POV Maeve

Ik spring van de bagagedrager van Austin zijn fiets. "Ga je het redden vanaf hier?" Vraagt hij. "Ik denk het wel, heel erg bedankt voor alles Austin." Glimlach ik zwakjes naar hem, hij glimlacht terug. Ik zie mijn moeder haar auto niet voor de garage staan en dan bedenk ik me ineens dat ik vannacht alleen thuis ben, normaal is dat geen probleem maar nu denk ik wel.

"Is er wat?" Vraagt hij voorzichtig. "Ik ben alleen thuis." Mompel ik. "Ik weet dat we elkaar helemaal niet zo goed kennen, maar ik maak me zorgen om je en ik denk niet dat ik vannacht rustig ga slapen met het idee dat jij alleen thuis bent." Hij kijkt me aan. "Ik kan best wel voor mezelf zorgen hoor." Mompel ik. "Dat weet ik, maar wees eens eerlijk, ga jij normaal kunnen slapen als je op dit moment alleen thuis bent?" Vraagt hij. Ik slik en schud dan toch mijn hoofd. "Wil je blijven?" Mijn stem klinkt schor en gebroken. "Tuurlijk." Hij zet zijn fiets in de voortuin als ik naar de voordeur loop en hem open maak.

Ik schop mijn schoenen uit en hang mijn jas aan de kapstok. "Wil je wat drinken?" Vraag ik vanuit de keuken aan hem zodra hij binnen is. "Doe maar een glas water." Zegt hij. Ik pak een glas uit de kast en vul die met water. "Ga je aangifte doen?" Vraagt hij terwijl hij op het aanrecht gaat zitten. "Ik wil er nu niet over praten." Zenuwachtig bijt ik op mijn nagels. "Hailey en mijn moeder mogen het nog niet weten, ik wil het zelf vertellen." Mompel ik. Begrijpend knikt hij en hij neemt een slok van zijn water. Ik leun tegen zijn been aan terwijl ik op mijn telefoon kijk.

"Ik kan ook Chase bellen als jij liever thuis slaapt." Zeg ik schouderophalend. "Nee joh, het maakt mij niets uit." Zegt hij en ik knik. "Als je wilt douche ofzo moet je dat gewoon doen." Ik kijk hem eventjes aan, het valt me nu pas op wat voor mooie lichtgrijze ogen hij heeft. "Dan ga ik daar nu gebruik van maken." Hij springt van het aanrecht af en loopt naar boven. Ik zet het licht uit beneden en doe de voordeur op slot.

"Trouwens Austin." Begin ik als ik de trap op loop. "Vertel t me eens." Hij staat in de deuropening van de badkamer en hij heeft zijn shirt al uit, ondanks dat ik niet wil kijken kijk ik toch eventjes. "Bevalt het uitzicht je?" Grijnst hij en ik steek mijn tong naar hem uit. "Maar wat ik dus wilde vragen. Wat heb je met Landon gedaan?" Ik leun in de deuropening van mijn eigen kamer terwijl ik hem onderzoekend aankijk. "Hij wilde niet naar beneden dus heb ik hem geholpen." Hij haalt nonchalant zijn schouders op. "Je hebt hem dus van de trap geduwd?" Ik trek een wenkbrauw op. "Zo kan je het ook inderdaad bekijken." Zegt hij. "Oh oké." Mompel ik. "Hoezo?" Nu is het zijn beurt om mij onderzoekend aan te kijken. "Nee gewoon, vroeg ik me af." Ik draai me om en loop mijn kamer in. Ik denk eventjes na over de woorden, hij heeft hem dus van de trap gegooid. Om een of andere rede voel ik me klote over het feit dat Landon van de trap is gevallen. Ik plof op bed en leun met mijn ellebogen op mijn bovenbenen terwijl ik met mijn hoofd op mijn handen leun.

Ik heb een oversized hoodie aangetrokken met een voetbal broekje eronder. Ik haal het elastiekje uit mijn haar en laat mijn haren nonchalant over mijn schouders vallen. Ik kruip onder mijn dekens en staar naar het plafond terwijl ik luister naar de lopende douche. Na een tijdje stopt de douche en verschijnt Austin in mijn kamer met alleen zijn onderbroek aan, zijn natte haren hangen voor zijn ogen.

"Heb je een deken voor me? Dan slaap ik op de bank." Zegt hij. "Je mag ook gewoon hier slapen hoor, ik weet niet waar de extra dekens liggen en ik ben te moe om te zoeken." Mompel ik. "Daar zeg ik geen nee tegen." En hij ploft lomp op mijn bed. "Ik ga dus zo niet kunnen slapen vannacht." Zucht ik. "Hoe laat is het eigenlijk?" Vraagt hij terwijl hij onder de dekens gaat liggen en het zichzelf daarna comfortabel maakt. Ik pak mijn telefoon van het nachtkastje en zie dat het alweer half vier is. "Half vier." Zeg ik en ik leg mijn telefoon weg, waarna ik gelijk het lampje op mijn nachtkastje uitzet. Het duister omringt ons meteen, en ik haal opgelucht adem.

"Would you rather burn to death or freeze to death?" Vraagt hij na een lange stilte. "Luguber." Grinnik ik. "Maar freeze want daar lijdt je het minste pijn." Ik draai me op mijn zij en leun met mijn hoofd op mijn hand terwijl ik naar Austin kijk. "Maar verbranden is wel zo voorbij, en bevriezen duurt lang." Zegt hij terwijl hij precies hetzelfde gaat liggen. "Als je bevriest val je op een begeven moment in slaap, om energie te sparen dus je overlijdt in je slaap als het ware. Perfecte manier om te eindigen toch?" Vraag ik. "Laat mij maar verbranden." Grinnikt hij. "Altijd zeggen waar je aan denkt of nooit meer kunnen praten?" Vraag ik aan hem. "Nooit meer praten, ik wil echt niet dat iedereen mijn gedachtes te weten komt." Zijn stem klinkt schor en slaperig. "Same." Gaap ik.

"Ga je naar hoco?" Vraagt hij. Ik open mijn ogen en staar naar het plafond. "Ja, Hail heeft me overgehaald." Grinnik ik. "Nice." Grinnikt hij. "En jij?" Ik kijk hem aan, voor zover het gaat in het donker. "Misschien, ligt eraan of mijn date ja zegt." Hij haalt zijn schouders op. "Date? Wie? Vertel op ik wil details." Grinnik ik. "Dat is geheim, ze weet zelf nog niet dat ze mijn date gaat zijn." Lacht hij. "Je hebt niet meer zo heel lang om haar te vragen." Concludeer ik. "Weet ik, maar ze gaat sowieso ben ik achter gekomen dus een jurk heeft ze waarschijnlijk al." Zegt hij. Verbaasd zakt mijn mond open, heeft hij het nou over mij? Maar ik durf het niet te vragen, want dalijk gaat het niet over mij maar over een heel ander meisje en dan zal ik mezelf ontiegelijk erg voor schut zetten.

"Slaap lekker." Mompelt hij. "Slaap lekker." Zeg ik terug. Opnieuw spookt er van alles door mijn hoofd. Hoe moet ik het bijvoorbeeld tegen mijn moeder en Hailey vertellen? En moet ik aangifte toen tegen verkrachting? Ik luister naar de regelmatige ademhaling van Austin, en eigenlijk denk ik dat ik wel aan het idee kan wennen om elke nacht met Austin naast me in slaap te vallen. Ik pak mijn telefoon van mijn nachtkastje en open het WhatsApp gesprek met Chase.

Maeve: Misschien is ie toch wel leuk 🤫

Vrijwel direct komt Chase online, en niet lang daarna begint hij te typen.

Chase: Ohoh, mevrouw oordeelt te snel. Fixen die gozert 😏😏
Chase: Hoe gaat het met je?
Maeve: Alles doet pijn en ik kan niet slapen 🙄
Chase: Ik kan ook niet slapen, ik voel me zo schuldig tegenover jou
Maeve: Hoezo?
Chase: Dat het me niet is opgevallen dat je zo lang wegbleef 🤷🏼‍♂️
Maeve: No worries about that Chase
Maeve: Trouwens, ik vind die Ise echt leuk. Ik ship jullie te hard
Chase: Hahaha kneus, ik ga weer proberen te slapen. Slaap lekker 😘
Maeve: Jij ook, nogmaals bedankt voor vanavond 😘😘

Ik leg mijn telefoon opnieuw op mijn nachtkastje en ga comfortabel liggen. Ik schrik op uit mijn gedachten als Austin zijn arm om mijn middel slaat. Geschrokken houd ik mijn adem in, maar eigenlijk vrijwel meteen laat ik mijn ademhaling weer los. Het is Austin maar, en hij slaapt dus dit gebeurd zonder dat hij het doorheeft. En om eerlijk te zijn voelt het niet eens zo verkeerd bij hem.