POV Austin

Met moeite open ik mijn ogen, mijn ogen voelen dik aan van het huilen. Toen Maeve de voordeur achter zich dichtsloeg, kwam alles ineens met een klap binnen. En kwam het besef dat ik haar kwijt ben, terwijl ik haar zo hard nodig heb op dit moment. Ik heb gisteravond gehuild als een klein kind, alle opgehouden tranen van de afgelopen tijd kwamen eruit. Ik weet zelfs niet meer wanneer ik in slaap ben gevallen.

Uit mijn kast gris ik een joggingbroek broek en een trui, snel trek ik de makkelijke kledingstukken aan. Ik voel me zwak en misselijk, met alles in me hoop ik dat na wat eten het misschien gevoel weggaat.

Slenterend kom ik de woonkamer binnen gelopen, de hele eettafel staat vol met eten en drinken. Zodra ik plaats neem aan de tafel valt het gesprek dood, en voel ik dat de blikken op mij worden gericht.

"Waar is Maeve?" Vraagt Vince na een ongemakkelijke stilte. Ik werp hem een dodenblik en eet daarna met lange tanden mijn broodje op.

Als het nog steeds stil blijft, houd ik het niet meer. Ik schuif mijn stoel hard naar achter, die met een klap op de grond valt. "Ze is verdomme weg!" Roep ik. "En hoe zou dat nou komen?" Zegt Chase bijdehand.

"Houdt verdomme nou eens je bek Chase! Je weet half niet hoe het zit." Mijn ademhaling zit hoog, en ik voel de woede opbouwen. "Gast iedereen hier in dit huis heeft een redelijk groot vermoeden dat het aan jou ligt," zijn stem klinkt kil en gesloten. "Je kon je niet eens fucking beheersen met die klote alcohol, ondanks dat je haar al meerdere keren huilend bij je hebt gehad, omdat je je weer vol had gezopen. Ik had haar nooit, maar dan ook echt nooit aan je voor moeten stellen. Je hebt dit alles aan jezelf te danken Austin." Zijn woorden laten de tranen in mijn ogen ontstaan, maar ook de woede toenemen.

In een soort waas gebeurt alles, en voordat ik het zelf doorheb raakt mijn vuist zijn kaak. Als ik hem nog een keer wil raken springt Ise ertussen. "Als je mij nu raakt, dan verlies je al je respect." Zegt ze rustig, langzaam laat ik mijn vuist zakken en voel ik de tranen die over mijn wangen stromen.

Ik laat mezelf op de grond zakken en verberg mijn gezicht in mijn handen, terwijl er geen rem op mijn tranen zit. Ise knielt naast me neer en slaat haar arm om mijn schouder, terwijl ze over mijn arm heen wrijft.

"Je gaat die hufter toch niet staan troosten he?" Zegt Chase boos. "Jezus Chase, stel je verdomme niet zo aan." Komt Noen voor Ise op. Ik kijk op en zie dat Chase achter Noen aan naar de achtertuin loopt.

"Ik verpest alles." Mompel ik tussen mijn tranen door. "Als je nu niet stopt met drinken, dan ga je alles verpesten ja. Je duwt iedereen van je vandaan Austin, terwijl je al die mensen om je heen hard kan gebruiken om over je verslaving heen te komen." Ze kijkt me aan en ik zucht diep terwijl ik mijn tranen wegveeg.

"Denk je dat ik nog een kans maak bij Maeve als ik per direct stop met drinken?" Vraag ik aan haar en ze haalt haar schouders op.

"Wie niet waagt, wie niet wint." Zegt ze terwijl ze opstaat en naar Chase loopt.

POV Hailey

"Wat een ongelofelijke klootzak is die gast." Floept er uit zodra Maeve klaar is met haar verhaal. Opnieuw rollen er tranen over haar wangen.

"Het spijt me zo erg Hailey, dat ik jou deze pijn heb aangedaan." Zegt ze zachtjes. "Het is al goed Maeve." Glimlach ik bemoedigend naar haar terwijl ze de tranen van haar wangen veegt. "Ik haat jongens." Mompelt ze en ik moet even grinniken. "Zullen wij maar gewoon trouwen?" Grinnikt ze tussen haar tranen door en ik schiet in de lach. "Laten we dat maar doen." Lach ik en ze schiet ook dankzij alles toch in de lach.

Zodra Maeve buiten staat, trek ik de voordeur achter me dicht, het is veel te lekker weer om binnen te blijven. Terwijl we zwijgend onze wandeling beginnen, steekt Maeve een sigaret op. Ik wuif de rook weg die mijn kant op komt en ik hoor haar eventjes grinniken.

Ik blijf even staan en laat mijn blik over het strand glijden. Overal zijn groepjes jongeren, of gezinnen met spelende kinderen.

"Stukje gaan zwemmen?" stelt Maeve, ik draai me om en zie haar met een ondeugende grijns naar mij kijken. "Ben je serieus?" vraag ik lachend en ze knikt.
"Ja, ik maak nooit grapjes, dat weet je toch. Kom Hail, van een beetje lol is nog nooit iemand dood gegaan," ze pakt mijn hand vast en trekt me mee het strand op. "Maar ik heb geen bikini aan." Probeer ik er onderuit te komen. "Dat is geen excuus," zegt Maeve lachend terwijl ze haar shirt uittrekt.

Ik voel de blikken van een groepje jongens op mijn lichaam branden als ik me langzaam uitkleedt. Een ongemakkelijk gevoel kruipt meteen bij me omhoog, waarom heb ik überhaupt ja gezegd tegen Maeve?

"Heb ik wat van je aan ofzo?" Snauwt Maeve naar een van die jongens, die ons uitgebreid zit te bekijken. "Maeve laat het nou," mompel ik terwijl ik aan haar arm trek. Met een diepe zucht draait ze zich uiteindelijk om en loopt ze richting de zee, snel loop ik achter haar aan.

Het koude water laat een rilling over mijn ruggengraat glijden, het water is helemaal nog niet opgewarmd. Terwijl ik moeite heb met inkomen zie ik dat Maeve alweer kopje onder is geweest.

"Mietje!" Roept ze lachend naar mij, ondertussen kan ze al niet meer staan. Terwijl het water bij mij misschien tot ongeveer onder mijn navel komt.

"Rot op," lach ik terwijl ik verder het water inloop. Terwijl ik met mijn hand water over mijn armen schep, valt iemand mij ineens op.

Hij ligt lachend op zijn surfplank terwijl hij met zijn vrienden aan het praten is. Hij is haast geen spat veranderd, en zijn blonde krullen dansen nog steeds zo vrolijk als vroeger rond zijn gezicht.