POV Maeve

Ik schrik op uit mijn gedachte als de deur voor mijn neus openvliegt. Mijn vader staat in de deuropening, hij ziet er slecht uit. Hij heeft zijn baard laten staan, waardoor hij er gelijk tien jaar ouder door lijkt.

"Maeve." Brengt hij verrast uit. "Eh hey pap, mag ik vanavond hier blijven slapen?" Val ik meteen met de deur in huis. "Tuurlijk." Glimlacht hij als hij een stap opzij zet om me binnen te laten. Ik loop naar binnen en nieuwsgierig kijk ik om me heen als ik mijn jas ophang. Ik volg mijn vader naar de woonkamer, en zie daar een man zitten van middelbare leeftijd. Ik kijk mijn vader aan, heeft hij een relatie gekregen met een man?

"Hey, ik ben Remco." Stelt de man zich voor, ik schud vriendelijk zijn hand als ik mezelf voorstel als de dochter van zijn huisgenoot. "Remco was vroeger een van mijn beste vrienden, helaas is zijn vrouw overleden en nu verhuurt hij een gedeelte van het huis, waar ik gretig gebruik van maak." Legt mijn vader uit en ik knik. Twijfelachtig neem ik plaats op de bank. "Thee?" Vraagt mijn vader en ik knik dankbaar naar hem.

"Wat is er allemaal aan de hand Maeve?" Vraagt mijn vader zodra hij zit. Ik vloek even binnensmonds, is het zo duidelijk dat ik ergens mee zit? Ik verstop mijn handen in de mouwen van de te grote trui die ik van Chase heb gekaapt. Ongemakkelijk peuter ik aan de mouwen terwijl ik even hoest. "Ik ben meerdere keren naar bed geweest met Nate." Zucht ik uiteindelijk en mijn vader knikt met een bedenkelijke uitdrukking op zijn gezicht. "Ook heb ik ruzie met Elody en Chase." Voeg ik er aan toe, de tranen vullen mijn ogen en mijn vader wrijft bemoedigend over mijn bovenbeen heen. Ik leun tegen hem aan en hij slaat zijn armen om mij heen.

"Mijn hele leven is een grote tyfus zooi pap." Mijn stem klinkt schor door de onwijze brok in mijn keel. "Ik weet ook nog steeds niet wat ik wil gaan doen, buiten de kunstacademie om." Zucht ik. "Dan ga je dat toch lekker doen Maeve? Ik heb er nooit problemen mee gehad, je moeder was de gene die het geen goed idee vond." Hij haalt een hand door mijn haren en ik knik. Ik voel een kleine warmte binnen ontstaan, misschien moet ik het toch maar gewoon gaan doen.

"Weet Hailey het al?" Vraagt hij en ik knik, de tranen weten te ontsnappen en ze stromen in een hoog tempo naar beneden. "Ze haat me pap." Huil ik, ik voel mijn vaders greep  verstevigen. "Laat haar maar even Maeve, we weten allebei hoe ze kan zijn. Over een tijdje komt ze er wel weer op terug." Hij aait door mijn haren. "Pap." Mompel ik. "Ja lieverd?" Zijn stem klinkt veilig en warm.

"Ik ben verkracht op een feestje." Weet ik uiteindelijk over mijn lippen te krijgen. "Wat?!" Brengt hij uit, opnieuw stromen de tranen over mijn wangen heen. "Sssh." Sust hij me, terwijl hij me heen en weer wiegt. "H-het d-deed zoveel p-pijn." Huil ik. "Rustig maar Maeve." Zegt hij, ik hoor aan zijn stem dat hij geschrokken is. De tranen blijven stromen, het voelt alsof er geen einde aan is, toch is er ergens een gevoel van opluchting in mijn hoofd, ik heb het kunnen vertellen.

POV Hailey

Die nacht lig ik onwijs te woelen in mijn bed, allerlei gedachtes spoken door mijn hoofd. Ik mis Nate nu al, maar ik kan het hem gewoon niet vergeven. Ik mis zijn warmte, en de diepe gesprekken die elke keer vlak voor het slapen gaan plaatsvonden. Ik luister naar de wind die om het huis heen raast, de takken van de boom voor mijn huis tikken tegen mijn raam. Ik pak mijn telefoon en zie dat het ondertussen alweer vijf voor half twee is. Met een zucht leg ik mijn telefoon weer op het nachtkastje en draai ik me voor de zoveelste keer om.

"Hailey!" Klinkt mijn moeder haar stem vanaf beneden. Demonstratief kreun ik terwijl ik in mijn gezicht wrijf. Mijn kamerdeur gaat open en mijn moeder staat in de deuropening.

"Ga je klaar maken Hail, Rose en Sandy staan beneden op je te wachten." Glimlacht ze naar me. "Hoe laat is het?" Mompel ik nog half slaap dronken. "Half negen." Ze sluit mijn deur weer en ik staar naar het plafond. Ik kan me niet herinneren dat ik vandaag heb afgesproken met de meiden, maar het zal wel. Ik zwaai mijn benen over de rand en sta met een diepe zucht op. Ik pak een setje kleren uit mijn kast en kleed me snel aan, de kou laat kippenvel achter op mijn huid.

Na vijftien minuutjes sta ik aangekleed en wel beneden. "Hey." Zeggen Sandy en Rose enthousiast. Ik glimlach zwakjes naar ze en pak een appel van de fruitschaal. "We vonden dat je wel wat afleiding kon gebruiken." Grijnst Rose naar me en ik kijk haar nieuwsgierig aan. "Je komt er vanzelf achter, maar dan moeten we nu gaan. Anders duurt het nog zeshonderd jaar voordat we er eindelijk zijn." Zegt Rose streng en ik knik.

"Doei mam." Zeg ik als ik mijn jas aantrek. "Veel plezier vandaag lieverds." Wenst mijn moeder ons alle drie toe. Ik glimlach dankbaar naar haar en trek dan de voordeur open. De kou komt me gelijk tegemoet, en ik huiver eventjes. Ik steek mijn handen diep in mijn jaszakken en loop met grote passen naar Rose haar auto.

"Not that I don't like you I'm just at a party
And I am sick and tired of my phone ringin'
Sometimes I feel like I live in Grand Central Station
Tonight I'm not takin' no calls cause I'll be dancin'."  Zingen we met zijn drieën vals mee met de hit van Lady Gaga en Beyoncé.

"What the fack, ik besef me nu pas dat dit liedje al tien jaar oud is." Zegt Sandy zodra het nummer is afgelopen. "We waren pas acht toen." Grinnik ik. "Stop, ik voel me ineens heel erg oud worden." Lacht Rose en ik moet ook even lachen. "Ik word eigenlijk wel heel nieuwsgierig waar we naartoe gaan." Zucht ik, Sandy en Rose grinniken geheimzinnig. Ik kom tot de conclusie dat ik verrassingen onwijs erg haat.