POV Maeve

Ik voel hoe ik op een zachte ondergrond word gelegd, mijn zicht is nog steeds wazig en mijn hoofd bonst ook nog als een gek. Het enige wat ik zie is een silhouet die zich over mij heen buigt. "Je bent zo mooi." Klinkt een stem, ik voel hoe een koude hand over mijn wang wrijft. Diezelfde hand glijdt via mijn nek door naar mijn borst, waar even in wordt geknepen. Verlamd lig ik op mijn rug, mijn ledematen werken niet meer samen met mijn brein. Hoe hard ik het ook probeer, ik kan me niet bewegen. De hand glijdt over mijn buik en daarna wordt mijn broek met behulp van een andere koude hand van mijn heupen geduwd. Het silhouet ademt hevig terwijl hij mijn lichaam met zijn handen verkent, ik wil zeggen dat het moet stoppen. Maar ook mijn tong heeft me in de steek gelaten, ik kan helemaal niets.

"Jij dacht dat je slimmer was dan ik ben hé? Nou lieverd ik denk dat je hebt verloren." Grinnikt de stem terwijl mijn trui ruw wordt uitgetrokken. De koude handen masseren mijn borsten, het doet pijn en ik roep met alles wat ik in me heb dat hij moet stoppen, alleen dan zonder geluid. "Je moest eens zien, hoe hard ik van jou word." Fluistert de stem in mijn oor, ik walg ervan. Mijn broek wordt samen met mijn string van mijn benen getrokken, een traan rolt vanuit mijn ooghoek naar beneden. Ik vond die meiden op televisie altijd zo stom als ze hun verhaal vertelde over verkrachting, dat ze niets konden doen en zich verlamd voelde. Ik kon me er helemaal niets bij voorstellen, als iemand je probeert te verkrachten dan duw je diegene toch gewoon van je af? Maar het tegendeel bewijst zich, ik voel me zwak en verlamd. Ik voel alles wat er met mijn lichaam gedaan wordt, maar ik kan me er niet tegen verzetten.

Zonder enige waarschuwing stoot hij hard in me, een klein geluidje van pijn verlaat mijn keel. "Geniet je hier nou van? Vieze slet." Lacht de stem. De tranen volgen nu in een hoogtempo, ze stromen over mijn wangen. Waarom is er niemand die me komt helpen? Is ze het niet opgevallen dat ik zo lang weg ben?

Ik voel een scherpe pijn in mijn onderbuik en ik begin alleen maar harder te huilen. "Stop met janken." Zijn koude hand slaat hard tegen mijn wang, wat meteen begint te branden. Ik probeer mijn tranen tegen te gaan, maar ook die willen niet naar mij luisteren. Ook verlies ik de controle over mijn ademhaling, ik kom in een paniekaanval en begin te hyperventileren.

Plotseling wordt het silhouet van mij afgetrokken. Ik durf niet te kijken en ik blijf strak naar het plafond staren terwijl ik mijn paniekaanval probeer te overmeesteren. "What the fack ben je aan het doen?!" Klinkt een andere stem, die ik wel herken maar niet kan plaatsen. "Rot op!" Klinkt de stem. Er klinkt een hoop kabaal vanaf de overloop, en daarna gegil vanaf beneden. "Is het voorbij?" Fluister ik haast zonder geluid. Opnieuw klinken er voetstappen in de kamer, ik houd mijn adem in en hoop dat dit de andere stem is. "Het is voorbij." Klinkt inderdaad de andere stem die een hand door mijn haren haalt, opnieuw stromen de tranen weer over mijn wangen, alleen dit keer van opluchting. "Stil maar." Klinkt de stem sussend terwijl mijn trui weer wordt aangetrokken. Eindelijk krijg ik weer controle over mijn lichaam, en werkt alles weer zoals ik wil dat het werkt. De andere stem hoort bij Austin, en inderdaad hij zit op de rand van het bed. Ik trek mijn string weer aan en Austin slaat de deken om mij heen. "Kom, je hebt een knuffel nodig. Het gaat allemaal goed komen." Sust hij mij terwijl hij zijn armen om me heen slaat. Meteen barst ik weer in tranen uit en ik hou hem stevig vast, hij is mijn enige houvast op het moment.

"H-het was z-zo versc-." Stotter ik tussen mijn tranen door. "Shhh, het is goed nu. Ik ben er voor je." Hij aait voorzichtig door mijn haren. Opnieuw word ik overspoeld door een golf van misselijkheid, snel bevrijd ik me uit zijn greep en ren ik naar het toilet. Ik steun met mijn handen op de rand terwijl alles weer omhoog komt. Mijn haren worden door Austin opzij gehouden, zodra ik klaar ben laat ik me op de vloer zakken. Austin komt naast me zitten en ik leun tegen hem aan.

"Wat is hier aan de hand?" Klinkt een meisjesstem vanuit de deuropening. "Maeve?" Vraagt Chase zijn stem. Ik kijk op en zie daar Ise staan, en daarachter staat Chase. Hij kijkt me onderzoekend aan, ik wil er niet over praten. "Die klootzak van een Landon was bezig met haar te verkrachten." Zegt Austin, zijn stem trilt van woede. "Wat?!" Brengt Chase uit en opnieuw stromen de tranen over mijn wangen. "Shit, gaat het?" Vraagt Ise voorzichtig.

"Hm, ik ben net verkracht. Maar ja verder gaat het prima." Ik werp haar een dodenblik toe, meteen heb ik er spijt van. "Sorry." Mompel ik erachteraan. "Nee sorry van mij, het was een domme vraag. Wil je anders even douche?" Stelt ze voor en ik knik langzaam, ik voel me vies en gebruikt. Austin staat op en steekt zijn hand naar mij uit, ik pak hem voorzichtig aan en trek mezelf omhoog. "Wij sturen anders iedereen beneden wel weg." Stelt Chase voor, en met wij bedoelt hij zichzelf en Austin. "Graag." Glimlacht Ise naar hem terwijl ze twee handdoeken uit het badkamermeubel pakt. De twee jongens verlaten de badkamer en lopen de trap af. Ik kijk naar Ise die de douche voor mij aanzet. "Als er wat is moet je roepen, ik ben in mijn kamer." Glimlacht ze naar me. "Dankjewel." Breng ik met een trillende stem uit. Ze verlaat de badkamer en sluit de deur achter zich. Langzaam kleed ik me uit en stap ik onder de warme douche. Ik geniet van de warmte en sluit mijn ogen. Ik probeer alles wat er zojuist is gebeurd op een rijtje te zetten, maar opnieuw voel ik de tranen opkomen dus probeer ik me te richten op iets anders.