• 39 •

POV Hailey

Zuchtend trap ik mijn schoenen uit als ik bij Nate thuis ben. Homecoming is alweer een week geleden, maar het voelt als een eeuwigheid. Helaas is Nate direct na die avond ziek geworden, hij heeft buikgriep gekregen en kon niets meer binnen houden. Dus ik ben al elke dag na school hier te vinden omdat zijn ouders dan allebei op hun werk zijn. De afgelopen week kroop voor bij, de dagen leken wel twee keer zo lang op school. Ik mis Nate zijn aanwezigheid op school, zijn stomme grapjes en zijn vrolijkheid.

"Hoi!" Roep ik naar boven, maar geen reactie, hij zal wel slapen. Ik gooi mijn tas op de grond en loop naar de woonkamer waar ik een glas water voor mezelf pak.

"Holy shit Minoes, moest dit?" Breng ik geschrokken uit, de Britse langhaar is op het aanrecht gesprongen. Grinnikend schud ik mijn hoofd, gelukkig heeft niemand dit gezien. Want ik ben er van verzekerd dat dit er onwijs stom uit heeft moeten zien. Ik geef de poes een aai over haar bol en verlaat daarna de woonkamer. Langzaam loop ik de trap op, het voelt alsof mijn benen me in de steek hebben gelaten na de afgelopen gymles. Waarom nemen gymdocenten gym altijd veel te serieus? Ik voel mijn telefoon in mijn zak trillen en blijf eventjes stil staan op de trap terwijl ik mijn telefoon pak. Snel open ik het filmpje wat ik van Rose heb gekregen via Instagram en moet even grinniken.

Verzonken in mijn telefoon duw ik de deurklink naar beneden met mijn elleboog. Meteen verlies ik de aandacht die ik aan mijn telefoon gaf en valt mijn mond open van verbazing.

"Shit Hail, ik kan dit uitleggen." Brengt Nate geschrokken uit. "Wat valt er aan het feit uit te leggen dat je je lul in mijn tweelingzus steekt?" Zeg ik fel. Ik voel de tranen opkomen, ook voel ik een onwijze steek in mijn onderbuik. Zo voelt het dus om bedrogen te worden door de liefde van je leven. "Hail." Begint Maeve voorzichtig. "Jij moet al helemaal je bek houden Maeve." Ik stuur haar een dodenblik toe. "Lekkere buikgriep heb je Nate." Ik kijk hem aan, zijn blik blijft even bij mij hangen maar al snel kijkt hij ongemakkelijk naar zijn handen.

"W-waarom?" Breng ik onzeker uit terwijl de tranen zich een weg naar beneden banen. De twee kijken allebei beschaamt voor zich uit, allebei niet wetende wat ze moeten zeggen. "Laat ook maar, ik hoef jullie slappe excuus ook eigenlijk helemaal niet te weten." Met trillende handen zet ik het glas water op het bureau en ik veeg de tranen weg. "Ik hoop dat jij hem wel gelukkig kan maken Maeve, want zo te zien ben ik daar niet in geslaagd." Ik draai me om en gooi de deur met een klap achter me dicht. Meteen storm ik de trap af terwijl mijn zicht wazig is door de nieuwe tranen. Maar bij de voorlaatste trede glij ik uit en val ik op de grond.

"Verdomme!" Roep ik uit als ik probeer op te staan. De deur van Nate zijn kamer vliegt open en hij snelt naar beneden om mij te helpen. Hij pakt mijn arm vast om mij omhoog te helpen maar meteen duw ik zijn arm weg. "Blijf van me af!" Huil ik terwijl ik hem verder van me vandaan duw. "Weet je hoeveel pijn je me doet Nate? Na alles wat we hebben meegemaakt samen, alle leuke dingen maar ook zeker alle kut dingen, besluit je om dit te doen?! Had het gewoon gezegd dat je me niet meer wilt!" Roep ik naar hem terwijl ik hem een duw tegen zijn borstkast geef en de tranen in een hoog tempo over mijn wangen rollen. Verslagen kijkt hij me aan, ik zie aan hem dat dit hem pijn doet. Maar ik heb totaal geen medelijden met hem, uiteindelijk heeft hij het er zelf naar gemaakt.

"Laat me je toch helpen Hail, we praten er dalijk over." Zijn stem klinkt rustig en beheerst terwijl zijn hand die hij naar mij uitsteekt trilt. "Ik hoef geen hulp van je." Ik haal mijn neus op en duw mezelf omhoog, mijn enkel protesteert hevig maar ik zet mezelf over de pijn heen. "Wees nou voor een keer niet zo eigenwijs." Zucht hij en ik kijk hem met een dodenblik aan. Moeizaam trek ik mijn schoenen aan en daarna trek ik snel mijn jas aan. "Ik hoop dat je het beseft dat je me kwijt bent." Terwijl ik dat zeg lopen er opnieuw weer tranen over mijn wangen heen. Hij kijkt me aan terwijl hij een pluk haar achter mijn oor veegt, een traan glijdt over zijn wang heen. "Het is klaar wat mij betreft." Fluister ik en daarna draai ik me om. "Hail." Zegt hij terwijl hij mijn hand vast pakt. "We kunnen er over praten, we kunnen het vergeten en achter ons laten." Probeert hij nog terwijl de tranen over zijn wangen rollen. "Vergeten ga ik dit nooit." Mompel ik terwijl ik zijn tranen weg veeg.

"Nate." Zeg ik als ik buiten sta, ik draai me om en kijk hem met betraande ogen aan. "Wat is er Hail?" Zegt hij zachtjes. "Hoe lang is dit al aan de gang?" Vraag ik twijfelend, bang voor het antwoord. "Is dat op dit moment belangrijk?" Zucht hij. "Als ik belangrijk voor je ben, dan ja." Mijn stem trilt en is schor door de brok in mijn keel. "Dit was de derde keer." Mompelt hij. "Stik er in." Ik trek de deur achter me dicht en loop naar mijn auto.

Ik stap in en geef uit frustratie een klap tegen het stuur aan terwijl ik het uitgil. Ik houd mezelf niet meer in en ik huil met diepe uithalen. Ik heb nooit geweten dat ik zoveel pijn kon hebben van binnen, en dat ik nog steeds zoveel kan houden van de persoon die deze pijn veroorzaakt heeft. Mijn keel begint pijn te doen van het huilen, en mijn hoofd bonst ook als een gek. Ik haal een paar keer diep adem en veeg mijn tranen weg voordat ik de auto start.

Doelloos roer ik door mijn gin-tonic heen terwijl ik voor me uitstaar. Ik zit aan een bar in een opvallend drukke kroeg voor een normale woensdag avond. De drukte om me heen doet me goed, het voelt fijn om afleiding te hebben zonder dat ik hoef te praten. En de alcohol doet natuurlijk ook het nodige werk, de hoeveelste tonic dit is weet ik niet, wel weet ik dat ik nog wat nodig heb om echt niets meer te voelen.

Ik schrik op uit mijn gedachten als ik een hand voel die over mijn pols heen glijdt. "Oh, ik wilde je niet laten schrikken." Brengt de jongeman uit terwijl hij vriendelijk naar me glimlacht. "Het maakt niet uit." Breng ik schor uit en ik kijk hem eventjes aan, zijn donkerblonde haren dansen vrolijk rond zijn gezicht en zijn lichtblauwe ogen trekken meteen mijn aandacht. "Ik ben Luke." Stelt hij zichzelf voor terwijl hij naast me komt zitten. "Hailey." Zeg ik kortaf, ik neem de laatste slok uit mijn glas en zet hem daarna met een klap terug op de bar. Luke wenkt gelijk de barman en bestelt nog een tonic en een biertje voor zichzelf. "Zeg Hailey, wat doe je hier alleen op een woensdagavond? Je ziet er overstuur uit." Zegt hij. "Is het zo erg te zien dan?" Vraag ik me hardop af. "Daarvoor hoef je geen hooggeleerde te zijn nee." Zegt hij en ik grinnik eventjes. "Dankjewel." Mompel ik als de barman mijn opnieuw gevulde glas voor mijn neus zet. "Mijn vriend is vreemdgegaan met mijn tweelingzus." Mompel ik. "Wat een naaistreek." Zegt Luke en ik knik. "Zeg dat wel." Zucht ik en ik neem weer een slok van mijn drinken.

Lachend loop ik achter Luke aan de toiletten in. Ik negeer alle blikken van de mannen die in het toilet staan en glip achter Luke het hokje in. "Ik ben zo facking dronken." Grinnik ik terwijl ik tegen hem aan hang. Hij aait door mijn haren heen en ik kijk hem aan, voordat ik mijn lippen op die van hem plaats. Hij beantwoord mijn zoen meteen en onze tongen gaan op onderzoek uit. Ik glij met mijn handen over zijn buik en peuter wat aan zijn riem, er is al een bobbel in zijn broek ontstaan. "Ik wil je." Fluistert hij hees tegen mijn lippen aan, kippenvel verspreid zich over mijn hele lichaam en ik maak zijn riem los. Soepel duwt hij mijn spijkerbroek samen met mijn string naar beneden en draait hij me om. Ik leun met mijn handen tegen de muur aan en breng kreunend zijn naam uit als hij zich naar binnen laat glijden.

Ik voel me zo schuldig tegenover Nate, maar ik weet ook van mezelf dat ik afleiding nodig heb. Anders kom ik nooit over onze relatiebreuk heen, en laat Luke daar nou de perfecte kandidaat voor zijn.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top