POV Maeve

Ik stap uit mijn auto en kijk eventjes om me heen. Het is al aardig donker aan het worden en er staat een frisse wind, die mij laat huiveren. Ik druk op het knopje op mijn autosleutel om mijn auto op slot te doen en de lichten flikkeren aan en uit als teken dat hij op slot zit. Het is rustig op straat, overal branden lichten binnen. Ik loop de oprit op, de steentjes onder mijn voeten knisperen luid. Er staat geen auto voor de garage en binnen zijn de lichten uit. Toch besluit ik om op de bel te drukken, en ongeduldig wiebel ik met mijn benen.

"Hey." Zeg ik als de deur wordt opengedaan en Austin voor mijn neus staat. "Oh hey." Hij zet een stap opzij zodat ik naar binnen kan, als ik hem passeer ruik ik een enorme alcoholgeur om hem heen. Ik hang mijn jas op aan de kapstok en schop mijn schoenen uit, daarna loop ik achter Austin de woonkamer naar binnen. Hij zet de lichten aan en laat zichzelf daarna op de bank ploffen. Ik laat mezelf naast hem op de bank ploffen en leun tegen hem aan. "Hoe was het vandaag op school?" Vraag ik en hij mompelt iets onverstaanbaars. "Wat?" Vraag ik en hij zucht diep. "Niets bijzonders Maeve." Zegt hij en ik zucht. "Oké." Zeg ik bits.

"Heb je gedronken?" Vraag ik na een stilte terwijl ik hem onderzoekend aankijk. "Hoezo?" Het is overduidelijk te horen dat hij een dubbele tong heeft. "Heb je gedronken of niet?" Vraag ik terwijl ik één wenkbrauw optrek. "Ja." Mompelt hij en ik zucht diep. "Jezus Austin, het is een doodnormale dinsdag. Doe even normaal man." Zeg ik. "Dood is wel een goede woordkeuze van je Maeve." Grinnikt hij terwijl hij zijn flesje bier van de tafel pakt. Ik kijk naar hem hoe hij in één teug het laatste beetje uit het flesje opdrinkt. Met een harde klap zet hij het flesje terug op tafel en daarna gaat hij comfortabel op de bank liggen. Hij gebruikt mijn schoot als kussen en ik aai door zijn haren, waardoor hij genietend zijn ogen sluit. "Wat is er Aus?" Fluister ik zacht. Hij haalt zijn neus op en ik zie dat er tranen over zijn wangen rollen. Ik bijt op mijn lip en blijf door zijn haren aaien. Hij moet het zelf tegen me vertellen, als ik erop aan ga dringen rent hij alleen maar harder de andere kant op.

"Het is mijn m-moeder haar s-sterfdag." Stottert hij na een tijdje door zijn tranen heen. Ik pak zijn hand vast en knijp er eventjes in, ik heb geen idee hoe ik hierop moet reageren. Het doet me pijn om hem zo te zien, dat is wel één ding wat zeker is. Stevig houdt hij mijn hand vast, met mijn andere hand veeg ik zijn tranen weg. "Wat kut." Mompel ik. "Waar is je vader?" Vraag ik. "Geen idee, hij verdwijnt altijd de week rond haar sterfdag." Zucht hij. "Hoezo?" Vraag ik verbaasd, dat kan hij toch niet maken? Zijn zoon heeft hem ook gewoon nodig. "Hij kan niet omgaan met zijn verdriet, en al helemaal niet met de mijne." Mompelt hij. "Dit kan hij echt niet maken, jij hebt hem ook gewoon nodig." Kom ik voor hem op. "Ik ben het al gewend, het is goed Maeve." Zegt hij en ik zucht.

"Zullen we anders naar je moeders graf gaan?" Vraag ik voorzichtig. "Ben daar echt al in geen eeuwigheid meer geweest." Mompelt hij. "Oh, we hoeven niet perse te gaan hoor." Zeg ik snel. "We gaan." Besluit hij en hij komt overeind zitten. Ik kijk hem aan, zijn ogen zijn rood van het huilen. Ik veeg de laatste verdwaalde tranen weg en geef hem een zoen, die hij meteen beantwoord. Hij trekt mij op zijn schoot, zonder onze zoen te onderbreken en laat zijn handen onder mijn trui verdwijnen. Ik laat mijn handen opnieuw door zijn haren gaan en glimlach tegen zijn lippen aan.

Plots onderbreekt hij onze zoen en staat hij op, hij houdt mij stevig vast en ik sla mijn benen om zijn middel. "Je bent hier veel te dronken voor Austin." Lach ik terwijl ik hem vast houd alsof mijn leven er vanaf hangt. "Dit gaat me gewoon lukken, waar wedden we op?" Grijnst hij naar me en ik steek mijn tong naar hem uit. "Eerst zien, dan geloven." Lach ik.

"Fuck." Zegt hij, en voordat ik het weet liggen we samen op de grond, meteen schiet ik in de lach. Austin laat zijn handen naast mijn hoofd rusten en komt boven mij hangen. Hij schiet ook in de lach als hij mij zo ziet lachen. "Zie je, ik heb altijd gelijk." Lach ik terwijl ik mijn handen onder zijn trui laat glijden. "Deze keer ja." Grijnst hij naar me. Hij plaatst zijn lippen opnieuw op die van mij en meteen zoen ik hem terug. Opnieuw spelen onze tongen het spel met elkaar, terwijl mijn handen over zijn rug heen glijden. Hij plaatst kusjes op mijn kaak en laat ze daarna doorlopen naar mijn nek. Genietend sluit ik mijn ogen en een zachte kreun verlaat mijn lippen als hij op een stukje huid zuigt. "Keukentafel of bank?" Grijnst hij naar me als hij mij aankijkt. Opnieuw schiet ik in de lach. "Bank, tafel is zo hard." Zeg ik en hij grinnikt. Hij staat op en steekt zijn hand naar me uit, ik pak zijn hand aan en trek mezelf omhoog.

Hij leidt mij naar de bank en laat zichzelf er lomp op ploffen. "Je bent ook totaal niet lomp he." Grijns ik. "Hoe kom je er bij?" Grinnikt hij. Lachend ga ik op zijn schoot zitten en sla ik mijn armen om zijn nek. Hij kijkt mij doordringend aan, ik glimlach klein naar hem en hij glimlacht terug. "Je bent zo perfect Maeve." Zucht hij en ik voel mijn wangen rood worden. Hij plaatst zijn lippen weer op die van mij en ik zoen meteen terug. Hij laat zijn handen onder mijn trui glijden en trekt hem soepel over mijn hoofd heen. Ook trek ik zijn trui uit en ik laat mijn handen over zijn spieren heen glijden. Opnieuw zoenen we elkaar, zijn zachte lippen voelen fijn tegen die van mij aan. Gepassioneerd draaien onze tongen om elkaar heen en mijn handen glijden door zijn haren. Zijn warme handen glijden over mijn rug en overal ontstaat kippenvel. Zonder onze zoen te verstoren maak ik zijn riem en knoop los, hij duwt zichzelf wat omhoog zodat ik zijn broek van zijn heupen af kan trekken.

"Austin." Klinkt ineens een zware mannenstem. Geschrokken draai ik me om, in de deuropening staat een man van middelbare leeftijd. "Oh hey, ik had je niet thuis verwacht." Zegt Austin snel. Ik trek mijn trui aan en ga van Austin zijn schoot af, die zijn broek weer dicht knoopt. Ik gooi zijn trui naar hem die hij behendig vangt.

"Dus zo vier jij de sterfdag van je moeder." Zijn vader trekt zijn wenkbrauw op terwijl hij ons onderzoekend aankijkt. Austin zucht en haalt zijn handen door zijn haren, ongemakkelijk bijt ik op mijn nagels. "Eigenlijk wilde we net naar het graf gaan." Floept er ineens bij mij uit. De blikken worden meteen op mij gericht. "Toch Austin?" Ik kijk hem aan en hij knikt langzaam. "Ik dacht dat je het tegen niemand zou vertellen van je moeder, en al helemaal niet tegen die meisjes die komen en gaan zoals je het zelf zo mooi omschrijft." Hij slaat zijn armen over elkaar heen terwijl hij in de deuropening blijft staan. "Toevallig ben ik geen meisje die komt en gaat." Glimlach ik schijnheilig naar hem terwijl ik opsta. Ik steek mijn hand uit naar Austin, die hem aanpakt en opstaat. "Dat wilde ik je nog vertellen pap, maar toen was je weer van de radar verdwenen." Zegt Austin en zijn vader knikt langzaam.

"Sorry van net, ik hoop dat je het begrijpt. Het is gewoon niet mijn dag vandaag." Zegt zijn vader na een tijdje en ik knik. "Dat kan ik me voorstellen ja, ik ben Maeve." Zeg ik. "Andrew, wat een bijzondere naam heb je." Glimlacht hij naar me. "Dankuwel." Glimlach ik terug. "Je bent het eerste meisje die Austin aan mij voorstelt, moet ik er van uit gaan dat het aardig serieus is?" Vraagt hij en Austin grinnikt. "Nou eigenlijk." Grinnikt Austin en ik steek mijn tong naar hem uit.

"Blijf anders hier, het gaat zometeen stormen en ik wil niet dat jullie dan buiten lopen." Andrew loopt naar de keuken en ik laat mezelf weer op de bank ploffen. "Pap." Begint Austin. "Zeg het eens." Zegt Andrew vanuit de keuken. "Willen jullie wat drinken?" Vraagt hij nog snel. "Hebben we nog bier?" Vraagt Austin en ik kijk hem aan. "Maar natuurlijk." Zegt Andrew. "Mag ik er dan eentje?" Vraagt hij, ik zucht en kijk hem hoofdschuddend aan. Hij rolt met zijn ogen en gaat comfortabel op de bank zitten. "Maeve?" Vraagt Andrew. "Doe ook maar bier dan." Zeg ik, Andrew komt de keuken uit met drie flesjes bier en geeft ze aan ons. "Thanks." Zeg ik als ik het flesje aanpak. "Je bent overigens ook de eerste die bier drinkt." Zegt hij en ik grinnik. Austin slaat zijn arm om mij heen en trekt mij dichter naar zich toe. "Maar wat wilde je zeggen Aus?" Vraagt Andrew en Austin kijkt voor een paar seconden bedenkelijk. "Je bent het niet al vergeten he?" Grinnikt Andrew en Austin schudt lachend zijn hoofd. "Volgende week krijgen we al de sleutel van het huis he." Zegt Austin en Andrew knikt. "Ik weet het, heb je er zin in?" Vraagt hij. "Ja onwijs, maar ga je wel missen hoor." Grijnst Austin naar zijn vader, die in de lach schiet. Met een glimlach luister ik naar het duo, het is echt bizar hoeveel Austin op zijn vader lijkt, in hun doen en laten, maar ook zeker qua uiterlijk.

Ik lig met mijn hoofd op Austin zijn schoot als we na het avondeten aan het uitbuiken zijn voor de televisie. Er staat een of ander programma op wat ik helemaal niet volg. Mijn oogleden voelen zwaar aan en ik houd ze met moeite open. Austin haalt zijn hand door mijn haren en daardoor heb ik nog meer moeite met mijn ogen open houden. Ik gaap en sluit daarna mijn ogen. Al snel drijf ik weg in een lichte, droomloze slaap.