M A X E N E

Panandalian muna kaming pumunta sa kwartong nirentahan ko para ilagay doon ang ilang dala kong gamit at pumunta na rin agad sa kwarto nila Anderson. Hindi ko naman inakala na nag-cecelebrate sila ng wala ako, kaya pala sila nagyaya kanina.

"Maxene!" bati sa akin ni Audrey, "Come in." napansin din naman niya kaagad si Travis, "Boyfie mo?" muling tanong niya sa akin, kahit na kanina, sobra kong iniiwasan sagutin ang tanong na ito mula sa kanila.

Pakiramdam ko pa ay uminit ang mukha ko sa tanong na iyon lalo na't binitawan ko na ang mga salitang iyon kay Travis kanina. Sinilip ko siya ng bahagya at nakita kung paano lumawak ang ngiti niya sa akin na para bang hinihintay niya ang sagot mula sa akin, "Yep, he's my boyfriend." I answered Audrey and felt him filling the gap between our fingers.

T R A V I S

Tumili ang kaibigan niya mula sa narinig niyang sagot ni Maxene sa katanungan niya. Palihim ko siyang pinagmamasdan at pinipigilan ko ang sarili kong magpadala sa emosyon na nagtatangkang kumalat sa harapan ko. Nakita ko ang isa sa kanila na sa tingin ko ay may lihim na pagtingin kay Maxene at napansin ang konting panghihinayang sa mga mata niya, inakbayan ko si Maxene habang magkahawak pa rin ang mga kamay namin at nakita ko naman na ngumiti siya sa gawi ko.

"Why don't you celebrate with us muna." yaya sa amin ng kaibigan ni Maxene na Audrey ang pangalan, "Your boyfie could join us din naman."

I don't think so. Gusto ko masolo si Maxene ngayon, ilang linggo ko ring hinintay ang araw na ito. Sana naman ay humindi siya sa mga kaibigan niya. Tiningnan niya ako ng bahagya at sana ay nabasa niya ang gusto kong ipahiwatig sa kanya.

"Saka na pag nasa Japan na tayo," aniya sa kaibigan na natatawa. Teka, anong sabi niya, may trip sila papuntang Japan? Kailan? Ilang araw sila doon? Kailangan ko talaga siyang makausap ng personal, madami dami kaming dapat pag-uusapan.

"Sige na," pangungulit ni Audrey sa kanya, "We want to get to know your boyfie too Maxene, just stay for a while."

Maxene looks back at me but my answer is still the same. NO. Her round eyes start to give me an uncomfortable look. Ayaw niyang maipit sa sitwasyon sa pagitan ko at ng mga kaibigan niya. I sighed as I handled the situation for her, "Okay, we'll stay for a while." I answered for her behalf, "Pero kasi kailangan din naming bumalik dahil maaga pa ako bukas, may klase pa ako." napatingin si Maxene sa akin dahil alam niyang nagsinungaling ako sa harapan ng mga kaibigan niya. She just saw me through. I smiled at her and saw how she smiled back at me.

I just made her proud not until her friend handed her a shot glass of tequila.

Tsk, hindi pwedeng malasing ang babaeng ito!

M A X E N E

Nagkaroon kami ng konting inuman kasama ng stuffed crust pizza bilang pulutan, nasamahan rin ng konting kwentuhan, tawanan at biruan. Pero huli na ng namalayan ko na yung tequila na kaninang naguhit sa lalamunan ko ay lasang tubig na lang ngayon. Napatingin ako sa katabi ko at umiling siya na parang sinasabi niya na huwag ko nang tangkain pang magkumento tungkol sa pandaraya niya sa iniinom ko. Mukhang ayaw niya akong malasing. Ang KJ naman talaga nito kahit kailan. Kaya ko naman, isa pa pakikisama ang tawag dito.

Tahimik lang siya mula kanina, tinatanong man siya nila Audrey pero sadyang matipid siyang sumagot, ika nga ni Audrey pa-mysterious daw 'tong boyfriend ko na ito na siyang nginingitian lang ni Travis bilang tugon.

"So dude, ilang taon na kayo magkakilala ni Maxene?" nakangiting tanong ni Peter sa kanya, "Ikaw ba yung kinukwento niya na magaling magluto?" bigla akong nasamid na dahilan kung bakit ako napainom ng tubig.

"Ay oo nga. Hindi ba Maxene sabi mo sa isang interview mo, yung dream guy mo ay responsible at hardworking. Eh mukhang richie rich naman 'tong boyfriend mo eh." dagdag na puna ni Audrey. Mukhang may tama na 'tong dalawang 'to, pero tama rin naman ang sinabi nila. Noon kapag tinatanong ako sa mga interviews ko, ang lagi kong inilalarawan sa kanila ang katangian na mayroon si Kenzo. Nginitian lang ni Travis sila Peter bilang tugon at halatang iniiwasan niyang sagutin ang tanong na iyon. Hindi ko alam kung bakit bigla akong nakaramdam ng awkwardness sa pagitan namin lalo na at alam naman din ni Travis na si Kenzo ang first love at first boyfriend ko.

Ilang oras pa ang lumipas at unti-unti na ring bumabagsak ang kanina ay maiingay naming kaibigan. Si Lorraine tulog na. Si Daniel bagsak na rin. Si Axel at Anderson na lang ang gising pero pilit na nilalabanan nila Peter at Audrey ang pagkalasing para daw mas makilala pa nila kami.

"Seriously, wala ka pa kasing ipinakilala sa TV Maxene. Kaya puro blind items ang nalilink sa iyo," natatawa na ani Anderson, "Kung hindi nga namin kilala 'tong si Peter, baka isipin namin na naging boyfriend mo siya."

"Hoy, anong ibig mo naman sabihin doon?" natatawa na hinampas din naman siya agad ni Peter, "May chemistry din naman kami ni Maxene sa camera, iyon nga lang, may Audrey na ako." he playfully winks at her and upon noticing Travis I just saw him roll his eyes at Peter.

"Well what I meant is hindi ka naman naaayon sa description ni Maxene, isang malaking tamad ka kaya, mahiya ka nga dude." tukso ni Anderson sa kaibigan.

Bigla akong napatawa sa katabi ko at nakita ko naman kung paano niya ako ismiran. Kung tutuusin, may katamaran din 'tong katabi ko na ito eh. Kung pwede ko lang siya ilaglag talaga; pero ayoko naman na magkaroon siya ng bad impression sa mga taong nakilala niya pa lang. Kung tutuusin nga, ang maglinis nga lang ng pinggan ay ayaw niyang gawin dahil mas gugustuhin niya pa raw na gamitin ang dishwasher para mas madali raw ang trabaho. Tapos kapag labahin naman ang usapan, mas gusto niyang magpalaba sa laundry shop para raw derecho na kaagad sa cabinet. Kahit pa may washing machine naman siya sa penthouse niya. Sabi naman niya marunong siyang gumamit ng washing machine sadyang ayaw lang daw niyang lang masira ang gamit niya. Naisip isip ko pa, mamaya no'n dahilan niya lang iyon sa akin. Lalo na yung pag-iimbak ng supplies sa kusina. May times na nagpapadeliver na lang siya kaysa sa magluto ng pagkain, palibhasa afford naman niya raw; kaya bakit niya pa raw niya pahihirapan ang sarili niya kung may paraan naman para mapadali ang isang bagay? Hay nako naman talaga 'tong lalaking 'to. I couldn't help but laugh at him and see him raising an eyebrow at me. Mukhang hindi rin naman siya aware.

"Tapos Pedro napaka-arte mo pa, ni hindi ka umuulit ng damit. Donate agad." laglag ni Anderson sa kaibigan at muli silang nagtawanan.

Naku po, kung alam niyo lang may pagka-maarte din 'tong kasama ko guys. Pero syempre hindi naman sa ganoong point, umuulit naman si Travis ng damit.

"At least donate, hindi tapon," pagmamayabang ni Peter kay Anderson, "May iba naman akong tinatago, pero pag nagsawa na, edi donate. Nakatulong pa ako." pagbubuhat bangko niyang ani.

"Ay nako, sobrang arte mo nga babe," natatawa na ani Audrey sa boyfriend, "Naalala mo yung natapunan ka lang ng pasta sauce, anong ginawa mo?"

"Hay, ano na naman ba iyan?" inis na tanong ni Peter sa girlfriend.

"Bumili ka ng bagong damit noon tapos tinapon mo yung damit mo na nadumihan. Imbes na labhan mo na lang," she shakes her head, "Kung hindi ko pa nilabhan iyon, ikaw talaga." muling naging tampulan ng tukso si Peter dahil sa mga paglalaglag sa kanya ni Audrey, "Just a reminder Pedro ha, hindi mo ako katulong. Girlfriend mo ako girlfriend. I'm just saying na wag naman abuso."

"Do I sense a break-up?" siniko ni Anderson si Axel.

"Sus, ilang beses nang nag break 'yan; pero sila pa rin." halos pabulong na sagot ni Axel sa kaibigan at ininom ang shot niya.

Nagtataka akong napatingin sa dalawa, "Talaga? Naka-ilang break na sila, eh sino ang naghahabol sa kanila?"

"Walang naghahabol sa amin." sabay na sumagot si Audrey at Peter sa harapan namin.

"Sana may ambag ang pride sa relasyon ninyo." natatawa na ani Anderson.

"Eh wala naman talaga." muling sagot ng dalawa sa amin.

"Eh ikaw naman kasi Audrey, nakakainis ka! Napaka-demanding mo. Hindi mo na inunawa na hectic ang schedule ko tapos kung kailan ako free, saka ka nag-iinarte. Pwede ka namang mag-leave sa trabaho, pero mas inuuna mo pa ang trabaho kaysa sa akin." sumbat ni Peter sa girlfriend.

"Eh kesho sa gabi ako nagtatrabaho eh. Graveyard shift ang tawag doon, Pedro." depensa ni Audrey.

"Sabi ko naman sayo kaya kita buhayin, huwag ka na magtrabaho doon."

Hindi ko alam kung bakit napunta ang biruan sa seryosong usapan. Parang kanina lang nagtatawanan kami, pero ngayon, para kaming nanonood ng teleserye sa away ng dalawa naming kaibigan. I see Axel and Anderson shaking their heads as if they're embarrassed of what's going on with their friends. Mukhang malakas na rin ang tama ng alcohol sa sistema nilang dalawa.

"Ugh! I'm not going to discuss this Peter! Kung walang mag-aadjust sa atin, hindi magtatagal 'to."

I suddenly remembered Kenzo from Audrey's statement. I was so immature back then that I'm always the one adjusting for us to meet halfway. Lahat naman ginawa ko noon, pero hindi pa rin sapat ang mga hiram na oras para kitain ko siya. Madalas pa nga ay pinagaawayan namin iyon dahil ayaw ni Kenzo na suwayin ko si mommy.

"Heto na, tingnan mo ang funny part dito Maxene." kinukuhanan ni Anderson ng video ang dalawa at nainis ako para sa part nila Audrey.

"Hey, stop taking videos." I reprimanded him.

"Chill. Kailangan nila 'to." ani Anderson, "Para may babalikan sila kapag nagtangka ulit silang mag break."

"Bakit ba laging ikaw ang nag-iinitiate ng break Audrey?" inis na tanong ni Peter sa girlfriend.

"Because you push me to. Hindi na ako minsan makasabay sa'yo Pedro. Tapos yung mga fans mo pa kung makalait sa akin, parang pakiramdam ko napaka-pangit ko. Alam ba nila na mukha kang baboy dati?" inis na sumbat ni Audrey sa boyfriend. Natawa si Anderson habang patuloy na kinukunan ang kaibigan, "Noong wala pang nakaka-appreciate sayo; sino ang kasama mo, hindi ba ako? Leche ka tapos naging artista ka lang lumaki na ang ulo mo." lumagok pa ulit si Audrey ng tequila. Biglang na tahimik si Peter at pinagmamasdan si Audrey na nagpipigil umiyak sa harapan niya ngayon, "Masyadong malaki ang mundo mo Peter, hindi ako makasabay. Ayokong sabihin ng mga tao na umaasa ako sa'yo dahil lang sa artista ka at ako ordinaryong tao lang. Kahit naman pa paano, sinusuportahan kita sa lahat ng gusto mo. Sana man lang suportahan mo rin ako. hindi yung puro ka assume na may iba ako sa trabaho. Nakakainis ka talaga!"

"Ano pusta mo Axel?" narinig kong ani Anderson sa kaibigan, "Break na yan."

"Nah, hindi pa yan." pabulong na sagot ni Axel pabalik kay Anderson.

Binatukan ko silang parehas, "Are you serious, mga loko kayo ah? Pinagpupustahan ninyo ang dalawang iyon?"

"Maxene, hindi pa tapos yan. Manood ka pa. Unless pupusta ka rin?" pilyong ani Anderson na natatawa sa tabi ko.

Inirapan ko lang sila, mga baliw. Imbis na pigilan yung kaibigan nila.

"Bakit, hindi ba? Parang kailan lang may naghatid sa'yo sa bahay ninyo ah. Ang sweet niyo nga eh. Hindi ba niya kilala kung sino ako?" muling sumbat ni Peter kay Audrey.

"Peter, kung sasabihin ko sa kanila na boyfriend kita; maniniwala ba sila? Eh hindi mo nga ako magawang ipakilala sa mga tao. Tingnan mo nga ako; mas maganda pa nga sa akin si Maxene at minsan ka na rin na-link sa kanya. Pero nagselos ba ako? Kahit na selos na selos ako, mas pinili ko unawain ka."

Hala, bakit nadamay ako? Mali atang nagpalipas kami ng oras dito, jusko.

"Audrey." malumanay na tawag ni Peter sa kasintahan. Mukhang matagal tagal na rin ito itinatago tago ni Audrey sa kanya.

"Oo demanding ako, pero kasi minsan masakit din Peter. Masakit na hindi ako kilala. Paano ko maipagmamalaki na boyfriend kita, kung ikaw mismo hindi ka proud na girlfriend mo ako? Bakit, dahil ba sa may mas maganda sa akin na artista na pwede ipares sa'yo?"

I don't know why this conversation between them made me realize something. I couldn't help but look at Travis who is now looking outside the window as if he's not interested with what is happening at the moment. Malamang iniisip niya na nakainom na yung dalawa kaya hindi niya ito pinagtutuunan ng pansin. Pero yung itsura niya kanina– his face earlier was filled with insecurity or was it just my imagination? Nah, imagination ko lang iyon. It's not in his character to be insecure, ang taas kaya ng kumpiyansa nito sa sarili niya. Noong napag-usapan nga namin yung pagka-crush ko kay Radcliffe, todong pasikat siya kung magyabang sa akin eh, though I have to admit, he sings well too.

"Insecure ka Peter I understand that, for I am too. Kaya mas pinagbubutihan ko pa para maging proud ka sa akin." Audrey confessed in front of him. Niyakap naman siya ni Peter at humingi ng tawad ng paulit-ulit sa harapan niya.

At least nagkabati na sila.

Inabot ni Anderson ang pusta kay Axel. Siraulo talaga 'tong mga ito. Hinawakan ni Travis ang kamay ko at malambing na nginitian ako. I think this is enough bonding time with these guys. Tumayo na kami at tinulungan ko siyang tumayo kasi mamaya nagpapanggap lang siyang hindi lasing to think na halos siya ang uminom ng shot ko kanina, "Mauna na kami, ayusin niyo ang dalawang 'yan." I'm referring to Audrey and Peter.

"No need Max. May video naman sila eh." ani ni Anderson at nakita kong inalayan na rin nila Peter at Axel ang lasing na si Audrey. Nakakatuwa na para na silang magkakapatid dito. I like their friendship.

"But that's just too private." I couldn't help but worry, "Saan mo balak gamitin iyan?"

"We've been friends since highschool kaya alam na namin ang takbo ng relasyon ng isa't-isa. Ang highlight ng relasyon ng dalawang iyon ay yung pag-aaway bati nila. Nakatagal sila ng pitong taon dahil doon. Nakakaumay man, oo. Dumating na rin sila sa point na ayaw na nila, pero tingnan mo, sila pa rin."

"You mean, minsan na silang na fall out of love sa isa't-isa?" Is that what that is called? I suddenly remembered what Kenzo told me.

"Oo naman. Well sino ba naman ang hindi magsasawa sa set-up nila. Tapos parehas pa silang mapride na dalawa." sagot ni Anderson sa akin.

Well comparing my relationship with Kenzo, halos ako ang naghahabol sa aming dalawa dahil ayaw ko nga siyang mawala sa akin noon. Pero nang makita ko si Audrey, alam niya ang hangganan niya at may paninindigan siya sa kung hanggang saan lang ang limitasyon na kaya niyang ibigay sa isang relasyon. Hindi ko man alam lahat ng pinagdaanan nila, pero hindi rin naman biro ang seven years.

"Ganyan kapag immature pa ang relationship." natatawa na ani Anderson, "Hangga't wala sa kanila ang marunong magpakumbaba, hindi nila ito maisasalba." paliwanag niya, "Bilang kaibigan nila, ayoko silang pabayaan. Gusto kong ipaalala sa kanila kung saan sila nagsimula at pahalagahan ang kung anong meron sila na minsan ay nakakalimutan nilang tingnan." Anderson paused with a smile on his face, "I take videos para ipakita sa kanila kung saan na napupunta ang relasyon nila. Time passes by and priorities change as they grow older. Memories like this one reminds them what needs to be done to save what they have," he looked back at his friends, "You heard them earlier. Totoong lumalaki ang ulo ni Peter dahil sa atensyon na nakukuha niya sa ibang tao. Artista siya eh. Pero nakaligtaan niya ang unang fan niya noong hindi pa siya sikat at iyon ay si Audrey."

Sa totoo lang ang swerte nila Peter at Audrey dahil si Anderson ang naging backbone ng friendship nila, nakakatuwa na makakilala ng ganitong klaseng kaibigan na hindi ka pababayaan maligaw ng landas. Minsan na rin akong nakilala na katulad nila noon, pero hindi rin sila nagtagal sa buhay ko. Siguro ay may pagkukulang din ako para panatilihin sila sa buhay ko, pero kung maibabalik ko lang ang oras, gusto ko silang maging kaibigan ulit.

Hindi ko na pinatagal pa ang pag-uusap namin at nagpaalam na rin para makabalik na kami sa nirentahan kong kwarto. Pagkabukas na pagkabukas ko ng pintuan ay agad akong tinulak ni Travis papasok sa loob at sinarado ang pintuan sa likuran niya. Sumandal siya sa pintuan at hinila ako papunta sa kanya.

His hands are at my waist tracing upward. Desire is visible in his eyes. I gulped, "Hindi ka pa ba pagod?" tanong ko sa kanya habang inaayos ang buhok niya, nginisian niya ako ng nakakaloko, "Madami dami ka na ring nainom Travis." paalala ko sa kanya, pero mukhang nasa ulirat pa siya matapos ng naging inuman kanina.

He chuckled as he cups my face, "Mataas ang tolerance ko sa alcohol." he explained even if I see how his cheeks were burning. His breathing starts to shift as I feel on my hand how his heart beats as if he ran a thousand miles. He longs for this.

Tinawanan ko siya at nilait, "Mukha ka ngang kamatis eh." He smiled and pulled me to his lips and gave me a sweet kiss.

"Because I know, I can't hold back anymore," he says between his kisses, "I miss you Maxene." he uttered tenderly as we shared the same air around us. He dominated my lips as I felt him deepening our kiss. He puts my arms on his shoulders as he pulls my weight to lock my legs on his waist. I gasp for air as I feel him kissing my neck breathing heavily. I heard him grunted my name as I playfully nibbled his earlobe like how he once did way back then. I couldn't contain my smile learning something new as I see the effect I have on him. He's burning up in front of me yet he tries his best not to melt in front of my presence. He opens the bedroom door and slowly lays me on bed. He kisses me again and again while he removes every piece of clothing I have without taking his eyes off me. He caresses my face as he looks at me with longing and adoration. He takes his sweet time seeing every reaction I show him as I kiss the palm of his hand on my face. He smiles handsomely and continues to shower me with all of his kisses in every part of me. His kisses leave me breathless. I feel the volume of his hair on every inch of my skin. Kung miski ang buhok niya may epekto sa akin, sana huwag na niyang gupitin ang buhok niya. I couldn't contain myself around him as I felt him kiss the deepest part of my soul. Napasabunot ako sa buhok niya at hinila siya sa labi ko. Naramdaman kong muli ang matamis niyang halik. Nalulunod ako sa mga halik niya. Hanggang sa muling magtama ang mga mata namin. Bakas sa mga mata niya na parang may binubuo siya sa isipan niya na hindi niya mabitawan gamit ng tamang mga salita pero ramdam ko sa puso ko kung ano ang gustong ipahiwatig ng puso niya sa kung paano niya ako tingnan ngayon. He looks at me filled with wonder, light and certainty. I am slowly getting carried away as his emotions start to scatter everywhere.

"Ang daya mo." I puffed my face as I attempted to cover myself, teasing him. I see how he lifts his shirt as I see that familiar v-line and realize that I forgot how to describe him like I once did as soon as his lips found mine again. His hands start its journey strumming me as I kiss his collarbone and his shoulder. I feel him smiling as we share another kiss and gradually pull back away from me. I'm like a baby reaching for his face and seeing him put in the rubber. I felt a little embarrassed as I realized that I am looking at him. He laughed at me, maybe my reaction amuses him. Mali ba na tiningnan ko siya?

I attempted to look away but he cupped my face and kissed me, "Gusto kong tinitingnan mo ako ng ganito Maxene." he confesses with a smile on his face as I see my reflection in his eyes, "Gusto kong marinig ulit ang mga salitang iyon mula sa labi mo." he begs as if those words give him life to continue with what he's about to do with me. Hindi naman ito tulad ng dati naming mga sessions dahil hindi naman kami nag-uusap in between sessions. "Say it," he says soothingly, brushing his thumb to my lips, "I want to hear you say those words again." he asks with a smile on his face like a spoiled child. I am melting from how his soul looks at me.

"I love you." I uttered obediently, "I love you with every part of me," I reached for his lips and kissed him, "I love you Travis." a tear of both happiness and sadness fell from his eyes as I kissed it for him. He covered me with his warmth as his soul reached mine.

I'm scared of falling. But I already fell.

After we're done, he removes the rubber and throws it in the nearby trash can. He faces me with delight and kisses my temple. He embraces me and inhales my scent, "Ano ka ba, ang baho ko pa. Bakit ba lagi mong ginagawa yan?" bigla akong na-conscious at mahinang tinulak siya palayo sa akin.

"I just love how you smell Maxene." he said like he's serenading me with his voice. I look at him and I'm on top of his chest now. He caresses my face and fixes some strands of my hair. I lay my head on his chest and suddenly remembered something–

"Hey, wait. Isn't this cuddling?" I asked him, "We still need to follow the rules, di'ba?" tinawanan niya ako na para bang nakarinig siya mula sa akin ng isang nakakatawang joke. Tingnan mo 'to ayos kausap eh! "Travis," I hit him lightly, "What's funny, mamaya niyan--" before I could speak, he pull me to his mouth and shuts me with a kiss.

"What rules Maxene?" he looks at me as if he doesn't remember.

"The five rules we made Hayes!" I told him but he said nothing and embraced me.

"Those rules are obsolete." he chuckles, "Hindi ko nga alam kung nasunod natin lahat ng rules na iyon, para tayong tanga."

"Hey, alam ko sa sarili ko sinusunod ko yung rules," depensa ko sa sarili ko. Kahit na alam kong hindi, "I mean, I tried to fight for rule number 3-"

He kissed me again, "Don't fight it anymore." he said looking at me eye to eye, "I want you to concede it."

"Travis," I look down my voice sounds insecure, "Talo na naman na ako, kasi ako yung unang nahulog sa atin. To think na hindi ko naman inaasahan na–" I want to regret that I almost spoke what's inside my head, I shake that thought off my head.

"Talk Maxene." he reads my thoughts as he cups my face, "I want to hear whatever you have to say."

"Huwag na." I bury my head on his chest, "Nahihiya ako eh."

He laughs at me while brushing his hair. I miss the sound of his laughter.

"Halos wala ka na ngang itago sa akin, minsan pati pag-utot mo pinaparinig mo sa akin kahit nakakadiri. Tapos ngayon ka pa mahihiya, come on Max." pilyo niyang ani at hinaplos ang mukha ko, "Tell me. I'll listen."

Sinilip ko ang mukha niya at nakita kong nakangiti siya sa akin, "Narealize kong nahulog ako sayo noong araw na naaksidente ka gawa ko."

His face softens, "That's not your fault. I did that to save you Maxene."

I shake my head. "That day, I know I couldn't forgive myself kung may masamang nangyari sa iyo Travis," I look at him with a soft smile, "You always save someone from their own hell, but then who'll save you from yours?"

"Max," he cups my face, his smile almost breaks, "I don't need saving. I'm okay," that's an obvious lie that I don't know why he's telling himself, "I'll be okay, as long as you're here with me." He added. I embraced him and he covered me with a blanket. "Umayos ka na ng higa. Malalamigan ka niyan."

"Travis." I called him softly as his eyes met mine, "I love you."

His jaw hardened as if he couldn't swallow the words I said. Imbis na magsalita siya, muli niyang inilapat ang labi niya sa akin, "I know I'm being unfair to you, but could you wait for me until I could say it?" he pauses with a small smile, "I'm trying Maxene, believe me." If his eyes say so, I'll believe him.

"It's okay, I can wait." I embraced him tightly as I felt his arms caging me and kissing my shoulder, "My love for you isn't weak anyway." I uttered near his ear and immediately with all his strength he's on top of me again holding both of my hands on top of the sheets. He started to shower me with kisses again. The warmth of his hand traces every part of me, "Hey, hey, Hayes, we're just done, right?" natatawa kong paalala sa kanya sa pwedeng kahantungan ng pangyayari na naman sa pagitan naming dalawa. I don't know but for whatever reason, what I said just turns him on again.

Pilyo niya akong nginitian, "What can I say, I miss you. So, bawi-bawi lang."

"Selfish Travis." I teased.

"Only for you." he uttered with a smile as he gave me a sweet kiss.

Those three words hold a promise; yet before I could misunderstand it, I stopped him. I just needed to know what he meant by that, "Are you aware of what you just said to me?"

He smiled and his lips landed on my forehead, "I know it wasn't enough Maxene," he uttered softly, "But at least let me make you feel," he kisses me again, "Na hindi lang ikaw ang sumusugal sa ating dalawa." I cried a tear as he let his emotions flow towards me. He wipes my tears as he says those words again, "Only for you Maxene, only you."

I smiled. I cried. I laughed at him. I kissed him with all of my heart's content. "Well, kung uulit tayo, may baon ka pa ba?" I teased and saw him raising his wallet from his pocket.

He raised his eyebrow, "Ako pa ba."

Tinawanan ko siya ulit at nginitian, "You're crazy." palaro kong hinampas ang balikat niya habang pilit kong kinakalma ang pagkabog ng dibdib ko sa epekto niya sa akin. Matindi na ata ang tama ko sa lalaking 'to.

"For you, Maxene." he kissed me.

And for the first time, we held two sessions in a day, that's a record!