POV Maeve

"Maeve, er is iemand voor je!" Roept mijn vader vanaf beneden. Demonstratief trek ik de deken over mijn hoofd heen, die iemand heeft maar pech. Aandachtig luister ik naar de geluiden van beneden, de voordeur valt dicht en voetstappen die de trap oplopen.

"Rot op." Zucht ik als ik de deur open hoor gaan. Ik trek de deken dicht tegen me aan, ik heb echt geen zin om gezellig te doen.

"Weet je het zeker?" Vraagt Austin en meteen kom ik onder de dekens vandaan. Hij komt op het voeteneinde van mijn bed zitten en ik glimlach naar hem. "Wat doe jij hier?" Vraag ik nieuwsgierig. "Aangezien je niet op whatsapp reageert, niet op mijn voicemail's en verder niets van je laat horen. En ik wel graag met je wil praten, besloot ik om langs te komen." Zegt hij en ik slik, ik had niet zo plotseling al het contact moeten verbreken. "Sorry." Mompel ik terwijl ik ongemakkelijk aan mijn deken peuter. Hij knikt en kijkt de kamer rond.

"Weetje Maeve, als je deze hele relatie niet wilt kan je dat ook gewoon gelijk zeggen. Dan weet ik tenminste waar ik aan toe ben, hier word ik gek van." Zucht hij. Ik schrik eventjes van zijn woorden en kijk hem onderzoekend aan in zijn grijze ogen, die mij droevig aankijken vanachter zijn donkerblonde haren. "Ik wil het meer dan wat dan ook Austin, maar ik zit gewoon zo onwijs met mezelf." Ik trek mijn benen op en sla daar mijn armen omheen. "Laat me dan ook bij je, je sluit me nog steeds buiten. Hier komt een spoiler, als je dat blijft doen dan gaat dit allemaal echt niet werken. Jij weet van alles over mij, maar wat weet ik nou eigenlijk over jou?" Zegt hij en ik haal mijn schouders op, terwijl de tranen mijn ogen vullen. Hij slaat zijn armen om me heen en ik leun met mijn voorhoofd tegen zijn schouder.

"Sorry." Ik pak zijn hand vast en kijk hem aan. "Ik beloof het dat ik je niet meer buitensluit." Voeg ik eraan toe, en ik geef hem een kneepje in zijn hand. Hij glimlacht naar me en veegt een toch ontsnapte traan van mijn wang weg.

"Wat ik dus heel erg graag tegen je wilde vertellen maar waarop je dus niet reageerde." Begint hij mysterieus en ik kijk hem vragend aan. "Scott, Chase, Noen en ik hebben een huis." Glimlacht hij. "Super tof!" Breng ik enthousiast uit en hij knikt vrolijk. "Foto's." Zeg ik terwijl ik mezelf tegen hem aan nestel. Hij pakt zijn telefoon uit zijn zak en laat me de foto's zien.

"Super mooi." Glimlach ik. "Dit wordt mijn kamer." Zegt hij. "Mooi uitzicht." Concludeer ik. "Daarom wordt het ook mijn kamer." Grinnikt hij en ik schiet in de lach. "Hoe heb je de jongens overgehaald dan?" Grinnik ik. "Ik claimde hem als eerste." Geeft hij toe en ik grinnik. "Waar is het?" Vraag ik voorzichtig, Chase had het erover om naar LA te gaan verhuizen. "Net buiten het centrum." Zegt hij. Een opgelucht gevoel verspreid zich door mijn lichaam. "Echt heel leuk Aus." Glimlach ik. "Mooi." Hij aait door mijn haren heen. "Blijf je vanavond hier slapen?" Vraag ik. "Is goed." Zegt hij.

"Had je niet kunnen vertellen dat je een leuke vriend hebt?" Fluistert mijn vader naar me als Austin naar het toilet loopt. Ik haal mijn schouders op en schuif het laatste stukje brood met ei in mijn mond. "Vind je hem aardig?" Vraag ik en mijn vader knikt meteen. "Niet zo nep en gemaakt als Nate. Lekker relaxed." Zegt hij. "Nate is heel anders dan Austin, die kan je echt niet met elkaar vergelijken." Grinnik ik. "Hoe heb je hem leren kennen?" Vraagt mijn vader nieuwsgierig. "Hij is een hele goede vriend van Chase, ze hebben nu een appartement gekocht net buiten het centrum. Dus ik kende hem wel door Chase maar had nog nooit echt met hem gepraat of iets in die richting. En hij was degene die Landon van mij aftrok op dat feestje van Ise." Leg ik uit en mijn vader knikt. "Zo zijn we aan de praat gekomen, en toen ging het eigenlijk allemaal vanzelf." Zeg ik. "Ik mag hem." Glimlacht mijn vader en ik glimlach terug.

"Pap en Remco, hebben jullie nog boodschappen nodig? We wilde even een stukje gaan wandelen." Zeg ik nadat ik gedoucht en aangekleed weer beneden sta. "Avondeten." Zegt mijn vader. "Kiezen jullie maar wat uit." Voegt hij eraan toe. "Lekker makkelijk ben jij." Grinnikt Remco en ik schiet ook in de lach. "Komt goed, tot zometeen." En met die woorden verlaat ik de woonkamer en ren ik naar buiten, waar Austin al op me staat te wachten. Ik spring lachend op zijn rug en Austin kan nog maar net zijn evenwicht bewaren. "Dit was niet de deal." Lacht hij en ik moet ook lachen. "Ik vind het anders wel een goede." Ik geef hem kusjes op zijn kaak, doorlopend naar zijn nek. Hij prikt in mijn zij en meteen laat ik mezelf van hem af glijden. Ik geef hem lachend een speelse duw en Austin schud lachend zijn hoofd.

"Wat zullen we koken voor mijn vader en Remco?" Vraag ik als we de supermarkt inlopen. "Lasagne." Zegt hij. "Weet je hoe dat moet dan?" Grinnik ik en ik pak een karretje. "Nee maar jij vast wel." Grinnikt hij. "Wij samen gingen toch koken?" Lach ik en ik loop naar het groenteschap. "Maar jij kan het heel goed alleen." Lacht hij. "Nee je helpt me maar gewoon." Grinnik ik en ik pak een komkommer, waar ik een frisse salade mee ga maken.

"We moeten nog even naar de drogist, mijn roze en paarse haar is leuk geweest. En dan schrik ik je vader ook niet meteen af." Grinnik ik als we de supermarkt uitlopen. "Dat maakt hem helemaal niets uit, maar wat jij wilt." Grinnikt hij en we lopen door naar de drogist.

Ik pak een doos met zwarte verf en gooi die in het mandje. "Ik ga voor zwart." Deel ik mee. "Zal je mooi staan ja." Zegt een meisjesstem achter me, ik draai me om en zie Austin niet meer achter me staan. "Oh sorry, ik dacht dat je iemand anders was." Verontschuldig ik mezelf. "Maakt niet uit." Glimlacht ze lief naar me. Snel loop ik verder, hoe akward.

Ik slik eventjes als ik zie dat Austin condooms bij de kassa aan het kopen is, ik weet nog helemaal niet of ik dat wel al kan. De twijfel slaat weer onwijs toe, ben ik echt wel de juiste voor hem? Hij verdient zoveel beter. Ik zucht en loop door naar de kassa. Ik leg de haarverf bij de condooms en Austin rekent af.

"Aus." Begin ik als we naar huis lopen. "Maeve." Zegt hij terug. "Moet je niet boos zijn omdat ik met Nate naar bed ben gegaan?" Vraag ik voorzichtig terwijl ik naar de neuzen van mijn schoenen kijk. "Hoezo? Officieel hadden we nog niets." Zegt hij en ik knik langzaam. "Ik had het niet zo heel cool gevonden als de rollen waren omgedraaid eigenlijk." Geef ik eerlijk toe. "Volgens mij heb je al genoeg gezeik door het voorval, dus ik kom je ook nog niet eens vervelen met mijn mening erover." Hij slaat zijn arm om mijn schouders heen en drukt een kus op mijn haren. "Je bent echt veel te lief." Grinnik ik. "I know." Lacht hij en ik geef hem een por in zijn zij. "Gelukkig heb je van zelfvertrouwen een gezonde dosis." Lach ik.

"Hoi!" Roep ik naar binnen als ik de voordeur open doe. "Hey." Klinkt mijn vader zijn stem vanaf boven. Ik loop door met de boodschappentas naar de keuken en zet hem op het aanrecht. De hele weg terug hebben we niet over de condooms gepraat, moet ik het tegen hem zeggen dat ik nog niet weet of ik het wel al kan? Om mijn gedachtes te verzetten pak ik de boodschappentas uit. Als ik bijna klaar ben, voel ik twee sterke armen van achter die om mijn middel slaan. Ik draai me om en kijk Austin strak aan in zijn ogen. Hij glimlacht eventjes voordat hij zijn lippen op die van mij plaatst. Ik beantwoord zijn zoen meteen en onze tongen draaien om elkaar heen.

"Wordt er nog wel gekookt?" Zegt mijn vader met een grijns op zijn gezicht als hij de keuken in komt lopen. Direct laat ik Austin los en voel ik het bloed naar mijn wangen stijgen. Mijn vader pakt een glas met rode wijn en verlaat daarna weer de keuken. Ik kijk hem na en pak daarna een pan die ik op het vuur zet. Austin gaat op het aanrecht zitten en bekijkt elke beweging die ik maak.

"Kan je het zien?" Vraag ik lachend na een tijdje. "Eigenlijk wel ja." Grinnikt hij. Hij pakt zijn telefoon en maakt een foto van mij. Lachend steek ik mijn tong uit naar de camera en richt me daarna weer op de saus voor de lasagne.