POV Hailey

"Mama!" Roept Ava terwijl ze de trap af komt stormen met een fotoboek in haar handen. Ik grinnik zachtjes om mijn lieve, kleine, vriendin. Ze laat zich naast mij op de bank ploffen en maakt nieuwsgierig het boek open.

"Voorzichtig," zeg ik terwijl ik haar grijpende handjes tegen houd. "Sorry," zegt ze vlug en daarna kijkt ze voorzichtig naar de foto's. Ik ga met mijn hand door haar honingblonde haren terwijl ik mee kijk.

"Wie is dat mama?" Ze wijst een foto van Maeve aan, en ik voel een brok in mijn keel ontstaan, die ik snel probeer weg te slikken.

"Dat is mijn tweelingzus Maeve," leg ik aan haar uit, het is een leuke foto van de laatste keer dat we met het gezin op vakantie waren, voordat alle ellende begon tussen mijn ouders. Het verschil tussen ons is goed te zien, ik draag een zwierig zomerjurkje met een grote zonnebril en Maeve heeft een trui en een broek met gaten erin aan.

"Ik ken haar helemaal niet," Ava kijkt me vragend aan en ik knik als teken van bevestiging. "Waarom niet? Ze ziet er mooi en aardig uit, eigenlijk zoals jij eruit ziet," zegt ze en ik zucht.

"Maeve woont helemaal in Italië," vertel ik haar, maar het gedeelte dat ze daar met Nate woont, laat ik achterwege.

"Oh, ga ik haar ooit ontmoeten?" Vraagt ze en ik haal mijn schouders op. "Misschien," zeg ik met een diepe zucht.

"En deze mevrouw?" Vraagt ze na een tijdje, ze wijst een foto aan van mijn moeder en een glimlach krult mijn lippen.

"Dat is mijn moeder," zeg ik. "Mijn oma dus?" Vraagt ze en ik knik. "Waar is zij?" Vraagt ze terwijl ze me met haar felgroene ogen nieuwsgierig aankijkt. "Ze is overleden," zegt ze en Ava knikt. Ondanks dat ze zeven is, is het al een ontzettend wijs meisje. Ze wilt graag leren en is erg nieuwsgierig.

"Was ze aardig?" Vraagt ze en ik knik. "Heel erg aardig, jij had haar ook super aardig gevonden," zeg ik met een glimlach.

Ava kijkt op als de voordeur open gaat en haar vader verschijnt. "Papa!" Roept ze enthousiast en opnieuw moet ik om haar grinniken.

"Hey vriendin," liefdevol tilt Luke haar op en geeft Ava hem een kus, het blijft bijzonder om dit te zien. Als Luke mij aankijkt, glimlach ik naar hem.

Als hij Ava heeft losgelaten loopt hij naar me toe en plaatst hij zijn lippen op die van mij. Ik zoen hem kort terug, als ik opkijk zie ik zijn groene ogen, waar ik elke keer weer in verdrink.

Nadat we een tijdje gekletst hebben, is het tijd voor het avond eten. Terwijl ik in gedachten verzonken ben, denk ik na over wat er allemaal is gebeurd de afgelopen jaren. Ik heb Nate en Maeve met heel mijn hart gehaat, ik vond het een ontzettende naaistreek van ze. En allebei hebben ze het contact met iedereen hier verbroken, dus hoe het nu met ze gaat, geen idee. Misschien hebben ze wel kinderen, of zijn ze uit elkaar. Joost mag het weten.

Met mij gaat het overigens goed, ik heb niets te klagen. Ik woon met Luke en Ava in mijn ouderlijk huis, toen Luke en ik gingen kijken naar huizen, stond dit huis toevallig te koop. De keus was al snel gemaakt, en voor dat we het wisten konden we hier intrekken. Met veel plezier wonen we hier, we hadden geen andere keuze moeten maken.

Ondertussen ben ik geen dokter geworden, maar ben ik halverwege het eerste jaar psychologie gaan volgen en heb ik nu samen met een goede vriend van mij een kleinschalig bedrijf.

"Hail, er is post voor je," Luke komt de keuken ingelopen met een brief in zijn handen. "Oh," zeg ik verbaasd terwijl ik het vuur uitdraai. Als hij mij de brief overhandigt, zie ik in sierlijke letters mijn naam staan en het adres.

Nieuwsgierig maak ik de brief open en terwijl ik over het bericht scan, heb ik een grote glimlach op mijn gezicht. Austin en zijn verloofde, Alex, gaan trouwen. Wat ben ik blij voor hem, Alex is een hele lieve meid en hij verdient dit echt na alles wat hij heeft meegemaakt. Ze haalt echt het beste in hem naar boven, en om eerlijk te zijn, bij Maeve heb ik hem om eerlijk te zijn nog lang niet zo gelukkig gezien.

Door de jaren heen heb ik Austin beter leren kennen, en is het een goede vriend geworden. Nadat hij uit de afkickkliniek kwam, ging het een periode goed met hem. Maar niet lang daarna viel hij weer in zijn oude gedrag, via via had hij gehoord dat ik op dat moment psychologie studeerde. Hij had contact met mij opgezocht, met de vraag of ik hem kon helpen. Ik vertelde hem dat ik hem officieel nog niet mocht helpen, ondanks dat ik het wel wilde. Maar dat maakte voor hem niets uit, hij voelde zich veilig bij mij en durfde zich open te stellen.

In het begin was het nog slechter dan wat ik me had voorgesteld, maar gesprek na gesprek volgde en uiteindelijk kwam alles boven tafel. Van de dood van zijn moeder, tot aan het hele gedoe met Maeve.

Achteraf ben ik ontzettend blij dat Austin naar mij toe is gekomen, voor hem was het fijn om met iemand te praten die al enigszins van zijn situatie afwist, en voor mij was het de doorslag dat ik me verder zou gaan verdiepen in verslavingen.

Als het eten na veel getreuzel op de borden ligt, breng ik het naar de eettafel. Waar Luke en Ava al op mij aan het wachten zijn.

"We zijn uitgehongerd," zucht Ava en ik moet om haar lachen terwijl ik ga zitten. "Ik zie het aan jullie, zielepietjes," grinnik ik.

"Wat stond er op de brief?" Vraagt Luke nieuwsgierig terwijl hij zijn vlees snijdt. "We zijn uitgenodigd voor de bruiloft van Aus en Alex," zeg ik terwijl ik met mijn trouwring speel. "Oh leuk, wanneer?" Vraagt hij. "Van de zomer," zeg ik terug en hij knikt met een glimlach op zijn gezicht.

Met een kleine glimlach op mijn gezicht eet ik mijn avondeten op en luister ik naar Ava, die enthousiast over haar schooldag vertelt.

POV Maeve

Ik blaas een pluk haar uit mijn gezicht, die uit mijn rommelige knot is gevallen. Ik merk dat het benauwd is in mijn atelier door al die mensen. Ik loop naar de schuifdeur en duw hem open, frisse lucht stroomt naar binnen. Kort kijk ik even de tuin in, waar de bloemen volop bloeien en de bomen genoeg schaduw geven voor de katten, die daar lui met hun staarten liggen te zwiepen. De zon staat al hoog aan de hemel, het belooft weer een warme dag te worden. Nate en ik hadden al plannen om na de tentoonstelling, die rond twaalf uur is afgelopen, het meer op te gaan met de boot, in de hoop wat afkoeling te vinden.

Als ik me omdraai zie ik Nate met een dienblad rondlopen, hij voorziet de mensen van drankjes. Met een glimlach op mijn gezicht loop ik terug en praat ik enthousiast met belangstellende over mijn werk.

"Arrivederci!" Roep ik naar de laatste mensen die vertrekken. Als de deur dichtvalt zucht ik diep, ik ben er moe van. Het was een geslaagde ochtend, ik heb met veel mensen gesproken en vrijwel iedereen was onwijs enthousiast.
Als Nate naar me toe loopt, leun ik tegen hem aan en gaap ik uitgebreid. Hij slaat zijn armen om mijn middel heen en geeft me een kus op mijn haren.

"Ik ben trots op je Maeve, al die mensen waren super enthousiast," zegt hij vrolijk en ik knik. "Hopelijk komen er snel leuke opdrachten," zeg ik terwijl ik opkijk. "Vast wel," en na die woorden drukt hij zijn lippen op die van mij. Meteen zoen ik hem terug en sla ik mijn armen om zijn nek. Zachtjes speel ik met zijn haren terwijl onze tongen een spel om dominantie spelen.

Ik gooi mijn schort op een verdwaalde kruk in het atelier, opruimen komt morgen wel. Ik druk het licht uit en ren achter Nate aan het woongedeelte in.

"Zal ik lunch maken voor op de boot?" Vraag ik terwijl ik naar de keuken loop, vanuit het keukenraam kijk ik zo op het Lago Maggiore, het is druk op het water. Overal zie je bootjes en zwemmende mensen, veel anders dan dit kan je ook niet met dit weer.

"Zullen we anders bij Eros zijn tent lunchen?" Vraagt Nate vanuit de woonkamer. "Kan ook, maar hoe groot is de kans dat er met dit weer een plekje is op de steiger?" Zucht ik, op dit moment stikt het van de vakantiegangers. En al helemaal op Isola Bella, het kleine eilandje waarop het restaurant van Eros zich bevindt. "Ik bel hem alvast, komt goed," stelt hij me gerust en ik knik.

"Als Eros zich niet aan zijn woord houdt, en ik dan verhonger is het jouw schuld," grinnik ik terwijl ik naar hem toe loop. "Ohja, want dat restaurant is de enige aan dit meer met een steiger," lacht hij en ik geef hem een speelse duw. 

"Ik ga even douchen en omkleden," deel ik mee terwijl ik opsta. "Tot zo," zegt Nate, en even later hoor ik hem lachen aan de telefoon met Eros.

Als ik onder de douche stap, sluit ik mijn ogen genietend en blijf ik zo voor een tijdje staan. Ondertussen dwalen mijn gedachten ongemerkt af, toen we hier net kwamen wonen, sprak ik geen enkel woord Italiaans. Nate gelukkig wel, anders was het niet te doen geweest. Na het overlijden van zijn oma, heeft hij dit huis geërfd van haar. Ze stond erop dat er familie in bleef wonen, en Nate zag wel een avontuur voor zich hier in het mooie Baveno.

Sinds de dag dat we als gespannen twintig jarigen het vliegtuig in stapte, hebben we geen enkel contact gehad met familie en vrienden in Amerika, niet dat ik nog veel familie heb thuis. In het begin had ik ergens wel een beetje heimwee, helemaal toen ik de taal maar niet onder de knie kreeg. Maar gelukkig hebben we ondertussen een hele vriendenkring opgebouwd en spreek ik, na heel veel oefenen en moeite, vloeiend Italiaans.

Ik ben ontzettend trots op mezelf, wat ik hier allemaal in een relatief korte tijd heb opgebouwd. Mijn kunsthandel loopt goed, elke week heb ik wel minstens twee nieuwe opdrachten. Nate heeft een baan als kok in een druk restaurant, en tussendoor maken we veel tijd voor ons samen vrij. We kunnen uren in de tuin op een ligstoel liggen, over het water kijken, met een goede wijn in onze handen en ondertussen goede gesprekken houden.

Ik zou mijn leven voor geen goud met iemand anders willen ruilen, ik ben onwijs gelukkig hier in het mooie Italië en ik heb nog geen enkel moment spijt gehad van mijn keuze.

Ik had gelijk toentertijd, ik moet geduld blijven houden en uiteindelijk zal de tijd antwoord geven op mijn vragen en twijfels.