Πρώτο βλαστάρι του έρωτά της Ήρας και του Δία, γεννήθηκε ο οπλισμένος με το ταλέντο του πολέμου Άρης.

Ο Άρης γεμάτος με αλαζονεία, ανωριμότητα και αφέλεια, γνωρίσματα δοσμένα καθαρά από τους γονείς του, έγινε παράλληλα από τις πιο ακαταμάχητες θεότητες, αλλά και τις πιο μισητές.

Ο μικρότερος αδελφός του ήταν παντρεμένος με την πιο όμορφη θεά που πάτησε ποτέ στη Γη. Με προξενήτρα την Ήρα, ο Ήφαιστος δέχτηκε εγκάρδια να παντρευτεί την Αφροδίτη, που γεννήθηκε μια ζεστή μέρα από τον αφρό της καταγάλανης θάλασσας.

Από τη στιγμή που η Αφροδίτη πάτησε στον Όλυμπο, η χημεία της με τον Άρη ήταν αμοιβαία και κεραυνοβόλα. Ο Ήφαιστος, όμως, δεν είχε καταλάβει ότι κάτι έτρεχε μεταξύ τους. Τον πληροφόρησε η Ήρα και ο εξοργισμένος Ήφαιστος πήρε δραστικά μέτρα.

<•><•><•><•><•><•><•><•><•><•><•><•>

Η Αφροδίτη τριγυρνούσε στο παλάτι της στον Όλυμπο με ένα από τα πιο όμορφα φορέματά της.

Ο Ήφαιστος χαιρόταν που την έβλεπε ακόμη στο παλάτι του, προσεγμένη, καλοντυμένη και πάνω από όλα· ευδιάθετη.

Λίγο πριν φύγει για το εργαστήριό του, την αποχαιρέτησε όσο πιο γλυκά μπορούσε, χωρίς όμως ιδιαίτερη ανταπόκριση.

Με το πεδίο ελεύθερο, η καλλονή θεά άφησε πίσω της το παλάτι του Ηφαίστου και κινήθηκε για του αγαπητού της Άρη.

Στη διαδρομή, συνάντησε την βασίλισσα των Θεών, που φάνηκε να την κοιτάζει με το πιο επικριτικό της βλέμμα.

"Πού νομίζεις ότι πας, Αφροδίτη;"

"Άσε με στην ησυχία μου, Ήρα και πήγαινε ασχολήσου με τον δικό σου σύζυγο."

Η Αφροδίτη φαινόταν να συμμερίζεται τα συναισθήματα της Ήρας. Η αντιπάθεια υπήρχε κι από τις δύο τις πλευρές και καμιά δεν προσπαθούσε να το κρύψει.

"Αυτό να είσαι σίγουρη πως θα το πληρώσεις," την απείλησε στάζοντας φαρμάκι η γυναίκα του Δία.

Η Αφροδίτη, μη δίνοντας σημασία στις γελοίες απειλές της Ήρας, κινήθηκε ακάθεκτη για το παλάτι του εραστή της.

<•><•><•><•><•><•><•><•><•><•><•><•>

"Τι σκέφτεται αυτό το υπέροχο μυαλό;" Την ρώτησε με τον πιο σαγηνευτικό του τόνο.

"Εμάς," του απάντησε απλά, με ένα αχνό χαμόγελο.

"Δεν φαινόσουν ποτέ σκεπτική για τη σχέση μας," διαπίστωσε σκεπτικός και ανήσυχος ταυτόχρονα.

"Αυτό ήταν μέχρι να με απειλήσει η Ήρα."

"Τι στον Άδη θέλει αυτή η στρίγγλα;"

"Θεωρεί πως η σχέση μας πρέπει να τερματιστεί το συντομότερο για το κοινό καλό."

Η Αφροδίτη ανακάθισε στο κρεβάτι κοιτάζοντας το κενό. Το παθιασμένο βλέμμα του Άρη συνάντησε τα έντρομα γαλανά της μάτια και τα χείλη τους παραδόθηκαν σε ένα φιλί γεμάτο συναισθήματα.

Η καλλονή θεά ήταν αυτή που τερμάτισε πρώτη το φιλί και σηκώθηκε βιαστικά από το κρεβάτι, ψάχνοντας τον μανδύα της.

"Μην φεύγεις," την παρακάλεσε σχεδόν γονατιστός.

"Άρη, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Άλλωστε, ο Ήφαιστος θα έρθει από στιγμή σε στιγμή," τον επέπληξε με το πιο βλοσυρό της βλέμμα.

Παρά τα λογικά της λόγια, δεν κατάφερε να αντισταθεί στο ερωτικό του κάλεσμα.

<•><•><•><•><•><•><•><•><•><•><•><•>

Ο Ήφαιστος ήταν ένας ξακουστός τεχνίτης. Ο καλύτερος του Ολύμπου και όχι μόνο.

Συχνά οι Θεοί του ανέθεταν τα όπλα τους, τα οποία ήταν πάντοτε προσεγμένα και τα πιο δυνατά που τα θεϊκά τους ματιά είχαν δει.

Το εργαστήριο του ήταν τοποθετημένο σε ένα ηφαίστειο κοντά στο παλάτι του και καμιά φορά με την συντροφιά της αγαπητής του αδελφής, Αθηνά, εκτελούσαν κάθε καθήκον.

Τα δεύτερα όπλα του Αχιλλέα ήταν από τον Ήφαιστο, αυτά που του τα έδωσε η μητέρα του, η Θέτις, μετά από την αυτοεξορία από την μάχη. Με αυτά τα όπλα έχυσε το τρωικό αίμα του Έκτορα, σε μια πράξη εκδικητική για τον χαμένο Πάτροκλο.

Παρά αυτά τα χαρίσματα, στον Θεό είχε δωθεί καμπούρα. Μάλιστα, η ίδια η Ήρα όταν ήταν μωρό, τον πέταξε από τον Όλυμπο, βλέποντας την ασχήμια του σαν κακή υστεροφημία στο πρόσωπό της. Από τότε, ο Θεός ήταν κουτσός και τριγυρνούσε με μια ξύλινη μαγκούρα.

Ωστόσο, η καρδιά του ήταν μαλαματένια και κακό δεν συγκρατούσε. Παρά τις άκαρδες πράξεις της Ήρας, την αγαπούσε και συχνά της ζητούσε βοήθεια.

<•><•><•><•><•><•><•><•><•><•><•><•>

Ο Ήφαιστος βρισκόταν κοντά στο υπέρλαμπρο παλάτι του, όταν στον δρόμο τον συνάντησε η Ήρα με ένα προβληματισμένο βλέμμα.

Ο Ήφαιστος κοίταξε τη μητέρα του με μια κουρασμένη έκφραση, αλλά μόλις πρόσεξε την ανησυχία της, σταμάτησε το περπάτημα.

"Μητέρα, τι συμβαίνει και έχεις έρθει σε αυτή τη θέση;" Ο τρυφερός του τόνος δεν εξέπληξε την Ήρα, αλλά τον αποδέχτηκε με ευχαρίστηση.

"Ήφαιστε, συμβαίνει κάτι μπροστά στα μάτια σου, αλλά εσύ δεν έχεις καταλάβει τίποτα," τον προϊδέασε. "Η γυναίκα σου είναι άπιστη," συνέχισε χωρίς περιστροφές.

"Δεν στέκουν αυτά που μου λες, μητέρα," απάντησε κάθετος, χωρίς να θέλει να ακούσει τίποτα άλλο.

"Κι όμως στέκουν, γιε μου," προσπάθησε να τον λογικέψει η Βασίλισσα των Θεών. "Τί άλλο περίμενες από την άμυαλη γυναίκα σου;"

"Μητέρα, πάντα ήξερα ότι δεν συμπαθούσες την Αφροδίτη. Ξέρω επιπλέον ότι μας πάντρεψες από τις ερινύες που σε έπνιγαν μετά από τις βάρβαρες πράξεις σου. Δεν θα κάτσω, λοιπόν, να ακούσω τα λεγόμενά σου, όσο κι αν σε αγαπώ. Η Αφροδίτη είναι πιστή σε εμένα!" Ο Ήφαιστος δεν άφηνε κουβέντα της μητέρας του να πέσει κάτω.

"Όπως επιθυμείς. Εγώ ήμουν ανέκαθεν ειλικρινής μαζί σου· ακόμη και στις βάρβαρες πράξεις μου, όπως λες."

Μόλις ολοκλήρωσε τον διάλογο, η Ήρα απομακρύνθηκε από τον γιο της, με τη δωρικότητά της και το κεφάλι ευθεία μπροστά.

Ο Ήφαιστος, εκείνο το απόγευμα, άρχισε να νιώθει πως τα λόγια της μητέρας του τον είχαν επηρεάσει. Πράγματι, ήταν ειλικρινής μαζί του σε κάθε στιγμή της ζωής του, ακόμη και τις φορές που δεν έπρεπε. Αυτό τον έκανε να αρχίσει να δυσπιστεί για την πιστή σχέση του με την Αφροδίτη.

Η Αφροδίτη έστεκε πιο εκεί, μπροστά σε έναν καθρέπτη με ένα πλατύ, κατάλευκο χαμόγελο, ενώ τα λόγια της μητέρας του δεν έφευγαν από το μυαλό του.

"Πού οφείλεται αυτό το περίεργο βλέμμα, Ήφαιστε;" Ρώτησε ενοχλημένη η Αφροδίτη, η οποία είχε πλέον παρατήσει τον καθρέπτη.

"Σκέφτομαι," της απάντησε αόριστα.

Η Αφροδίτη φανερώς ενοχλημένη προσπάθησε να του αποσπάσει πληροφορίες.

"Και τι είναι αυτό που πρέπει να κρατήσεις μυστικό από τη γυναίκα σου;"

Ο Ήφαιστος παρέμεινε σιωπηλός και πήρε το βλέμμα του από το πεντάμορφο σώμα της. Πεπεισμένη πλέον ότι δεν θα καταφέρει κάτι παραπάνω, η Αφροδίτη άφησε την συζήτηση εκεί και τον άντρα της στην ησυχία του.

<•><•><•><•><•><•><•><•><•><•><•><•>

Το επόμενο πρωί, ο Θεός της Μεταλλουργίας σηκώθηκε από το χάραμα.

Φρόντισε να μη ξυπνήσει τη γυναίκα του και αναλογίστηκε τι μπορούσε να κάνει για την απιστία της. Πλέον ήταν σίγουρος. Συνέδεσε τα στοιχεία και αποδέχτηκε ότι το γνώριζε καιρό, παρόλο που δεν ήθελε να το αποδεχτεί.

Έβαλε το μυαλό του να δουλεύει σε φρενήρεις ρυθμούς, για να καταστρώσει το τέλειο σχέδιο. Κι όταν ήρθε η ώρα να φύγει για το εργαστήρι, κατευθύνθηκε κρυφά στο παλάτι της Ήρας.

"Μητέρα μου, πόσο δίκιο είχες," ξεκίνησε χωρίς περιστροφές. "Η γυναίκα μου είναι άπιστη, κι εγώ δεν θα το αφήσω έτσι."

Η Ήρα τον κοίταξε με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο και τον κοίταξε στα μάτια.
"Πάρε εκδίκηση, γιε μου."

<•><•><•><•><•><•><•><•><•><•><•><•>

Οι μέρες περνούσαν και ο Ήφαιστος περνούσε πολύ χρόνο στο ηφαίστειο του, για να υλοποιήσει το σχέδιό του.

Η Αφροδίτη, από την άλλη, ανήξερη και άμυαλη, χάρις στην ομορφιά του Άρη, πήγαινε και τον έβρισκε.

Ο Άρης, γνωστός άμυαλος από τη φύση του, δεν είχε υποψιαστεί ότι ο Ήφαιστος μπορεί να είχε καταλάβει κάτι, ή ακόμη και η Ήρα να του ψιθύρισε τίποτα. Έτσι, βρίσκονταν καθημερινά.

Μια μέρα, η Αφροδίτη φαινόταν γεμάτη άγχος και αγωνία, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε κάτι ώστε να φοβάται.

"Αφροδίτη, τι συμβαίνει; Δεν πιστεύω να νομίζεις ότι ο ανόητος αδερφός μου κατάλαβε τίποτα."

Η Αφροδίτη όμως δεν ηρεμούσε με τα λόγια του. Αναλογίστηκε την ιδέα να φύγει από το παλάτι του και να επιστρέψει του συζύγου της, αλλά δεν μπορούσε να τον αφήσει χωρίς εξήγηση.

"Η Ήρα είναι παμπόνηρη· μπορεί ήδη να έχει πει κάτι στον Ήφαιστο," προσπάθησε να τον λογικέψει, παρόλο που ο πόθος της για εκείνον κόντευε να την καταλάβει.

"Ο Ήφαιστος δεν έχει πράξει τίποτα έως τώρα-"

"Δεν ξέρεις τον Ήφαιστο όπως τον ξέρω εγώ," του εναντιώθηκε. "Όταν θέλει να κάνει κάτι, παίρνει τον χρόνο και το προετοιμάζει άρτια."

"Πολύ καλά," ξεφύσηξε. Ήταν φανερό πως είχε αρχίσει να χάνει την υπομονή του. "Έχεις παρατηρήσει να γίνεται κάτι ύποπτο;"

Η Αφροδίτη ανήμπορη πλέον να αντισταθεί, έγνεψε αρνητικά. Ένα πονηρό χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπο του Άρη.

Ξάπλωσαν στο κρεβάτι, απολαμβάνοντας ένα τρυφερό φιλί, όταν από το πουθενά εμφανίστηκαν πελώριες αλυσίδες. Τους έδεσαν στο κρεβάτι και ανήμποροι πλέον να κουνηθούν, τρομοκρατήθηκαν. Η Αφροδίτη μάλιστα, δεν σταματούσε να βγάζει κραυγές αγωνίας.

Από μια απόκρυφη γωνία φανερώθηκε ο Θεός της Φωτιάς, με το βλέμμα του γεμάτο μίσος.

"Αφροδίτη, είσαι μια ελαφρόμυαλη γυναίκα, κρυμμένη πίσω από ένα πανέμορφο προσωπείο. Κι όσο για εσένα αδερφέ· δεν χρειάζονται λόγια για να καταλάβεις ότι είσαι και θα είσαι ένας από τους πιο μισητούς θεούς. Όχι μόνο επειδή επευφημείς τον πόλεμο, αλλά καταστρέφεις ιερούς γάμους," έκρωζε ο Ήφαιστος. "Ας έρθουν οι Θεοί και να δουν με τα μάτια τους την άπιστη γυναίκα μου και τον άμυαλο, μικρό αδελφό μου."

Τότε θεοί και ημίθεοι ξεχύθηκαν στον χώρο και τους χλεύαζαν. Η Ήρα σε μιαν άκρη, κοίταζε την Αφροδίτη με ένα απόκοσμο και τρομαχτικό χαμόγελο.

Η απόφαση ήταν να εξοριστούν για λίγο καιρό από τον Όλυμπο, αλλά αυτό δεν ήταν τίποτα μπροστά στην ντροπή που ένιωσαν με τους Θεούς και τους Ημίθεους να τους κοιτάζουν με οίκτο.

<•><•><•><•><•><•><•><•><•><•><•><•>

Ελπίζω όλοι να είστε καλά και αυτός ο σεισμός να μην σας δημιούργησε το παραμικρό πρόβλημα.

Αυτό λοιπόν ήταν και το κεφάλαιο!

Ελπίζω πραγματικά να σας άρεσε.

Καλή συνέχεια!