το χέρι του ψηλά.

-- Κύρια Μπράοουν δεν νομίζω να σας παίρνει να χάσετε άλλο μάθημα! Πίτερς πάνε μαζί του! είπε και γύρισε στο μάθημά του.

Έχω πει πόσο μου αρέσει η χημεία;

Πήρα προσεκτικά την τσάντα μου, όπως έκανε και ο Άλεξ και βγήκαμε γρήγορα από την τάξη. Προχωρώντας λίγο βιαστικά καταλήξαμε στην αυλή.

Αλ- Τι είναι; ρώτησε συνομοτικά.

Α- Αμμμμ... Εγώωωω... Εεεεε... άρχισα να λέω.

Θεέ μου αυτό δεν είναι ζητάω ραντεβού, αυτό είναι του μαθαίνω την αλφάβητο!

Αλ- Εσύυυυυ....; έκανε μια κίνηση με τα χέρια του, παροτρύνοντάς με να συνεχίσω.

( Όπα και GIF ;) )

Στραβοκατάπια και τον κοίταξα κομπλαρισμένα.

Α- Θα ήθελες ναααα π-πάμε στ-στο λούν-να παρκ; ρώτησα τελικά.

Εκείνος με κοιτούσε αποχαυνωμένος.

Μετά από λίγο άρχισα να ανησυχώ και χτύπησα τα δάχτυλά μου μπροστά στο κεφάλι του.

Αλ- Παράκουσα ή όντως μου ζήτησες εσύ να κάνουμε κοπάνα για ραντεβού; ρώτησε αυτάρεσκα.

Α- Μην το παίρνεις πάνω σου teddy boy! του απάντησα ειρωνικά.

Α- Αλλά ναι... Θες να πάμε; ξαναέθεσα την ερώτηση ξύνοντας το σβέρκο μου.

Αλ- Μμμμμμ;; έκανε ξύνοντας το πιγούνι του.

Α- Καλά αν είναι να το πάμε έτσι... είπα και άρπαξα την τσάντα που άφησα στο έδαφος και γύρισα να φύγω.

Αλ- Περίμενε ντε! φώναξε πιάνοντας το μπράτσο μου.

Α- Αν δεν θες απλά πες το! φώναξα στο πρόσωπό του.

Με κοιτούσε με ένα στραβό υπεροπτικό χαμόγελο.

Μωρέ δεν θα το κάνω εγώ αυτο το χαμόγελο να κάνει κολοτούμπα.

Αλ- Οκέι! Αλλά θα περιμένεις να πάμε σπίτι να αφήσω τα πράγματα, λεφτά έχω. είπε και έδειξε προς το αυτοκινητό του.

Α- Σε παρακαλώ.. μουρμούρισα και με ένα χτύπο των δαχτύλων μου η τσάντα του καθενός βρέθηκε στο σπίτι του.

Αλ- Ναι... Ξέχασα το όλο... Ναι... είπε κάνοντας κινήσεις με τα χέρια του.

Αρχίσαμε να προχωράμε προς το αυτοκίνητο όμως θυμήθηκα το σκηνικό της προηγούμενης φοράς και ένιωσα έναν κόμπο στο στομάχι.

Α- Εμμμ Άλεξ; ρώτησα διστακτικά.

Αλ- Ναι; απάντησε και σταμάτησε γυρνώντας να με κοιτάξει.

Α- Ξέρω μια πιο γρήγορη διαδρομή. συνέχισα πονηρά.

Άρχισα να τρέχω προς το μέρος του, μιας και ήταν αρκετά πιο μακριά από εμένα.

Και τελευταία στιγμή γύρισα το κολιέ μου, ακουμπώντας το μπράτσο του.

Την επόμενη στιγμή που ανοίξαμε τα μάτια μας, ήμασταν σε μια γωνία μέσα στο λούνα παρκ.

Α- Βλέπεις τώρα δεν χρειάζεται ούτε να ψάξεις για παρκάρισμα! είπα και άφησα το χέρι του κομπλαρισμένου συνοδού μου.

Προχώρησα στο ταμείο και ζήτησα δύο γενικά εισιτήρια.

--10€ παρακαλώ... μου λέει ο υπάλληλος.

Έψαξα στην τσέπη μου και βρήκα ένα τσαλακωμένο χαρτονόμισμα.

Την στιγμή όμως που πήγα να το δώσω, ο Άλεξ κρατάει το χέρι μου και δίνει εκείνος ένα δεκάρικο.

Ο ταμείας μας δίνει τα εισητήρια και προχωράμε προς τα παιχνίδια.

Α- Ευχαριστώ... λέω κοιτώντας κάτω.

Αλ- Γλύτωσα το εισιτήριο του πάρκινκγ, ώφειλα να πληρώσω αυτό! απάντησε γελώντας και έμεινα λίγο να κοιτάω το πρόσωπό του.

Θεέ μου Μιρπλ πες στον Άναελ ότι βρήκα μόνη μου την απάντηση.

-Πώς; Αφού ήθελες την βοήθειά του...

Είναι η πρώτη φορά που δεν χρειάζομαι την ζάχαρη για να χτυπήσει γρήγορα η καρδιά μου.

Της απάντησα και δάγκωσα τα χείλη μου χαμογελώντας.

Έπιασα το χέρι μου, νιώθοντας να ανατριχιάζω και άρχισα να τρέχω προς τα παιχνίδια.