POV Maeve

"Hey lieverds." Klinkt mijn moeder haar warme stem als Austin en ik de woonkamer binnen lopen. Ik geef haar een knuffel en snuif haar vertrouwde geur op. "Ik heb je gemist mam." Mompel ik en ze glimlacht naar me. "Ik jou ook lieverd, en wat staat het je goed. Dat zwarte haar." Ze haalt een hand door mijn haren heen en ik glimlach terug. "Jullie zien er leuk uit." Zegt ze trots. Ik heb een witte coltrui aan, daarover heb ik een zwart wit geblokt hemdje met spaghetti bandjes. Een zwarte broek met een riem waar een ketting aanhangt. Verder heb ik de outfit opgevuld met gouden sieraden. En mijn Dr. Martens schoenen konden natuurlijk niet ontbreken. Austin heeft een donker groene trui van het merk Champion aan, het kraagje van zijn overhemd komt er boven vandaan. Hij heeft zijn zwarte Converse x Play schoenen aan, waar ik ontzettend jaloers op ben overigens. Om zijn outfit af te maken draagt hij zijn off white riem nonchalant en een paar ringen om zijn vingers.

Ik laat haar los en loop door naar de keuken. "Wil je wat drinken Aus?" Vraag ik terwijl ik twee glazen pak. "Uh, doe maar cola ofzo." Zegt hij en ik knik.

"Hoe laat komt de familie?" Vraag ik aan mijn moeder als ik terug loop met twee glazen cola. "Over een klein uurtje, dus ik ga me zometeen omkleden." Zegt ze en ik knik. Kerst met de familie, één van mijn favoriete bezigheden. Not. Ik neem een slok van mijn cola en leun met mijn hoofd tegen Austin zijn schouder.

"Kerst was dit jaar er echt uit het niets ineens." Zegt Austin en mijn moeder grinnikt. "Ik heb eigenlijk ook nog helemaal geen kerstgevoel gehad." Geef ik toe. "Ik wil weer een witte kerst, alleen dan heb ik een kerstgevoel. Nu voelt het nep ofzo." Zegt mijn moeder en Austin en ik grinniken. "Hoe gaat het met jullie?" Vraagt ze. "Met mij gaat het goed, ik ben wel van plan om binnenkort met Hail te gaan praten. Ik wil weer thuis komen wonen en ik mis haar gewoon." Zucht ik en mijn moeder knikt. "Ze mist jou ook." Ze glimlacht bemoedigend naar me en ik glimlach kleintjes terug.

Zodra mijn moeder naar boven is sta ik op en pak ik de tas met cadeautjes. Zorgvuldig leg ik elk pakje één voor één onder de boom. Ik voel Austin zijn blik in mijn rug branden, zodra ik me omdraai glimlacht hij lief naar me en ik glimlach terug. Een bom van vlinders weten elke keer weer te ontploffen, ik ben zo gek op hem. En ik kan eigenlijk niet wachten totdat mijn familie kennis maakt met Austin. Ik leg het laatste cadeau onder de kerstboom en plof weer naast hem op de bank, hij legt zijn hand op mijn bovenbeen en plaatst zijn lippen op die van mij. Ik zoen meteen terug en laat mijn handen in zijn nek rusten. Zijn zachte lippen voelen fijn tegen de mijne, ik kan er geen genoeg van krijgen.

Voorzichtig onderbreekt hij onze zoen en glimlacht hij opnieuw naar me. Ik laat mijn blik over zijn gezicht glijden maar blijf hangen bij zijn wenkbrauwen. "Dit kan echt niet Aus. Dit moet gewoon geëpileerd worden." Grijns ik. "Dat dacht ik dus eigenlijk even niet." Zucht hij en ik schiet in de lach. "Sorry maar je hebt geen keus. Dit kan gewoon niet meer." Lach ik terwijl ik opsta.

Met twee treden tegelijkertijd ren ik de trap op en storm ik de badkamer in. Ik trek de la onder de wasbak open en zoek in het welbekende, wat iedereen wel in huis heeft, rommelbakje. In het rommelbakje vind je alles wat niet echt een standaard plek heeft. Bijvoorbeeld een pincet. Gewapend met de pincet ren ik weer terug naar beneden. Argwanend kijkt Austin mij aan als ik de woonkamer weer inloop. Grijnzend zwaai ik met de pincet naar hem en hij schud zijn hoofd.

"Even serieus, waarom vind je het zo leuk om haren uit mijn hoofd te trekken?" Vraagt hij en ik schiet in de lach. "Niet zo aanstellen, hop op je rug gaan liggen." Ik geef hem een duwtje en hij laat zich achterover in de kussens vallen. "Kinky wel dit hoor." Grijnst hij naar me als ik op zijn schoot ga zitten. "U wish." Lach ik. Hij knijpt eventjes in mijn bil en ik schud lachend mijn hoofd terwijl ik naar voren leun zodat ik beter bij zijn wenkbrauw kan.

"Godver Aus, ontspan je gezicht nou eens." Zucht ik terwijl ik weer rechtop ga zitten. "Hoe wil je nou weer dat ik mijn gezicht ontspan als je haren uit mijn gezicht trekt." Klaagt hij en opnieuw schiet ik in de lach. "Ook al die mannen zijn hetzelfde he." Grinnikt mijn moeder. "Waarom zou je dit voor je lol doen?" Grinnikt hij. "Je stelt je echt heel erg aan man." Lach ik.

Het schelle geluid van de bel dreunt het huis naar binnen. Mijn moeder staat snel op en haar hakken klinken driftig op de stenen vloer. "Saved by the bell." Grijnst hij. "Vanavond ben je van mij." Grinnik ik. "Spannend." Lacht hij en ik steek mijn tong naar hem uit. Ik klim van hem af en sta op. Snel trek ik mijn hemdje recht en loop ik naar de gang.

Nonchalant laat ik mezelf tegen Austin aanleunen, die achter me tegen de deuropening van de tussendeur leunt. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht als mijn oma mij verbaasd aankijkt. "En wie is die knapperd?" Vraagt ze met een knipoog en Austin en ik schieten in de lach. Nog meer nieuwsgierige familieleden kijken ons ook vragend aan. "Hey, ik ben Austin." Hij steekt zijn hand uit naar mijn oma, die ze gretig schudt. "Hoi Austin, ik ben Edwina. De oma van Maeve." Glimlacht ze naar hem. Beleefd glimlacht hij terug. Ik scan de mensen en kom tot de conclusie dat Chase er niet is, shit.

"Hey Maeve, en oh hey Austin. Wist niet dat jullie een relatie hadden." Brengt mijn oom Will verbaasd uit. "Ohoh, die Chase vertelt dus ook niets." Grinnik ik. "Dat blijkt maar weer." Lacht Will. "Waar is Chase?" Vraag ik nieuwsgierig. "Weer te laat zoals altijd. Waarschijnlijk heeft Ise hem afgeleid." Grinnikt Will en ik schud lachend mijn hoofd. "Hij zal zometeen wel verschijnen." Glimlacht hij en ik glimlach terug.

Zodra de hele familie geïnstalleerd is op de bank help ik mijn oma in de keuken met het eten. "Hij ziet er leuk uit Maeve, deze moet je houden." Grijnst ze naar me. Ik moet even lachen en ik zet de schaal met kip in de koelkast. "Ik doe mijn best, ik vind hem erg leuk." Glimlach ik. "Dat snap ik, opa was vroeger ook zo'n bink." Droomt ze weg en ik schiet in de lach. "Nu is daar helaas niets meer van te zien." Lacht ze terwijl ze me een knipoog geeft.

Ik laat mezelf naast Austin op de bank ploffen en hij legt vrijwel meteen zijn hand op mijn bovenbeen. We glimlachen kort naar elkaar voordat ik mijn hoofd op zijn schouder laat rusten. Voor zover ik weet valt hij goed in de smaak bij iedereen, ze praten vrolijk met hem en ze willen hem allemaal beter leren kennen. Gelukkig maar, want de afgelopen keer was het niet zo'n succes toen ik een jongen meenam naar kerst. En dat is nog zachtjes uitgedrukt.

Opnieuw klinkt het schelle geluid van de bel door de huiskamer. Het hele gesprek valt stil en ik sta snel op. Met grote passen loop ik naar de voordeur, die ik meteen open trek. "Hey." Zegt Chase enthousiast en voordat ik iets terug kan zeggen heeft hij me al in een knuffel getrokken. "Ook hallo Chase." Grinnik ik als we elkaar loslaten. "Ohoh, kon je je behoeftes weer niet inhouden?" Ik wijs naar een zuigzoen in Ise haar nek, die Chase meteen een duw geeft. "Ik zei het nog tegen je, geen zuigzoenen maken vlak voordat ik je familie moet gaan ontmoeten." Ze rolt met haar ogen en Chase houdt onschuldig zijn handen boven zijn hoofd. Ik schiet in de lach en trek Ise mee naar boven. "We komen er zo aan." Deel ik mee en ik loop naar mijn kamer.

Ik pak voor Ise een goed dekkende foundation en een kwast. Ze pakt het dankbaar aan en gaat voor de spiegel zitten. Ik laat mezelf op mijn bed ploffen en gaap uitgebreid, had helemaal niet door dat ik zo moe was eigenlijk.

"Hoe gaat het met je?" Vraagt ze zonder van haar werk op te kijken. "Eigenlijk wel goed, ben van plan het weer goed te maken met Hailey zodat ik weer thuis kan gaan wonen." Zeg ik. "Wat fijn, heb je al enig idee hoe?" Vraagt ze en ik schud mijn hoofd. "Ik weet niet of het überhaupt goed te maken is, ze zal me nooit helemaal vergeven denk ik." Zucht ik en Ise knikt. "Als je hulp nodig hebt dan moet je me maar gewoon bellen." Ze glimlacht naar me en ik glimlach dankbaar terug. "Ga jij na de kerst helpen in het nieuwe huis van de jongens?" Vraag ik nieuwsgierig. "Ja, jij?" Ze draait de dop van de foundation weer vast en legt het samen met de kwast op mijn bureau. "Ja, ik kom ook helpen." Zeg ik en een glimlach verschijnt op haar gezicht. "Gezellig, is er nog wat van te zien?" Ze doet haar haren opzij en ik kijk aandachtig. "Nee, en als je je haren er weer zo voor doet helemaal niet." Zeg ik en ze knikt. Ik sta op en loop terug naar beneden.

Zodra ik beneden ben blijf ik verschrikt staan in de deuropening, kippenvel verspreid zich over mijn lichaam en een koude rilling glijdt over mijn ruggengraat. Dit kan niet zo zijn, dit mag niet zo zijn wat ik denk dat het is.