• 46 •

POV Hailey

Ik veeg het zweet van mijn voorhoofd en laat me met een diepe zucht op een bankje in de sportschool ploffen. Ik kijk een beetje om me heen maar dan blijft mijn blik hangen bij Luke. "Shit." Mompel ik, snel pak ik mijn bidon en loop met een zo groot mogelijke boog om hem heen. Spijt van die avond heb ik niet, maar het is nou ook niet iets om onwijs trots op te zijn.

Ik prop mijn vochtige sportkleding in mijn tas en loop de kleedkamer uit. Ik schrik op als ik Luke ineens zie staan. "Hey Hailey. Hoe gaat het met je?" Hij lacht zijn perfect witte tanden bloot en schudt zijn haar uit zijn gezicht. "Prima hoor, en met jou?" Ik pers er een niet-gemeend glimlachje uit. "Nu ik jou zie kan het haast niet beter." Zegt hij grinnikend en ik rol ongemerkt met mijn ogen, hufter.

"Zeg Luke, ik woon hier al mijn hele leven en ik heb jou nog nooit gezien hier. En na die ene avond in de bar duik je ineens overal op, explain." Ik sla mijn armen over elkaar heen en kijk hem onderzoekend aan. "Hm een dametje met pit, daar hou ik van." Grijnst hij en ik zucht. "Ga je nog antwoord geven?" Vraag ik. "Ik woon hier ook alweer zo'n vijf jaar, en ik heb geen idee waarom je mij nog nooit gezien hebt." Hij haalt zijn schouders op en ik kijk hem aan. "Luister Luke, die avond was ik mezelf niet. Ik heb er geen spijt van, maar het blijft honderd procent zeker de eerste en de laatste keer." Ik maak mijn blik los van hem en loop zelfverzekerd naar de uitgang. Nonchalant duw ik tegen de deur, die maar niet open gaat. Dan zie ik ineens een sticker op de deur staan met 'trekken'. "Fuck." Mompel ik en ik trek de deur open. Een scherpe koude wind komt me meteen tegemoet als ik naar buiten loop. Met heel mijn hart hoop ik niet dat Luke dit heeft gezien, want dit was echt kneuzigste ooit.

"Hoi!" Roep ik als ik naar binnen loop. Ik gooi mijn tas op de grond en hang mijn jas op terwijl ik mijn schoenen uittrap. Mijn mond valt een klein stukje open van verbazing als ik de woonkamer inloop, mijn moeder heeft de woonkamer super gezellig gemaakt met nieuwe accessoires en kaarsjes aangestoken. Het ruikt heerlijk naar eten en op tafel is voor twee personen gedekt. "Hey." Zeg ik als ik de keuken inloop. "Hey lieverd, lekker gesport?" Vraagt ze en ik knik terwijl ik mijn vinger in de saus, die mijn moeder aan het maken is, stop om te proeven. "Hail." Mijn moeder slaat mijn hand weg met de ovenhandschoen en ik schiet in de lach.

"Komt Samuel eten?" Vraag ik terwijl ik op het aanrecht ga zitten. "Nee hoezo?" Vraagt ze zonder op te kijken van haar pan. "Omdat je je zo uitslooft." Grinnik ik. Ze kijkt me verontwaardigd aan en ik schiet in de lach, zelf moet ze ook moeite doen om ook niet in de lach te schieten. "Je bent mijn proefpersoon, even kijken of Samuel dit gerecht veilig kan eten." Grinnikt ze. "Oh, fijn." Lach ik terwijl ik mezelf van het aanrecht laat glijden. "Ik ga me even snel omkleden." Deel ik mee als ik de keuken uitloop.

Ik laat mezelf op de stoel aan de eettafel ploffen en neem een slok van de rode wijn die voor mijn neus staat. Mijn moeder komt aanlopen met twee borden die ze neerzet en daarna komt ze tegenover mij zitten. "Hoe ken je Samuel eigenlijk?" Vraag ik voordat ik een hap eten naar binnen schuif. "Oh, van mijn werk." Zegt ze schouderophalend. "Geen seks op de werkvloer he." Grijns ik naar haar en ze steekt haar tong uit. "Heb je nog met Nate gesproken?" Vraagt ze en ik knik. "Gisternacht." Zucht ik. Ze trekt een wenkbrauw op terwijl ze me vragend aankijkt. "Ik moest hem gewoon even zien, dus ik ben daar om drie uur 's nachts naar toe gegaan. Toen hebben we seks gehad en de volgende ochtend ruzie gemaakt. Daarna ben ik meteen weggegaan en nu is het echt klaar, denk ik." Ik probeer mijn tranen weg te knipperen en mijn moeder knikt. "Ik haat hem, maar ik hou nog steeds zo bizar veel van hem mam." Ik prik een beetje in mijn eten, ik heb meteen geen honger meer.

"Weet je Hail, geef hem drie dagen of iets in die richting, laat die drie dagen helemaal niets van je horen. Geen berichtjes, niet bellen, gewoon helemaal geen contact. En wacht tot het eens van zijn kant komt." Zegt ze en ik knik langzaam, terwijl ik het probeer te begrijpen wat mijn moeder zojuist heeft gezegd. "Maar wat als ik het niet kan? Drie dagen niks van mezelf laten horen. Begrijp je wel hoe erg ik naar hem verlang?" Vraag ik. "Weet je wat het ding is Hail, hoevaak is het al voor gekomen dat jij terug naar hem gaat na een ruzie? Hij weet dat jij wel terug komt, en dan weet hij dat hij er verder geen moeite voor hoeft te doen." Zegt ze en een traan rolt over mijn wang, het is inderdaad zo dat het altijd van mijn kant komt na een ruzie. "Waarom niet die dagen om hem te laten realiseren dat hij je echt kwijt gaat raken op deze manier?" Zegt ze en ik knik langzaam terwijl ik de traan wegveeg. "Maar wat als hij niet terug komt mam? Wat moet ik dan doen?" Vraag ik schor. "Waarom zou je dan bij iemand blijven die geen moeite doet voor het onderhouden van een relatie? Waarom zou je de rest van je leven willen zijn bij zo'n eikel?" Zegt ze en ik barst in tranen uit door de confrontatie.

"Dankjewel mam." Zeg ik nadat ik weer gekalmeerd ben. "Waarvoor? Voor de tranen?" Grinnikt ze om de stemming wat luchtiger te maken. "Voor de confrontatie met mezelf, ik zit gewoon zo erg in de knoop met al mijn gevoelens. En dit liet me even in zien wat ik altijd doe." Zeg ik en ze knikt. Ze pakt mijn hand vast en knijpt er even in. "Als het er inderdaad uit blijkt dat hij er niet voor wilt vechten moet je maar eens verder om je heen kijken. Je weet half niet hoeveel jongens je na kijken op straat." Zegt ze. "Maar wat nou als ik alleen Nate wil?" Zucht ik. "Het gaat goed komen Hail, geloof mij nou maar."

Die avond in bed spoken de woorden van mijn moeder nog door mijn hoofd. Met alles in mij hoop ik dat Nate het inderdaad gaat realiseren dat hij me op deze manier kwijt gaat raken. Ook mis ik Maeve, hoe erg ik haar ook haat. Ik mis haar gewoon om mij heen, het voelt leeg en kaal. We zijn nog nooit voor zo'n lange periode uit elkaar geweest, ik hoop maar dat zij er hetzelfde over denkt. Waar zou ze zijn? En met wie zou ze zijn? Zou ze over mij denken?

Ik schrik op van mijn telefoon die trilt op mijn nachtkastje. Ik pak hem op de tast en zet hem aan, het licht verblind mijn ogen en ik moet een paar keer knipperen.

Rose: Hail, ik sta voor je deur, wanna go for a ride?

Ik hoor buiten een auto toeteren en ik moet even grinniken. Ze is gek die Rose, knettergek.

Hailey: On my way!

Ik trek vlug mijn joggingbroek aan en sokken. Daarna storm ik naar beneden en glip ik in mijn schoenen. Ik pak mijn huissleutel en loop naar buiten, waar inderdaad de auto van Rose voor mijn deur staat.

"Ik kon niet slapen, en ik had ergens zo'n vermoeden dat dat ook voor jou geldt." Zegt ze als ik vraag waarom ze nog wakker was. Ik pak de aux-kabel en open Spotify. "Waar hebben we zin in?" Vraag ik. "ABBA!" Roept Rose enthousiast en ik schiet in de lach. Ik zoek de groep op en zet Gimme! Gimme! Gimme! (A man after midnight) aan die we meteen vals mee zingen.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top