POV Hailey

Ik gooi de achterklep dicht en neem naast Nate plaats op de bijrijdersstoel. Zuchtend sluit ik de deur en start Nate de motor.

"Heb je er zin in?" Vraagt hij terwijl hij zijn hand op mijn been laat rusten nadat hij de straat uit is gereden. "Jawel, ik ga je wel heel erg missen," zucht ik.

De afgelopen weken zijn voor bij gevlogen, ik heb elke dag aan het strand of zwembad gelegen. Gister heb ik nog een afscheidsfeestje gehad, wat Sandy en Rose voor mij hadden geregeld. Wat onwijs leuk was, maar mijn kater zeurt nu vervelend en ik besluit mijn ogen even te sluiten.

"Ik ga je ook heel erg missen Hail, maar het gaat goed komen, ik weet het zeker," zegt hij, en ik hoor aan zijn stem dat hij glimlacht.

"Hail we zijn er," klinkt Nate zijn stem ver weg. Meteen schrik ik wakker, en vervloek ik mezelf om het feit dat ik de hele weg heb liggen slapen. Ik had nog zoveel met Nate willen praten, nog zoveel aan hem willen vragen.

"Waarom heb je me laten slapen?" Vraag ik terwijl ik mijn koffer uit de kofferbak pak. "Omdat ik vond dat je wel wat slaap kon gebruiken," hij gooit de kofferbak weer dicht. "Ik had nog zoveel met je willen praten," mompel ik onder een zucht door. Ik zie dat hij naar me glimlacht en daarna richting de ingang loopt.

Eenmaal binnen kijk ik mijn ogen uit, ik blijf even stil staan om alles te bekijken. Er hangen enorme kroonluchters aan het plafond, en overal waar je kijkt is wel iets van glas in lood.

"Holy shit," mompel ik en naast me hoor ik Nate zachtjes grinniken. "Kom, we gaan je kamer zoeken," hij steekt zijn hand uit, die ik vast pak en daarna opzoek ga naar mijn kamer.

Ik duw de deur open, en zie een meisje van mijn leeftijd staan. Geconcentreerd pakt ze haar koffer uit, zo geconcentreerd dat ze niet eens door heeft dat Nate en ik in de kamer staan.

"Hey," zeg ik voorzichtig, meteen kijkt ze op en zie ik haar gezicht op klaren. "Hey, jij moet Hailey zijn toch?" Vraagt ze terwijl ze haar hand naar me uitsteekt. "Ja, de enige echte," grinnik ik en ze moet door mijn kleine grapje ook even grinniken.

"Ik ben Skyla, welkom," glimlacht ze naar me. "Dankjewel," glimlach ik terug terwijl ik mijn koffer op het bed gooi.

"Ik ben trouwens Nate, de vriend van Hail," stelt hij zichzelf voor aan Skyla. "Oh wat leuk, studeer jij hier ook?" Vraagt ze, waarop Nate met zijn hoofd schudt. "Helaas niet, ben niet aangenomen," geeft hij eerlijk toe. "Jammer zeg, en nu?" Vraagt ze oprecht geïnteresseerd. "Tussenjaar, misschien wat reizen. En dan daarna zie ik het wel wat ik ga doen," zegt hij en ze knikt. "Tof, ergens heb ik spijt dat ik nooit een tussenjaar heb gehad," geeft ze toe.

"In welk jaar zit je?" Vraag ik nieuwsgierig. "Jaar drie, dus ik kan je de weg wel helpen zoeken in het begin," grinnikt ze en ik schiet in de lach. "Dat zou fijn zijn, aangezien mijn richtingsgevoel nou niet echt mijn sterkste punt is," grinnik ik.

"Dat is nog zachtjes uitgedrukt," lacht Nate en lachend geef ik hem een speelse duw. Ook Skyla moet lachen om ons, het is een vrolijke meid. Ik weet haast wel zeker dat we het goed met elkaar gaan vinden, ze is tof.

Als Nate mij even later loslaat, knipper ik mijn tranen weg. We staan bij zijn auto, en het moment is daar om afscheid te nemen.

"Het gaat goed komen Hail, dit is wat je altijd hebt gewild. En we houden nog steeds contact, ik kom bij je langs en in de vakanties kom je gewoon naar huis," glimlacht hij naar me. "Dat weet ik ook wel," zucht ik. "Nou dan, komt goed," zegt hij terug.

Ik druk nog voor de laatste keer mijn lippen tegen die van hem aan, ik ga hem zo bizar veel missen. Het afgelopen half jaar, is het niet voorgekomen dat we alleen hebben geslapen.

"Ik bel je thuis ja?" Zegt hij en ik knik. "Rij voorzichtig," glimlach ik naar hem. "Komt goed, slaap lekker alvast," glimlacht hij terug. En met die woorden gooit hij de autodeur dicht.

Nadat ik hem uitgezwaaid heb, sla ik mijn armen over elkaar heen en loop ik snel terug naar binnen. De wind snijdt op mijn huid, en ik vervloek mezelf ervoor dat ik geen jas heb aangetrokken.

Ik duw tegen de grote bruine deur aan, en met een klap word ik weer geremd. Ik wankel en verlies mijn evenwicht, maar voordat ik de grond raak, wordt mijn pols vastgegrepen en wordt ik makkelijk omhoog getrokken.

Wanneer ik rechtop sta, kijk ik in de mooiste groene ogen die ik ooit heb gezien. Hij zet zijn bril recht en glimlacht een beetje sullig naar me.

POV Nate

Voor een seconde sluit ik mijn ogen en zucht ik diep, waarna ik de parkeerplaats afdraai en gas geef. Mijn gedachten dwalen alle kanten op, en nog steeds weet ik niet of dit wel de juiste beslissing is geweest. Ik voel me ontzettend rot dat ik tegen Hailey heb gelogen, zij weet namelijk niet dat dit waarschijnlijk een van de laatste keren is dat we elkaar gaan zien.

Ik schrik op uit mijn gedachten als ik een luide toeter hoor, snel stuur ik mijn auto weer op mijn eigen baan en steek verontschuldigend mijn hand op naar de automobilist achter me. Ik laat mijn opgehouden adem los en draai de radio harder, in de hoop dat ik niet opnieuw weg dwaal met mijn gedachten.

Als ik mijn huis in loop, na een verder rustige rit, merk ik dat ik alleen thuis ben, gelukkig maar. Ik ren de trap op en storm mijn kamer in, mijn koffer staat gelukkig al klaar. Snel graai ik tussen wat losse blaadjes, totdat ik een leeg blaadje heb gevonden.

Met mijn koffer in mijn hand loop ik weer naar beneden, ik zet hem bij de voordeur en loop de woonkamer in. Ik plof op de bank en leun voorover om bij de bijzettafel te komen. Ik pak een pen en schrijf snel mijn boodschap op het briefje voor mijn ouders.

Ik heb tijd voor mezelf nodig, mij proberen te bereiken heeft geen zin, ik laat mijn telefoon hier. Als er wat is, vind ik wel een manier om te communiceren

Nate

Ik vouw het briefje dubbel en leg het op tafel, ik pak mijn telefoon uit mijn zak en stuur degene die op mij wacht een berichtje dat ik nu van huis wegga. Waarna ik mijn telefoon uitschakel, mijn simkaart eruit haal en dan mijn telefoon zorgvuldig naast het briefje neerleg.

Snel geef ik Minoes nog een aai over haar bol, maar daarna is het echt tijd om te vertrekken. Ik sta op en kijk nog een keer wat ik allemaal achter laat, met een diepe zucht loop ik naar de hal. Waar ik mijn koffer pak en naar buiten loop, als ik de deur achter me hoor dichtvallen, nemen de zenuwen toe.

Na een lange rit stap ik uit mijn auto, ik laat het grote gebouw me even bezinken. Het valt me op dat in de tuin allerlei beelden staan, wat de helft moet voorstellen weet ik niet. Abstracte kunst is nou niet echt wat ik nou zo ontzettend interessant vind.

Vol goede moed loop ik het gebouw binnen, de hal is licht en modern. Heel wat anders dan waar Hailey nu op school zit, het is daar donker en er hangt een muffe lucht.

Als ik de bibliotheek naar binnen loop, kruist meteen mijn blik die van haar. Op mijn gezicht verschijnt een grote glimlach als ze opstaat en met haar koffer naar me toe komt lopen. Nu ik haar zie, zijn al mijn zenuwen verdwenen en sta ik honderd procent achter mijn keuze.

"Gaan dan maar?" Stelt ze voor en ik knik instemmend. We pakken elkaars hand vast en lopen zwijgend het grote gebouw uit, op weg naar onze toekomst.

OMG DIT WAS HET AAAAAAH!! 74 hoofdstukken heb ik met veel plezier geschreven, en hebben we veel drama meegemaakt 😝 Ik hoop dat jullie net zo van alle karakters hebben genoten zoals ik dat heb gedaan 😊 Heel erg bedankt voor het lezen, stemmen en reageren. Jullie zijn toppers! 😘

Maar *trom geroffel* er staat nog een Epiloog klaar voor jullie, waar ik ontzettend trots op ben dus nog voor één hoofdstuk wens ik jullie veel leesplezier!

Ohja, ook zal er weer een Q&A plaats vinden helemaal aan het einde. Ik vond dat bij Bad Boys Do It Better onwijs leuk om te doen, en ik ben heel benieuwd naar jullie vragen dit keer!

Nu stop ik met ouwehoeren en laat ik jullie met rust HAHA